Ο Λυτρωτής !!!!

Ο Δρόμος Της Σωτηρίας !!!!

“Η ενσάρκωση του Υιού του Θεού και ο ερχομός Του στον κόσμο ενθαρρύνουν πάντοτε τους αμαρτωλούς, παρακινώντας τους σε μετάνοια.

Για ποιόν κατέβηκε στη γη ο Χριστός; Για τους αμαρτωλούς. Και για ποιο σκοπό; Για τη σωτηρία τους.

Ω, πόσο πολύτιμη θεώρησε τη σωτηρία μας ο Θεός! Για χάρη της ήρθε ο ίδιος στον κόσμο.

Ακούστε το όλοι οι αμαρτωλοί και συλλογιστείτε το: Ο ίδιος ο Θεός ήρθε για τη σωτηρία μας στον κόσμο, και ήρθε μάλιστα με τη δική μας μορφή. Πραγματικά, “μέγα εστί το της ευσεβείας μυστήριον! Θεός εφανερώθη εν σαρκί” (Α΄Τιμ. 3, 16).

“Κύριε, τι έστιν άνθρωπος ότι εγνώσθης αυτώ, ή υιός ανθρώπου ότι λογίζη αυτώ;” (Ψαλμ. 143, 3).

Πόσο θαυμαστή είναι η χάρη του Θεού στον άνθρωπο! Πόσο αξιοθαύμαστο το έργο Του! Αυτό προείδε ο προφήτης και φώναξε με φόβο και έκσταση: “Κύριε, εισακήκοα την ακοήν σου και εφοβήθην, Κύριε, κατενόησα τα έργα σου και εξέστην” (Αββακ. 3, 1-2).

•► Ας αναλογισθούμε καλά το μεγάλο αυτό έργο του Θεού, που έγινε για χάρη μας, και ας μετανοήσουμε. Ας σκεφθούμε ότι για μας γεννήθηκε από την Παρθένο, έγινε νήπιο και θήλασε γάλα! Ενώ είναι αόρατος, έγινε ορατός, ενώ είναι άναρχος, έλαβε αρχή και σπαργανώθηκε σαν βρέφος, από αδέσμευτος δεσμεύτηκε και από Λόγος άσαρκος σαρκώθηκε.

•► Ας θυμηθούμε πώς, όταν ήταν νήπιο, έτρεχε να κρυφτεί από τον φονικό βασιλιά Ηρώδη.

•► Ας θυμηθούμε ότι ζούσε και βάδιζε στη γη, ότι για τη σωτηρία μας περιόδευε από τόπο σε τόπο και κοπίαζε, ότι ο απρόσιτος στα Χερουβείμ και τα Σεραφείφ συναναστρεφόταν με τους αμαρτωλούς, ότι, ενώ είχε θρόνο τον ουρανό και υποπόδιο τη γη και κατοικούσε σε απρόσιτο φως, παρ΄ όλα αυτά δεν είχε “πού την κεφαλήν κλίνη” ότι “επτώχευσε πλούσιος ών, ίνα ημείς τη εκείνου πτωχεία πλουτήσωμεν” (πρβλ. Β΄Κορ. 8,9).

•► Ας θυμηθούμε ότι ο “αναβαλλόμενος φως ως ιμάτιον” (Ψαλμ. 103,12) φορούσε τη φθαρτή στολή μας, ότι “ο διδούς τροφήν πάση σαρκί” (Ψαλμ. 135, 25) τρεφόταν με τον γήινο άρτο, ότι ο παντοδύναμος φαινόταν αδύναμος και ο πανίσχυρος κουραζόταν σαν ανίσχυρος.

•► Ας θυμηθούμε πως ο ανώτερος από κάθε δόξα και τιμή δεχόταν βλασφημίες από παράνομα χείλη, βριζόταν και χλευαζόταν.

•► Ας θυμηθούμε πώς θλιβόταν, έκλαιγε, πονούσε, πώς από τον αχάριστο μαθητή προδόθηκε και πουλήθηκε και από τους υπόλοιπους εγκαταλείφθηκε, πώς δέσμιος σύρθηκε σε δίκες, πώς δικάστηκε από τους άδικους, πώς ραπίστηκε, μαστιγώθηκε, φόρεσε την εμπαικτική χλαμύδα, άκουσε βλάσφημους και περιπαικτικούς χαιρετισμούς – “χαίρε ο βασιλεύς των Ιουδαίων” (Ιω. 19,3) – πώς στεφανώθηκε με το ακάνθινο στεφάνι, χτυπήθηκε στο κεφάλι με το καλάμι, άκουσε από τον παράνομο λαό Του “άρον άρον, σταύρωσον αυτόν” (Ιω. 19, 15).

•► Ας θυμηθούμε ότι με δύο κακούργους οδηγήθηκε στη σταύρωση κι ανάμεσά τους κρεμάστηκε – ποιος; Ο Υιός του Θεού! – και τέλος πέθανε με σταυρικό θάνατο.

Όλα αυτά τα έκανε ο Υιός του Θεού για τη σωτηρία μας. Γιατί εμείς, οι αμαρτωλοί, την είχαμε χάσει στο πρόσωπο του Αδάμ.

Δεν έχουμε λοιπόν εγκαταλειφθεί. Για τη σωτηρία μας χύθηκε το αίμα του Χριστού. Τα πάθη Του ας μας παρακινήσουν να μετανοήσουμε, γιατί χωρίς μετάνοια σωτηρία δεν υπάρχει για κανέναν, κι όμως ο άθλιος αμαρτωλός δεν φροντίζει γι΄ αυτό.

Ο Θεός είναι φιλάνθρωπος και το έδειξε έμπρακτα. Αρκεί να μετανοήσεις και θα σωθείς.

Ο Χριστός αποκαλύπτει μέσα στο Ευαγγέλιο τον ερχομό Του στον κόσμο, για χάρη του κόσμου. Αποκαλύπτει την εκούσια “κένωσίν” Του, τη θεληματική φτώχεια Του, τη βαθειά Του ταπείνωση, τους κόπους, τους πόνους, τις θλίψεις, τις οδύνες και το θάνατο – θάνατο μάλιστα σταυρικό – και λέει στον άνθρωπο:

Άνθρωπε, όλα αυτά για χάρη σου και για τη σωτηρία σου τα δέχτηκα και τα υπέμεινα, κι εσύ αδιαφορείς για τη σωτηρία σου! Αδιαφορείς, αφού δεν θέλεις να μετανοήσεις, ν΄ απομακρυνθείς από την αμαρτία και να εκμεταλλευθείς το αίμα μου που ζωογονεί.

Αλλά ο αμαρτωλός, μολονότι ακούει στο Ευαγγέλιο τη γλυκειά και ικετευτική φωνή του Ιησού, αδιαφορεί.

Ο Χριστός υπόσχεται να λησμονήσει τις αμαρτίες και τις ανομίες του, αν επιστρέψει σ΄ Αυτόν, μα ο αμαρτωλός δε δίνει σημασία.

Ο Χριστός τον καλεί κοντά Του και του υπόσχεται ανάπαυση, μά ο αμαρτωλός ούτε γι΄αυτήν ενδιαφέρεται. Παραμένει αδιόρθωτος, όπως ήταν, παρανομεί, όπως παρανομούσε, κάνει πονηρές πράξεις, όπως έκανε, αγαπάει το σκοτάδι, όπως το αγαπούσε, αντιπαθεί το φως, όπως το αντιπαθούσε. Έτσι δεν έρχεται στο φως, αλλά παραμένει με το διάβολο, τον άρχοντα του σκότους.

Φτωχέ αμαρτωλέ, ξύπνα, έλα σε συναίσθηση και μην περιφρονείς το ίδιο το αίμα του Χριστού πού χύθηκε για χάρη σου.

Από το βιβλίο “ΠΟΡΕΙΑ ΠΡΟΣ ΤΟΝ ΟΥΡΑΝΟ”, Αγίου Τύχωνος του Ζαντόνσκ.

alalum , pathfinder.gr