Έγραψες πάνω στο κορμί μου όπως κανείς άλλος! Το άγγιγμα σου, τατουάζ στη ψυχή! Όσοι κι αν με άγγιξαν μετά, δεν κατάφεραν να σβήσουν το δικό σου ή να γράψουν από πάνω! Βγαίνει μουτζούρα…
Κι όσο βγαίνει μουτζούρα, τόσο να αναρωτιέμαι το γιατί. Στενοχωριέμαι και δεν καταλαβαίνω γιατί να συμβαίνει αυτό… Αφού δεν είμαστε μαζί, γιατί να μην μπορεί άλλος να γράψει πάνω στο δικό σου σημάδι;
Δεν θέλω να σε διαγράψω. Ξέρω πως αυτό δεν γίνεται. Θέλω όμως το άγγιγμα σου να εξασθενίσει επιτέλους από τη μνήμη του κορμιού μου! Να σταματήσει οποιοδήποτε χάδι να συγκρίνεται με το δικό σου και να μου ξυπνάει αυτά τα πρωτόγνωρα συναισθήματα που μου δημιούργησες εσύ! Δεν αντέχω άλλο!
Στο μυαλό ξεθώριασες. Η μορφή σου ίσα που φαίνεται. Το σώμα όμως δυστυχώς θυμάται, και κάθε άλλο άγγιγμα το αναγνωρίζει ως ξένο! Δεν μπορεί να αφεθεί. Μόνο στα δικά σου χέρια ένιωθε οικειότητα. Ένιωθε σαν αυτή η συνάντηση να είχε προηγηθεί. Το δικό σου άγγιγμα, το κορμί μου, δεν το θεώρησε ποτέ ξένο. Στα δικά σου χέρια ξεδιπλώθηκε αμέσως με μανία και απόλυτη εμπιστοσύνη. Σε εμπιστεύτηκε και συνάμα σε λάτρεψε απόλυτα. Λάτρεψε κάθε δική σου σπιθαμή!
Το σώμα μου φτιάχτηκε για να ταιριάξει στο δικό σου. Δεν στο είπα όμως ποτέ! Μέχρι τη στιγμή που το παραδέχτηκες εσύ και τότε απόρησα που νιώθαμε το ίδιο. Τρελάθηκα από χαρά. Πίστευα πως δεν θα χαθεί αυτό που ζούσαμε και ταυτόχρονα ανησυχούσα κιόλας.
Είχα δίκιο! Δεν χάθηκε… τουλάχιστον σε μένα! Από όπου κι αν πέρασες, σε όποιο σημείο κι αν σταμάτησες, τα σημάδια σου παραμένουν εκεί… ανεξίτηλα. Το άγγιγμα σου, όσο καιρός και να περάσει, εξακολουθεί και παραμένει αυθεντικό. Δεν έχεις αφήσει χώρο για να γράψει άλλος! Κάθε σημείο μου, θυμίζει εσένα. Κάθε σημάδι σου, ιδιαίτερο και ξεχωριστό.
Οι στιγμές μας, απολαυστικές και έντονες, καρφωμένες στο κορμί μου. Και αναρωτιέμαι μερικές φορές: εσύ άραγε τις θυμάσαι ακόμα ή κατάφερες να τις αντικαταστήσεις ???
Δεν υπάρχουν σχόλια :
Δημοσίευση σχολίου