Δεν ξέρω αν το νιώθουν όλοι αυτό… νιώθω πολλές φορές όμως ότι ζούμε από τύχη! Νιώθω πως αρκεί ένα κλικ για να πάψουν να υπάρχουν όλα! Και το νιώθω και το έχω βιώσει… αυτό το έντονο, το ξαφνικό, το ανεξήγητο!
Με τρομάζουν οι άνθρωποι που δεν το αντιλαμβάνονται αυτό… Οι άνθρωποι που συμπεριφέρονται ηλίθια άνευ λόγου και αιτίας! Οι άνθρωποι που κωλυσιεργούν, οι άνθρωποι που δε ζουν το σήμερα και που αντί να χαίρονται τη ζωή, προσπαθούν να την εξαπατήσουν!
Με νευριάζουν οι άνθρωποι που κλαίγονται για ανούσια και για μηδαμινά… που δίνουν σημασία στα μικρά… που χάνονται σε δικαιολογίες και ζουν πίσω από καμουφλαζ. Εκείνοι που χαραμίζονται σε βλακείες… σε εγωισμούς, σε ανασφάλειες, σε κακεντρέχειες, σε καθυστερήσεις!
Έχουμε μάθει να στενοχωριόμαστε για τα απλά! Και δεν λέω να μη στενοχωριόμαστε… ο καθένας περνάει και ξέρει τα δικά του… η ζωή είναι όμως πολύ μικρή! Είναι πραγματικά μια σύντομη βόλτα με πολλές τραγικές στιγμές να κρύβονται στις γωνίες! Και κάθε φορά που στρίβεις, δεν ξέρεις τι θα συναντήσεις!
Προσπαθώ πάντα να το έχω αυτό στο μυαλό μου… σε ό,τι κι αν κάνω και έτσι έχω μάθει να λειτουργώ! Για αυτό και δεν φοβάμαι να εκφραστώ και να δείξω αυτά που θέλω… δεν με νοιάζει τί και πώς! Με νοιάζει μόνο ότι έχω μία και μοναδική ευκαιρία… και αυτή είναι κάθε φορά η σημερινή, ούτε το αύριο, ούτε το αργότερα!
Για αυτό και δεν καταλαβαίνω όσους λειτουργούν διαφορετικά και εγωιστικά… όσους θεωρούν πως οι ευκαιρίες μας στη ζωή είναι άπλετες και ζουν με αναβολές… όσους δυσκολεύονται να εκφραστούν και δεν καταλαβαίνουν πως ίσως να μην υπάρξει άλλη ευκαιρία!
Η συμβουλή μου είναι μία… Μην κρύβετε, από τους ανθρώπους σας, την αγάπη σας, και μην κρατάτε κακίες! Τόσο απλά και λιτά… και ΧΡΙΣΤΙΑΝΙΚΑ !!!!
Δεν υπάρχουν σχόλια :
Δημοσίευση σχολίου