Δεν ξέρουν να δέσουν τα κορδόνια τους , αλλά ξέρουν πολύ καλά το… ποντίκι !!!

Όταν ήμασταν μικροί από τα πρώτα πράγματα που μαθαίναμε να κάνουμε ήταν να δένουμε τα κορδόνια των παπουτσιών μας. Τώρα τα παιδιά μαθαίνουν πολύ καλύτερα κάτι άλλο παρά αυτό.

Τα περισσότερα από τα σημερινά παιδιά ξέρουν να χειρίζονται το ποντίκι του υπολογιστή, αλλά τα βρίσκουν σκούρα όταν ανεβαίνουν σε ένα ποδήλατο.

Και ενώ οι επτά στους δέκα μπόμπιρες, ηλικίας δύο ως πέντε ετών, ξέρουν να παίζουν παιχνίδια οnline, λιγότεροι από δύο στους δέκα μπορούν να κολυμπήσουν χωρίς βοήθεια.

Τα στοιχεία προέρχονται ,από έρευνα της εταιρείας AVG, που δραστηριοποιείται στην ασφάλεια στο Internet, και αποδεικνύουν ότι τα παραδοσιακά ορόσημα της παιδικής ηλικίας έχουν αντικατασταθεί από ψηφιακές δεξιότητες.

Οι γονείς βαριούνται ή είναι πολύ απασχολημένοι να βοηθήσουν το βλαστάρι τους να αποκτήσει κάποιες φυσικές δεξιότητες, όπως να μάθει ποδήλατο ή να μάθει να δένει μόνο του τα κορδόνια του παπουτσιού του – και προτιμούν να τα «παρατάνε» για ώρες μπροστά στην οθόνη της τηλεόρασης ή του υπολογιστή.

Ετσι τα μικρά παιδιά, αντί να αποκτούν εμπειρίες από τον πραγματικό κόσμο, αντιγράφουν τις συνήθειες των μεγάλων και γίνονται εξπέρ σε δραστηριότητες που προορίζονται για μεγαλύτερα παιδιά.

Οι εκπαιδευτικοί τονίζουν ότι όλο και περισσότεροι γονείς αφήνουν τα παιδιά τους μπροστά στην τηλεόραση αντί να τους μιλούν ή να διαβάζουν βιβλία μαζί τους, γιατί θεωρούν ότι αυτό είναι δουλειά του σχολείου και κανενός άλλου.

Η ειδική στην ανάπτυξη των παιδιών Σου Πάλμερ δήλωσε στη βρετανική εφημερίδα «Daily Mail» ότι, με το να αφήνουμε τα παιδιά να βιώνουν την ύπαρξή τους μέσα από την εικονική πραγματικότητα, καθυστερούμε τη φυσική και πνευματική ανάπτυξή τους.

«Συνηθίζουν στη γρήγορη ανταμοιβή που προσφέρει η τεχνολογία και δεν μαθαίνουν να επενδύουν στη συναισθηματική προσπάθεια που είναι απαραίτητη για τις πραγματικές ανθρώπινες σχέσεις», τονίζει και προσθέτει: «Αυτό που χρειάζονται τα παιδιά για να αναπτυχθούν σωστά είναι αληθινό παιχνίδι με πραγματικούς ανθρώπους».

Σύμφωνα με την ίδια έρευνα, που έγινε σε δείγμα 2.200 ατόμων σε 11 χώρες, το 23% των παιδιών ηλικίας δύο ως πέντε ετών είναι σε θέση να κάνει μια κλήση από κινητό τηλέφωνο και το 25% μπορεί να σερφάρει στο Internet. Το ένα στα πέντε ξέρει πως λειτουργούν τα έξυπνα κινητά ή ακόμα και τα iPad.

Τα δύο τρίτα ξέρουν να ανοίξουν έναν υπολογιστή και το 73% ξέρει να χειρίζεται το ποντίκι.

Η εικόνα είναι εντελώς διαφορετική με την απλή καθημερινότητα.

Μόνο το 48% των παιδιών γνωρίζει τη διεύθυνση του σπιτιού του και μόνο το ένα τρίτο ξέρει να γράφει το όνομά του. Μόνο το 11% ξέρει να δένει τα κορδόνια του!

Ο εκπρόσωπος της AVG Τόνι Ανσκομπ έβαλε το πρόβλημα στην πραγματική του διάσταση: «Ολο και περισσότεροι γονείς θεωρούν τους υπολογιστές και τις ηλεκτρονικές συσκευές σαν μπέιμπι σίτερ», δήλωσε.
secnews.gr , newsit.gr

Read more »

Κοινωνική Μηχανική και Κοινωνικά Δίκτυα !!

Η Κοινωνική Μηχανική ( Social Engineering ) για όσους πιθανότατα δεν γνωρίζουν αναφέρεται σε μία μέθοδο επίθεσης και βιομηχανικής κατασκοπίας, κατά την οποία δεν χρησιμοποιούνται τεχνικά μέσα.

Με απλά λόγια είναι μια επίθεση που συνήθως χρησιμοποιούν hackers για να αποκτήσουν πρόσβαση σε δίκτυα μεγάλων εταιρειών ή να στοχεύσουν μεμονωμένα άτομα, ανάλογα με το σκοπό της επίθεσης.

Σκοπός αυτού του άρθρου είναι να αναδείξει τη σημαντικότητα της προστασίας δεδομένων στο διαδίκτυο και την άμεση σχέση με την κοινωνική μηχανική.

Ένα παράδειγμα επίθεσης κοινωνικής μηχανικής περιλαμβάνει τον επιτιθέμενο, το θύμα και την αξιοποίηση της πληροφορίας. Φαντασθείτε ότι έχετε δημοσιεύσει στο facebook κάποιους αγαπημένους προορισμούς και μέρη τα οποία έχετε επισκεφθεί, μιλώντας με θαυμασμό.

Ένας επιτιθέμενος ο οποίος σας έχει βάλει ως στόχο θα μπορούσε να εκμεταλλευτεί αυτήν την πληροφορία να σας καλέσει στο τηλέφωνο ( εύρεση μέσω καταλόγου ή ακόμα και από το ίδιο το facebook ή με την αποστολή e-mail ).

Στη συνέχεια ο επιτιθέμενος σας ζητάει να του δώσετε προσωπικά σας στοιχεία, με την δικαιολογία ότι έχετε κερδίσει ένα χρηματικό ποσό από κλήρωση που έγινε για τους πελάτες του ξενοδοχείου Χ, στο οποίο είχατε διαμείνει το διάστημα που είχατε επισκεφθεί τα μέρη που περιγράφετε στο προφίλ σας.

Πιθανότατα εσείς θα τον εμπιστευθείτε αφού διαθέτει τόσες πληροφορίες για εσάς, και θα του δώσετε στοιχεία ταυτότητας και ίσως και τραπεζικό λογαριασμό.

Το επόμενο βήμα θα είναι να τηλεφωνήσει στην τράπεζά σας και να προσποιηθεί ότι είστε εσείς, υποστηρίζοντας ότι μπλόκαρε τον ηλεκτρονικό λογαριασμό που χρησιμοποιούσε για τις online πληρωμές και ότι θα χρειαστεί νέο κωδικό.

Τα στοιχεία που θα του ζητήσει η τράπεζα είναι ήδη στα χέρια του και το αίτημα προχώρα. Με αυτόν τον τρόπο είναι πολύ εύκολο να χάσετε χρήματα και να μην αντιληφθείτε το γεγονός καθόλου, τουλάχιστον στην αρχή.

Είναι ένα από τα πολλά παραδείγματα, τα οποία όμως συμβαίνουν στην πραγματικότητα και οι περισσότεροι από εμάς δεν γνωρίζουμε τους κινδύνους που διατρέχουμε από την υπερέκθεση των προσωπικών μας στοιχείων.

Ακόμη μεγαλύτερος είναι ο κίνδυνος για τις επιχειρήσεις, αν μάλιστα σκεφθούμε την αύξηση της χρήσης του Linkedin, το οποίο είναι ένα κοινωνικό δίκτυο, αποκλειστικά σχεδιασμένο για επαγγελματίες.

Πολλοί από τους χρήστες δημοσιεύουν ολόκληρο το βιογραφικό τους και πολλές φορές το μοιράζονται με άτομα που δεν γνωρίζουν.

Οι τρόποι εκμετάλλευσης αυτών των πληροφοριών είναι άπειροι και μπορούν να οδηγήσουν στην παραβίαση της περιμετρικής ασφάλειας μιας εταιρείας και να θέσουν σε κίνδυνο ευαίσθητα δεδομένα και την επιχειρηματική συνέχεια.
secnews.gr , press-gr.blogspot.com

Read more »

ΟΒΡΙΟΚΑΣΤΡΟ_ΕΝΑ_ΠΑΝΑΡΧΑΙΟ_ΜΝΗΜΕΙΟ

Read more »

Η ελληνική κοινωνία έχει τα νεύρα της

Η φωτογραφία είναι από τον ΑγιασΜΑΤ 6 Γενάρη στο ΜΠΛΟΚΟ ΒΙΟΠΑ ΚΕΡΑΤΕΑΣ
Παρασκευή 7 Ιανουαρίου 2011

Η ελληνική κοινωνία έχει τα νεύρα της
Οι οδομαχίες ανάμεσα στους αστυνομικούς και τους κατοίκους συνεχίστηκαν στην Κερατέα, ενώ επεισόδια ανάμεσα σε κατοίκους και αστυνομικούς ξέσπασαν και στο Μενίδι, όταν αστυνομικός της ομάδας ΔΙΑΣ παρέσυρε με τη μοτοσικλέτα του 7χρονο κοριτσάκι, το οποίο μεταφέρθηκε σοβαρά τραυματισμένο στο νοσοκομείο και στη συνέχεια πέθανε.

Ο αντιπρόεδρος της κυβέρνησης Θεόδωρος Πάγκαλος αποδοκιμάστηκε από πολίτες κατά τον αγιασμό των υδάτων στη Δεξαμενή, ενώ τα γιουχαΐσματα προς τον κ. Πάγκαλο συνεχίστηκαν αργότερα και σε εστιατόριο στα Καλύβια.

Επίσης, έγινε γνωστό πως το μεσημέρι της Πρωτοχρονιάς ο διευθυντής της εφημερίδας «Καθημερινή», Αλέξης Παπαχελάς, προπηλακίστηκε από νεαρούς θαμώνες ταβέρνας στο Σπήλαιο Γρεβενών, και ένας από αυτούς του πέταξε ένα ποτήρι κρασί στο πρόσωπο (σ.σ. να μια καλή ευκαιρία για τον κ. Παπαχελά να γράψει ένα άρθρο βγαλμένο μέσα από τη ζωή και την προσωπική του εμπειρία – θα το τολμήσει άραγε ή γράφει μόνο άρθρα που αφορούν τη σωτηρία της χώρας και του έθνους;)

Η ελληνική κοινωνία έχει τα νεύρα της. Αυτό δεν πρέπει να εκπλήσσει κανέναν, αφού τον τελευταίο χρόνο βάλλεται από παντού και δεν βρίσκει ελπίδα πουθενά.

Από τον “πιτσιρίκο”

Από την άλλη, το πολιτικό και εκδοτικό κατεστημένο συμπεριφέρεται σαν να μη συμβαίνει τίποτα – σαν να είναι όλα μια χαρά. Βέβαια, αυτή είναι μια θεατρική συμπεριφορά• γνωρίζουν όλοι τους πολύ καλά πως τα πράγματα έχουν αλλάξει, είναι εξαιρετικά φοβισμένοι –για την ακρίβεια, τα έχουν κάνει πάνω τους-, αλλά είναι υποχρεωμένοι να προσποιούνται τους ψύχραιμους, με την ελπίδα ότι θα αποφύγουν τα χειρότερα.

Αργά ή γρήγορα θα συνέβαινε. Όλο και μεγαλύτερα τμήματα του πληθυσμού αντιλαμβάνονται πως οι ζωές τους ξεσκίζονται για να διασωθούν οι τράπεζες, αλλά την ίδια ώρα συνειδητοποιούν πως αυτοί που έχουν την κύρια ευθύνη για τη χρεοκοπία -και οι μεγαλοεπιχειρηματίες με τους μεγαλοεκδότες που τους στηρίζουν- όχι μόνο βρίσκονται όλοι στις θέσεις τους, αλλά η ζωή τους δεν έχει επηρεαστεί διόλου από το μνημόνιο. Αντιθέτως, περνούν ζωή χαρισάμενη.


Στα καθεστωτικά ΜΜΕ, η κοινωνία παρουσιάζεται να είναι απόλυτα σύμφωνη με τα μέτρα –και να ζητάει μάλιστα να γίνουν πιο αυστηρά-, ενώ οι αντιδράσεις των πολιτών δεν παρουσιάζονται σχεδόν ποτέ ή, όταν παρουσιάζονται, χαρακτηρίζονται ως μεμονωμένες και, οπωσδήποτε, κατακριτέες.

Βέβαια, υπάρχει το Διαδίκτυο και οι πολίτες που σέβονται τον εαυτό τους έχουν τη δυνατότητα να πληροφορηθούν τα πάντα. Όταν ο καλά πληροφορημένος πολίτης ανοίγει την τηλεόραση και διαπιστώνει το χάος που υπάρχει -ανάμεσα σε αυτά που γνωρίζει και σε αυτά που παρακολουθεί- εκνευρίζεται πολύ. Και όχι μόνο εκνευρίζεται – αρχίζει να νιώθει μίσος για αυτούς που τον θεωρούν ανόητο και προσπαθούν να τον εξαπατήσουν.

Αλήθεια, έχετε παρατηρήσει ποιοι είναι αυτοί που συνεχίζουν να υποστηρίζουν πως μαζί τα φάγαμε; Είναι εκείνοι οι δημοσιογράφοι που είναι σίγουρο πως ανήκουν σε αυτούς που τα έφαγαν μαζί. Έχουν πάρει εργολαβία να βγάλουν λάδι τα αφεντικά τους, με την ελπίδα πως θα την γλιτώσουν κι αυτοί.

Τώρα, όμως, αντιλαμβάνονται πόσο λίγοι είναι και πως δεν είναι δυνατό να κοροϊδεύεις τους πάντες για πάντα• άσε που, όταν επιμένεις να υποστηρίζεις φανατικά και συνεχώς κάτι για το οποίο κανείς ποτέ δεν σε ρώτησε, όλοι αρχίζουν να σε υποψιάζονται.

Αφού είναι τόσο βέβαιο πως τα φάγαμε μαζί και πως τα μέτρα που παίρνονται είναι όλα σωστά και δίκαια, γιατί τόσοι καλοπληρωμένοι δημοσιογράφοι επιμένουν να μας το υπενθυμίζουν καθημερινά με τόσο πάθος; Μα είναι απλό: αφενός επειδή δεν τα φάγαμε μαζί και αφετέρου επειδή τα μέτρα είναι καταστροφικά.

Η νέα χρονιά μπήκε με τον αντιπρόεδρο της κυβέρνησης να περνάει κρίση ηλικίας και μεγαλείου, και τον πρωθυπουργό να συμπεριφέρεται σαν χαζοχαρούμενη γκόμενα.

Από την άλλη, όλο και περισσότεροι πολίτες αρχίζουν πια να σκέφτονται πως, όταν πηγαίνουν στο εστιατόριο και ζητάνε τον λογαριασμό, δεν τους φέρνουν μόνο ένα χαρτί με το ποσό – τους φέρνουν ένα χαρτί που γράφει αναλυτικά πόσα πιάτα πήραν και πόσο έκανε το κάθε πιάτο. Αυτό το χαρτί του ελληνικού χρέους δεν το έχουμε δει ακόμα, αλλά ούτε βρέθηκε κάποιος μέσα στην κυβέρνηση να το ζητήσει. Δηλαδή, τσεκάρουμε το λογαριασμό των 100 ευρώ στην ταβέρνα, αλλά είμαστε πρόθυμοι να πληρώσουμε δισεκατομμύρια ευρώ και να ζήσουμε πάμφτωχοι και εξευτελισμένοι, χωρίς να δούμε τον λογαριασμό. Περίεργο δεν είναι;


Ο κλέφτης και ο ψεύτης τον πρώτο χρόνο χαίρονται. Και ο πρώτος χρόνος πέρασε. Οι πολίτες -μέσω των συνδικάτων, άλλων σωματείων, οικονομολόγων και προσωπικοτήτων- ζητούν να δουν τον λογαριασμό και να μάθουν τι χρωστάμε, σε ποιους, και από ποιους δημιουργήθηκε το δυσβάσταχτο χρέος.

Μέσα στον λογαριασμό, εκτός από τις συμβάσεις των Ολυμπιακών Αγώνων, της Siemens και των εξοπλιστικών προγραμμάτων, θα βρούμε και πολλά ονόματα. Ίσως, αυτό να εξηγεί και τον εκνευρισμό του κ. Πάγκαλου. Δεν φτάνει να λες πως τα φάγαμε μαζί – πρέπει να μπορείς και να το αποδείξεις. Και για να το αποδείξεις, δεν αρκούν τα παπαγαλάκια της τηλεόρασης.

Να θυμίσω πως –εκτός από τους οικονομολόγους, τους συνδικαλιστές και προσωπικότητες από την Ελλάδα και το εξωτερικό- η ανεξάρτητη βουλευτής Σοφία Σακοράφα είχε προτείνει στις 22/12/10 τη δημιουργία Επιτροπής Λογιστικού Ελέγχου του δημοσίου χρέους και την άρνηση του απεχθούς χρέους από το βήμα της Βουλής. Φυσικά, η πρότασή της θάφτηκε από όλα τα καθεστωτικά ΜΜΕ. Είναι λογικό – υπάρχει κάποιος που πιστεύει πως από εκείνο το κομμάτι του χρέους που είναι προϊόν διαφθοράς θα απουσιάζουν τα ονόματα των καναλαρχών

pontosandaristera

Read more »

Η μετάβαση σε μια νέα γεωπολιτική τάξη

Ζούμε σε μια ιστορική καμπύλη. Δυο αιώνες δυτικής ηγεμονίας, πλησιάζουν στο τέλος τους. Η ιστορία ξετυλίγεται μέσα από κάποια ξερά οικονομικά στατιστικά στοιχεία. Την επόμενη χρονιά, όπως και φέτος, οι οικονομίες των αναδυόμενων κρατών (Κίνα, Ινδία, Βραζιλία, Τουρκία, Ινδονησία, κλπ) θα σημειώσουν ανάπτυξη 8% και παραπάνω. Τα καταχρεωμένα κράτη της Δύσης, θα παλέψουν για μια ανάπτυξη της τάξης του 2%. Η κατάσταση είναι ήδη διαμορφωμένη. Ο διαχωρισμός του πλανήτη είναι πλέον μεταξύ όσων αναπτύσσονται αργά, και όσων αναπτύσσονται γρήγορα.

Το ίδιο προσαρμόζεται και η γεωπολιτική ισορροπία. Η Κίνα προβάλλει αξιώσεις στην ανατολική Ασία. Η Ινδία κατασκευάζει ναυτικό μακράς εμβέλειας (blue-water). Η Τουρκία και η Βραζιλία, από περιφερειακές δυνάμεις μεταμορφώνονται σε παγκόσμιες. Η Ινδονησία παίζει μεταξύ Ουάσιγκτον και Πεκίνου. Η Ευρώπη αντιμετωπίζει την ασημαντότητα. Και η Αμερική βρίσκεται μεταξύ ενός διογκωμένου ελλείμματος, και ενός πολιτικού αδιέξοδου.

Οι προβλέψεις για το τέλος της αμερικανικής κυριαρχίας είναι ακόμη πρώιμες. Παρά τα προβλήματα που αντιμετωπίζουν, οι ΗΠΑ παραμένουν το μόνο κράτος που μπορεί να επιβάλλει τον εαυτό του σε ολόκληρη την υφήλιο. Μια από τις λιγότερο προβεβλημένες περιπτώσεις του 2010, είναι η επιστροφή της Αμερικής στην Ασία. Χωρίς να πτοηθούν από το Πεκίνο, ή από τη «θανατηφόρα» απρόβλεπτη στάση της Β. Κορέας, οι γείτονες της Κίνας ζητούν τη προστασία της Αμερικής.

Οι διαρροές των διπλωματικών εγγράφων είναι βασικά κολακευτικές για τις ΗΠΑ. Η επιδίωξη των εθνικών συμφερόντων των ΗΠΑ, τις περισσότερες φορές ταυτίζεται με το συμφέρον των υπολοίπων λαών. Από την άλλη, οι διαρροές της WikiLeaks αποδεικνύουν την ανεπάρκεια των ΗΠΑ ως υπερδύναμη. Μας δείχνουν πως η άνευ προηγουμένου ισχύς που διαθέτει, καθιστά την Αμερική ανήμπορη να επιβάλλει τις λύσεις της στα καυτά σημεία του πλανήτη. Πριν λίγες ημέρες είδαμε τον Benjamin Netanyahu να διαλύει κυριολεκτικά τα σχέδια του Ομπάμα για ειρήνευση στη Μ. Ανατολή.

Οι νέες αναδυόμενες δυνάμεις, βρίσκονται σε μια φάση κατά την οποία θέλουν να απολαμβάνουν τα καλά της δύναμής τους, χωρίς να επωμίζονται ευθύνες. Η Κίνα, για παράδειγμα, είναι σαν τον πιτσιρικά που μόλις ανακάλυψε ότι διαθέτει τη σωματική ρώμη ενός ενήλικα. Η Ινδία απαιτεί σεβασμό λόγω της νέας της θέσης, αλλά αρνείται να παραιτηθεί από τον παλιό της ρόλο ως αδέσμευτη. Η Τουρκία κοιτάει προς Δυσμάς και προς Ανατολάς, αλλά ακόμη δεν μπορεί να ισορροπήσει τις νέες φιλοδοξίες της για ηγεσία στον ισλαμικό κόσμο, με τις παλιές της εξαρτήσεις στον ευρωατλαντικό χώρο.

Η Ευρώπη είναι σε άσχημη κατάσταση. Αυτό που ξεκίνησε ως κρίση του ιδιωτικού τραπεζικού συστήματος, κατέληξε σε κρίση δημόσιου χρέους. Η ευρωζώνη πολιορκείται από τις χρηματαγορές. Η απειλή όμως είναι πολιτική. Το σοκ της υποτίμησης της έναντι της ανερχόμενης Ασίας, συνδυάζεται με τον πολιτικό αντίκτυπο που ανέκυψε πριν από 20 χρόνια με τη πτώση του τοίχους.

Μια ενωμένη πλέον, και χωρίς ενοχές εθνικιστική Γερμανία, έχει φέρει τα πάνω κάτω στην ευρωπαϊκή ισορροπία. Η ΕΕ λειτουργούσε όταν την ηγεσία της μοιράζονταν η Γαλλία και η Γερμανία. Τώρα όμως, το Βερολίνο θέλει να ηγείται. Το ευρώ μπορεί να σωθεί, δεν είναι σίγουρο όμως αν υπάρχει γενικός ενθουσιασμός για μια γερμανική Ευρώπη. Όσο για τη Βρετανία, ο φρέσκος πρωθυπουργός της, μάλλον δεν ενδιαφέρεται καθόλου για οτιδήποτε αφορά σε εξωτερική πολιτική.

Η Ιαπωνία είναι παγιδευμένη σε μια διαρκή άρνηση. Προτιμά να βλέπει τους πρωθυπουργούς της να εναλλάσσονται παρά να αρχίσει να διαμορφώνει μια στρατηγική αντίδραση στους νέους κινδύνους της ανατολικής Ασίας.

Η Ρωσία αυτοχαρακτηρίζεται ανερχόμενη δύναμη. Πρόκειται όμως για μια χώρα σε πτώση, παγιδευμένη στο παρελθόν. Για λόγους εσωτερικής κατανάλωσης και δημιουργίας εντυπώσεων στο εξωτερικό, οι Ρώσοι ηγέτες συνεχίζουν να προσποιούνται πως ο εχθρός βρίσκεται στη Δύση. Όπως το βλέπουν, η εθνική τους περηφάνια απαιτεί να στέκονται όρθιοι απέναντι την Ευρώπη και στην Αμερική. Οι ουσιαστικοί κίνδυνοι όμως, έχουν να κάνουν με την εγγενή διαφθορά, τη δημογραφική παρακμή, και μια οικονομία που βασίζεται ακόμη στην εξαντλημένη ενέργεια. Κατά τα άλλα, οι στρατηγικές προκλήσεις προέρχονται από τον ισλαμικό εξτρεμισμό, και το ενδεχόμενο η Κίνα και η Ινδία να επεκτείνουν τα σύνορά τους εις βάρος των αραιοκατοικημένων ανατολικών περιοχών της Ρωσίας. Τα μακροπρόθεσμα συμφέροντα της Ρωσίας απαιτούν περισσότερη συνεργασία με τη Δύση. Ο Dmitry Medvedev το αντιλαμβάνεται, ο Vladimir Putin όχι.

Ο εύκολος τρόπος για να περιγράψουμε το νέο γεωπολιτικό σκηνικό είναι να το δούμε σαν έναν αγώνα μεταξύ Ανατολής και Δύσης. Μεταξύ των δυτικών φιλελεύθερων δημοκρατιών και των ανατολικών αυταρχικών οικονομιών της αγοράς. Αυτή όμως η περιγραφή δεν λαμβάνει υπόψη τη σύνθετη πραγματικότητα. Η Ρωσία και η Κίνα, για παράδειγμα, κάνουν τα πάντα για να μη πετύχει μια μόνιμη θέση στο Συμβούλιο Ασφαλείας του ΟΗΕ η Ινδία. Και η Ινδία ανησυχεί ιδιαίτερα για τη στρατιωτική ανάπτυξη της Κίνας.

Μια πιο αισιόδοξη θέαση του νέου κόσμου, θέλει την ομάδα G20 να αποτελεί όργανο δημιουργίας μιας ευρύτερης συναίνεσης όσον αφορά στη συνεργασία Ανατολής-Δύσης, και Βορρά- Νότου. Σε αυτόν τον τομέα υπάρχει μια κάποια αισιοδοξία, που όμως δεν υπάρχει όσον αφορά σε ζητήματα ασφάλειας και εξωτερικής πολιτικής.

Τα ανερχόμενα έθνη βάζουν την εθνική τους υπόσταση και ισχύ πάνω από τους διεθνείς κανόνες, και τη αυτοδιάθεση πάνω από τη συνεργασία. Η μετάβαση σε μια νέα τάξη θα χαρακτηρισθεί από μεγαλύτερη ανταγωνιστικότητα παρά συνεργασία. Η αλληλεξάρτηση θα δοκιμαστεί. Οι καιροί θα είναι δύσκολοι. Και είναι κρίμα που το μεγαλύτερο μέρος της Δύσης, το μόνο που κάνει είναι να κρύβεται κάτω από τα παπλώματα.

santosight

Read more »

Για νέα «αγορά του αιώνα» μας πιέζουν οι σύμμαχοι

Διεκδικούν την υπογραφή της Ελλάδας για την προμήθεια μαχητικών 4ης γενιάς, βάζοντας στο παιχνίδι και την ΕΑΒ.

Αερομαχίες μεταξύ Γάλλων, Γερμανών και Αμερικανών πάνω από τον ελληνικό εναέριο χώρο για τη νέα «αγορά του αιώνα» των νέων μαχητικών αεροσκαφών 4ης γενιάς, που θα ξεπεράσει τα 3 δισεκατομμύρια ευρώ.
Με την αυγή του νέου έτους αναμένεται να ασκηθούν νέες πιέσεις στην Ελλάδα από τις τρεις παραπάνω χώρες, που διακαώς θέλουν να πουλήσουν τα δικά τους αεροπλάνα στην Ελλάδα...

Οι χρηματοπιστωτικές προτάσεις τους θα εμφανίζονται με τον μανδύα των «επενδύσεων», αφού θα περιλαμβάνουν και την «προίκα» της Ελληνικής Αεροπορικής Βιομηχανίας ως «μετασκευαστικού αεροναυπηγικού κέντρου»...
Αρνητικό κλίμα, αλλά... Η εκ νέου άσκηση πιέσεων προς την ελληνική κυβέρνηση για υπογραφή του νέου συμβολαίου «μαμούθ» συμπίπτει με το αρνητικό κλίμα που επικρατεί στην παγκόσμια αγορά.
Στο σύνολο των ευρωπαϊκών χωρών και στις Ηνωμένες Πολιτείες οι αμυντικές δαπάνες προβλέπεται να ακολουθήσουν πτωτική πορεία όλη τη δεκαετία μέχρι και το 2020.
Η αγορά των εξοπλισμών συρρικνώνεται έπειτα από μια δεκαετία απίστευτης επέκτασης λόγω των δύο πολέμων του Ιράκ και του Αφγανιστάν.
Οι μεγαλύτερες αμυντικές βιομηχανίες με την ισχυρή υποστήριξη των κυβερνήσεών τους στρέφονται πλέον προς τις εξαγωγές σε αναδυόμενες περιφερειακές δυνάμεις, όπως η Βραζιλία και η Ινδία, καθώς και στις αραβικές χώρες.

Η ΤΑΚΤΙΚΗ ΤΩΝ 3 «ΠΑΙΚΤΩΝ»

ΓΑΛΛΙΑ
«Στροφή» στην Ελλάδα
Η Γαλλία, και συγκεκριμένα ο πρόεδρος Σαρκοζί, μπορεί να υποστηρίξει ότι στηρίζει την Ελλάδα στις δύσκολες στιγμές ακόμα και μετά την κυβερνητική αλλαγή του 2009. Ο Σαρκοζί έχει να αντιμετωπίσει μια δύσκολη αναμέτρηση στις προεδρικές εκλογές του 2012. Η προσπάθεια που καταβάλλει για την προώθηση του Rafale είναι πρωτοφανής για πρόεδρο ευρωπαϊκής χώρας. Γεγονός που αναγνωρίζει και η ίδια η Μέρκελ. Ομως για τον Σαρκοζί τα αποτελέσματα είναι πενιχρά. Η απώλεια της αγοράς του Μαρόκου πριν από δύο χρόνια και η συνεχιζόμενη δυστοκία στην οριστικοποίηση της απόφασης από τη Βραζιλία έχουν θορυβήσει τη γαλλική προεδρία. Πλέον ο Σαρκοζί δεν αρκείται στις ήδη ανειλημμένες δεσμεύσεις της Ελλάδας για την προμήθεια των φρεγατών και των ελικοπτέρων έρευνας και διάσωσης. Επανέρχεται δριμύτερος και θέτει θέμα πλέον και για τα μαχητικά. Ας μην ξεχνάμε ότι έως το τέλος της θητείας του θα έχει παιχθεί το ελληνικό δράμα και ή θα ανακάμψουμε με τη βοήθεια των εταίρων μας ή θα οδηγηθούμε σε χρεοκοπία.

ΓΕΡΜΑΝΙΑ
Ο... σταθμός του Μονάχου
Η Γερμανία δεν εντάσσεται τελευταία στους «θερμούς φίλους» της Ελλάδας, καθότι διατηρεί σκληρή στάση απέναντι στα αιτήματά μας για μια συνολικότερη αντιμετώπιση των οικονομικών προβλημάτων μας. Είναι αρνητική για το ευρωομόλογο και συντηρητική για τον μόνιμο μηχανισμό διάσωσης. Ωστόσο παραμένει η κινητήριος δύναμη της ΕΕ. Η επίλυση των οικονομικών προβλημάτων της Ελλάδας θεωρείται ότι θα ήταν δύσκολο να πραγματοποιηθεί χωρίς την ενεργό στήριξη της Γερμανίας. Η Α. Μέρκελ κρίνεται ότι θα είναι ρυθμιστής των εξελίξεων και άρα σε προνομιακή θέση για να ασκήσει ισχυρές πιέσεις προς την Ελλάδα εάν αντιληφθεί ότι επίκειται μια απόφαση για ένα τόσο σοβαρό πρόγραμμα. Αλλωστε η βασική κατασκευάστρια εταιρεία του EuroFighter, η EADS, εδρεύει στη Βαυαρία, που παραδοσιακά αποτελούσε την εκλογική βάση του κεντροδεξιού συνασπισμού.

ΗΠΑ
Περιμένουν στη γωνία
Το ΔΝΤ μπορεί να έχει επικεφαλής τον Γάλλο σοσιαλιστή και πιθανό αντίπαλο του Σαρκοζί για την προεδρία, κ. Στρος Καν, παραμένει όμως προπύργιο των Αμερικανών. Η σημερινή πολιτική ηγεσία των ΗΠΑ δεν έχει κρύψει την αγωνία της και το ενδιαφέρον της για τις οικονομικές εξελίξεις στην Ελλάδα. Παρέχει αφειδώς στήριξη στην ελληνική κυβέρνηση, γιατί θεωρεί ότι η οικονομική κρίση στις χώρες της ευρωπαϊκής περιφέρειας μπορεί να οδηγήσει σε γενικότερη αποσταθεροποίηση και του συστήματος ασφαλείας που έχουν διαμορφώσει μεταπολεμικά. Η παρέμβαση των Αμερικανών για την προμήθεια των νέων μαχητικών αναμένεται να εκδηλωθεί με αποφασιστικότητα, αφού είναι το μόνο μεγάλο εξοπλιστικό πρόγραμμα της επόμενης δεκαετίας που δεν έχει ακόμα δοθεί στους Ευρωπαίους εταίρους μας.

Το πρόγραμμα
Η επιμήκυνση ανοίγει τον δρόμο για το deal
Η Ελλάδα παραμένει μια «καλή αγορά» για την παγκόσμια αεροναυπηγική βιομηχανία. Είναι σχεδόν βέβαιον ότι οι εταίροι της Ελλάδας στις αρχές του 2011 θα συναινέσουν στην επιμήκυνση αποπληρω-μής του χρέους, παρέχοντας μια μεγάλη περίοδο χάριτος στην Ελλάδα. Ως κυρίαρχο πρόγραμμα προς υλοποίηση παραμένει η απόκτηση 40-60 αεροσκαφών τελευταίας τεχνολογίας. Επομένως το περιβάλλον στο οποίο λειτουργεί πλέον η Ελλάδα προφανώς κρίνεται πρόσφορο για νέο γύρο πιέσεων στον τομέα των εξοπλισμών.
Την περασμένη 35ετία στην Ελλάδα η προμήθεια μαχητικών ήταν αποκλειστικά ένα παιχνίδι για δύο. ΗΠΑ και Γαλλία μοιράστηκαν τις προμήθειες σε ποσοστά 75%-25%. Η απόφαση όμως του 2001 για την απόκτηση 60 EuroFighters, έστω και εάν δεν υλοποιήθηκε, έβαλε στο παιχνίδι και τους Γερμανούς.

ΟΙ ΚΙΝΗΣΕΙΣ ΤΗΣ ΤΟΥΡΚΙΑΣ
Αγοράζει μαχητικά αξίας 10 δισ. Δολαρίων
Σε περιόδους γενικευμένης και παρατεταμένης οικονομικής κρίσης οι απειλές για την εθνική ασφάλεια μιας χώρας εντείνονται, ενώ οι διαθέσιμοι πόροι για την αντιμετώπισή τους μειώνονται.
Η βασική αυτή αρχή δεν θα μπορούσε να εξαιρέσει την Ελλάδα, η οποία ενώ βρίσκεται σε πρωτοφανή οικονομική δυσπραγία, για άλλη μία φορά είναι αντιμέτωπη με απειλές και πιέσεις. Ο υπ. Εθνικής Αμυνας Ευ. Βενιζέλος πρόσφατα δήλωσε ότι «η Τουρκία παραμένει μια ενεργός απειλή».
Η Τουρκία εξοπλίζεται με ταχύτατους ρυθμούς και επιδιώκει την ανατροπή των ευαίσθητων ισορροπιών στο Αιγαίο. Επομένως υπάρχει άμεσος κίνδυνος η Τουρκία τα επόμενα χρόνια να έχει δυνατότητα επιβολής μόνιμων προς όφελός της λύσεων σε ένα ευρύ φάσμα διεκδικήσεων, υπονομεύοντας τη γεωοικονομική μας θέση στην περιοχή.
Το μεγαλύτερο εξοπλιστικό πρόγραμμα σε εξέλιξη είναι η συμμετοχή της στο JSF και η προμήθεια 100 μαχητικών αεροσκαφών μέχρι το 2020, με κόστος που θα υπερβαίνει τα 10 δισ. δολάρια.
Η Τουρκία κατόρθωσε έπειτα από ένα πολυετές πρόγραμμα σταθεροποίησης να εξέλθει από την κρίση με ρυθμούς ανάπτυξης που προσεγγίζουν το 8% το 2010 και το 3,5% το 2011. Η ανάκαμψή της έχει στηριχθεί σε μεγάλο βαθμό στην προσέλκυση σημαντικών επενδυτικών κεφαλαίων από την Ευρώπη και τις ΗΠΑ. Αναπόφευκτα έχει ενισχύσει τη γεωπολιτική θέση της, παρά το διαφαινόμενο αδιέξοδο που υπάρχει στην ευρωπαϊκή πορεία της.

Γράφει ο Δήμος Βερύκιος / Δημοσιογράφος

santosight , e-go

Read more »