Έχουμε την τάση να συγκρίνουμε τον εαυτό μας με τους άλλους σε διάφορους τομείς της ζωής μας, ανάλογα με τους τρόπους που αξιολογούμε τον εαυτό μας και το πού τοποθετούμε την αξία μας.
Αυτό είναι κάτι που μαθαίνουμε σαν παιδιά όταν οι γονείς, οι δάσκαλοι και άλλα άτομα μάς συνέκριναν με τους άλλους. Ίσως να προσπαθούσαν να μας βοηθήσουν, Μπορεί να μας συνέκριναν θετικά ή αρνητικά, λέγοντάς μας πως είμαστε καλύτεροι ή χειρότεροι από τους άλλους στους βαθμούς, στην εμφάνιση, τη συμπεριφορά, τις αθλητικές επιδόσεις ή κάποια άλλη όψη του εαυτού μας ή της ζωής μας.
Από τότε αναλάβαμε εμείς να συγκρίνουμε νοερά τον εαυτό μας μ’ εκείνους που θα μπορούσαν να είναι περισσότερο ή λιγότερο ικανοί ή επιτυχημένοι από εμάς σε τομείς όπου ψάχνουμε την αξία μας. Αυτοί μπορεί να είναι η εμφάνιση, η εξυπνάδα, η σωματική δύναμη, η επαγγελματική θέση, τα χρήματα, η περιουσία, το αυτοκίνητο, η υγεία, τα ταξίδια, το μαγείρεμα, η καθαριότητα του σπιτιού, πόσο καλά τα πηγαίνουν τα παιδιά μας στην εργασία και τις σχέσεις τους, πόσους φίλους έχουμε, ποιους γνωρίζουμε και πολλές άλλες πιθανότητες. Μπορεί ακόμη να συγκρίνουμε τον εαυτό μας σχετικά με τα βιβλία που διαβάσαμε, τα σεμινάρια που παρακολουθήσαμε, τις πνευματικές τεχνικές που εφαρμόσαμε και ίσως ακόμη πόσους ανθρώπους βοηθάμε ή πόσα χρήματα προσφέρουμε.
Αυτό είναι μια ατυχής παγίδα που μας κλειδώνει μέσα στις πεποιθήσεις ότι είμαστε καλύτεροι ή χειρότεροι από τους άλλους. Επομένως, είτε έχουμε ένα παραφουσκωμένο ή ένα ξεφούσκωτο εγώ, νιώθοντας μεγαλύτερη ή μικρότερη αξία, ίσως ακόμη και ντροπή ή ενοχή.
Η αλήθεια είναι πως ο καθένας μας είναι μοναδικός και πως κανένας δεν αξίζει περισσότερη αγάπη από τον άλλον, ανεξάρτητα από το πόσο καλύτεροι ή χειρότεροι από τους άλλους μπορούμε να είμαστε σε κάποιο τομέα. Το θείο μάς αγαπά όλους εξίσου. Δεν αγαπά κανέναν περισσότερο ή λιγότερο.
Έχουμε έρθει όλοι για να παίξουμε συγκεκριμένους ρόλους. Αν θέλουμε να βελτιώσουμε την κατάσταση της ζωής μας ή το πώς αποδίδουμε σ’ ένα τομέα, ας το κάνουμε, επειδή μ’ αυτό τον τρόπο θα βελτιώσουμε την ικανότητά μας να εκφράσουμε τη δημιουργική μας φύση στη φυσική διάσταση και όχι επειδή έχουμε την ψευδαίσθηση ότι η αξία μας εξαρτάται απ’ αυτό.
Ας μην κοιτάμε αφ’ υψηλού εκείνους που είναι λιγότερο πετυχημένοι ή λιγότερο ικανοί σε ορισμένους τομείς και ας νιώθουμε ίσοι μ’ εκείνους που είναι πιο ικανοί ή επιτυχημένοι από εμάς σε κάτι.
Είμαστε όλοι μία συνειδητότητα που εκφράζεται μέσα από όλα αυτά τα φαινομενικά ξεχωριστά σώματα. Η επιτυχία των άλλων είναι δική μας και η δική μας επιτυχία είναι δική τους.
Δεν υπάρχει ανάγκη να συγκρινόμαστε με τους άλλους. Η μόνη σύγκριση που θα έπρεπε να κάνουμε είναι το πώς ήμασταν μερικά χρόνια πριν και πώς είμαστε σήμερα.
Ο καθένας μας είναι μοναδικός και άριστος σε κάποιους τομείς και υστερεί σε άλλους.
Η ανάγκη για σύγκριση εμποδίζει τη συνεργασία και τρέφει τον ανταγωνισμό. Μας εμποδίζει να είμαστε ευτυχισμένοι με τις επιτυχίες των άλλων. Μέσα στην ανασφάλειά μας για την αξία μας, ανταγωνιζόμαστε με τους συναδέλφους, το σύντροφο, τους γονείς μας, ακόμη και με τα παιδιά μας για το ποιος είναι καλύτερος ή σωστότερος.
Αυτό εμποδίζει την αληθινή αγάπη και ενότητα.
Η αυτοαμφισβήτησή μας συχνά μας εμποδίζει να αγαπάμε και να σεβόμαστε τον εαυτό μας όταν δεν είμαστε «καλύτεροι», ενώ αποδεχόμαστε και σεβόμαστε τους άλλους που δεν είναι «καλύτεροι» σε κάποια κατάσταση. Αυτό είναι μια μορφή εγωκεντρισμού, όπου πιστεύουμε πως πρέπει να είμαστε «ανώτεροι» και δεν μπορούμε να δεχτούμε να είμαστε «κατώτεροι» από κάποιον άλλον στον τομέα που ανταγωνιζόμαστε.
Το Θείο μάς Αγαπά Όλους το ίδιο !!!
Αξίζουμε όλοι την ίδια αγάπη και σεβασμό,
ακριβώς όπως είμαστε !!!
forwoman.gr , inspireyourlife.gr
Αυτό είναι κάτι που μαθαίνουμε σαν παιδιά όταν οι γονείς, οι δάσκαλοι και άλλα άτομα μάς συνέκριναν με τους άλλους. Ίσως να προσπαθούσαν να μας βοηθήσουν, Μπορεί να μας συνέκριναν θετικά ή αρνητικά, λέγοντάς μας πως είμαστε καλύτεροι ή χειρότεροι από τους άλλους στους βαθμούς, στην εμφάνιση, τη συμπεριφορά, τις αθλητικές επιδόσεις ή κάποια άλλη όψη του εαυτού μας ή της ζωής μας.
Από τότε αναλάβαμε εμείς να συγκρίνουμε νοερά τον εαυτό μας μ’ εκείνους που θα μπορούσαν να είναι περισσότερο ή λιγότερο ικανοί ή επιτυχημένοι από εμάς σε τομείς όπου ψάχνουμε την αξία μας. Αυτοί μπορεί να είναι η εμφάνιση, η εξυπνάδα, η σωματική δύναμη, η επαγγελματική θέση, τα χρήματα, η περιουσία, το αυτοκίνητο, η υγεία, τα ταξίδια, το μαγείρεμα, η καθαριότητα του σπιτιού, πόσο καλά τα πηγαίνουν τα παιδιά μας στην εργασία και τις σχέσεις τους, πόσους φίλους έχουμε, ποιους γνωρίζουμε και πολλές άλλες πιθανότητες. Μπορεί ακόμη να συγκρίνουμε τον εαυτό μας σχετικά με τα βιβλία που διαβάσαμε, τα σεμινάρια που παρακολουθήσαμε, τις πνευματικές τεχνικές που εφαρμόσαμε και ίσως ακόμη πόσους ανθρώπους βοηθάμε ή πόσα χρήματα προσφέρουμε.
Αυτό είναι μια ατυχής παγίδα που μας κλειδώνει μέσα στις πεποιθήσεις ότι είμαστε καλύτεροι ή χειρότεροι από τους άλλους. Επομένως, είτε έχουμε ένα παραφουσκωμένο ή ένα ξεφούσκωτο εγώ, νιώθοντας μεγαλύτερη ή μικρότερη αξία, ίσως ακόμη και ντροπή ή ενοχή.
Η αλήθεια είναι πως ο καθένας μας είναι μοναδικός και πως κανένας δεν αξίζει περισσότερη αγάπη από τον άλλον, ανεξάρτητα από το πόσο καλύτεροι ή χειρότεροι από τους άλλους μπορούμε να είμαστε σε κάποιο τομέα. Το θείο μάς αγαπά όλους εξίσου. Δεν αγαπά κανέναν περισσότερο ή λιγότερο.
Έχουμε έρθει όλοι για να παίξουμε συγκεκριμένους ρόλους. Αν θέλουμε να βελτιώσουμε την κατάσταση της ζωής μας ή το πώς αποδίδουμε σ’ ένα τομέα, ας το κάνουμε, επειδή μ’ αυτό τον τρόπο θα βελτιώσουμε την ικανότητά μας να εκφράσουμε τη δημιουργική μας φύση στη φυσική διάσταση και όχι επειδή έχουμε την ψευδαίσθηση ότι η αξία μας εξαρτάται απ’ αυτό.
Ας μην κοιτάμε αφ’ υψηλού εκείνους που είναι λιγότερο πετυχημένοι ή λιγότερο ικανοί σε ορισμένους τομείς και ας νιώθουμε ίσοι μ’ εκείνους που είναι πιο ικανοί ή επιτυχημένοι από εμάς σε κάτι.
Είμαστε όλοι μία συνειδητότητα που εκφράζεται μέσα από όλα αυτά τα φαινομενικά ξεχωριστά σώματα. Η επιτυχία των άλλων είναι δική μας και η δική μας επιτυχία είναι δική τους.
Δεν υπάρχει ανάγκη να συγκρινόμαστε με τους άλλους. Η μόνη σύγκριση που θα έπρεπε να κάνουμε είναι το πώς ήμασταν μερικά χρόνια πριν και πώς είμαστε σήμερα.
Ο καθένας μας είναι μοναδικός και άριστος σε κάποιους τομείς και υστερεί σε άλλους.
Η ανάγκη για σύγκριση εμποδίζει τη συνεργασία και τρέφει τον ανταγωνισμό. Μας εμποδίζει να είμαστε ευτυχισμένοι με τις επιτυχίες των άλλων. Μέσα στην ανασφάλειά μας για την αξία μας, ανταγωνιζόμαστε με τους συναδέλφους, το σύντροφο, τους γονείς μας, ακόμη και με τα παιδιά μας για το ποιος είναι καλύτερος ή σωστότερος.
Αυτό εμποδίζει την αληθινή αγάπη και ενότητα.
Η αυτοαμφισβήτησή μας συχνά μας εμποδίζει να αγαπάμε και να σεβόμαστε τον εαυτό μας όταν δεν είμαστε «καλύτεροι», ενώ αποδεχόμαστε και σεβόμαστε τους άλλους που δεν είναι «καλύτεροι» σε κάποια κατάσταση. Αυτό είναι μια μορφή εγωκεντρισμού, όπου πιστεύουμε πως πρέπει να είμαστε «ανώτεροι» και δεν μπορούμε να δεχτούμε να είμαστε «κατώτεροι» από κάποιον άλλον στον τομέα που ανταγωνιζόμαστε.
Το Θείο μάς Αγαπά Όλους το ίδιο !!!
Αξίζουμε όλοι την ίδια αγάπη και σεβασμό,
ακριβώς όπως είμαστε !!!
forwoman.gr , inspireyourlife.gr
