Ο άνθρωπος ο οποίος καταριέται, ουσιαστικά διατάσσει το Θεό να εκδικηθεί κάποιον συνάνθρωπό του τελεσίδικα, αποστερώντας του τη δυνατότητα της μετάνοιας! Δίκαιη κατάρα δεν υπάρχει, καθώς ο Θεός γνωρίζει καλύτερα από εμάς «εάν», «πότε» και «πώς» πρέπει να επέμβει και δεν χρειάζεται τις συμβουλές, πόσο μάλλον τις διαταγές μας. Ο άνθρωπος που έχει πνευματική ζωή δεν πρόκειται ποτέ να ωθήσει κάποιον να τον καταραστεί, αλλά ακόμα και αν συμβεί αυτό ο Θεός θα το παραβλέψει.
Οι κατάρες έχουν δύναμη να χτυπούν ανθρώπους που είναι άδικοι, μνησίκακοι, κακόψυχοι, μοχθηροί, φθονεροί, δόλιοι, εγωιστές, σκληρόκαρδοι, αναίσθητοι ή άπληστοι και οι οποίοι ούτως ή άλλως εξοργίζουν τον Θεό, άσχετα με το αν θα δεχθούν κατάρα ή όχι. Ο άνθρωπος του Θεού, όπως καταλαβαίνεις, δεν φοβάται τις κατάρες.
Αυτός όμως που θα καταραστεί, και μόνο από το γεγονός ότι απευθύνεται με αναίδεια, σκληρότητα και θρασύτητα προς το Θεό, επισύρει πάνω του βαριές «πνευματικές ποινές». Πολλοί είναι οι άδικοι, αλλά ουδείς είναι αδικούμενος, έλεγε ένας σοφός Πατέρας της Εκκλησίας και εννοούσε ότι ο Θεός αποδίδει δικαιοσύνη, είτε το ζητήσουμε είτε όχι.
Τελειώνοντας πρέπει να πούμε ότι με όποιο τρόπο κρίνουμε εμείς τους άλλους ή θέλουμε να κρίνει ο Θεός τους άλλους, με τον ίδιο τρόπο θα κρίνει και εμάς ο Θεός! Άρα, καλύτερα να παρακαλούμε το Θεό για το καλό των αδελφών μας που μας στεναχώρησαν, μήπως και ο Θεός κρίνει και εμάς με επιείκεια όταν θα έρθει η ώρα να απολογηθούμε κατά την στιγμή του θανάτου μας. Μόνο όποιος ελεεί, θα ελεηθεί και από τον Θεό…
mysteries
