YouTube: Πώς μπορεί ένα βίντεο να παίζει nonstop ???

Πόσες φορές στο παρελθόν κόλλησες με κάποιο τραγούδι και το έβαλες σε YouTube βίντεο για να το ακούσεις πάνω από μία φορά; Μάλλον θα είναι αρκετές, οι δικές μου σίγουρα είναι.

Καθώς το YouTube δε διαθέτει κάποια επιλογή για λειτουργία loop, δηλαδή επανάληψη του βίντεο αφού τελειώσει ξανά από την αρχή, σου έχουμε έναν πολύ εύκολο τρόπο για να ακούς (ή να βλέπεις) το ίδιο βίντεο ξανά και ξανά!!

Διαδικασία για YouTube video loop

Έστω λοιπόν ότι έχεις βρει το βίντεο που θες να παίζει ασταμάτητα και το έχεις ανοίξει. Ο σύνδεσμος στη μπάρα διευθύνσεων θα μοιάζει ως εξής:

http://www.youtube.com/watch?v=XxXxXxXxXxX

Αυτό που χρειάζεται εσύ να κάνεις, είναι να προσθέσεις μετά τη λέξη youtube τη λέξη repeater. Ο τελικός σύνδεσμος θα μοιάζει ως εξής:

http://www.youtuberepeater.com/watch?v=XxXxXxXxXxX

Αν λοιπόν ανοίξεις το νέο σύνδεσμο, θα μεταφερθείς σε νέα σελίδα, η οποία αυτόματα θα παίζει το βίντεο ξανά μόλις αυτό τελειώνει.

Bonus: Κάτω από το βίντεο υπάρχει μία μπάρα η οποία σου επιτρέπει να ορίσεις εσύ συγκεκριμένα από ποιο λεπτό έως ποιο λεπτό θα παίζει το βίντεο ξανά και ξανά.

Στο πλαίσιο Start at ορίζεις το λεπτό από το οποίο θα ξεκινά το βίντεο και στο πλαίσιο End at το λεπτό στο οποίο θα τελειώνει.

Τέλος, πατάς την επιλογή ok για να εφαρμοστούν οι αλλαγές και clear για να επιστρέψεις στην αναπαραγωγή ολόκληρου του βίντεο.

socialmedialife.gr

Read more »

Σιντάρτα: { Ένα ινδικό παραμύθι } ~ Hermann Hesse {Έρμαν Έσσε} !!!

Το Siddhartha (Σιντάρτα) του τιμημένου με βραβείο Νόμπελ, Herman Hesse, γράφτηκε το 1922 και μας μεταφέρει στην αρχαία Ινδία του 7ου με 4ου αιώνα προ χριστού.

Το μυθιστόρημα που έχει γραφτεί σε ένα λυρικό τόνο και ώρες ώρες θυμίζει παραμύθι, ακολουθεί τον Σιντάρτα από τη νεαρή ηλικία μέχρι και λίγο πριν τον θάνατο, στο ταξίδι του για την αναζήτηση της αλήθειας. Οι επιρροές που μπορεί να διακρίνει κανείς από τη βουδιστική φιλοσοφία είναι έντονες.

Το «Σιντάρτα» είναι ένα από τα αριστουργήματα του 20ου αιώνα. Καταγραφή της πορείας ενός ανθρώπου που ψάχνει να βρει τον εαυτό του και τη βαθύτερη αλήθεια της ζωής, το μυθιστόρημα αυτό αποτελεί έναν παθιασμένο ύμνο της ατομικότητας και της πνευματικής ανεξαρτησίας. Δεν είναι τυχαίο ότι, από τη μέρα που πρωτοκυκλοφόρησε, το βιβλίο αυτό αποτελεί ένα από τα δημοφιλέστερα αναγνώσματα των νέων κάθε γενιάς.

Στις σελίδες του οι νέοι βρίσκουν την εικόνα ενός κόσμου που οι ίδιοι ονειρεύονται, ενός κόσμου όπου η γνώση και η πείρα κατακτούνται και δε χαρίζονται, και όπου ο έρωτας είναι περιπέτεια και μαθητεία και όχι φτηνός συναισθηματισμός. (από την παρουσίαση στο οπισθόφυλλο του βιβλίου)

Αποσπάσματα:

■■☞ Όταν κάποιος ζητάει, είπε ο Σιντάρτα, συμβαίνει συχνά να μη βλέπουν τα μάτια του παρά μόνο το πράγμα που ζητάει, συμβαίνει να μην είναι ικανός να βρει τίποτα, να αφεθεί σε τίποτα, επειδή σκέφτεται πάντα μόνο αυτό που ζητάει, επειδή έχει ένα σκοπό, επειδή κατέχεται από το σκοπό. Ζητάω θα πει, έχω ένα σκοπό. Βρίσκω όμως σημαίνει, είμαι ελεύθερος, στέκομαι ανοιχτός, δεν έχω κανένα σκοπό.

■■☞ Ο ποταμός είναι την ίδια στιγμή παντού, στις πηγές και στην εκβολή, στον καταρράκτη, στο πέραμα, στο στρόβιλο, στη θάλασσα, στην οροσειρά, παντού, την ίδια στιγμή, και πως μόνο το παρόν υπάρχει γι’ αυτόν, κι όχι η σκιά του μέλλοντος.

■■☞ Να είσαι όμως προσεκτικός, εσύ που διψάς για γνώση, μπρος στο πλήθος των απόψεων και τη διαμάχη των λέξεων. Οι απόψεις δεν έχουν καμία σημασία, μπορεί να είναι καλές ή κακές, έξυπνες ή ανόητες, καθένας μπορεί να κρεμαστεί πάνω τους ή να τις απορρίψει. Η διδασκαλία όπως που άκουσες από μένα, δεν είναι γνώμη μου, και η αποστολή της δεν είναι να εξηγήσει τον κόσμο σ’ αυτούς που διψούν για γνώση. Ο σκοπός της είναι άλλος, ο σκοπός της είναι λύτρωση απ’ τον πόνο.

■■☞ Τα πράγματα μπορεί κανείς να τα αγαπήσει, τις λέξεις όμως δεν μπορώ να τις αγαπήσω. Γι’ αυτό δεν έχουν καμία αξία για μένα οι διδαχές. Δεν έχουν ούτε σκληρότητα, ούτε μαλακότητα, ούτε χρώματα, ούτε κόχες, ούτε μυρωδιά, ούτε γεύση, δεν έχουν παρά μόνο λέξεις. Ίσως αυτό να σε εμποδίζει να βρεις γαλήνη, ίσως να είναι οι πολλές λέξεις. Γιατί ακόμα και η λύτρωση και η αρετή είναι μόνο λέξεις.

■■☞ Την αγάπη μπορεί κανείς να τη ζητιανέψει, να την αγοράσει, να την πάρει δώρο, να τη βρει στο δρόμο, αλλά να την κλέψει δεν μπορεί.

■■☞ Δεν μπορεί κανείς να παίρνει ηδονή χωρίς να δίνει, κι ότι κάθε χειρονομία, κάθε χάδι, κάθε άγγιγμα, κάθε βλέμμα, κάθε παραμικρό σημείο του σώματος έχει το μυστικό του, που ο γνώστης κερδίζει την ευτυχία ανακαλύπτοντάς το. Οι εραστές δεν πρέπει να χωρίζονται μετά τη φωτιά της αγάπης χωρίς να θαυμάσουν ο ένας τον άλλο, χωρίς να νιώσουν τόσο νικημένοι όσο και νικητές, για να μη νιώσει κανείς από τους δύο χορτασμένος ή ανικανοποίητος, και να μη γεννηθεί σε κανέναν το άσχημο συναίσθημα πως χρησιμοποιήθηκε ή χρησιμοποίησε τον άλλο.

Βιογραφικά στοιχεία:

Ο Έρμαν Έσσε γεννήθηκε στο Calw της Γερμανίας στα 1877. Βιβλιοπώλης στην αρχή, έγινε γρήγορα γνωστός με τα ποιήματα και τα μυθιστορήματά του. Στα 1904 δημοσιεύει το πρώτο του μυθιστόρημα, Πήτερ Κάμεντσιντ, και αποκεί και πέρα κερδίζει το ψωμί του απ’ τα γραφτά του. Στη Ροσάλντε (1914) εξετάζει τα προβλήματα του καλλιτέχνη, ο Κνουλπ (1915) είναι μια προσφορά στην αλητεία, ο Ντέμιαν (1919) αποτελεί μια ψυχαναλυτική μελέτη της αιμομειξίας, ενώ στο Νάρκισσος και Χρυσόστομος (1930) σκιαγραφεί τις δυο πλευρές της ανθρώπινης φύσης, αντιπαραθέτοντας ένα μοναχό με έναν ηδονιστή. Ο Λύκος της Στέπας (1927) αντικαθρεπτίζει τη σύγχυση της σύγχρονης ύπαρξης, ενώ ο Μαγκίστερ Λούντι (1945) δεν είναι παρά μια ουτοπική φαντασία πάνω στο θέμα της απόσυρσης απ’ τον κόσμο. Ιδιαίτερα σημαντικό είναι και το Ταξίδι στην Ανατολή (1932), ένα απ’ τα πρώτα βιβλία που κίνησαν στον 20ό αι. το ενδιαφέρον της Δύσης για την ανατολική φιλοσοφία και στάση ζωής.

Οι βασικές επιρροές στο έργο του Έσσε είναι, όπως ο ίδιος λέει: «Το χριστιανικό και απόλυτα αντεθνικιστικό πνεύμα των γονιών μου, η μελέτη των μεγάλων Κινέζων δασκάλων και η φυσιογνωμία του ιστορικού Γιάκομπ Μπούρκχαρντ».

Ο χρόνος δεν κατάφερε να μειώσει την αξία του έργου του Έσσε, που βασικό του θέμα είναι η ολόψυχη και εναγώνια προσπάθεια του ατόμου να χτίσει έναν ακέριο και αρμονικό εαυτό.

Στον Πρώτο Παγκόσμιο Πόλεμο, διαμαρτυρόμενος ενάντια στο μιλιταριστικό καθεστώς, εγκατέλειψε τη Γερμανία κι εγκαταστάθηκε μόνιμα στην Ελβετία, όπου και πέθανε το 1962. Πήρε το Βραβείο Γκαίτε το 1946 και το Νόμπελ Λογοτεχνίας το 1947.

Πηγές:

•► www.politeianet.gr
•► www.logiastarata.gr
•► www.kastaniotis.com

apolasos.wordpress.com

Read more »