Έτοιμος ο Thunderbird 8.

Λίγο μετά τον Firefox 8 η Mozilla ξεκίνησε τη διάθεση του Thunderbird 8 [ είναι μια δωρεάν Open source cross-platform εφαρμογή για τη διαχείριση ηλεκτρονικού ταχυδρομείου που βασίζεται σε κώδικα της Mozilla ] . Όπως και στον browser έτσι και στη νέα έκδοση του email client της Mozilla απενεργοποιούνται από default κατά την εκκίνηση του όλα τα add-ons τρίτων κατασκευαστών.

Επιπλέον έρχονται νέα shortcuts για την αναζήτηση και την εύρεση περιεχομένου. Το Thunderbird 8, σύμφωνα με τα σχετικά Release Notes, βασίζεται στη νέα Mozilla Gecko 8 engine.

Οι προγραμματιστές του Thunderbird βελτίωσαν επίσης τη διαχείριση των attachments, ενώ αντιμετώπιζαν διάφορα bugs βελτιώνοντας την ευστάθεια λειτουργίας του προγράμματος.

Η μετάβαση από το Thunderbird 7 στο Thunderbird 8 πρέπει να γίνει οπωσδήποτε και το ταχύτερο δυνατό καθώς με τη νέα έκδοση κλείνονται έξι κενά ασφαλείας.

ΕΔΩ περισσότερα για …. ψαγμένους

secnews.gr , pcnea.blogspot

Read more »

Διαθέσιμος για κατέβασμα ο Firefox 10.

Η Mozilla έκανε διαθέσιμη τη τελική έκδοση του web browser Firefox ο οποίος έφτασε αισίως σε διψήφιο αριθμό εκδόσεων και συγκεκριμένα έφτασε τη δέκατη έκδοση, ο Firefox 10 έρχεται με αρκετές ενδιαφέρουσες προσθήκες.

Ο Firefox 10 έχει βελτιώσει τη διαχείριση των extensions, πρόσθεσε APIs για την υποστήριξη web εφαρμογών σε ,fullscreen ενώ υποστηρίζει CSS3 3D-Transforms.

Τέλος η δέκατη έκδοση του Firefox υποστηρίζει για πρώτη φορά επιχειρήσεις που δεν επιθυμούν την παρακολούθηση των συνεχών αναβαθμίσεων αλλά μόνο τις πολύ σημαντικές εκδόσεις αφού πρόκειται για μια έκδοση Extended Support Release.

Εδω ακολουθούν οι σύνδεσμοι για ... Firefox 10 για Windows ... Firefox 10 για Mac.
secnews.gr , technewz.gr

Read more »

Google: Αλλάζει την πολιτική απορρήτου σχετικά με τα προσωπικά μας δεδομένα!!!

Αυξημένη ανησυχία προκαλεί στους χρήστες του Διαδικτύου η νέα πολιτική απορρήτου της Google. Όπως ανακοίνωσε η αμερικανική εταιρεία, από την 1η Μαρτίου προχωρά σε αλλαγές σχετικά με τα προσωπικά δεδομένα των χρηστών των υπηρεσιών της και τις ρυθμίσεις απορρήτου.

Πιο συγκεκριμένα, η Google θα παρακολουθεί τις δραστηριότητες των χρηστών σε όλες τις ιστοσελίδες της ( Gmail, YouTube, Google+ κτλ ), θα συλλέγει και θα συνδυάζει δεδομένα ώστε να προσφέρει μια περισσότερο ενοποιημένη εμπειρία που έχει ως ,στόχο να γνωρίσει τα ενδιαφέροντα και τις προτιμήσεις καθενός από εμάς.

Για παράδειγμα, βάσει των πληροφοριών που ανταλλάσσουμε στα μηνύματα ηλεκτρονικού ταχυδρομείου μας ή βάσει των αναζητήσεων μας στο Google, θα προβάλλει σχετικές διαφημίσεις.

Ή ακόμα, έχοντας φτιάξει ένα «προφίλ» για τον κάθε χρήστη, θα μπορεί να εμφανίζει τα αποτελέσματα (εικόνες, ιστοσελίδες, βίντεο, έγγραφα) που θεωρεί περισσότερο σχετικά σε κάθε μας αναζήτηση.

Πολλοί πιστεύουν πως ο αμερικανικός κολοσσός του Internet, προσπαθεί να βαδίσει στα χνάρια άλλων ιστοτόπων κοινωνικής δικτύωσης, χτίζοντας ένα «οικοσύστημα» υπηρεσιών και ιστοσελίδων που θα γνωρίζει τα πάντα για εμάς…

Δε θα υπήρχε καμιά ένσταση εκ μέρους μας αν όλες αυτές οι διαφοροποιήσεις των ρυθμίσεων απορρήτου ήταν προαιρετικές. Δυστυχώς όμως είναι υποχρεωτικές, και αυτό σίγουρα είναι τρομακτικό και απογοητευτικό μιας και οι όροι «προσωπικά δεδομένα» και «ιδιωτικότητα» παύουν να υφίστανται στο «παγκόσμιο χωριό» του Διαδικτύου από την 1η Μαρτίου του τρέχοντος έτους…

Μπορείτε να δείτε περισσότερες πληροφορίες στη σχετική σελίδα της Google:
secnews.gr , myphone.gr , techtv.gr

Read more »

Το Twitter ψάχνει προσωπικό, δείτε την αγγελία!

Mία βίντεο αγγελία στην οποία παρουσιάζονται με χιουμοριστικό τρόπο, οι λόγοι για τους οποίους κάποιος θέλει να εργαστεί στο Twitter.

Σίγουρα μόνο από το Twitter θα περιμέναμε να δούμε βίντεο αγγελία στην οποία το δημοφιλές δίκτυο ανακοινώνει πως ψάχνει προσωπικό και δεν το κρύβει.

Εκτός λοιπόν από το γεγονός οτι το να δουλεύεις στο Twitter είναι απλά φοβερό, σύμφωνα με το βίντεο, κάθε νέος υπάλληλος αποκτάει δωρεάν προνόμια όπως δωρεάν μπύρες, ένα μπουκάλι κρασί, έναν υπολογιστή ενώ τον ελεύθερο χρόνο μπορεί να παίζει ηλεκτρονικά παιχνίδια.

Όλα τα παραπάνω αναφέρονται στο νέο βίντεο του Twitter στο οποίο ανακοινώνει οτι κάνει προσλήψεις.

Τέλος στο βίντεο συμμετέχει και ο Dick Castolo o διευθυντής του Twitter.
secnews.gr , newsit.gr

Read more »

Kinect Accelerator: Πρόγραμμα Υποστήριξης από τη Microsoft.

Δελτίο Τύπου.

Η Microsoft Corp. ανακοινώνει το πρόγραμμα υποστήριξης Kinect Accelerator και προσκαλεί προγραμματιστές και start ups που επιθυμούν να αναπτύξουν επιχειρηματικές ιδέες, αξιοποιώντας τις δυνατότητες της πρωτοποριακής τεχνολογίας του Kinect, να δηλώσουν συμμετοχή.

Οι δέκα ιδέες που θα διακριθούν μέσα από τη διεθνή αυτή πρωτοβουλία θα λάβουν ολοκληρωμένη υποστήριξη προκειμένου να εξελίξουν την ιδέα τους σε , .ολοκληρωμένη επιχειρηματική πρόταση.

Προϋπόθεση για συμμετοχή στο πρόγραμμα αυτό αποτελεί η ενασχόληση των συμμετεχόντων με τεχνολογίες που σχετίζονται με το Kinect της Microsoft και το Natural User Interface, ενώ η προθεσμία αιτήσεων είναι 8 Φεβρουαρίου 2012.

Οι δέκα συμμετοχές που θα διακριθούν, θα φιλοξενηθούν από τη Microsoft στο Σηάτλ για τη χρονική περίοδο 2 Απριλίου – 28 Ιουνίου 2012, όπου υποστηριζόμενες από μια μεγάλη ομάδα επαγγελματιών, θα έχουν τη δυνατότητα να αναπτύξουν περαιτέρω την ιδέα τους.


Κάθε διακριθείσα συμμετοχή θα λάβει από 20.000 δολάρια, καθώς και ένα Xbox development kit, το Windows Kinect SDK, συνδρομή στο πρόγραμμα BizSpark και τεχνική εκπαίδευση και υποστήριξη.

Στο τέλος του προγράμματος οι εταιρίες, που θα έχουν αναπτυχθεί, θα συμμετέχουν σε μία Investor Demo Day και θα παρουσιάσουν τις προτάσεις τους σε angel investors, venture capitalists, στελέχη της Microsoft, εκπροσώπους των media και του κλάδου.

Επισημαίνεται ότι το πρόγραμμα Kinect Accelerator υποστηρίζει η εταιρία TechStars, η οποία χρησιμοποιεί μία πρωτοποριακή mentor-driven μεθοδολογία ήδη εφαρμοσμένη με επιτυχία σε αντίστοιχα προγράμματα στη Νέα Υόρκη, το Σηάτλ και τη Βοστώνη.

Οι Μέντορες του Kinect Accelerator περιλαμβάνουν μία σημαντική βάση από κορυφαίους entrepreneurs, venture capitalists και στελέχη των Microsoft Studios, του Xbox, του Kinect για Windows, του Microsoft Research και άλλων τμημάτων της Microsoft.

Οι ενδιαφερόμενοι μπορούν να αναζητήσουν περισσότερες πληροφορίες στην ιστοσελίδα.
secnews.gr , itech4u.gr

Read more »

Γιατί τα γράμματα στο πληκτρολόγιο είναι… ανακατεμένα; Ποιος το αποφάσισε και για ποιο λόγο;

Κοιτάζοντας το πληκτρολόγιο του υπολογιστή σας, αλλά και των παλαιότερων γραφομηχανών,θα διαπιστώσετε ότι τα «Q, W, E, R, Τ και Υ» είναι τα πρώτα έξι γράμματα, ενώ όλα είναι μπερδεμένα μεταξύ τους!

Ποιος, όμως, αποφάσισε τη ρύθμιση αυτή και για ποιο λόγο ανακάτεψε τα γράμματα;

Ας πάρουμε, λοιπόν, τα πράγματα από την αρχή! Η πρώτη γραφομηχανή κατασκευάστηκε το 1868 στις ΗΠΑ από τον ,Christopher Sholes Latham και περιελάμβανε έναν κινητό μηχανισμό με μελάνι, έναν μοχλό για τη συστροφή του χαρτιού και ένα πληκτρολόγιο με γράμματα, τα οποία ήταν τοποθετημένα αλφαβητικά.

Από την αρχή, όμως, της λειτουργίας τους οι γραφομηχανές παρουσίασαν πολλά προβλήματα, επειδή μπλόκαραν συνέχεια τα γράμματα και «κολλούσαν», εξαιτίας της μεγάλης ταχύτητας των γραμματέων. Η μόνη λύση στο πρόβλημα αυτό ήταν να μειώσουν την ταχύτητά τους οι δακτυλογράφοι, έτσι ώστε να μην «κολλάνε» τα πλήκτρα.

Είναι χαρακτηριστικό, μάλιστα, ότι το πρόβλημα παρουσίαζαν κυρίως τα πρώτα γράμματα της Αλφαβήτα. Ο Latham σκέφτηκε τότε ότι μία ήταν η λύση: Έπρεπε να… μπερδέψει τις γραμματείς, ανακατεύοντας τα γράμματα στο πληκτρολόγιο!

Αυτό ήταν! Η σκέψη του ήταν… μεγαλειώδης και η επιτυχία της αποτυπώθηκε πολύ γρήγορα και στην πράξη, αποδεικνύοντας ότι τελικά το… μπέρδεμα είχε αποτέλεσμα.

Η ταχύτητα των γραμματέων μειώθηκε αισθητά, αφού για να σχηματίσουν πλέον μια λέξη έπρεπε να «διανύσουν» μεγαλύτερη… απόσταση με τα δάχτυλα στο πληκτρολόγιο, αλλά και να… ψάξουν λίγο παραπάνω τα γράμματα! Και -ω! του θαύματος- τα «κολλήματα» στα γράμματα εξαφανίστηκαν!

Η επιτυχία του πληκτρολογίου «QUERTY» συνεχίζεται μέχρι σήμερα…
secnews.gr , exofitsio

Read more »

Ψηφιακή διαθήκη στο Facebook!

Μία αρκετά μακάβρια εφαρμογή έκανε την εμφάνισή της στο Facebook.

Η εφαρμογή “If I Die” επιτρέπει στο χρήστη να δημιουργήσει μία εικονική διαθήκη στο δημοφιλές κοινωνικό δίκτυο σε μορφή κειμένου ή βίντεο.

Το μόνο που έχει να κάνει ο χρήστης είναι ,να μετά την εγκατάσταση της εφαρμογής, να γράψει σε βίντεο ή κείμενο αυτό που θα θέλε να ανακοινωθεί από το λογαριασμό του στο Facebook στην περίπτωση που πεθάνει.

Στη συνέχεια ο χρήστης θα πρέπει να επιλέξει τρεις από τους Facebook φίλους του που θα επιβεβαιώσουν στο κοινωνικό δίκτυο το χαμό του φίλου τους για να δημοσιοποιηθεί η ψηφιακή διαθήκη στο προφίλ του….
secnews.gr , newsit.gr

Read more »

Στο παρά πέντε σώθηκε η ζωή 22χρονου.

Την τελευταία στιγμή αστυνομικοί της Δίωξης Ηλεκτρονικού Εγκλήματος έσωσαν την Παρασκευή τη ζωή 22χρονου, ο οποίος είχε εκδηλώσει την πρόθεσή του στο διαδίκτυο και ειδικότερα στο facebook, να αυτοκτονήσει.

Οι αστυνομικοί ειδοποιήθηκαν για το μήνυμα που είχε στείλει ο νεαρός χρήστης του Ιντερνετ και μετά από ψηφιακή έρευνα εντόπισαν τα ηλεκτρονικά ίχνη του.

Άμεσα, κλιμάκιο αξιωματικών της Δίωξης Ηλεκτρονικού Εγκλήματος, με τη συνδρομή της Άμεσης Δράσης Αττικής, μετέβη στην οικία του, όπου βρέθηκε μόνος του σε ημιλιπόθυμη κατάσταση.

Όπως διαπιστώθηκε, ο νεαρός είχε κόψει τις φλέβες του και είχε πιει χλωρίνη.

Διακομίσθηκε επειγόντως σε νοσοκομείο, όπου νοσηλεύεται στη Μονάδα Εντατικής Θεραπείας, ενώ στους οικείους του παρέχεται η κατάλληλη ψυχολογική υποστήριξη.

Σημειώνεται ότι η υποδιεύθυνση Δίωξης Ηλεκτρονικού Εγκλήματος το έτος 2011 απέτρεψε συνολικά 226 περιπτώσεις αυτοκτονίας, από μηνύματα που εντοπίστηκαν στο διαδίκτυο.
secnews.gr , nooz.gr

Read more »

Η αμέλεια των Βρετανών στη χρήση WiFi θέτει σε κίνδυνο τα προσωπικά τους στοιχεία.

Μια νέα έρευνα αναφέρει ότι οι χρήστες που έχουν πρόσβαση από τις συσκευές τους σε δημόσια σημεία παροχής Wi-Fi του Ηνωμένου Βασιλείου ενδεχομένως να θέτουν σε κίνδυνο εμπιστευτικά δεδομένα.

Σύμφωνα με την έρευνα, πάνω από το ήμισυ του συνόλου των ενηλίκων του Ηνωμένου Βασιλείου (56%) που χρησιμοποιούν ,δημόσια WiFi δεν ελέγχει ή «σπάνια» ελέγχει κατά πόσο είναι κρυπτογραφημένο το δημόσιο δίκτυο WiFi πριν από τη χρήση.

Τα δημόσια δίκτυα WiFi σε μέρη όπως μπαρ καφετέριες, αεροδρόμια ή ξενοδοχεία είναι συνήθως μη ασφαλείς συνδέσεις που μπορεί να εκθέσουν προσωπικά δεδομένα και να αφήσουν ανοιχτές τις συσκευές σε online απειλές όπως κακόβουλο λογισμικό, spyware και υποκλοπές.

Όταν ερωτήθηκαν, το 67% των ενηλίκων του Ηνωμένου Βασιλείου δεν ήξερε τι σημαίνει ο όρος VPN, [ δες εδώ τι είναι ] και το 68% των χρηστών smartphone δεν γνώριζε αν η συσκευή του είχε λειτουργία VPN.
secnews.gr

Read more »

Κακόβουλα αρχεία MIDI οδηγούν σε rootkit malware.

Η εταιρεία Trend Micro αναφέρει ότι, κυκλοφόρησε μια νέα ενημέρωση σχετικά με μια ευπάθεια σε υπολογιστές που έχουν εγκατεστημένο το Windows Media Player, η οποία επιτρέπει την απομακρυσμένη εκτέλεση κώδικα σε κακόβουλους χρήστες.

Τα θύματα παρασύρονται σε μια κακόβουλη ιστοσελίδα (http://images.{BLOCKED}p.com/mp.html) , η οποία ,φιλοξενεί ένα ειδικά διαμορφωμένο αρχείο MIDI και JavaScript.

Το αρχείο MIDI ενσωματωμένο στο αρχείο HTML της σελίδας προκαλεί την εκμετάλλευση και το JavaScript εκτελεί τμήμα κώδικα (Shellcode). Μετά την εκτέλεση πραγματοποιεί λήψεις κακόβουλου λογισμικού από άλλο site με οδυνηρά αποτελέσματα για τον υπολογιστή του χρήστη.
secnews.gr

Read more »

Ψυχοενεργές Ουσίες Και Ολοτροπικές Καταστάσεις Της Συνείδησης !!!

Το μυαλό είναι σαν το αλεξίπτωτο,
δουλεύει καλύτερα όταν είναι ανοιχτό.

Ο άνθρωπος είναι ένα από τα πιο παράξενα παιδιά της Φύσης. Είναι ένα απίστευτα πολύπλοκο πλάσμα, που κρατάει ακόμη καλά φυλαγμένα τα μυστικά του μέσα στη νευρωνική ζούγκλα του εγκεφάλου του. Τα άβατα πεδία της ψυχής του παραμένουν ανεξερεύνητα.

Οι αναμνήσεις από την εμπειρία της μήτρας, από την προγεννητική του ζωή αλλά ακόμη και οι συλλογικές μνήμες που κουβαλάει μαζί του από την αυγή της ανθρωπότητας, αναδύονται στην επιφάνεια της συνειδήσεις μόνο όταν η συνείδηση βρίσκεται σε κάποια «άλλη» κατάσταση, μετασχηματισμένη, ολοτροπική…

Στο ατομικό και συλλογικό του ασυνείδητο διατηρήθηκαν ανεξίτηλα τα ίχνη όχι μόνο της μνήμης αλλά και της επιθυμίας του να ξαναενωθεί με το απόλυτο και φυσικό νοητικό του περιβάλλον, το οποίο κοσμούν δύο καταπληκτικές αρχές: η ελευθερία και το άπειρο.

Αυτή η επιθυμία για την περίφημη Unio Mystica, την ένωση με το άπειρο και με το ελεύθερο στοιχείο, των οποίων τα ίχνη κουβαλάει μέσα του, αποτελούσε ανέκαθεν αντικείμενο αναζήτησης.

Σύμφωνα με το μεγάλο εξερευνητή της ανθρώπινης ψυχής και συνείδησης, τον ψυχίατρο Stanislav Grof: «Οι ολοτροπικές καταστάσεις χαρακτηρίζονται από δραματικές αντιληπτικές αλλοιώσεις σε όλες τις αισθητηριακές περιοχές.

Όταν κλείνουμε τα μάτια, το οπτικό μας πεδίο ενδέχεται να πλημμυρίσει από εικόνες που προέρχονται από την προσωπική μας ιστορία και από το ατομικό και συλλογικό ασυνείδητο…

Οι συγκινήσεις που συνδέονται με τις ολοτροπικές καταστάσεις καλύπτουν ένα ευρύτατο φάσμα που εκτείνεται πολύ πέρα από τα όρια της καθημερινής μας εμπειρίας και κυμαίνονται από αισθήματα εκστατικής αγαλλίασης, ουράνιας ευδαιμονίας και άφατης γαλήνης μέχρι επεισόδια αββυσσώδους τρόμου, φονικού μίσους, έσχατης απελπισίας…»

Ο ίδιος υποστηρίζει πως υπάρχουν πολλές αρχαίες τεχνικές που βοηθούν την πρόκληση των ολοτροπικών καταστάσεων.

Από τις πιο παλιές είναι η άσκηση με την αναπνοή, οι ηχητικές τεχνολογίες (τυμπάνισμα, κροτάλισμα, χρήση ραβδιών, κουδουνιών και γκονγκ, μάντρας…), ο χορός και άλλες μορφές κίνησης (περιστροφή των δερβίσηδων, χοροί των λάμα, τάι τσι κλπ.), η κοινωνική απομόνωση, η νηστεία, η στέρηση ύπνου, ο διαλογισμός, η προσευχή και άλλες πνευματικές πρακτικές.

Όμως και ψυχεδελικές φυτικές και ζωικές ουσίες, όπως χασίς, πεγιότ, τεονανακάτλ, ololiuqui, «ξύλο» της Χαβάης, το ψάρι του Ειρηνικού Kyphosus fuscus κ.α. πραγματώνουν τις ολοτροπικές καταστάσεις του νου.

Σχεδόν να μπορούμε να φανταστούμε πως ήταν αρχαϊκές εμφανίσεις του πρωτόγονου σαμανισμού πριν από δεκάδες χιλιάδες χρόνια, οι αρχαϊκές τεχνικές έκστασης που συνενώνουν τη μαγεία, το μυστικισμό και τη θρησκεία με την ευρύτερη έννοια.

Τα ίχνη της ίδιας αρχαϊκής ανάγκης για έναν «στιγμιαίο μυστικισμό» (Instant Mysticism) τα εντοπίζουμε και στην προσπάθεια του σύγχρονου ανθρώπου, που με την χρήση LSD, οπίου, μεσκαλίνης, μαριχουάνας ή κάποιας άλλης ψυχενεργής ουσίας προσπαθεί να φτάσει στην έκσταση.

Ο σύγχρονος δυτικοποιημένος άνθρωπος δοκιμάζει συνήθως τις ψυχότροπες ουσίες σε νεαρή ηλικία, όταν δεν σκέφτεται και πολύ τις επιπτώσεις στο μέλλον του και χωρίς να έχει κάποιον έμπειρο «οδηγό» που θα τον μυήσει σ’ αυτό το σύντομο μυστικιστικό ταξίδι.

Πιστεύει πως η επίδρασή αυτών των ουσιών θα απλοποιήσει και θα συντομεύσει το παλιό δρόμο του μυστικισμού, όπως είναι ο δρόμος του μοναχού ή του γιόγκι. Πιστεύει πως θα τον βοηθήσει να οξύνει την δεύτερη όρασή του και να δει τα πράγματα όπως είναι: «πιο αντικειμενικά» και «πιο αληθινά».

Με δυό λόγια να «κόψει δρόμο» και να κατεβάσει γνώσεις από τα ακασικά αρχεία, χωρίς να δουλέψει με τον εαυτό του.

Όμως το τίμημα είναι συνήθως πολύ ακριβό και η επιτυχία του πειράματος, συμπεριλαμβανομένου του περιεχομένου και του βάθους των οραμάτων, είναι άμεσα εξαρτημένα από τις προηγούμενες εμπειρίες, επίπεδα και την πολυπλοκότητα του άνθρώπου που «πειραματίζεται».

Οι ψυχοενεργές ουσίες μεταβάλλουν προσωρινά, συχνά όμως δραματικά, τον τρόπο με τον οποίο βιώνει την πραγματικότητα το ανθρώπινο νευρικό σύστημα.

Τα ψυχοδηλωτικά, συμπεριλαμβανομένης και της κάνναβης υψηλής ποιότητας, οξύνουν την ευαισθησία των αισθητήριων οργάνων και μετατρέπουν πολλές φορές τον λήπτη σε «αστρόπλοιο» έτοιμο προς εξερεύνηση του εσωτερικού διαστήματος.

Οι ουσίες αυτές επιταχύνουν τη ροή των πληροφοριών, ενώ παράλληλα προκαλούν ένα κατακερματισμό της συνείδησης. Τα οπιοειδή (όπιο, μορφίνη, ηρωίνη), έχουν αντίθετα την τάση να μεταφέρουν το λήπτη στο κέντρο-μήτρα της ύπαρξής του, κάτι που θυμίζει το πιο γλυκό όνειρο γαλήνης και ευδαιμονίας.

Η κοκαΐνη και οι αμφεταμίνες απελευθερώνουν το σώμα από την κούραση και το πνεύμα από τις ψυχοφθόρες συναισθηματικές φορτίσεις. Όλες αυτές οι ουσίες μπορούν να δημιουργήσουν διαθέση ευφορίας, να προκαλέσουν σεξουαλικό ερεθισμό στο νευρικό σύστημα και να πυροδοτήσουν την εμφάνιση εσωτερικών οραμάτων.

Ταυτόχρονα όμως μπορούν να επιφέρουν ολοκληρωτική σύγχυση σε άτομα που δεν έχουν μέτρο και τις χρησιμοποιούν αψήφιστα και χωρίς κανένα σεβασμό προς τις δυνάμεις που μπορούν να απελευθερώσουν.

Στις πρωτόγονες φυλές ο σαμάνος είναι εκείνος που αναλαμβάνει προσωπικά, ως μάγος και θεραπευτής, να πειραματιστεί με τα ιερά φυτά της ενόρασης.

«Ο σαμάνος αποτελεί τον συνδετικό κρίκο με τη δύναμη που κατοικεί στο ιερό φυτό: είναι ο κοσμοναύτης και ο χαρτογράφος του εσω-διαστήματος προς όφελος όλης της φυλής» (Μ.Horowitz-C.Palmer).

Δυστυχώς εκατοντάδες χιλιάδες άνθρωποι δεν κατάφεραν να έχουν το μέτρο ούτε να εκμεταλλευτούν τις «θεϊκές ουσίες» προς το όφελός τους. Δεν μπόρεσαν να μείνουν σε ένα πειραματικό στάδιο αλλά πέφτοντας στο δίχτυ της εξάρτησης έχασαν την ελευθερία της επιλογής, πληρώνοντας έτσι το πιο ακριβό τίμημα – με την ίδια τους τη ζωή.


ΑΝΟΔΟΣ ΚΑΙ ΠΤΩΣΗ ΤΟΥ ΨΥΧΕΔΕΛΙΚΟΥ ΡΟΚ.


Μέσα στη δική μας «στρέϊτ» καθημερινότητα και στη σκληρο-υλιστική πραγματικότητα, όταν αναφέρουμε τη λέξηψυχεδέλεια, ένα από τα πράγματα που μας έρχεται αμέσως στο νου είναι το ψυχεδελικό ροκ (psychedelic rock).

Για πρώτη φορά εμφανίστηκε στην αμερικάνικη ροκ σκηνή στην δεκαετία του 1960, για να εξαπλωθεί πολύ σύντομα και στην Ευρώπη. Πρόκειται για ροκ μουσική, η οποία ήταν σε μεγάλο βαθμό εμπνευσμένη από τις παραισθησιογόνες ή λεγόμενες «mind-expanding» ουσίες, όπως είναι η μαριχουάνα και το LSD.

Βγαίνοντας από την αφάνεια το 1966, το ψυχεδελικό ροκ έγινε το «soundtrack» μιας ευρύτερης πολιτιστικής εξερεύνησης και του λεγόμενου κινήματος των χίπις. Το επίκεντρο του αρχικά ήταν στην Δυτική Ακτή (West Coast) των ΗΠΑ, όπου οι πρώιμοι Grateful Dead ήταν ένα είδος «house band» και εμφανιζόταν στα λεγόμενα «Multimedia Happenings» και «Acid Test» του συγγραφέα Ken Kesey.

Το 1967 στα Top Ten hit singles βρισκόντουσαν συγκροτήματα όπως οι Love, The Charlatans, The Doors και Jefferson Airplane. Το τελευταίο συγκρότημα με τα εντυπωσιακά κομμάτια Somebody to Love και White Rabbit σημείωσαν τεραστία επιτυχία.

Η Γκρέης Σλικ, που έγραψε το White Rabbit (το ρεφρέν του οποίου λέει «δώσε τροφή στο μυαλό σου, τα ίδια λόγια που λέει το μικρό τρωκτικό στην Αλίκη του παραμυθιού, το φίδι στην Εύα αλλά και οι απανταχού σαμάνοι στους αιώνιους αναζητητές της άλλης διάστασης»), σε μία συνέντευξη το 1967 έλεγε : «Ο κύριος λόγος που έγραψα το White Rabbit είναι γιατί έπρεπε κάποιος να βγει, επιτέλους, και να μιλήσει ανοιχτά για τα ναρκωτικά…

Η Αλίκη καταλήγει σε ένα χώρο για τον οποίον οι γονείς της δεν γνωρίζουν απολύτως τίποτα. Πρέπει μόνη της να βιώσει και να κατανοήσει το χώρο αυτό».

Μερικά χρόνια αργότερα η τραγουδίστρια, βλέποντας ότι πολύ άνθρωποι είχαν παρεξηγήσει τα λόγια της, συμπλήρωνε: «Δώσε τροφή στο μυαλό σου, δεν σημαίνει κατ’ ανάγκη κατέβασε όποιο ‘’fucking drug’’ βρεις μπροστά σου. Σημαίνει διάβασε, άκου και διάβασε!»

Στο μεταξύ, οι 13th Floor Elevators από το Τέξας έπαιξαν πολύ πιο dark, ψυχωτικό acid rock. Μετά από τα τέσσερα «εξωφρενικά» άλμπουμ, το 1969 ολοκληρώθηκε η πορεία τους. Μετά από λίγο ο πολύ καλός τους κιθαρίστας, ο Rocky Erickson, μπήκε στην ψυχιατρική κλινική.

Ταυτόχρονα στην Ανατολική Ακτή των ΗΠΑ, στη Νέα Υόρκη, οι Velvet Underground συμβόλιζαν μία μηδενιστική cool εκδοχή της ψυχεδέλειας.

Ήδη γνωστά ροκ συγκροτήματα, όπως οι Beatles, εισάγουν τα ψυχεδελικά στοιχεία στη μουσική τους βγάζοντας τα πολύ γνωστά σήμερα άλμπουμ: Revolver(1966), Sgt.Pepper’s Lonely Hearts Club Band (1967) και Magical Mystery Tour (1967).

Και οι Rolling Stones εμφανίστηκαν στη ψυχεδελική μουσική σκηνή όμως με το λιγότερο πετυχημένο άλμπουμ τους, το Their Satanic Majestic Request.

Ταυτόχρονα, στη βρετανική ροκ σκηνή αρχίζουν να βγαίνουν και ψυχεδελικά συγκροτήματα. Ξεχωρίζουν οι σουρεαλιστικοί και μινιμαλιστικοί Pink Floyd, που ένωσαν στην μουσική τους ένα νέο αυτοσχεδιασμό με ακουστικά πειράματα, δημιουργώντας τραγούδια πολύ μεγάλης διάρκειας.

Ταυτόχρονα ενσωμάτωσαν την επιρροή της Beat ποίησης, όπως και της μοντέρνας τζαζ, αλλά αξιοποίησαν και ανατολίτικα μουσικά όργανα, όπως το ινδικό σιτάρ.

Οι Pink Floyd έγιναν πολύ σύντομα ηγετικό συγκρότημα της βρετανικής σκηνής, και ακουγόταν στα πιο «in» ροκ κλαμπ του Λονδίνου, όπως ήταν το περίφημο London’s UFO Club, που προηγήθηκε από τα φεστιβάλ, όπως στο Glastonbury, και στα χάπενινγκ, όπως στο 14-Hour Technicolor Dream, που έλαβε χώρα στο ξενοδοχείο Alexandra Palace του Λονδίνου και προσέλκυσε μεγάλες διασημότητες, όπως ήταν ο John Lennon με την Yoko Ono και τον Andy Warhol.

Ο πρώτος συνθέτης και τραγουδιστής των Pink Floyd, ο Syd Barret, του οποίου η οραματική φαντασία κατέληξε τραγικά σε σχιζοφρένια, ακολούθησε με ενθουσιασμό την «ηθική της μουσικής εξερεύνησης και πειράματος».

Το πρώτο τους άλμπουμ, το Τhe Piper of the Gates Dawn (1967), είναι αισθησιακό, υπνωτικό, που σε έκανε να «χάνεις το έδαφος κάτω από τα πόδια σου» και ήταν το πιο χαρακτηριστικό παράδειγμα της ψυχεδελικής εποχής.

Οι υπόλοιπες δραστηριότητες της ψυχεδελικής ροκ σκηνής της Βρετανίας, αναπτύχθηκαν από τη περιθωριακή «freak» σκηνή (δηλαδή των χίπις που παίρνουν ναρκωτικά), περιλαμβάνοντας τους πρωτοποριακούς Soft Machine, τους Crazy World, The Nice και το μεγαλύτερο συνειδητά πολιτικό αναρχικό γκρουπ, οι Tomorrow.

Ενώ μονάχα μερικά ψυχεδελικά συγκροτήματα διάρκεσαν περισσότερο από ένα ή δύο άλμπουμ, η επίδραση αυτού του μουσικού κινήματος έφερε ολόκληρη επανάσταση στη μόδα, στην τέχνη της αφίσας και τις ζωντανές παραστάσεις.

Είχε μεγάλες επιρροές στην μετέπειτα Heavy Metal μουσική, όπως και στις Progressive και Art Rock μπάντες, που αναπτύχθηκαν από τα ψυχεδελικά συγκροτήματα, όπως οι Emerson, Lake and Palmer και οι Τangerine Dream.

Περισσότερο όμως απ’ όλα η επιρροή της ψυχεδελικής ροκ μουσικής ήταν ολοφάνερη στα μετέπειτα κινήματα του Punk, Rap, Trip-hop, που είναι ένα μείγμα του Hip-hop και της σύγχρονης ψυχεδέλειας.

Για πολλούς η άνθηση του κινήματος της ψυχεδελικής υποκουλτούρας στις δεκαετίες του 1960 και 1970 δεν ήταν παρά μια μετεξέλιξη του ρομαντικού κινήματος του 19ου αιώνα, πυρήνας της οποίας ήταν η «οπιούχα κουλτούρα».


ΟΠΙΟ: ΤΟ ΝΑΡΚΩΤΙΚΟ ΤΩΝ ΘΕΩΝ ΚΑΙ Ο ΡΟΜΑΝΤΙΣΜΟΣ ΤΟΥ 19ου ΑΙΩΝΑ.


Αν κοιτάξουμε τις καλλιτεχνικές και πολιτικές ομάδες της «οπιούχας κουλτούρας» του 19ου αιώνα θα διακρίνουμε παντού τη σκιά του Τόμας ντε Κουίνσυ. Το 1804, ενώ ήταν φοιτητής της Οξφόρδης, ο νεαρός συγγραφέας πήρε για πρώτη φορά όπιο, με σκοπό να ανακουφιστεί από έναν επίμονο πονόδοντο.

Το 1821 έπαιρνε καθημερινά έτοιμες «βιομηχανικές» δόσεις. Οι σύγχρονοι του Ντε Κουίνσυ έβλεπαν τον εθισμό του στο όπιο ως μια γελοία αδυναμία, που τον έφερνε σε δύσκολη θέση, εφόσον δεν μπορούσε να είναι συνεπής στα ραντεβού του ή στις προθεσμίες παραδόσεις κάποιας εργασίας του.

Αλλά ο Ντε Κουίνσυ το χρησιμοποίησε και εμπορικά. Σύντομα, αφού έγραψε το βιβλίο του Οι Εξομολογήσεις ενός Άγγλου Οπιοφάγου, έγινε διάσημος ως ο «Άγγλος οπιοφάγος».

Ο ίδιος στο βιβλίο του λέει: «Αν είχα καταλάβει απ’ την αρχή τη δύναμη αυτού του ναρκωτικού, όταν το έπαιρνα με σύνεση για να καταπραΰνω το νευρικό μου σύστημα, για να διεγείρω τις δυνατότητες ευχαρίστησης και να αντέχω όλο το 24ωρο σε κάθε εξωτερική πίεση, θα ξεκινούσα την οπιούχα καριέρα μου υπό το πρίσμα της αναζήτησης επιπλέον δύναμης κι ευχαρίστησης και όχι υπό το πρίσμα της συρρίκνωσης από τα μαρτύρια’.

Οι Εξομολογήσεις ενός Άγγλου Οπιοφάγου του Ντε Κουίνσυ είναι ένα εξαιρετικό βιβλίο που δεν αναφέρεται μόνο στα ναρκωτικά, αλλά είναι μία αυτοβιογραφία της ρομαντικής φαντασίας: «Με κοίταξαν, με ούρλιαξαν, με σάρκασαν, με συζήτησαν μαϊμούδες, ψιττακίσκοι, κοκατούα.

Λατρεύτηκα. Θυσιάστηκα. Θάφτηκα χίλια χρόνια σε πέτρινους τάφους με μούμιες και σφίγγες σε στενούς θαλάμους, στη καρδιά μιας αιώνιας πυραμίδας. Φιλήθηκα με καρκινικά φιλιά κροκοδείλων και ταραγμένος ξάπλωσα με ανείπωτα γλιτσιασμένα πράγματα ανάμεσα σε καλάμια και λάσπη…»

Τα ναρκωτικά πιθανόν δεν κάνουν κάποιον καλύτερο συγγραφέα ή ζωγράφο από ότι είναι, αλλά του παρέχουν θέματα και έμπνευση τη στιγμή που τα έχει απόλυτη ανάγκη. Η χρήση όπιου για τον Ντε Κουίνση έγινε η εμπειρία πάνω στην οποία μπορούσε να ανακεφαλαιώσει και γύρω από την οποία μπορούσε να γράψει την αυτοβιογραφία του.

Το όπιο, όπως και πολλά άλλα ναρκωτικά βρίσκεται σε φυσική μορφή στο βασίλειο των φυτών. Προέρχεται από το χυμό ή τη ρητίνη της οπιούχας παπαρούνας, γνωστή ως «μήκων η υπνοφόρος». Το κύριο ενεργό συστατικό της ανακαλύφθηκε το 1807 και ονομάστηκε μορφίνη, παίρνοντας το όνομα από τον θεό Μορφέα, το θεό των ονείρων.

Αυτό το ναρκωτικό προκαλεί υπνηλία και αλλαγές στην αντίληψη. Ο δρ. Tony Dickenson, νευροφαρμακολόγος του πανεπιστήμιου του Λονδίνου, χαρακτηρίζει το όπιο ως εξής: «Για να καταλάβουμε πως επιδρά στον εγκέφαλο πρέπει να λάβουμε υπόψη ότι στον εγκέφαλο υπάρχουν εκατομμύρια νευρικά κύτταρα που “μιλούν’’ μεταξύ τους. Επικοινωνούν μεταξύ τους με την έκκριση μιας χημικής ουσίας, που ενεργεί ως αισθητήριο νεύρο.

Απ’ τη στιγμή που το αισθητήριο νεύρο εξελίσσεται, περιμένοντας την άφιξη του όπιου, η μορφίνη απλώς μιμείται τη λειτουργία των χημικών ουσιών που εκκρίνονται στον εγκέφαλο».

Ήδη στις μεσαιωνικές φαρμακοποιίες, στα πρώτα έντυπα φαρμακευτικά βιβλία, περιγράφονται οι φαρμακευτικές χρήσεις του όπιου για μια πλειάδα παθήσεων και ενοχλήσεων. Αυτός που πρώτος επινόησε τον 16ο αιώνα την παρασκευή του λάβδανου ήταν ο περιβόητος γιατρός και αποκρυφιστής Παράκελσος.

Τη χρήση του διέδωσε ο άγγλος γιατρός Τόμας Σύντενχαμ γύρω στα τέλη του 17ου αιώνα. Στις αρχές του 18ου αιώνα κυκλοφορούσαν στο εμπόριο περίπου 25 διαφορετικά παρασκευάσματα λάβδανου και απευθυνόταν αναλόγως στους άνδρες και γυναίκες.

Η ευφορική δράση του όπιου καθώς και εθιστική του φύση δεν πέρασαν απαρατήρητες, αλλά θεωρήθηκαν και οι δύο ως παρενέργειες ήσσονος σημασίας μπροστά στα θεραπευτικά οφέλη της ουσίας.

Στην βικτοριανή εποχή οι ασθένειες και οι μολύνσεις, οι πρόωροι θάνατοι αγαπημένων προσώπων, ήταν μια αναπόφευκτη πραγματικότητα για τις περισσότερες οικογένειες. Το όπιο, που το αποκαλούσαν «γιατρικό του ίδιου του θεού», ήταν μια λύση και μάλιστα ιδιαίτερα φθηνή.

Ο Τόμας ντε Κουίνσυ έγραφε το 1821: «Η ευτυχία επιτρέπεται να κοστίζει τώρα μία πέννα μόνο και μπορεί άνετα να χωράει στην τσέπη ενός γιλέκου»…


ΤΙ ΕΠΙΔΡΑΣΗ ΕΧΟΥΝ ΤΑ ΟΠΙΟΥΧΑ ΣΤΗ ΦΑΝΤΑΣΙΑ;


Η Ελίζαμπεθ Μπάρρετ Μπράουνινγκ (Elizabeth Barret Browning, 1806-1861), εξαιτίας της κλονισμένης υγείας της, οδηγήθηκε σε πολύ νεαρή ηλικία στο όπιο, πράγμα που δεν την εμπόδισε να εξελιχθεί σε μία από τις πιο μεγάλες ποιήτριες του 19ου αιώνα.

Όταν ήταν 15 ετών έπαθε ένα σοβαρό τραυματισμό στη σπονδυλική της στήλη, ο οποίος της δημιουργούσε νευρικές επιπλοκές υστερικής μορφής και γι’ αυτό το λόγο οι γιατροί της χορηγούσαν λάβδανο και μορφίνη.

Η ίδια ομολόγησε το 1843: «Διακατέχομαι από έναν συγγραφικό οίστρο –θα μπορούσα να γράφω ολημερίς κι ολονυχτίς– και λαχταρώ να μείνω μόνη μου για τρεις μήνες σ’ ένα δάσος με κέδρους και καστανιές, όπου τις συχνές γουλιές μορφίνης θα διαδέχονται ώρες ποιητικής έμπνευσης».

Ο Έντγκαρ Άλλαν Πόε, όταν ρωτήθηκε εάν είναι αλήθεια ότι είναι εξαρτημένος από το όπιο απάντησε: «Κατά περιόδους γίνομαι υπερβολικά τεμπέλης ή εργατικός.

Υπάρχουν εποχές όπου κάθε πνευματική άσκηση είναι μαρτύριο. Περνούν μήνες ολόκληροι που περιπλανιέμαι κι ονειροπολώ και κάποια στιγμή ξυπνώ με τη μανία της συγγραφής. Ζω συνεχώς ονειροπολώντας το μέλλον».

Τη συνήθεια του καπνίσματος όπιου στην Αμερική την έφεραν για πρώτη φορά οι Κινέζοι εργάτες που έφθαναν στο λιμάνι του Σαν Φρανσίσκο για να εργαστούν στην κατασκευή του πρώτου διηπειρωτικού σιδηροδρόμου. Σε μία-δύο δεκαετίες η Τσάιναταουν έγινε ξακουστή σε Αμερική και Ευρώπη ως η περιοχή όπου μπορούσε κανείς να βρει ή να χαρεί το εξωτικό αυτό βίτσιο.

Η συγγραφέας Σάντα Λουίζ Άντερσον, στο διήγημα της An Opium Dream (1879), περιγράφει την πρώτη της εμπειρία με το όπιο, που το βρήκε στο δωμάτιο του Κινέζου της υπηρέτη: «…Δίπλα στη λάμπα βρισκόταν ένα μικρό χοντρό μπουκάλι, σχεδόν γεμάτο με αφιόνι, τον θεϊκό χυμό της παπαρούνας.

Είχα τη σπάνια ευκαιρία να δοκιμάσω τις μορφεϊκές δυνάμεις του θαυμαστού φαρμάκου χωρίς να το μάθει κανείς… Έξι ή οκτώ πίπες είναι απαραίτητες για να νιώσει κανείς τα αποτελέσματα του όπιου ακόμη και ένας πρωτάρης.

Μετά το σώμα μου άρχισε να γίνεται πολύ ανάλαφρο. Έμοιαζα σαν να ήμουν φτιαγμένη από αέρα παρ’ όλο που τα μάτια μου ήταν κλειστά, διέκρινα τα πάντα με αξιοθαύμαστη ευκρίνεια. “Ξεκινάμε για τους ονειρικούς παραδείσους του ντε Κουίνση”, σκέφτηκα, και συνέχισα να καπνίζω τις μαγικές μπαλίτσες…»


Η ΛΕΣΧΗ ΤΩΝ ΧΑΣΙΣΟΠΟΤΩΝ.


Στο Παρίσι του 1840-60 οι νεαροί ποιητές και συγγραφείς δοκίμαζαν όπιο και κάνναβη με μεγάλο ενθουσιασμό.

Ένα παρά πολύ σημαντικό πρόσωπο εκείνης της εποχής που τον απασχολούσε παρά πολύ το θέμα της αντικειμενικής αντίληψης, ήταν ο ψυχίατρος δρ. Ζακ Ζοζέφ Μορώ ντε Τουρ.

Ο ίδιος έκανε χρήση χασίς και το χορηγούσε και στους ασθενείς του προκειμένου να μελετήσει μια τεχνητή νοητική ασθένεια.

Οι μποέμ και οι καλλιτέχνες του Παρισιού βοηθούσαν ευχαρίστως. Μεταξύ των πρώτων που ήρθαν σε επαφή με το γιατρό ήταν ο 25χρονος Παριζιάνος ποιητής Σαρλ Μποντλαίρ και ο συγγραφέας Θεόφιλος Γκοτιέ.

Ίδρυσαν την περίφημη Λέσχη των Χασισοποτών (Club des Hachischins), μια ομάδα καλλιτεχνών που ήταν πρόθυμοι να πειραματισθούν με το ναρκωτικό. Στη Λέσχη σύχναζαν πολλοί ποιητές, συγγραφείς, ζωγράφοι, όπως για παράδειγμα ο Ντελακρουά, ο Ζεράρ ντε Νερβάλ, ο Δουμάς, ο Μπαλζάκ κι άλλοι.

Συγκεντρώνονταν μια φορά την εβδομάδα στα ανατολίτικα διακοσμημένα δωμάτια του ξενοδοχείου Πινοντάν, στις όχθες του Σηκουάνα, όπου καταβρόχθιζαν υπερβολικά μεγάλες δόσεις από ένα γλυκό, παχύρρευστο παρασκεύασμα που περιείχε χασίς.

Στη Λέσχη των Χασισοποτών ο Μποντλαίρ γνώρισε το χασίς στη μορφή που επικρατούσε εκείνη την εποχή: δεν ήταν μία ουσία που κάπνιζες, αλλά που αναρροφούσες… Συνήθως συγκεντρώνονταν νωρίς το απόγευμα, γύρω στις 5 με 6. Σερβίρονταν καφέ με χασίς και ακολουθούσε γεύμα.

Έτρωγαν το χασίς πριν από το γεύμα, έτσι ώστε να αρχίσει η εμπειρία του χασισιού όταν μεταφέρονταν σε άλλη αίθουσα, μετά το γεύμα. Μετά από λίγο άρχιζαν να συμπεριφέρονται αλλοπρόσαλλα μέχρι που έπεφταν σε χαύνωση. Η συγκέντρωση έπαιρνε τέλος όταν κάποια στιγμή συνέρχονταν.

Σύμφωνα με τον Γκοτιέ ο άνθρωπος μπορεί να βιώσει οποιοδήποτε βαθμό πόνου, αλλά υπάρχουν όρια στη βίωση ευτυχίας.

Αυτό που του άρεσε, όταν έπαιρνε χασίς, ήταν ότι τον οδηγούσε σε πιο ακραία ευτυχία που άντεχε. Όταν τον ρώτησαν με πιο τρόπο έπαιρνε χασίς, απάντησε: «Ο δρ. Μορώ με μια σπάτουλα έβγαζε από ένα βάζο ένα κομμάτι πρασινωπής πάστας στο μέγεθος του αντίχειρα μου και έβαζε από μία κουταλιά σε κάθε πιάτο.

Με την επίδραση του ναρκωτικού ένιωθα έξαψη σ’ όλο μου το σώμα και μία τρέλα με κυρίευε και μ’ άφηνε διαδοχικά, όπως χτυπάει ένα κύμα το βράχο και μετά υποχωρεί.

Το μυαλό μου κατελάμβαναν οι παραισθήσεις, σαν ένας άγνωστος επισκέπτης. Κοιτούσα στο ταβάνι κι έβλεπα πολλά κεφάλια δίχως σώματα, χαρούμενα πρόσωπα με περιτριγύριζαν προκαλώντας μου ζάλη…»

Το χασίς μπορεί να ληφθεί σε πολλές διαφορετικές μορφές. Το ενεργό συστατικό του είναι ένα χημικό που ονομάζεται τετρα-υδρο-κανναβινόλη (THC). Το THC επιδρά στον εγκέφαλο αλλοιώνοντας την αντίληψη, άλλοτε την οπτική και άλλοτε την ακουστική, ενώ πολλοί χρήστες χάνουν την αίσθηση του χώρου και του χρόνου.

Οι χασισοπότες ήταν καλλιτέχνες που θεωρούσαν τον εαυτό τους «επιστήμονες της φαντασίας». Πίστευαν ότι αποκάλυπταν ένα χώρο ζωτικού ενδιαφέροντος. Παρόλο που η εξάρτηση δεν ήταν κοινωνικά αποδεκτή, η λήψη ναρκωτικών για «εκλεκτούς σκοπούς» δεν αποδοκιμαζόταν.

Ο Μποντλαίρ, ισχυριζόταν ότι είχε ένα αναλυτικό ενδιαφέρον για το κρασί, το χασίς και το όπιο ως παράγοντες αυξομείωσης της φαντασίας. Παρόλο που απολάμβανε τη χρήση αυτών των ουσιών δεν πίστευε ότι αυτός ο «τεχνητός παράδεισος», όπως τον ονόμαζε ο ίδιος, είχε κάποια πραγματική αξία για την τέχνη.


ΙΕΡΑ ΜΑΝΙΤΑΡΙΑ ΚΑΙ ΜΕΣΚΑΛΙΝΗ.


Μέχρι τα τέλη της δεκαετίας του 1940 οι ψυχεδελικές έρευνες γινόταν σχεδόν αποκλειστικά με τη βοήθεια της μεσκαλίνης (το ψυχενεργό συστατικό του πεγιότ, του ιερού κάκτου για τους Ινδιάνους) και επικεντρώνονταν σχεδόν αποκλειστικά στις οπτικές ψευδαισθήσεις και τα οράματα που προκαλεί. Τα «μαγικά μανιτάρια» του Μεξικού ήταν ακόμη άγνωστα.

Όταν ο Ελβετός Άλμπερτ Χόφμαν (1943) ανακάλυψε τις ιδιότητες του LSD, τότε πραγματικά ξεκίνησε η ψυχεδελική εποχή.

Το LSD (Lisergic Acid Diethylamide ή «Acid») είναι μια ημισυνθετική ουσία, που παρασκευάστηκε από τον μύκητα Ερυσιβώδη Όλυρα, και είναι ο σύγχρονος φαρμακευτικός συγγενής των φυτών ενόρασης τα οποία χρησιμοποιούν οι σαμάνοι εδώ και χιλιετίες σε θρησκευτικές και θεραπευτικές τελετές.

Τις ουσίες αυτές, τη μεσκαλίνη και τη ψιλοκυβίνη, το ενεργό συστατικό των «μαγικών μανιταριών», αλλά και του LSD, οι ψυχίατροι τις ονόμασαν «ψυχοσιομιμητικά», δηλαδή που μιμούνται τα ψυχωσικά συμπτώματα.

Το 1957 ο Χάμφρυ Όσμοντ καθιέρωσε τον όρο psychedelics, δηλαδή ψυχεδελικά ή ψυχοδηλωτικά, και ο όροςψυχοσιομιμητικά υποχώρησε οριστικά από το λεξιλόγιο. Εκείνη την εποχή, ο Άλντους Χάξλεϊ μαζί με τη γυναίκα του Λώρα, πειραματίστηκαν με τη μεσκαλίνη.

Ανακάλυψαν ότι υπάρχει μεγάλη ομοιότητα της χημικής σύνθεσης της μεσκαλίνης και της φυσικής, σωματικής αδρεναλίνης. Περαιτέρω έρευνα αποκάλυψε ότι το λυσεργικό οξύ έχει μία δομική σχέση με τα άλλα δύο. Μ’ άλλα λόγια, το σώμα του καθενός μας έχει την ικανότητα να παρασκευάζει χημικά προϊόντα που προκαλούν βαθιές αλλαγές στη συνείδηση.

Ο Χάξλεϊ περιέγραψε αναλυτικά τις εμπειρίες του στο περιβόητο δοκίμιό του Οι Πύλες της Αντίληψης, με το οποίο επηρέασε πολύ σημαντικά ολόκληρο το ψυχαναλυτικό και ψυχιατρικό κόσμο: «Μισή ώρα μετά που ήπια το ναρκωτικό, άρχισα να συνειδητοποιώ ότι μπροστά μου χόρευαν αργά χρυσά φώτα.

Λίγο αργότερα εμφανίστηκαν υπέροχες κόκκινες επιφάνειες που φούσκωναν και απλώνονταν από κάποιους λαμπρούς κόμπους ενέργειας, και πάλλονταν από μία ζωή που ακολουθούσε κάποιο σχήμα που συνέχεια άλλαζε».

Έπειτα, καθώς σκεφτόταν την εμπειρία του, συμφώνησε με τον ξεχωριστό φιλόσοφο του Κέιμπριτζ, τον δρ. Κ. Ντ. Μπροντ, που έλεγε ότι η λειτουργία του εγκεφάλου, του νευρικού συστήματος και των αισθητήριων οργάνων, είναι κυρίως απαγορευτική και όχι παραγωγική!

Το κάθε άτομο έχει την ικανότητα να αντιλαμβάνεται σε οποιαδήποτε στιγμή, οτιδήποτε συμβαίνει σε οποιοδήποτε σημείο του σύμπαντος. Σύμφωνα με μια τέτοια θεωρία, ο Χάξλεϊ βγάζει το συμπέρασμα ότι «ο καθένας μας έχει τη δυνατότητα να είναι ένα Ελεύθερο Πνεύμα.

Επειδή όμως δεν παύουμε ν’ ανήκουμε στο βασίλειο των ζώων, η δουλεία μας είναι να επιζήσουμε με κάθε τρόπο. Για να είναι δυνατή λοιπόν η βιολογική επιβίωση, το Ελεύθερο Πνεύμα πρέπει να διοχετευτεί μέσα από την βαλβίδα περιορισμού του εγκεφάλου και του νευρικού συστήματος».

Και έτσι, σύμφωνα με τον Χάξλεϊ, έχουμε ως αποτέλεσμα η μειωμένη συνείδηση να είναι η μόνη συνείδηση που υπάρχει! «Αυτό που στη γλώσσα της θρησκείας ονομάζεται ‘’αυτός ο κόσμος’’ είναι ο κόσμος της μειωμένης συνείδησης, που εκφράζεται με τη βοήθεια της γλώσσας κι έτσι απολιθώνεται.

Οι διάφοροι ‘’άλλοι κόσμοι’’ με τους οποίους μόνο από παράξενη σύμπτωση έρχονται σ’ επαφή τα ανθρώπινα όντα, είναι στοιχεία του συνόλου της συνείδησης που ανήκει στο ελεύθερο πνεύμα».

Ένα άλλο ζευγάρι έπαιξε καθοριστικό ρόλο στη γέννηση της ψυχεδελικής εποχής. Πρόκειται για το ζευγάρι Γουάσσον, η Βαλεντίνα Πάβλοβνα Γουάσσον (1901-1957) και ο Ρόμπερτ Γκόρντον Γουάσσον.

Η Βαλεντίνα είχε εμπειρίες με τα μανιτάρια που τις κουβαλούσε από την πατρίδα της, τη Ρωσία, όπου έμαθε από πολύ νεαρή ηλικία να τα μαζεύει και να τα τρώει.

Αυτή έδωσε το ερέθισμά στον σύζυγό της και δημοσιογράφο Ρόμπερτ Γουάτσον να ασχοληθεί με τους αμανίτες (παραισθησιογόνα μανιτάρια) και τη μυθολογία τους. Αυτός αργότερα αφοσιώθηκε ολοκληρωτικά στην εθνομυκητολογία, έναν τομέα που τον έκανε διάσημο.

Η διαφορετική τους στάση απέναντι στα μανιτάρια ήταν το έναυσμα για τις πολύχρονες και έντονες συζητήσεις που τους οδήγησαν σε μια εμπεριστατωμένη μελέτη του θέματος.

Εισήγαγαν τους όρους «μυκητόφοβος» (mycophobe) για εκείνους που φοβούνται τα μανιτάρια και «μυκητόφιλος» (mycophile) για τους άλλους που τα αγαπούν.

Στο Μεξικό, η αυτόχθονη κουλτούρα των μανιταριών, αφού είχε κριθεί παράνομη και δαιμονική από τους κονκισταδόρες του 16ου αιώνα, κατόρθωσε να επιβιώσει μυστικά στη διάρκεια των 400 χρόνων της ισπανικής κατοχής.

H Maria Sabina (1896-1985), γνωστή ως η «Κυρά των Ιερών Μανιταριών» ενσάρκωνε απόλυτα την έννοια της γυναίκας-σαμάνου. Ο προπάππος της, ο παππούς της και ο πατέρας της όλοι ήταν σαμάνοι των Μαζατέκων, που βάσιζαν τη τέχνη τους στο Τεο-νανάκατλ («σάρκα των θεών» στη γλώσσα των Αζτέκων), το ιερό μανιτάρι των Ινδιάνων του νότιου Μεξικού που δημιουργεί σε αυτόν που το καταναλώνει οπτασίες και οράματα, μεταφέροντας τον ταυτόχρονα σ’ έναν κόσμο που όλα είναι κατανοητά.

Σε ηλικία τεσσάρων χρόνων η Μαρία Σαμπίνα μαζί με την αδελφή της έφαγαν για πρώτη φορά ψυλοκυβινούχα μανιτάρια στα λιβάδια έξω από το χωριό τους, στην περιφέρεια της Οαχάκα. «Ταξίδεψε με το μυαλό της σε μέρη φωτισμένα από πολύχρωμες ακτίνες και συνομίλησε με μανιταρένιες θεότητες που είχαν τη μορφή μικρών παιδιών, τα οποία της πρόσφεραν τη φιλία και τη προστασία τους».

Η Μαρία Σαμπίνα παντρεύτηκε δύο φορές, γέννησε δώδεκα παιδιά και συνέχισε να εξασκεί τη μαγική της τέχνη για την οποία άλλοι την είδαν μα καχυποψία, ενώ άλλοι τη τίμησαν και της έδειξαν απεριόριστο σεβασμό.

Ο Άλντους Χάξλεϋ υποστηρίζει ότι η μεσκαλίνη για τους περισσότερους ανθρώπους είναι σχεδόν εντελώς αβλαβής. Αντίθετα με το αλκοόλ δεν οδηγεί εκείνον που την παίρνει σε εκείνο το είδος πράξεων χωρίς φραγμούς…

Ένας άνθρωπος που βρίσκεται κάτω από την εμπειρία της μεσκαλίνης κοιτάζει ήσυχα τη δουλειά του, που είναι μια εμπειρία πολύ διαφωτιστική. Βεβαίως, αντίθετα με το αλκοόλ, δεν είναι γνωστές οι μακροχρόνιες συνέπειες της μεσκαλίνης στον άνθρωπο που την καταναλώνει τακτικά.


Ο ΔΑΙΜΟΝΙΚΟΣ ΚΟΣΜΟΣ ΤΟΥ PHILIP Κ. DICK.


Ένα αφιέρωμα στην ψυχεδέλεια χωρίς αναφορά στον Philip Κ. Dick (1928-1982) θα ήταν σίγουρα λειψό. Ο Dick ταξιδεύει στο «λαβύρινθο των νευρικών συνάψεων» σε πολλά έργα του. Σ’ αυτά υπάρχουν μεταμορφώσεις της πραγματικότητας, της συνείδησης και των απόψεων που σχετίζονται με το μέλλον της κοινωνίας.

Αυτές οι μεταμορφώσεις αποδίδονται, από τους βιογράφους του, στη χρήση ναρκωτικών. Το 1973 έγραψε το βιβλίο Έρευνα στο Σκοτάδι, όπου κατέγραψε την αηδία του για τη σκηνή των ναρκωτικών στη Καλιφόρνια του 1960: «Αυτό που φοβάται περισσότερο ο μυστικός έμπορος ναρκωτικών δεν είναι ότι θα τον σκοτώσουν ή θα τον σπάσουν στο ξύλο, αλλά ότι μια μεγάλη δόση ψυχεδελικών μπορεί να παράγει μια ατέλειωτη ταινία τρόμου στο μυαλό του που θα κρατήσει σ’ όλη την υπόλοιπη ζωή του, ή ότι θα κάνει μία ένεση –μισή δόση ηρωίνης, μισή ουσία D– μαζί με ένα δηλητήριο όπως η στριχνίνη, που δεν θα τον σκοτώσει εντελώς, αλλά θα τον σκοτώνει αργά-αργά: ο ισόβιος εθισμός, μια ισόβια ταινία τρόμου…»

Το «σπιντ» για κάποιους καλλιτέχνες όπως ο Philip Κ. Dick, ήταν ένα εργαλείο για εντατική εργασία και όχι ένα εργαλείο του οποίου οι καταθλιπτικές παρενέργειες γίνονται ακόμη πιο επικίνδυνες, αν συνεχίζεις να παίρνεις σπιντ.

Στο απόγειο της καριέρας του, στα τέλη του 1960 και αρχές του 1970, έπαιρνε, όπως παραδέχτηκε και ο ίδιος, χιλιάδες αμφεταμίνες την εβδομάδα, όποιο είδος έπεφτε στα χέρια του! Κι ένας συγκάτοικός του παραδέχθηκε πως ο Philip Κ. Dick πήγαινε συχνά στο ψυγείο, όπου βρισκόταν ένα βάζο γεμάτο χάπια αμφεταμίνης, έπαιρνε από ‘κει μια χούφτα χάπια και τα κατάπινε!

Είναι πάντως γεγονός πως ο Dick ένιωθε όλη τη ζωή του τρομακτικές τύψεις και ένα κενό, και ίσως αυτά τον οδήγησαν στα ναρκωτικά. Γεννήθηκε δίδυμος με ένα κοριτσάκι, τη Τζιν, και σ’ όλη του τη ζωή βασανιζόταν από το θάνατό της αδελφής του. Για αυτό φανταζόταν άλλους, εναλλακτικούς κόσμους, όπου η αδελφή του θα μπορούσε να ζήσει…

Οι εμπειρίες του πάντως με το LSD ήταν μικρές, αλλά καθοριστικές για το συγγραφικό του έργο: «Μιλούσα σαν τριπαρισμένος. Το γεγονός όμως είναι πως δοκίμασα LSD μόνο δύο φορές, τη δεύτερη μάλιστα η δόση ήταν τόσο μικρή, που μπορεί και να μην ήταν τίποτα.

Την πρώτη φορά όμως ήταν μία τεράστια κάψουλα που πήρα από το Πανεπιστήμιο της Καλιφόρνια και τη μοιράστηκα με μία φίλη: θα πρέπει να ήταν ένα μιλιγκράμ, και την αγοράσαμε πέντε δολάρια. Πήγα κατευθείαν στη κόλαση, αυτό έγινε.

Το τοπίο πάγωσε, είδα ένα σωρό ογκόλιθους γύρω μου, ακουγόταν ένας πολύ δυνατός βρόντος. Ήταν η μέρα της οργής και ο θεός με έκρινε αμαρτωλό. Αυτό κράτησε χιλιάδες χρόνια, και δεν καλυτέρευε καθόλου, μόνο γινόταν όλο και χειρότερο. Ένιωθα αφόρητο πόνο και μπορούσα να μιλήσω μόνο στα λατινικά.

Αυτό ήταν πολύ ενοχλητικό, γιατί η κοπέλα που ήταν μαζί μου νόμιζε πως το έκανα για να της την σπάσω. Κλαψούριζα σα σκυλί που το άφησαν έξω στη βροχή όλη τη νύχτα, και τελικά η γυναίκα με παράτησε και έφυγε…»

Ο Philip Κ. Dick παντρεύτηκε πέντε φορές(!), έκανε τρία παιδιά και η κουρασμένη καρδιά του τον πρόδωσε το Μάρτιο του 1982, σε ηλικία μόλις 54 ετών. Ο «κόσμος των τάφων», με τα αμετάβλητα αίτια κι αιτιατά, απορρόφησε ένα από τα μεγαλύτερα συγγραφικά μυαλά του 20ου αιώνα.
Το άρθρο έγραψε η Μίλιτσα Κοσάνοβιτς ( Milica Kosanovic ).

thesecretrealtruth , zenithmag

Read more »

O Ψυχογονικός Κύβος Του Πυθαγόρα.

Ο Πυθαγόρας, “ο οποίος θα διαφέρει των άλλων ανθρώπων κατά το κάλλος και τη σοφία και θα γίνει ωφέλιμος εις το ανθρώπινο γένος” -κατά το χρησμό της Πυθίας, είναι ο μέγιστος Έλληνας μαθηματικός, φιλόσοφος και αρχηγέτης μεγάλου θρησκευτικοπολιτικού κινήματος, μίλησε για την ουσία των όντων, τους αριθμούς.

Το Σύμπαν προήλθε από το υπάρχον χάος μέσα από τη μορφή, δηλαδή το μέτρο και την αρμονία. Πρώτος ο Πυθαγόρας το ονόμασε Κόσμο, δηλαδή Τάξις, εξ αιτίας της αρμονίας που επικρατούσε σε αυτό.

Στην σχολή του, που στην είσοδό της υπήρχε ένα άγαλμα του Ερμή του Λογίου, με την επιγραφή “Εκάς βέβηλοι”, δίδασκε τους αριθμούς κατά βάση και πολλά άλλα επιστημονικής ή εσωτερικής φύσης θέματα. Οι αριθμοί, η γεωμετρία και η μουσική οδηγούν στην κατανόηση των κοσμικών φαινομένων.

Οι βασικές γραμμές διδασκαλίας του για τους αριθμούς, ειδικά για τους πρώτους δέκα από αυτούς, είναι:

Η Μονάδα αντιστοιχούσε με το πνεύμα, τον αιθέρα, την ενέργεια, τη δύναμη από τη οποία γίνεται το παν.

Η δυάδα είναι η ύλη που αποτελείται από νερό και γη.

Η τριάδα είναι ο Χρόνος σαν θεότητα, δηλαδή το παρελθόν, το παρόν και το μέλλον.

Η τετράδα είναι ο Χώρος, η τάξη του Κόσμου. Εδώ βρίσκεται η περίφημη Τετρακτύς, πάνω στην οποία δομήθηκε το καμπαλιστικό Δέντρο της Ζωής.

Τι είναι όμως η Τετρακτύς; Δέκα συμβολικές στιγμές (τελείες).

Τη θεωρία της τετρακτύος προώθησε ο Πυθαγόρας, η οποία συνέδεσε την ύπαρξη των δέκα σωμάτων του δικού μας Ηλιακού Συστήματος. Η επιστήμη γνώριζε μόνο επτά τέτοια σώματα, αλλά η πρόσφατη αστρονόμοι έχουν ανακαλύψει άλλα τρία σώματα: τον Ουρανό, τον Ποσειδώνας και τον Πλούτωνα.

Το σύμβολο της τετρακτύος είναι το ακόλουθο:


Αυτό το σχήμα όπως το χρησιμοποιούσαν οι Πυθαγόρειοι, αποτελείται από δέκα στιγμές τακτοποιημένες σε ένα τριγωνικό πρότυπο, όπως ακριβώς εδώ.

Συνδέοντας τις στιγμές με διαφορετικούς τρόπους, προκύπτουν πολλά τρίγωνα και ορθογώνια σχήματα, όλα φιλικά συνδυασμένα με το Πυθαγόρειο μαθηματικό σύστημα με νοήματα και όρους μέσω των οποίων εξηγούσε το πως αντιλαμβανόταν και κατανοούσε τις αλήθειες της Παγκοσμιότητας.

Η Τετρακτύς είναι η πηγή της Δημιουργίας. Σε αυτήν ορκιζόταν οι Πυθαγόρειοι. Είναι το άθροισμα των αριθμών 1, 2, 3, 4.

Η τετράδα σημειώνει ακόμα τα “κοσμικά σώματα” των τεσσάρων στοιχείων από τα οποία συντάχθηκε το Κοσμικό Σύμπαν, το τετράεδρο, το οκτάεδρο, το εικοσάεδρο και τον κύβο.

Η πεντάδα συμβολίζει τα πέντε στοιχεία από τα οποία σύγκειται ο Κόσμος, δηλαδή τη γη, το νερό, τον αέρα, τη φωτιά και τον αιθέρα. Τα πέντε αντίστοιχα πολύεδρα που συμβολίζουν τα παραπάνω στοιχεία είναι κύβος, εικοσάεδρο, οκτάεδρο, τετράεδρο, δωδεκάεδρο.

Οι αριθμοί 3, 4, 5 είναι ιεροί αριθμοί και λαμβάνονται σαν Τριάδα. Το άθροισμα των τετραγώνων των δύο πρώτων αριθμών δίνει το τετράγωνο του τρίτου αριθμού.

Το άθροισμα των αριθμών υψωμένων στον κύβο δίνει τον αριθμό 216, που παριστά το ψυχογονικό κύβο με πλευρά τον αριθμό 6.

Αυτοί οι αριθμοί ή πιο συγκεκριμένα ο αριθμός 216 συνδέονται με τα τρία εδάφια της Εξόδου, όπου καθένα έχει 72 γράμματα.
-

Η εξάδα συμβολίζει τα έξι είδη εμψύχων όντων. Τους θεούς, τους δαίμονες, τους ήρωες, τους ανθρώπους, τα ζώα και τα φυτά.

Είναι Ιερός αριθμός και ονομάζεται Γάμος γιατί εκτός του ότι συνδέεται με τις μετεμψυχώσεις (είναι η πλευρά του ψυχογονικού κύβου), είναι τέλειος αριθμός, δηλαδή το άθροισμα των μερών του δίνει πάλι το 6. 6/6=1, 6/3=2, 6/2=3, 1+3+2=6. Είναι το εμβαδόν ορθογωνίου τριγώνου με πλευρά την Ιερή Τριάδα, 3,4,5.

Η επτάδα παριστάνει τους επτά πλανήτες του Ηλιακού συστήματός μας και το νόμο εξέλιξης. Είναι Ιερός αριθμός και σημειώνει τις φάσεις της Σελήνης. Θεωρείται παρθένος, αμήτορας, ηγεμόνας, άρχοντας όλων, ένα θεό, “αεί όντα”, επτάφωτο, επτάψυχο, επτάπατο (πολύ εχέμυθο).

Τον αφιέρωσαν στην έκφραση εκείνη του Ενός που αποκαλείται “Η Θεά Αθηνά” της οποίας κύριος αριθμός είναι το 92, που σημειώνει τα 92 στοιχεία της ύλης.

Η οκτάδα υποδηλώνει τις οκτώ ουράνιες και τους οκτώ φθόγγους της μουσικής κλίμακας, δηλαδή την Αρμονία του Κόσμου.

Η εννεάδα δείχνει του εννέα κοσμικούς χώρους του Στερεώματος.

Η δεκάδα είναι αυτό καθ’ εαυτό το Σύμπαν.

Η τετρακτύς η οποία αποτελείται από 10 σημεία, μεταφέρεται και γίνεται η βάση του Δέντρου της Ζωής, στην Καμπάλα. Ονομάζονται τα σημεία αυτά Σεφιρότ, πληθυντικός της λέξης σεφίρα.

Κατά πάσα πιθανότητα τα 72 Ονόματα του Θεού ανήκουν στην τέταρτη ή στην έκτη σεφίρα αλλά υπάρχουν υπόνοιες ότι πιθανά να έχουν σχέση με την πρώτη, έκτη, ένατη και δέκατη σεφίρα.

Η προσωπική μου εκτίμηση είναι ότι συσχετίζονται με την πρώτη σεφίρα και τον Άγγελο Μέτατρoν τον Εξουσιαστή τους ή Αυτόν που του ανήκουν τα Ονόματα.

Οι πηγές της παράδοσης, λένε ότι αυτός ήταν που περιόρισε μαζεύοντας τον Ουρανό και μετασχημάτισε μέσα του έναν άγγελο από φωτιά, με 36 ζευγάρια από φτερά, για να συνεχίσει τις ημέρες του αν ένας ουράνιος γραμματέας, ένας ουράνιος νομοδιδάσκαλος.

Επιστρέφοντας στην Ιερή Τετρακτύ, θα αναλύσω κάποια στοιχεία της: Στο σχέδιο δίπλα, παρατηρούμε ότι μέσα στο ισόπλευρο τρίγωνο που παράγεται αν ενώσουμε τις 10 στιγμές, υπάρχει εγγεγραμμένο ένα κανονικό εξάγωνο.


Οι αριθμοί που εισέρχονται στο ισόπλευρο τρίγωνο δίπλα, δίνουν το πρώτο μαγικό τετράγωνο, αυτό του Κρόνου με 9 αριθμούς. Ένα κανονικό εξάγωνο είναι εγγεγραμμένο μέσα σε ένα ισόπλευρο τρίγωνο.


Το 3 και το 6 έχουν βασική σημασία. Η πλευρά του εξαγώνου στα μαγικά τετράγωνα έχει αριθμό 111 και το τελικό άθροισμα είναι 666, 111*6=666, ενώ του τριγώνου η πλευρά είναι 15 και το τελικό άθροισμα 45 15*3=45.

Όμως αν αφαιρέσουμε το 45 από το 666 προκύπτει ο αριθμός 621, που είναι 3*207, υπενθυμίζω ότι 207 είναι το Αίν Σοφ. Η Θεότητα του Χρόνου, το παρελθόν, το παρόν και το μέλλον. Οι ερευνητές ίσως εδώ αναγνωρίσουν τις κυριότητες του Σαββάτου και της Κυριακής.


Έχοντας σαν κέντρο τη μεσαία στιγμή της τρίτης σειράς φέρουμε ευθείες γραμμές που να ενώνουν τις κορυφές του τριγώνου - οι ευθείες γραμμές αυτές είναι και ταυτόχρονα τα ύψη του τριγώνου- και περιγράφουμε έξι κύκλους που να εφάπτονται του σημείου τμήσης του ύψους με την βάση.

Συνεχίζοντας την χάραξη ακόμα έξι κύκλων που να εφάπτονται των έξι προηγούμενων και έχουν σαν κέντρο τους τις προηγούμενες ευθείες γραμμές, σχηματίζεται τελικά το σχέδιο που βλέπετε δίπλα, το οποίο καλείται Κύβος του Μέτατρoν. Είναι ο ψυχογονικός κύβος του Πυθαγόρα.


Σε μια ελεύθερη σκιαγράφηση του κύβου αυτού, λαμβάνεται αυτό το σχέδιο που βλέπετε δίπλα, το οποίο παριστά με γλαφυρό τρόπο την παραγωγή των 72 ονομάτων από την Ιερά Τετρακτύ.
Το σχέδιο αυτό ονομάζεται “λουλούδι της ζωής” και κάθε πέταλο δείχνει από ένα όνομα του Θεού.
Σημείωση … Η φωτογραφία 1 δεν υπήρχε στην αρχική δημοσίευση … ευρέθη από τα παρακάτω LINK , με την επιμέλεια του [ admin ]

thesecretrealtruth , teamgr.gr

Read more »

Η άγνωστη γυμναστική των αρχαίων Ελλήνων.

Ένα πολύ ενδιαφέρον βιβλίο του Γιάννη Μηλιώκα, που αποτελεί πραγματεία για την χαρακτηριστική λαβή του μαιάνδρου, που ο καλλιτέχνης ισχυρίζεται πως δεν είναι απλά ένα σχήμα.

Κανείς μέχρι σήμερα δεν γνώριζε ότι ο Μαίανδρος, το αρχαίο τετραγωνισμένο ελληνικό σύμβολο που υπάρχει παντού ζωγραφισμένο, είναι ΓΥΜΝΑΣΤΙΚΗ.

Τα λεξικά παγκοσμίως το αναφέρουν ως ,διακοσμητικό στοιχείο αγγείων, κτηρίων, ενδυμάτων κ.λπ. και ως τίποτε άλλο.

Και όμως, ο Μαίανδρος σε κάποια σπάνια αγγεία φαίνεται πεντακάθαρα ότι είναι λαβή στο αγώνισμα της πάλης.

2.500 χρόνια αυτή η πολύτιμη πληροφορία είχε χαθεί.

Τα σπάνια αγγεία που εξηγούν με ζωγραφιές τη γυμναστική αυτή βρίσκονται εκτός Ελλάδος (Γερμανία, Αγγλία, Ιταλία, Γαλλία, Η.Π.Α. κ.λπ.).

Κανένα τέτοιο αγγείο δεν βρίσκεται στην Ελλάδα.

Εκείνη την εποχή, όμως, ήταν κοινό μυστικό των αρχαίων Ελλήνων, γι’ αυτό και το ζωγράφιζαν παντού, αλλά, αυστηρά κωδικοποιημένο.

Η γυμναστική αυτή δυνάμωνε τα χέρια κατ' αρχάς με δίσκο, ακόντιο, τόξο και ξίφος, με τελικό ζητούμενο τη Μαιάνδριο λαβή στην πάλη.

Το δέσιμο των δαχτύλων μεταξύ τους και το σφίξιμο του αντιπάλου ήταν οδυνηρό στο αγώνισμα της πάλης και θανατηφόρο στον πόλεμο.

Ο Πλάτων ο ίδιος ήταν παλαιστής και φυσικά γνώστης της λαβής του Μαιάνδρου.

Λόγω της απώλειας αυτών των αγγείων και της άγνοιας της χρησιμότητας του Μαιάνδρου, για χιλιάδες χρόνια, αλλάξαμε παγκοσμίως σωματότυπο, χάσαμε δύναμη, πήραμε βάρος και αρρωστήσαμε.

Με τη γυμναστική του Μαιάνδρου και τη διατροφή του Ιπποκράτη, όλοι οι νέοι σήμερα μπορούν να φτιάξουν σώμα αγαλμάτινο και να έχουν άριστη υγεία.

Και οι μεγαλύτεροι, όμως, έχουν πάρα πολλά να κερδίσουν από την ανάγνωση αυτού του βιβλίου.

Φωτογραφίες και κείμενα επιλεγμένα από 100 βιβλία αποδεικνύουν τη σημασία, την αξία και τη χρησιμότητα αυτού του συμβόλου.

Η έρευνα του μοναδικού υλικού αυτού του βιβλίου και η καταγραφή του είναι ένας από τους λόγους που απείχα από τη μουσική σκηνή χρόνια και είμαι σίγουρος ότι άξιζε τον κόπο.
thesecretrealtruth

Read more »

Η Νέα Παγκόσμια Θρησκεία!

Η ΕΓΚΑΘΙΔΡΥΣΗ ΤΗΣ «ΝΕΑΣ ΠΑΓΚΟΣΜΙΑΣ ΘΡΗΣΚΕΙΑΣ»

Η «Νέα Εποχή του Υδροχόου» είναι γέννημα και θρέμμα της Θεοσοφικής Σχολής της αποκρυφίστριας Έλενας Πέτροβνας Μπλαβάτσκυ. Τον όρο αυτό με την σημερινή του έννοια χρησιμοποιεί και η «σχισματική» θεοσοφίστρια-αποκρυφίστριαΆλικη Μπέιλυ (Beiley), ήδη από το 1920.

Τα «μηνύματα», που όπως υποστηρίζει, ελάμβανε η Μπέιλυ δήθεν από ένα Δάσκαλο, ονομαζόμενο «ο Θιβετιανός» (μαθητής κατά την θεοσοφική διδασκαλία του Dywal Khul), τα κατέγραψε σε μια σειρά βιβλίων της, μεταξύ των οποίων είναι και το βιβλίο με τον τίτλο «Ηεπανεμφάνισις του Χριστού».

Στα «μηνύματα» αυτά συμπεριλαμβάνεται και η εντολή για την ανάγκη εγκαθίδρυσης μιας «Νέας Παγκοσμίας Θρησκείας», που να συνάδει και να εναρμονίζεται με τις δοξασίες και τα «πιστεύματα» της «Νέας Εποχής του Υδροχόου».

Αυτή η «Νέα Παγκόσμια Θρησκεία» θα συνοδεύει την «επανεμφάνιση τον Χριστού της Νέας Εποχής» και κατά συνέπεια θα ασκείται από τους "πιστούς" του, αντικαθιστώντας κάθε άλλη θρησκεία και λατρεία που ασκείται σήμερα.

Ο «Χριστός» της «Νέας Παγκόσμιας Θρησκείας»

Προτού όμως προχωρήσουμε, για να δούμε ποια θα είναι, κατά την Μπέιλυ, αυτή η «Νέα Παγκόσμια Θρησκεία», πρέπει, να επισημάνουμε ότι ο θεοσοφικός «Χριστός» της Μπέιλυ ο «Χριστός» της «Νέας Παγκόσμιας Θρησκείας» ουδεμία σχέση έχει με τον Αληθινό Χριστό, τον Ιησού Χριστό των Ευαγγελίων.

Ο «Χριστός» της Μπέιλυ είναι μια καθαρά νεοεποχίτικη-αποκρυφιστική εκδοχή του Χριστού, είναι ο «Υδροχοϊκός Χριστός». Ο «Χριστός» δεν είναι πλέον πρόσωπο, αλλά μία κατάσταση, η «χριστική κατάστασις ή συνείδησις». Στο πιο πάνω βιβλίο της γράφει: «Υπάρχει μια διαρκώς μεγεθυνομένη και αναπτυσσόμενη πίστη ότι, εντός μας υπάρχει ο Χριστός, όπως υπήρχε και εντός του Διδασκάλου Ιησού και η πίστις αυτή θα μεταβάλη τα πράγματα του κόσμου, και ολόκληρη την στάση της άνθρωπότητος απέναντι της ζωής».

Και σε άλλο βιβλίο της γίνεται πιο σαφής: «Η ιδέα ενός προσωπικού Χριστού πρέπει να εκλείψει και να αντικατασταθεί από τον Χριστό σαν ζωή και ελπίδα για όλους μας».

Στην ίδια γραμμή βρίσκεται, βεβαίως, και η «προκάτοχος» της Μπέιλυ στην Θεοσοφία Έλενα Πέτροβνα Μπλαβάτσκυ. Και γι' αυτήν, ο «Χριστός» είναι ο «κοσμικός Χριστός» και βρίσκεται μέσα σε κάθε άνθρωπο. «Ο Χριστός», λέει η Μπλαβάτσκυ, «ο αληθινός εσωτερικός ΣΩΤΗΡ δεν είναι άνθρωπος, άλλά η ΘΕΙΑ ΧΑΡΗ μέσα σε κάθε ανθρώπινη ύπαρξη». «Ο όρος "Χριστός" η "χριστική κατάσταση"», συνεχίζει, «ήταν πάντοτε συνώνυμος με τον όρο "Μαχατμική κατάσταση", δηλαδή ένωση του άνθρωπου με τη θεία αρχή μέσα τον.

Όπως λέει ο Παύλος (Εφεσ. 3,17): "κατοικήσαι τον Χριστόν δια της πίστεως εν ταις καρδίαις υμών". Που σημαίνει, "ώστε να βρείτε τον Χριστό μέσα στον εσωτερικό σας άνθρωπο μέσω της γνώσεως και όχι μέσω της πίστεως"» (sic).

Η «χριστική» αυτή κατάσταση καταλαμβάνεται κατά καιρούς από «Παγκόσμιους Αβατάρες» ή «Σωτήρες», ένας από τους οποίους υπήρξε και ο Ιησούς Χριστός, κατά την «Εποχή των Ιχθύων». Σήμερα όμως άλλος είναι ο «ζων Χριστός», τον όποιον αποδέχεται και κηρύττει η «Νέα Εποχή».

Γράφει η Μπέιλυ εν προκειμένω: «Ό,τι πρέπει να μας απασχόληση είναι ο ζων, ο εν δράσει, ο σκεπτόμενος Χριστός και να ενθυμούμεθα πάντοτε ότι η ιστορία του Ευαγγελίου είναι αιωνίως αληθής και ότι χρειάζεται μόνον να ερμηνενθή εκ νέον, υπό το φως της θέσεως της εις την μακράν διαδοχήν των θείων αποκαλύψεων.

Μέρος αυτής της συνεχείας αποτελεί η προ δύο χιλιάδων ετών αποστολή Τον επί της γης και δεν αποτελεί ιστορίαν χωριστήν, άσχετον με το παρελθόν, που υπογραμμίζει απλώς μίαν 33ετή περίοδον, χωρίς να παρέχη καμμίαν σαφή ελπίδα δια το μέλλον».

Τελικά, ο νεοεποχίτικος «Χριστός» της Μπέιλυ είναι ένας «Παγκόσμιος Εκπαιδευτής και αι Εκκλησίαι είναι απλώς μία από τας οδούς διδασκαλίας τας οποίας θα χρησιμοποίηση». «Υπό έποψιν θρησκείας μπορεί να είναι Χριστιανός ή Βουδιστής η και να μην έχη καμμίαν απολύτως θρησκείαν».

Πάντως, η έλευση του «αποτελεί ένα πνευματικόν συμβάν, που έρχεται προς ημάς δια να επιφέρη μεγάλας μεταβολάς ή μεγάλας επανορθώσεις, δια να εγκαινίαση ένα νέον πολιτισμόν».

Αυτός ο «Χριστός» θα είναι ο νέος «Αβατάρ», που έρχεται για να εγκαθιδρύσει την «Νέα Παγκόσμια Θρησκεία», στην οποία θα συγχωνευθούν όλες οι θρησκείες.«Ο Χριστός δεν έχει θρησκευτικούς φραγμούς εις την συνείδησίν Του.

Δεν Τον ενδιαφέρει ποίαν πίστιν ακολουθεί ο άνθρωπος». Και τούτο διότι μέχρι τώρα και «επί δύο χιλιάδες έτη υπήρξεν ο υπέρτατος Αρχηγός της Αοράτου Εκκλησίας, της Πνευματικής Ιεραρχίας, η οποία απαρτίζεται από μαθητάς εξ όλων των θρησκειών».

Αυτός ο «Χριστός» είναι ο «Αναμενόμενος» της «Νέας Εποχής», που ταυτίζεται με τον Μαϊτρέγια, τον Βοδδισάττβα ή τον Ιμάμ Μαχντί. Ο «Χριστός» που θα έλθει, λέει, «δεν θα είναι όπως ο Χριστός που (κατά το φαινόμενον) μας εγκατέλειψε.

Δεν θα είναι ο "άνθρωπος των θλίψεων", δεν θα είναι μια σιωπηλή, στοχαστική φυσιογνωμία˙ θα είναι ο Κήρυξ λόγων πνευματικών, που δεν θα έχουν ανάγκην ερμηνείας και ούτε θα τους δοθή εσφαλμένη ερμηνεία, διότι

Εκείνος θα είναι παρών δια να υποδεικνύη την αληθή έννοιαν... Επί δύο χιλιάδες έτη υπήρξεν ο υπέρτατος Αρχηγός της Αοράτου Εκκλησίας, της Πνευματικής Ιεραρχίας, η οποία απαρτίζεται από μαθητάς εξ όλων των θρησκειών.

Αναγνωρίζει και αγαπά εκείνους οι οποίοι δεν είναι μεν Χριστιανοί, άλλ' οι οποίοι διατηρούν την πίστιν των προς τους ιδρυτάς της θρησκείας των, τον Βούδδαν, τον Μωάμεθ και άλλονς».

«Πρώτα άπ' όλα», γράφουν, «πρέπει να επανέλθουμε σ' ένα παλιό θέμα και να δηλώσουμε ξανά ότι ο Χριστός δεν είναι ένας Ιεροφάντης μεγαλόπρεπους αναστήματος που διαμένει κάπου έξω από το χονδροειδή υλικό κόσμο.

Κατά πρώτο λόγο είναι ένα απρόσωπο, απεριόριστο Ον που εκδηλώνεται σαν Φως, Δύναμη, Ισχυρό πεδίο Ακτινοβολίας», Rijckenbrgh J.V., Ο ερχόμενος νέος άνθρωπος, σ. 30.

Αυτός λοιπόν ο «Χριστός» έρχεται για να εγκαθιδρύσει την «Νέα Παγκόσμια Θρησκεία».

Τα χαρακτηριστικά της «Νέας Παγκόσμιας Θρησκείας»

Ποια όμως θα είναι τα κύρια χαρακτηριστικά αυτής της «Νέας Παγκόσμιας Θρησκείας» και ποιοί οι τρόποι της επικράτησης της; Εδώ θα περιοριστούμε μόνο στα όσα γράφει η Αλ. Μπέιλυ στο πιο πάνω βιβλίο της (υπάρχουν βέβαια και πλήθος άλλων παρομοίων κειμένων εκφραστών της «Νέας Εποχής»).

Πρωτίστως, πρέπει να πούμε ότι για την «Νέα Εποχή», γενικώς, η δισχιλιετής εποχή του Χριστιανισμού θεωρείται ως εποχή περιορισμού, στενότητας, κυριαρχίας των εντολών, καταπίεσης, πολέμων, δίωξης των ελεύθερα σκεπτόμενων ανθρώπων και καταστροφής της φύσης.

Με την «Νέα Εποχή του Υδροχόου» εισερχόμαστε στην εποχή του φωτός, της αρμονίας, της δικαιοσύνης, «της αδελφότητος, της συναδελφότητος, της παγκοσμίου συνεργασίας και μιας ειρήνης, η οποία να βασίζεται εις ορθάς μεταξύ των ανθρώπων σχέσεις».

Όλη αυτή η «ιδανική» κατάσταση θα επιτευχθεί με την εγκαθίδρυση της «Νέας Παγκόσμιας Θρησκείας», η οποία θα έχει τα χαρακτηριστικά τα απαραίτητα για την δημιουργία μιας «νέας συνείδησης».

Ο «Χριστός», μαζί με την «Πνευματική Ιεραρχία», της οποίας ηγείται, δεν θα καταστρέψουν «όλα όσα η ανθρωπότης έχει θεωρήσει μέχρι τούδε ως "αναγκαία δια την σωτηρίαν"...

Όταν θα εμφανισθή και πάλιν ο Χριστός, τα επουσιώδη ασφαλώς θα εκλείψουν θα παραμείνουν εκείνα που θεμελιώνουν την πίστιν, επί των οποίων θα κατορθώση Αυτός να ανεγείρη την νέον εκείνην παγκόσμιον θρησκείαν, που όλοι οι άνθρωποι αναμένουν».

Ως «επουσιώδη», η Μπέιλυ θεωρεί και χαρακτηρίζει, βεβαίως, τα ουσιώση χαρακτηριστικά κάθε θρησκείας και ιδιαζόντως του Χριστιανισμού, στην κατάργηση των όποιων στοχεύει.

Από την άλλη πλευρά, ως «εκείνα που θεμελιώνουν την πίστιν» ουσιαστικά εννοεί το συγκρητιστικό αποτέλεσμα της συγχώνευσης διαφόρων θρησκευτικών «πίστεων» και «παραδόσεων», που συμφωνούν με τις αποκρυφιστικές δοξασίες της «Νέας Εποχής».

Κατά την Μπέιλυ, όπως και για κάθε θεοσοφική και αποκρυφιστική ομάδα, όλες οι θρησκείες και οι «παραδόσεις» είναι ίδιες. Είναι «ατραποί», διαφορετικά μονοπάτια, που ξεκινούν από την ίδια «πηγή» και καταλήγουν στο ίδιο αποτέλεσμα.

Γράφει χαρακτηριστικά η Μπέιλυ: «Αι Εκκλησίαι της Δύσεως επίσης, χρειάζονται και αύται ν' αντιληφθούν ότι, κατά βασιν, δεν υπάρχει ειμή μία και μόνη Εκκλησία, πλην δεν είναι ανάγκη η μία αυτή Εκκλησία να είναι ο ορθόδοξος Χριστιανικός θεσμός ο Θεός εργάζεται κατά τρόπους πολλούς, δια πολλών πίστεων και δια πολλών θρησκευμάτων δια της ενώσεως των θ' αποκαλυφθή η πληρότης της αληθείας.

Αυτός είναι ένας από τους λόγους που επιβάλλουν την εξάλειψιν των επουσιωδών διδασκαλιών και, με την υπογράμμισιν εκείνων που ενισχύουν την ενότητα των, θ' αποκαλυφθή η πληρότης της αληθείας. Αυτό ακριβώς θα κάμη η νέα παγκόσμιος θρησκεία και η επιτέλεσις αυτού του έργου θα προχώρηση γρήγορα με την επανεμφάνισιν του Χριστού».

Και σε άλλο βιβλίο της η Μπέιλυ επαναλαμβάνει: «Οι εκπρόσωποι όλων των πίστεων συναντώνται σήμερα για να συζητήσουν την δυνατότητα ευρέσεως μιας βάσεως τέτοιας παγκοσμιότητος και αλήθειας πάνω στην οποία να μπορούν να ενωθούν όλοι οι άνθρωποι και στην οποία να μπορεί να βα­σισθεί η ερχόμενη παγκόσμια θρησκεία»
.
Συνοψίζοντας τις θέσεις της Μπέιλυ, ο π. Αντώνιος Αλεβιζόπουλος, γράφει: «Πίσω λοιπόν, από κάθε θρησκεία, χριστιανική, βουδιστική, μωαμεθανική, ροδοσταυρική, θεοσοφική, αποκρυφιστική, κρύβεται η ίδια "Πηγή" και η ίδια "Σοφία".

Η καθεμιά από αυτές αποτελεί ξεχωριστό δρόμο, που προσαρμόζεται στην ιδιοσυγκρασία του καθενός. Γι' αυτό, και οι "ερευνητές της αλήθειας", καθώς προχωρούν, "εξαλείφουν ό,τι είναι επουσιώδες", καταλήγουν σε "ένα εσώτερο σώμα αληθειών, που είναι το ίδιο σε κάθε θρησκεία". Αυτό η κίνηση το αποκαλεί "αποκρυφισμό" και "επιστήμη εκείνου που είναι κρυμμένο και καλυμμένο"».

Η Μπέιλυ καταγράφει στο βιβλίο της και πως οραματίζεται την «Νέα Παγκό­σμια Θρησκεία»: «Οραματιζόμεθα ωσαύτως μίαν νέαν και ζωτικήν παγκόσμιον θρησκείαν, μίαν πίστιν καθολικήν η οποία θα έχη τας ρίζας της εις το παρελθόν, άλλα θ' αποσαφηνίζη την ανατέλλουσαν νέαν ωραιότητα και την επερχομένην ζωτικήν αποκάλυψιν».

Στην διαδικασία για την εγκαθίδρυση της «Νέας Παγκόσμιας Θρησκείας» θεμελιώδη ρόλο διαδραματίζει η «Πνευματική Ιεραρχία». Όσοι αποτελούν αυτή την «Πνευματική Ιεραρχία» είναι οι «Πνευματικοί Εκτελεσταί του Σχεδίου του Θεού» και είναι ενταγμένοι στον «Νέον Όμιλον Εξυπηρετητών του Κόσμου...

Άλλοι Τους ονομάζουν Πνευματικήν Ιραρχίαν, άλλοι Κατοικίαν του Φωτός, Κέντρον όπου ευρίσκονται οι Διδάσκαλοι της Σοφίας, Μεγάλην Λευκήν Στοάν».

Στην προσπάθεια αυτή, λέει η Μπέιλυ, πρέπει να επιδιωχθεί, άφ' ενός μεν, η αλλαγή της περί Θεού ιδέας, την οποία μέχρι σήμερα διδάσκει στους ανθρώπους η Εκκλησία και η αποδοχή της «συνεχείας της θείας αποκαλύψεως» και, άφ' ετέρου, η παραδοχή «του Νόμου της Αναγεννήσεως και του Νόμου της Αιτίας και του Αποτελέσματος», δηλαδή της ινδουιστικής και νεοεποχίτικης δοξασίας της μετενσάρκωσης και του κάρμα..

Κατά την Μπέιλυ, ήδη από τις μέρες της (πέθανε το έτος 1949) η σημερινή αν­θρωπότητα έχει κατάλληλα προετοιμασθεί, ώστε να αποδεχθεί αυτή την «Νέα Παγκόσμια Θρησκεία»: «Βραδέως σήμερον, η ιδέα μιας παγκοσμίου θρησκείας και η ανάγκη της εμφανίσεως της, γίνεται ευρέως επιθυμητή και εργασία συντελείται δια την πραγματοποίησίν της.

Η συγχώνευσις των πίστεων αποτελεί τώρα έδαφος συζητήσεων. Της νέας παγκοσμίου θρησκείας τα βάθρα θα τα καθορίσουν όσοι εργάζονται εις τον τομέα της θρη­σκείας. Αυτό είναι το έργον στοργικής συνθέσεως και θα υπογραμμίζη την ενότητα και την συναδελφότητα του πνεύματος.

Η ομάς αυτή εργατών, είναι, υπό ωρισμένην έννοιαν αγωγός της δραστηριότητος του Χριστού, του Παγκοσμίου Εκπαιδευτού. Την εξέδραν της νέας παγκοσμίου θρησκείας θα την κατασκευάσουν πολλαί ομάδες, αι οποίαι εργάζονται υπό τας εμπνεύσεις του Χριστού».

Τρόποι εγκαθίδρυσης της "Νέας Παγκόσμιας Θρησκείας".

Για την επιβολή και την εγκαθίδρυση της "Νέας Παγκόσμιας Θρησκείας" η Μπέϊλυ υποδεικνύει "τας μεγάλας γενικάς γραμμάς" και μερικούς "πρακτικούς" τρόπους, τους οποίους θεωρεί απαραίτητους.

Πρώτο όμως μέλημα της Μπέϊλυ είναι να "ξεκαθαρίσει" ότι στην "Νέα Παγκό­σμια Θρησκεία" δεν έχει θέση η "προσευχή" και η "λατρεία", όπως αυτές ασκούνται μέχρι σήμερα. Αντ' αυτών εισάγεται η "επιστήμη της Επικλήσεως" ("Μεγάλη Επίκλησις", με τα τρία είδη της) και της "Προκλήσεως".

Το έργο της "Επικλήσεως", το οποίο "είναι η κλείς της μελλούσης παγκοσμίου θρησκείας", θα εκτελείται μεν από εξασκημένες προς τούτο "μάζες ανθρώπων", όμως θα αποτελεί κυρίως έργο εμπείρων ατόμων "που έχουν εκγυμνάσει τον νουν των διά του ορθού διαλογισμού, που γνωρίζουν την δύναμιν των μαγικών τύπων, των μαντραμς η μαγικών επωδών και των επικλήσεων και οι οποίοι εργάζονται συνειδητώς".

Η αντικατάσταση της προσευχής με τον διαλογισμό και η σύνδεση τούτου με τα ινδουϊστικά "μάντραμς", τους "μαγικούς τύπους" και τις "μαγικές επωδούς", αποκαλύπτουν κατά τον πλέον σαφή και κατηγορηματικό τρόπο τον μαγικό, αποκρυφιστικό και αντιχριστιανικό χαρακτήρα της "Νέας Παγκόσμιας Θρησκείας".

Στην συνέχεια η Μπέϊλυ προτείνει και "πρακτικούς" τρόπους, με τους οποίους θα επιτευχθεί η εγκαθίδρυση της "Νέας Παγκόσμιας Θρησκείας". Μεταξύ αυτών, ιδιαίτερη σημασία και προτεραιότητα δίνει στην καθιέρωση τριών μεγάλων "κυρίων" εορτών της "Νέας Παγκόσμιας Θρησκείας" και βεβαίως, ως γνήσιο τέκνο της "Νέας Εποχής", τις συνδέει με την αστρολογία και τον ζωδιακό κύκλο.

"Η θέσπισις μερικών μεγαλειτέρων εορτών εν σχέσει με την Σελήνην και, εις μικρότερον βαθμόν με τον Ζωδιακόν, θα προκαλέση την ενίσχυσιν του πνεύματος της επικλήσεως και την, συνεπεία τούτου, εισροήν των προκαλουμένων επιρροών".

Η θέσπιση αυτών των τριών "κυρίων" και παγκοσμίων εορτών θα δημιουργήσει μία "ομοιομορφία εις τα τυπικά των θρησκειών του κόσμου", λέει η Μπέϊλυ, "θα βοηθήση τους ανθρώπους παντού να ενισχυθούν αμοιβαίως εις το έργον των και να ισχυροποιήσουν εις μέγαν βαθμόν τα ρεύματα της σκέψεως, που κατευθύνονται προς τας Πνευματικάς Ζωάς, που αναμένουν.

Επί του παρόντος, η Χριστιανική θρησκεία έχει τας μεγάλας εορτάς, οι Βουδδισταί εορτάζουν την σειραν των διαφόρων ιδικών των πνευματικών γεγονότων, και οι Ινδουϊσταί έχουν και εκείνοι άλλον κατάλογον αγίων ημερών.

Εις τον κόσμον του μέλλοντος, όταν θα όργανωθή, όλοι οι με πνευματικάς προθέσεις και τάσεις ανθρωποι παντού, θα εορτάζουν τας ιδίας αγίας ημέρας.

Αυτό θα επιφέρη την συγκέντρωσιν και εναποθήκευσιν των πνευματικών πόρων και μίαν κοινήν πνευματικήν προσπάθειαν, επί πλέον δε και την ταυτόχρονον πνευματικήν έπίκλησιν. Η δνναμικότης ενός τοιούτου γεγονότος είναι προφανής".

Με το σχέδιο αυτό, που προτείνει η Μπέϊλυ, δεν θα υπάρχουν πλέον ξεχωριστές εορτές για κάθε θρησκεία, αλλά όλοι μαζί θα εορτάζουν "γεγονότα" των διαφόρων "παραδόσεων", μέσα βεβαίως σε έναν τερατώδη θρησκευτικό συγκρητισμό-χοανη, ο οποίος είναι προφανές ότι ανατρέπει ολόκληρη την χριστιανική διδασκαλία και την πίστη στην μοναδικότητα του Ιησού Χριστού.

Συγκεκριμένα, η Μπέϊλυ "υποδεικνύει" τρεις κατ' έτος "κύριες εορτές" προ­σπαθώντας συγχρόνως να "προφητεύση", όπως γράφει, "την φύσιν των παγκοσμίων εορτών του μέλλοντος". Οι "κύριες" αυτές εορτές θα συμπίπτουν με τρείς διαδοχικές πανσελήνους των μηνών Απριλίου, Μαΐου και Ιουνίου.

Με βάση αυτές τις "κύριες εορτές" θα καθιερωθούν και άλλες μικρότερες κοινές για όλους εορτές, οι όποιες θα καλύπτουν ολόκληρο τον ζωδιακό κύκλο. Οι τρεις "κύριες εορτές" θα είναι οι ακόλουθες:

α) Η "Εορτή του Πάσχα". "Είναι η εορτή του ανασταντος, ζώντος Χριστού, του Εκπαιδευτού όλων των ανθρώπων, του Αρχηγού της Πνευματικής Ιεραρχίας... Η εορτή καθορίζεται παντοτε από την ήμερομηνίαν της πρώτης Πανσελήνου της ανοίξεως και αποτελεί την μεγάλην Χριστιανικήν Εορτήν της Δύσεως".

Βεβαίως, εδώ ο αναγνώστης δεν πρέπει να παραπλανηθεί από την χρήση των όρων "ανασταντος", "Χριστός" και "Χριστιανική Εορτή". Ο όρος "Χριστός" της Μπέϊλυ συνοδεύεται από τον κατηγορηματικό προσδιορισμό "ζων".

Τούτο σημαίνει ότι δεν εννοείται ο ιστορικός Ιησούς Χριστός, αλλά ο "ζων" σήμερα "Χριστός" της "Νέας Εποχής" -και εν προκειμένω ο "Χριστός" της Θεοσοφίας και του Αποκρυφισμού- που μπορεί να είναι ο Μαϊτρέγια η κάποιος άλλος ζωντανός δήθεν "Χριστός", δηλαδή μιά "χριστική κατάστασις".

Γι' αυτό και ο "Χριστός" αυτός προσδιορίζεται ως "Εκπαιδευτής όλων των ανθρώπων" και ως "Αρχηγός της Πνευματικής Ιεραρχίας". Επομένως,

Η "Εορτή του Πάσχα" της Μπέϊλυ δεν έχει καμμία σχέση με το Χριστιανικό Πάσχα και την Ανάσταση του Ιησού Χριστού. Τόσον η χρήση του όρου "Εορτή του Πάσχα", όσο και η σύνδεση του με την πανσέληνο της εαρινής ισημερίας είναι παραπλανητικά.

β) Η "Εορτή του Βεσάχ". "Είναι η εορτή του Βούδδα, του Πνευματικού Μεσολαβητού μεταξύ του υψίστου πνευματικού κέντρου της Σαμπάλλας και της Ιεραρχίας... Η εορτή αυτή θα καθορίζεται παντοτε εν σχέσει προς την Πανσέληνον του Μαΐου, όπως συμβαίνει και σήμερον. Είναι η μεγάλη εορτή της Ανατολής".
Κατά την εορτή αυτή , λέει η Μπέϊλυ, "ανά παν έτος (κατά την έορτήν του Βεσάκ, της Πανσελήνου του Μαΐου), ο Βούδας επικοινωνεί με την ανθρωπότητα, διά του Χριστού και της συγκεντρωμένης και με προσοχήν παρακολουθούσης Ιεραρχίας".

Η Μπέϊλυ μεταφέρει και ένα "παλαιό θρύλο, ο όποιος έχει σήμερον εφαρμογήν και παρέχει την κλείδα των σχέσεων του Χριστού με τον Βούδδαν", σύμφωνα με τον οποίο, "υπό συμβολικήν μορφήν", ο Βούδδας, όταν έφθασε στην φώτιση "προέβλεψε την εποχήν κατά την οποίαν ο Αδελφός Του, ο Χριστός, θα ειργάζετο εις το έργον της Μεγάλης Υπηρεσίας" και για να βοηθήσει τον "Χριστόν", "αφήκεν οπίσω Του (προς χρήσιν του Χριστού), εκείνο που φέρει το μυστηριώδες όνομα "τα ενδύματα Του".

Εκληροδότησε και αφήκε εις κάποιο μέρος ασφαλές, το σύνολον της συναισθηματικής- διαισθητικής Του φύσεως, εκείνο το "οποίον μερικοί ονομάζουν αστρικόν σώμα, καθώς και το σύνολον της γνώσεως και της σκέψεως Του, που ονομάζεται ο νους η το νοητικόν Τον σώμα".

Κατά συνέπεια, και η εορτή αύτη του βουδιστικού Βεσάχ σχετίζεται και συνδέεται με τον "Χριστό", όπως τον θέλει και τον φαντάζεται η "Νέα Παγκόσμια Θρησκεία" της Μπέϊλυ.

γ) Η τρίτη "κυρία" παγκόσμια εορτή είναι η "Εορτή της Καλής Θελήσεως". "Αύτη θα είναι η εορτή τον Πνεύματος της ανθρωπότητος... και θα είναι αφιερωμένη εις την έκφρασιν ορθών σχέσεων μεταξύ των ανθρώπων. Η Εορτή αυτή θα καθορίζεται κατ' έτος εν σχέσει με την Πανσέληνον του Ιουνίου.

Θα είναι η ημέρα κατά την οποίαν θ' αναγνωρίζωνται η πνευματική και η θεία φύσις της ανθρωπότητος... Κατ' έτος, κατά την ημέραν αυτήν, ο Χριστός κηρύσσει την τελευταίαν ομιλίαν του Βούδδα ενώπιον της σνγκεντρωμένης Ιεραρχίας".
Κατά την εορτή αυτή, λοιπόν, θα εορτάζεται "η πνευματική και η θεία φύσις της ανθρωπότητος". Δηλαδή θα λατρεύεται η θεοποιημένη ανθρώπινη φύση, αφού, κατά την "Νέα Εποχή", ο ανθρωπος είναι κατ' ουσίαν "θεός", "εκροή" η "εκδήλωση" του "θεού", μέρος του συμπαντικού "Ενός" ή "Όλου".

Αυτές οι τρεις εορτές , συμπληρώνει η Μπέϊλυ, αν και δεν συσχετίζονται μετα­ξύ τους, ήδη εορτάζονται σήμερα, αλλά χωριστά η καθεμιά. Όμως, "Η ημέρα καθ' ην και αι τρεις αύται Εορταί θα τηρούνται καθ' όλον τον κόσμον πλησιάζει και δι' αυτών μία μεγάλη πνενματική ενότης θα επιτευχθή και τα αποτελέσματα της Μεγάλης

Προσεγγίσεως, που ευρίσκεται τόσον πλησίον μας κατ' αυτήν την εποχήν, θα σταθεροποιηθούν με την χρήσιν της ομαδικής επικλήσεως της ανθρωπότητος καθ' όλον τον πλανήτην".

Με βάση αυτές τις "κύριες" εορτές θα καθιερωθούν στην συνέχεια και άλλες μικρότερες κοινές εορτές, συνδεδεμένες πάντοτε με την πανσέληνο εκάστου μηνός, ώστε έτσι να καλύπτεται ολόκληρος ο ζωδιακός κύκλος.

Όμως και οι μικρότερες αυτές κοινές εορτές "θ' αναγνωρίζονται ως έχουσαι επίσης ζωτικήν σπουδαιότητα". Όλες αυτές οι εορτές "Θα εμπεδώσονν εις την συνείδησιν των ανθρώπων τας θείας ιδιότητας". Στην εμπέδωση και κατάκτηση αυτών των "θείων ιδιοτήτων" θα φθάσουμε" με την ενδελεχή μελέτην της φύσεως κάποιον αστερισμού η αστερισμών, που ασκούν επίδρασιν επί των μηνών αυτών.

Ο Αιγόκερως, π.χ. (τον Δεκέμβριον), θα εφιστά την προσοχήν μας εις την πρώτην μύησιν, την γέννησιν του Χριστού εις το σπήλαιον της καρδίας και θα μάς υποδεικνύει την αναγκαιούσαν εξάσκησιν διά να επέλθη το μέγα τούτο γεγονός εις την ζωήν του ατόμου...

Κατ' αυτόν τον τρόπον, αι δώδεκα ετήσιαι εορταί θα αποτελέσονν την αποκάλυψιν της θεότητος... και θα εκφράζεται πλήρως η σχέσις του Συνόλου προς το μέρος και του μέρους προς το Σύνολον τούτο".
Σε όλη αυτή την διαδικασία του καθορισμού των κοινών παγκοσμίων εορτών είναι φανερή η στενή σχέση της Μπέϊλυ και γενικώτερα της Θεοσοφίας με τον Αποκρυφισμό, αλλά και με την Αστρολογία, η οποία αποτελεί την βάση και το ιδεολογικό υπόβαθρο της "Νέας Εποχής του Υδροχόου".

Οι δυσκολίες για την εγκαθίδρυση της.

Υπάρχουν όμως και δυσκολίες για την εγκαθίδρυση της "Νέας Παγκόσμιας Θρησκείας", τις οποίες η Μπέϊλυ δεν παραλείπει να επισημάνει. Κατά την Μπέϊλυ, Λοιπόν, δύο είναι οι συντελεστές που δυσκολεύουν και περιορίζουν την σημερινή ευκαιρία της επανεμφάνισης του "Χριστού": "

1. Η αδράνεια του συνήθους Χριστιανού η του πνευματικώς σκεπτόμενου ανθρώπου, εις κάθε χώραν - της Ανατολής ή της Δύσεως.
2. Η έλλειψις του χρήματος διά το έργον της προετοιμασίας". Μάλιστα, θεωρεί ότι ο δεύτερος "συντελεστής", "Η έλλειψις Οικονομικής ενισχύσεως του έργου του Χριστού", είναι ίσως η κυριωτέρα δυσκολία και εις πολλούς ενίοτε φαίνεται ότι αποτελεί δυσκολίαν ανυπέρβλητον". Καί τούτο διότι "Περιλαμβάνει το πρόβλημα της αληθούς οικονομικής κηδεμονίας και της διοχετεύσεως αναλόγων χρηματικών ποσών εις αγωγούς, οι όποιοι θα βοηθήσουν, κατά τρόπον οριστικόν, εις το έργον της προετοιμασίας διά την επιστροφήν του Χριστού". Πρός τον σκοπόν αυτόν, οι "πνευματικοί εργάται... Οφείλουν να συστήσουν το συνδικάτον, το ίδρυμα η την οργάνωσιν εκείνην, η οποία θα διαχειρίζεται το προσφερόμενον χρήμα".

Εαν λοιπόν δεν εργασθούν σωστά και εντατικά οι οπαδοί του, οι "πνευματικοί εργάται", δεν μπορεί να "επανεμφανισθή" ο "Χριστός" της "Νέας Παγκόσμιας Θρησκείας", διότι -ως φαίνεται- η επανεμφάνιση του δεν καθορίζεται από την δική του ελεύθερη βούληση, αλλά "από την ιδικήν μας εργασίαν εξαρτάται η έλευσίς Του".

Η έλευση του εξαρτάται ακόμη από την εμπέδωση ορθών σχέσεων μεταξύ των ανθρώπων, έργο στο οποίο πρέπει να αφοσιωθούν οι οπαδοί του.

Αντιθέτως, η Εκκλησία στο θέμα αυτό "παρενέβαλε εμπόδια εις το διάστημα των αιώνων και δεν το υπεβοήθησε, λόγω του φανατικού της ζήλου να κάμη όλους τους λαούς "Χριστιανους" και όχι οπαδούς του Χριστού.

Εξήρε την Χριστιανικήν διδασκαλίαν και όχι την αγάπην και την στοργικήν κατανόησιν, όπως την παρουσίασε με το παράδειγμα Του ο "Χριστός". Η Εκκλησία εκύρυξε τον φλογερόν Σαούλ τον Ταρσέα, και όχι τον πράον ξύλουργόν της Γαλιλαίας".

Η Μπέϊλυ κατηγορεί ακόμη την Εκκλησία και τους θεολόγους της ότι έδωσαν εσφαλμένες ερμηνείες της ιστορίας των Ευαγγελίων και διαστρέβλωσαν την "αρχική, κρυστάλλινη αγνότητα της". Έτσι, "Ό Χριστός παρίσταται σήμερον ως γεννηθείς κατά τρόπον ουχί φυσιολογικόν, ως διδάξας και κηρύξας επί τρία έτη και κατόπιν σταυρωθείς και τέλος ως αναστηθείς και εγκαταλείψας την ανθρωπότητα διά να "καθίση έκ δεξιών του Πατρός" εν επιβλητική πομπή εις τόπον άγνωστον.

Επίσης, όλαι αι άλλαι προσεγγίσεις προς τον Θεόν από οιονδήποτε άλλον λαόν, και εις οιανδήποτε εποχήν και χώραν, θεωρούνται παρά των ορθοδόξων Χριστιανών ως προσεγγίσεις εσφαλμέναι, ως εκτελούμεναι από τους υποτιθεμένους "εθνικούς" και ως έχουσαι ανάγκην της Χριστιανικής παρεμβάσεως...

Ολόκληρος η σπουδαιότης απεδόθη, όπως όλοι γνωρίζομεν, εις την "δι' αίματος θυσίαν του Χριστού" επί του Σταυρού και εις την σωτηρίαν, η οποία εξαρτάται από την αναγνώρισιν και αποδοχήν της τοιαύτης θυσίας. Η διά μεσολαβήσεως συνταύτισις με την Θεότητα, αντικατέστησε την πεποίθησιν, την οποίαν ο Ίδιος ο Χριστός μάς συνέστησε να έχωμεν εις την ιδικήν μας θεότητα» (sic).

Με αυτή την "εσφαλμένη" διδασκαλία της η Εκκλησία συνετέλεσε στην καθυστέρηση της επανεμφανισης του "Χριστού", καταστρέφοντας μέσα στίς ψυχές των ανθρώπων την "πεποίθηση" για την δική τους "θεότητα".

Παρ' όλα ταύτα, η Μπέϊλυ είναι αισιόδοξη ότι όλα τα εμπόδια μπορούν να υπερπηδηθούν. Έτσι, θα έλθει η εποχή κατά την οποία "η διοίκησις θα είναι εις χείρας ενός λαού πεφωτισμένου- οι άνθρωποι αυτοί δεν θα ανέχονται να υπάρχη αυθεντία εις καμμίαν Εκκλησίαν η ολοκληρωτισμός εις οιονδήποτε πολιτικόν σύστημα- δεν θ' ανέχωνται, ούτε θα επιτρέπουν να διοική οιονδήποτε σώμα αποτελούμενον από ανθρώπους, που αναλαμβάνουν να τους πείσουν ότι οφείλουν να πιστεύουν διά να σωθούν η ποίαν κυβέρνησιν οφείλουν να δεχθούν".

Με την παρέμβαση της "Πνευματικής Ιεραρχίας", αλλά και του ίδιου του "Χρι­στού", υπάρχουν ήδη "πεφωτισμένοι άνθρωποι", όπως είναι ο "Νέος Όμιλος των Εξυπηρετητών του Κόσμου", και εργάζονται σ’ αυτό το έργο.

Άνδρες και γυναίκες παντού και εις κάθε τομέα της ζωής, εξαγγέλλουν τας νέας αυτάς αληθείας, που εις το μέλλον θα διέπουν την ζωήν των ανθρώπων συνιστούν τας νέας εκείνας οργανώσεις, τας κινήσεις και τας ομάδας -τας μεγάλας και τας μικράς- που θα εξοικειώσουν τας μάζας των ανθρώπων με την πραγματικότητα της ανάγκης και με τον τρόπον, με τον όποιον θ' αντιμετωπισθή".

Ό "εργάτης" της "Νέας Παγκόσμιας Θρησκείας" θα αντιληφθεί συν τω χρόνω, ότι "υπάρχει επί της Γής μία καλώς οργανωμένη και ολοκληρωμένη Ομάς, εις την οποίαν μπορεί να δοθή το όνομα του Νέου Ομίλου Εξυπηρετητών του Κόσμου, θα διαπίστωση ότι τα μέλη του υπάρχουν παντού και εργάζονται εις κάθε χώραν και εις όλας τας όργανωμένας θρησκευτικάς καθώς και όλας τας άλλας ομάδας, που είναι αφιερωμέναι εις την ευημερίαν της ανθρωπότητος και εις την προετοιμασίαν διά την επιστροφήν του Χριστού".

Η Μπέϊλυ υποστήριζε, εξ άλλου, ότι ήδη κατά τα δέκα τελευταία έτη προ της συγγραφής του βιβλίου της "Η επανεμφανισις του Χριστού", είχε διοργανωθεί ο "Νέος Όμιλος των Εξυπηρετητών του κόσμου" και αποτελούσε "ομάδα από άνδρας και γυναίκας κάθε έθνους και φυλής, κάθε θρησκευτικής οργανώσεως και ανθρωπιστικής κινήσεως, που είναι βασικώς προσανατολισμένοι η αρχίζουν τώρα να προσανατολίζωνται προς την Βασιλείαν του Θεού. Είναι μαθηταί του Χριστού, που εργάζονται συνειδητώς και κάποτε ασυνειδήτως διά την επανεμφανισίν Του".

Η Μπέϊλυ, τέλος, θεωρεί τον αριθμό και την ακτίνα δράσης των μελών του "σώματος" αυτού επαρκή για να επιφέρουν τις μεταβολές, που .είναι αναγκαίες για να δώσουν στόν "Χριστό" την ευκαιρία "να περιπατήση και πάλιν μεταξύ μας".

Αυτό θα επιτευχθεί αν τα άτομα αυτά είναι πρόθυμα "να υποτάξουν τας εθνικάς, θρησκευτικάς και τας μεταξύ των οργανώσεων των διαφοράς... να εξοικειώσουν την ανθρωπότητα με την σκέψιν της επανεμφανίσεως του Χριστού... και να δώσουν μίαν σύνοψιν του έργου των δύο Υιών του Θεού: του Βούδδα και του Χριστού, και να το καταστήσουν αποτελεσματικόν".

Έτσι οραματιζόταν και ονειρευόταν την "Νέα Παγκόσμια Θρησκεία" η "σχισματική" θεοσοφίστρια και αποκρυφίστρια Αλίκη Μπέϊλυ.

Αυτή την ίδια "Παγκόσμια Θρησκεία" εξακολουθούν να επαγγέλλονται οι συνεχιστές εκείνης και πολλές άλλες σύγχρονες παραθρησκευτικές ομάδες της "Νέας Εποχής". Μιά "θρησκεία" που θα έχει τον δικό της "Χριστό", ο όποιος ασφα­λώς ουδεμία σχέση έχει με τον αληθινό ιστορικό Ιησούν Χριστόν.

Αντιθέτως, είναι η πλήρης αναίρεση Εκείνου, μια "πιθηκίζουσα" αντιγραφή Του, μια "αντίχριστη" "καρικατούρα" Του, την οποία πεισματικά προσπαθούν να κατασκευάσουν και να επιβάλουν οι διάφορες αποκρυφιστικές ομάδες.

Άραγε, είναι δυνατό, μετά από όλα αυτά, να υπάρξουν ποτέ Χριστιανοί και μάλιστα Ορθόδοξοι, που θα παραπλανηθούν από τέτοια συνθήματα, εν ονόματι δήθεν της ειρηνικής συνύπαρξης και συνεργασίας των ανθρώπων και της "καλής θέλησης" και κατανόησης μεταξύ των λαών της γής; .
Το άρθρο έγραψε ο Πρωτοπρεσβύτερος Κυριάκος Τσούρος / Γραμματέως της Σ. Έ. επί των αιρέσεων.

thesecretrealtruth , Πηγή … Περιοδικό Διάλογος Τευχη 58,59

Read more »