Θέλω εδώ να πω κάτι , χωρίς να αναμοχλεύω τα πάθη ΜΑΣ…!
Ετσι μόνο ρε ΑΔΕΡΦΙΑ ΜΟΥ ΠΑΤΡΙΩΤΕΣ ΚΕΡΑΤΙΩΤΕΣ … γιατί …
ΛΑΟΙ ΧΩΡΙΣ ΙΣΤΟΡΙΑ και ΑΝΘΡΩΠΟΙ ΧΩΡΙΣ ΜΝΗΜΗ
… δεν πρέπει να ΥΠΑΡΧΟΥΝ… ...Όμως ΠΟΤΕ ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΑΡΓΑ …!
Κερατέα 1967 έως 1973
Η περίφημη ΕΠΤΑΕΤΙΑ με την ΧΟΥΝΤΑ … Μια ΜΑΥΡΗ ΣΕΛΙΔΑ στην ΙΣΤΟΡΙΑ ΤΗΣ ΕΛΛΑΔΑΣ και της ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑΣ .
Πέρασαν χρόνια πολλά και καιροί από τότε …Πολλά ενθύμια και αναμνήσεις, άλλα όμορφα , αλλά ζοφερά , στιγμές, ευτυχίας και δυστυχίας , αξέχαστες στιγμές, της παιδικής μου ηλικίας…
Είχα λοιπόν την τύχη , να μένω σε ένα μικρό παράδρομο της Κεντρικής μας λεωφόρου , την οδό ΥΨΗΛΑΝΤΟΥ… εκεί σχεδόν απέναντι από την παλιά αστυνομία. Μια μέρα λοιπόν όπως παίζαμε με παιδιά , μπάλα νομίζω , κάτι εκκωφαντικοί θόρυβοι ακουστήκανε - σπάσανε τα αυτιά όλων μας .Δεν ξέραμε τι ήταν….τρέξαμε κάτω στην λεωφόρο , να δούμε. Κάτι χακί-στρατιωτικά οχήματα κατεβαίνανε , που εμείς τα άμοιρα παιδιά , βλέπαμε για πρώτη φορά , από κοντά .
Θυμάμαι τα κανόνια τους και τις κεραίες τους , και τις ερπύστριες , που χωρίς υπερβολή έκαναν γραμμές στον δρόμο.
Θυμάμαι κάτι ανθρωπάκια – φαντάρους -που τα οδηγούσαν.
Θυμάμαι ότι πέρασαν από την πλατεία ΜΑΣ - και μετά από ημέρες έμαθα – πήγαν στην ΝΤΑΡΔΕΖΑ
Θυμάμαι ότι εκεί κάτω στην ΝΤΑΡΔΕΖΑ στρατοπέδευαν , έκαναν ασκήσεις , σχεδόν όλη μέρα , και μετά το απόγευμα , ξαναγύριζαν , πάλι από την ίδια διαδρομή και πήγαιναν ΑΘΗΝΑ στο στρατόπεδο στο ΓΟΥΔΙ.
Θυμάμαι ότι σταματάγανε , σχεδόν πάντα στην ΒΡΥΣΗ ΚΑΝΑΤΑ και πίνανε νερό
Θυμάμαι ότι άλλοι έκλαιγαν και άλλοι γέλαγαν
…Κανείς ΜΑΣ σίγουρα δεν ήξερε τι ήτανε ΣΩΣΤΟ για αυτή την πολύπαθη ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ .Μετά από αρκετά χρόνια , ο καθένας από ΟΛΟΥΣ μας , πήρε το δικό του δρόμο στην ζωή. Οι αναμνήσεις όμως έμειναν ΙΔΙΕΣ νομίζω ΓΙΑ ΟΛΟΥΣ ΜΑΣ.
ΔΕΝ ΜΠΟΡΕΙ ΚΑΝΕΝΑΣ ΝΑ ΜΑΣ ΣΒΗΣΕΙ ΑΥΤΕΣ ΤΙΣ ΑΝΑΜΝΗΣΕΙΣ.
Εδώ τώρα τελειώνοντας αυτή την αναδρομή-ΥΠΟΧΡΕΩΣΗ στην ΙΣΤΟΡΙΑ - θέλω να ευχαριστήσω ΔΗΜΟΣΙΑ , μια μικρή ΟΜΑΔΑ ΑΝΘΡΩΠΩΝ , που βρεθήκαμε – ΚΑΤΩ ΣΤΟ ΚΟΜΒΟ ΒΙΟΠΑ – και τα είπαμε , σε υψηλούς τόνους.
Πατριώτες μου και συναγωνιστές και φίλοι και συγγενείς…
ΗΤΑΝ ΑΤΥΧΙΑ ΣΑΣ ΜΕΓΑΛΗ που ΞΕΧΑΣΑΤΕ…!
Δεν υπάρχουν σχόλια :
Δημοσίευση σχολίου