Hμερομηνία δημοσίευσης : 18-02-11
Η Κερατέα αφορμή για διορθώσεις...
Tου Νίκου Γ. Ξυδάκη
Η μόνιμη στάθμευση δυνάμεων ΜΑΤ στην ήσυχη πολίχνη της Κερατέας και οι διαρκείς αψιμαχίες των μικροαστών νοικοκυραίων με τις δυνάμεις τάξης, επί τουλάχιστον δύο μήνες, θα πρέπει να μας προβληματίσει. Οι κάτοικοι εναντιώνονται στην εγκατάσταση παναττικού ΧΥΤΑ στην περιοχή Οβριοκάστρου. Λένε: «Οχι στην αυλή μου τα σκουπίδια σας». Το ίδιο λένε και οι κάτοικοι του Γραμματικού. Το ίδιο είπαν και οι κάτοικοι του Πολυδενδρίου, της Μάντρας, του Κορωπίου, όπου είχαν χωροθετηθεί ΧΥΤΑ και εγκαταλείφθηκαν κατόπιν ποικίλων παρεμβάσεων. Μα πού θα πάνε τα σκουπίδια της Αττικής; (Και της Πελοποννήσου, εν μέρει, που έρχονται στην Αττική!) Κάπου πρέπει να πάνε. Πράγματι. Αλλά τα ερωτήματα για τη διαχείριση των σκουπιδιών πρέπει να ξεκινούν πολύ πριν από το «πού». Πρέπει να αποφασίσουμε, πρώτα απ’ όλα, πόσα σκουπίδια παράγουμε, σαν κοινωνία, και κατόπιν πώς διαχωρίζουμε τα ανακυκλώσιμα, πώς επεξεργαζόμαστε τα υπολείμματα με τρόπους φιλικούς προς το περιβάλλον. Πολλά περιέχονται στις οδηγίες της Ε.Ε., τις οποίες υποχρεωνόμαστε να ακολουθήσουμε. Και προς αυτή την κατεύθυνση, θεωρητικά, κινήθηκε το Περιφερειακό Σχέδιο Διαχείρισης Απορριμμάτων, που ξεκίνησε ήδη από το 2002-03. Ωστόσο, καθώς φαίνεται από τις μεγάλες καθυστερήσεις, τις σφοδρές αντιδράσεις και τη διαρκή δυσπραγία των μεγάλων αστικών κέντρων, το Περιφερειακό Σχέδιο, που προβλέπει μέγα πλήθος ΧΥΤΑ και εγκαταστάσεων διαχείρισης, δεν περπάτησε και δεν περπατάει. Κάτι έχει σχεδιαστεί λάθος, πολύ πιθανόν η αβασάνιστη επιλογή μιας μοναδικής μεθόδου επεξεργασίας, της βιολογικής ξήρανσης, η οποία φαίνεται να έχει υψηλό οικονομικό και περιβαλλοντικό κόστος, και απαιτεί ίδρυση μεγάλων ρυπογόνων μονάδων. Η διάχυση της ευθύνης εφαρμογής σε τοπικούς φορείς καθιστά δύσκολη την αλλαγή του δαπανηρού Σχεδίου: κανείς δεν αναλαμβάνει την ευθύνη να αναθεωρήσει τις επιλογές του παρελθόντος, υπό το φως των σημερινών δυσχερών δεδομένων. Παρά ταύτα, έχουν ακουστεί πολλές άλλες εναλλακτικές μέθοδοι, δοκιμασμένες διεθνώς, πολύ φθηνότερες σε κόστος, πολύ φιλικότερες στο περιβάλλον και στους τόπους υποδοχής, που δημιουργούν περισσότερες θέσεις εργασίας και ευκαιρίες επιχειρείν. Με αξιοποίηση λ.χ. των λιγνιτωρυχείων και των εγκαταλειμμένων λατομείων, τόπων τυπικά νεκρών, για απόθεση-επεξεργασία πάσης φύσεως απορριμμάτων. Γιατί έχουν απορριφθεί τέτοιες λύσεις, που δεν πλήττουν ζωντανές περιοχές; Η κρίση μάς αναγκάζει να σκεφτούμε πιο βαθιά και καίρια. Τα προ δεκαετίας σχέδια, των εποχών παχιών αγελάδων, πιθανόν είναι ξεπερασμένα και αλυσιτελή σήμερα, με δυσανάλογο κόστος, οικονομικό, περιβαλλοντικό, κοινωνικό.
Οπως σε πολλούς τομείς του δημόσιου βίου, απαιτείται τόλμη και καινοτομία, ιδίως τώρα, έτσι και στη διαχείριση των απορριμμάτων: οι υπουργοί Εσωτερικών και Περιβάλλοντος οφείλουν να επανεξετάσουν το παλαιό Σχέδιο και να δράσουν ριζοσπαστικά και θαρραλέα για το κοινό όφελος. Το αδιέξοδο της Κερατέας ίσως προσφέρει την αφορμή για σωτήριες διορθώσεις.
kathimerini.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια :
Δημοσίευση σχολίου