Πότε ένιωσες πρώτη φορά πως σε κυριεύει πανικός;
Πρώτη φορά ένιωσα πως χάνεται η γη κάτω από τα πόδια μου αφού γέννησα τον γιο μου τον Αλέξανδρο και λίγο καιρό αργότερα χρειάστηκε να ταξιδέψω στο εξωτερικό με αεροπλάνο.
Μέχρι τότε είχα λατρεία στα ταξίδια, ακόμη και αεροσυνοδός ήθελα να γίνω, ξαφνικά όμως απέκτησα αυτή τη φοβία η οποία εκδηλώθηκε με τρέμουλο, έντονο σφίξιμο στο στομάχι και ζαλάδα. Αυτό ωστόσο ήταν ένα μεμονωμένο γεγονός, το οποίο δεν επαναλήφθηκε για αρκετά χρόνια.
Πότε επανήλθαν τα περιστατικά κρίσης πανικού;
Ύστερα από χρόνια βρέθηκα σε μια φάση που οι ατυχίες έρχονταν η μία μετά την άλλη – απώλειες, αρρώστιες, γενικότερα απανωτά δυσάρεστα γεγονότα.
Ο πανικός δεν με επισκέφτηκε ποτέ όμως το διάστημα αυτό, αλλά μετά, όταν τα προβλήματα καταλάγιασαν. Τότε ήταν που άρχισα να ξυπνάω τη νύχτα και να νιώθω πως πεθαίνω. Ξεκινάω να τακτοποιώ τα πάντα γύρω μου με τη σκέψη πως θα έρθουν και θα με βρουν νεκρή. Ουσιαστικά κάνω παρανοϊκές κινήσεις και σκέψεις χωρίς νόημα.
Έχεις δώσει κάποια εξήγηση για τις αντιδράσεις αυτές τη νύχτα;
Ναι. Νομίζω πως ξέρω γιατί μου συμβαίνει αυτό. Την περίοδο που ήταν ο αδερφός μου στην Εντατική για δυόμισι μήνες ξυπνούσα τα βράδια με το φόβο ότι θα χτυπούσε το τηλέφωνο για να μου πουν το δυσάρεστο. Αυτός πιστεύω πως ήταν και ο λόγος που αργότερα εμφάνισα αυτές τις αντιδράσεις τις νυχτερινές ώρες.
Πόσο συχνές είναι οι κρίσεις;
Ιδιαίτερα μετά τον πολύ άδικο χαμό του αδερφού μου οι κρίσεις έγιναν συχνότερες και εντονότερες. Θυμάμαι πως μία φορά, ξαφνικά την ώρα που οδηγούσα, ένιωσα πως μου είναι αδύνατο να συνεχίσω και πως το σώμα μου δεν μπορούσε να λειτουργήσει.
Για να μπορέσω να βρω ξανά τον εαυτό μου τηλεφώνησα σε μια φίλη, η οποία μου μιλούσε τουλάχιστον για μισή ώρα προκειμένου να με βοηθήσει να ξεχαστώ.
Απευθύνθηκες ποτέ σε κάποιον ειδικό;
Μιλώντας με έναν ψυχίατρο φίλο μου επιβεβαίωσα πως η κατάσταση αυτή αποτελεί ένδειξη πως υποφέρω από κρίσεις πανικού. Η κρίση που παρουσίασα μετά την εγκυμοσύνη μου, όπως μου εξήγησε, ήταν φυσιολογική εκείνη την ευαίσθητη περίοδο.
Οι απανωτές όμως κρίσεις που παρουσιάζω τα τελευταία χρόνια έχουν το στοιχείο του πανικού. Πιστεύει όμως πως δεν χρειάζομαι φαρμακευτική αντιμετώπιση και θα καταφέρω να τις ξεπεράσω. Η αλήθεια είναι πως το πιστεύω κι εγώ.
Τι κάνεις λοιπόν για να αντεπεξέλθεις στο πρόβλημά σου;
Όταν είναι ο γιος μου στο σπίτι –ο οποίος ταξιδεύει συχνά– συνειδητοποιώ πως δεν παθαίνω κρίσεις πανικού, κάτι που σημαίνει πως η μοναξιά παίζει ρόλο στην εμφάνισή τους. Γι’ αυτό και επιδιώκω να λείπω πολύ εκτός σπιτιού κάνοντας πολλές δραστηριότητες και συχνά μακρινά ταξίδια.
Αν παρουσιαστεί κάποια κρίση, σηκώνομαι αμέσως από το κρεβάτι, πίνω λίγο νερό και ανοίγω την τηλεόραση, η οποία με βοηθά να ξεχαστώ. Πολλές φορές νιώθω ακόμα πως θα πνιγώ και με το νερό, όμως επιβάλλω στον εαυτό μου να σκεφτεί θετικά και να το ξεπεράσει.
Πιστεύεις πως θα καταφέρεις να αντεπεξέρχεσαι στις κρίσεις χωρίς κάποια βοήθεια;
Ναι, το πιστεύω. Δεν ξέρω αν τα καταφέρω πραγματικά, αλλά προς το παρόν νιώθω πως είμαι σε καλό δρόμο. Προσπαθώ πολύ καθημερινά και δεν έχω σκοπό να τα παρατήσω. Όταν σκέφτομαι πως η κατάσταση μπορεί να χειροτερέψει, με πιάνει πείσμα και λέω πως δεν υπάρχει περίπτωση να μην την νικήσω.
Οι φίλοι σου συμβάλλουν στο να αποβάλεις το άγχος σου;
Τόσο οι φίλοι μου όσο και ο γιος μου με βοηθούν σε πολύ μεγάλο βαθμό να αντιμετωπίζω θετικά την κατάσταση λέγοντάς μου «εσύ είσαι σκληρό καρύδι, αποκλείεται να μην το καταπολεμήσεις». Όταν ακούω τέτοια λόγια, νιώθω ακόμη πιο σίγουρη πως σύντομα οι κρίσεις πανικού θα ανήκουν στο παρελθόν.
«Ξυπνάω τη νύχτα και νιώθω πως πεθαίνω. Ξεκινάω να τακτοποιώ τα πάντα γύρω μου με τη σκέψη πως θα έρθουν να με βρουν νεκρή».
Το άρθρο έγραψε η Φλώρενς Τοκατλιάν.
psychology , Myworld.gr , kriseis-panikou
Δεν υπάρχουν σχόλια :
Δημοσίευση σχολίου