Η μελέτη που έγινε από τον Chen Yu Zhang του Πανεπιστημίου Nanjing στην Κίνα, «μιλάει» για μεταφορά microRNA μεταξύ φυτών και ζώων. Τα microRNAs που είναι μικρές ακολουθίες νουκλεοτιδίων, είναι τα δομικά στοιχεία του γενετικού υλικού.
Παρά το γεγονός ότι τα microRNAs δεν κωδικοποιούν πρωτεΐνες, αποτρέπουν όμως συγκεκριμένα γονίδια να εκδηλωθούν όσον αφορά στις πρωτεΐνες που κωδικοποιούν.
Σύμφωνα με το μοντέλο της διπλής έλικας [ Τι είναι πάλι αυτό ? ]
το μόριο του DNA παρουσιάζεται με τα ακόλουθα τρία βασικά χαρακτηριστικά:
- Αποτελείται από δύο πολυνουκλεοτιδικές αλυσίδες σε μορφή δύο αντιτακτών κλώνων που σχηματίζουν δεξιόστροφη διπλή έλικα.
- Οι αζωτούχες βάσεις (ή πρωτεϊνικές) κάθε κλώνου είναι κάθετες ως προς τον άξονα του μορίου και προεξέχουν προς το εσωτερικό της συστροφής.
- Οι δύο δημιουργούμενοι κλώνοι συγκρατούνται μεταξύ τους με δεσμούς υδρογόνου. Τα δε ζευγάρια των αζωτούχων βάσεων όπου αναπτύσσονται μεταξύ τους δεσμοί υδρογόνου είναι καθορισμένα: η αδενίνη με τη θυμίνη και η γουανίνη με την κυτοσίνη.
- Μεταξύ της αδενίνης και της θυμίνης σχηματίζονται δύο δεσμοί υδρογόνου , ενώ μεταξύ της γουανίνης και της κυτοσίνης τρεις δεσμοί υδρογόνου.
Τα αποτελέσματα, που δημοσιεύθηκαν στο περιοδικό «Cell Research», έδειξαν ότι το αίμα των εξεταζόμενων περιείχε 30 διαφορετικά microRNAs από φυτικά τρόφιμα που καταναλίσκονταν συχνά.
Επίσης, φαίνεται ότι μπορούν να αλλάξουν τη λειτουργία σε κυτταρικό επίπεδο, καθώς ένα microRNAs από ρύζι έδειξε να δεσμεύει και να αναστέλλει τη δραστηριότητα υποδοχέων που ελέγχουν την απομάκρυνση της LDL – «κακής» χοληστερόλης – από την κυκλοφορία του αίματος.
Τα microRNAs μπορεί να αντιπροσωπεύουν ένα μέχρι τώρα άγνωστο είδος «λειτουργικού» μορίου που λαμβάνεται μέσω της τροφής, όπως οι βιταμίνες και τα μέταλλα.
Η αποκάλυψη ότι τα φυτικά microRNAs παίζουν ρόλο στον έλεγχο της ανθρώπινης φυσιολογίας τονίζει το γεγονός ότι οι ανθρώπινοι οργανισμοί είναι υψηλά ολοκληρωμένα συστήματα.
Ο Zhang λέει ότι τα ευρήματα αυτά μπορεί να μας διαφωτίσουν για τη συνεξέλιξη. Η συνεξέλιξη (co-evolution) είναι μια διαδικασία στην οποία οι γενετικές αλλαγές σε ένα είδος πυροδοτούν αλλαγές σε ένα άλλο συνδεόμενο.
Για παράδειγμα, η ικανότητά μας να αφομοιώσουμε τη λακτόζη του γάλακτος μετά τη βρεφική ηλικία προέκυψε πιθανότατα μετά την εξημέρωση των οικόσιτων ζώων (π.χ. αγελάδες). Θα μπορούσε να πει κανείς ότι και τα καλλιεργούμενα φυτά φαίνεται να έχουν αλλάξει το γενετικό μας φορτίο…
Αυτή η μελέτη πάντως έρχεται να μας υπενθυμίσει 2 πράγματα:
- Φαίνεται ότι η κατανάλωση των τροφίμων δεν μας δίνει μόνο «υλικά» (με τη μορφή των υδατανθράκων, πρωτεϊνών κ.λπ.), αλλά και «πληροφορίες»(διαφορετικά miRNAs από διαφορετικές πηγές τροφίμων θα μπορούσαν να επιφέρουν και διαφορετικές συνέπειες για τη ρύθμιση της φυσιολογίας μας).
- Στη φύση είναι πολύ δύσκολο να μείνεις στην απομόνωση!
logioshermes , iator.gr , physics4u
Δεν υπάρχουν σχόλια :
Δημοσίευση σχολίου