Η σχετικά πρόσφατη απόφαση της κεντρικής τράπεζας της Ελβετίας, σύμφωνα με την οποία συνδέθηκε το φράγκο με το ευρώ, σημαίνει πιθανότατα το τέλος της εθνικής ανεξαρτησίας της μοναδικής χώρας που λειτουργεί σήμερα ολοκληρωμένα η άμεση δημοκρατία: το πολίτευμα της αποκεντρωμένης δημόσιας διοίκησης, στην οποία συμμετέχουν ενεργά όλοι οι πολίτες, ψηφίζοντας 4-5 φορές το χρόνο τους νόμους τους.
Άλλωστε, για την παγκόσμια ελίτ και ειδικά για τη «σκοτεινή» λέσχη Bilderberg, το ελβετικό πολίτευμα της άμεσης δημοκρατίας, η οποία απαιτεί τη συμμετοχή των πολιτών στην ψήφιση των νόμων, στον έλεγχο της λειτουργίας των δημοσίων οργανισμών και στις αποφάσεις του κράτους, ήταν ανέκαθεν ένα ενοχλητικό «σκουπίδι» στο δρόμο της κατάκτησης της απόλυτης εξουσίας στον πλανήτη.
Αυτό που θέλει να επιβάλλει η λέσχη Bilderberg είναι η κεντρική διοίκηση από μία μικρή ελίτ στο παρασκήνιο, χωρίς κανένα δημοκρατικό ή άλλου τύπου έλεγχο, έτσι ώστε να εκμεταλλεύεται ανενόχλητη τους απροστάτευτους ανόητους των χωρών που έχει καταπατήσει.
Πιθανόν η δημιουργία μίας γερμανοκεντρικής ομοσπονδίας, με την ονομασία Ηνωμένες Πολιτείες της Ευρώπης (των Τραπεζών θα συμπληρώναμε), να είναι ο ιδανικός χώρος για την επικράτηση των συμφερόντων του κλαμπ των ισχυρών.
Είναι μάλλον καθαρό το ότι, σε πάρα πολλές χώρες δεν αντιπροσωπεύουν πλέον τα Κοινοβούλια τους Πολίτες αλλά, αντίθετα, τα συμφέροντα του χρηματοπιστωτικού καρτέλ (δεν πρέπει να «μπερδεύουμε» καθόλου το καρτέλ αυτό με τις χρηματαγορές, οι οποίες είναι ουσιαστικά τα δικά μας χρήματα από τα συνταξιοδοτικά ταμεία, από τις αποταμιεύσεις μας κλπ.).
Επίσης, τα κοινοβούλια εκπροσωπούν τα συμφέροντα του καρτέλ των μονοπωλιακών πολυεθνικών θηρίων, τα οποία δεν έχουν απολύτως καμία σχέση με τις επιχειρήσεις της ελεύθερης αγοράς (έτσι όπως τη γνωρίζαμε στο παρελθόν, πριν από την επικράτηση της νεοφιλελεύθερης σχολής της ελίτ).
Το χρηματοπιστωτικό Καρτέλ, το οποίο μαζί με την κεντρική τράπεζα της Ευρώπης κατάφερε να μονοπωλήσει την παραγωγή χρήματος, είναι ουσιαστικά αυτό που επέβαλλε στις κυβερνήσεις να χρησιμοποιήσουν τα χρήματα των φορολογουμένων πολιτών τους, για τη διάσωση των τραπεζών!
Διαφορετικά δεν θα μπορούσαν να διασωθούν οι υπερχρεωμένες τράπεζες, όπως για παράδειγμα η Commerzbank της Γερμανίας, η οποία έχει εκδώσει ομόλογα ύψους 860 δισ. €!
Δηλαδή, μία μόνο τράπεζα χρωστάει σχεδόν το 30% του ΑΕΠ της Γερμανίας (2,5 φορές περίπου το δημόσιο χρέος της Ελλάδας). Εάν τελικά υποχρεωθεί η Γερμανία να διασώσει μόνο αυτήν την τράπεζα (υπάρχουν πολλές άλλες), θα αυξήσει το δημόσιο χρέος της σχεδόν κατά 30% (στα 110% του ΑΕΠ της).
Πιθανότατα λοιπόν για το λόγο αυτό η κυρία Μέρκελ εξανίσταται, όταν ακούει για τα προβλήματα της Ελλάδας, αφού φοβάται ότι έτσι μάλλον θα ανακαλυφτούν τελικά και τα δικά της, της Γερμανίας δηλαδή (το ίδιο συμβαίνει και στη Γαλλία του κ. Sarkozy).
Στο θέμα μας ξανά, μελλοντικά θα αποφασίζει για κάθε είδους «διασώσεις» (με τα χρήματα των Ευρωπαίων φορολογουμένων και εκτός κάθε δημοκρατικού ή νομικού ελέγχου), το κυβερνητικό συμβούλιο του ευρωπαϊκού μηχανισμού σταθερότητας (ESM).
Για πολλούς, οι «σαδιστές» τότε θα είναι οι παράγοντες του καρτέλ, οι «σαδομαζοχιστές» οι κυβερνώντες, ενώ οι «μαζοχιστές» όλοι οι κυβερνώμενοι, αφού επιτρέπουν να γίνονται όλα αυτά χωρίς την παραμικρή αντίδραση εκ μέρους τους.
Οι «αστείες αντιδράσεις» των «διαμαρτυρομένων» πολιτών, αυτών δηλαδή που συγκεντρώνονται στις πλατείες της Ευρώπης χωρίς καν να γνωρίζουν τι θέλουν (κάποτε αυτοί που διαδήλωναν ήταν τουλάχιστον πολιτικοποιημένοι, δεν εννοούμε βέβαια «κομματικο-κρατούμενοι»), δεν πρόκειται φυσικά να εμποδίσουν τις κυβερνήσεις να αποφασίζουν όπως αυτές θέλουν, ακολουθώντας πιστά τις οδηγίες της χρηματοπιστωτικής μαφίας.
Στην Ελβετία τώρα, η κεντρική τράπεζα αποφάσισε να συνδέσει το νόμισμα της με το ευρώ, παρά το ότι πρέπει να διαθέσει εκατοντάδες δισεκατομμύρια φράγκων για τη διατήρηση της σταθερής ισοτιμίας του, με τεράστιο κόστος.
Ταυτόχρονα, οι πολυεθνικές υπερτράπεζες θα μπορούν να δανείζονται σε ελβετικά φράγκα με ελάχιστο κόστος (τα επιτόκια είναι σχεδόν μηδενικά), χωρίς κανέναν συναλλαγματικό κίνδυνο, επενδύοντας τα δανεικά χρήματα σε κρατικά ή άλλα ομόλογα υψηλών αποδόσεων.
Πολλά κερδοσκοπικά Hedge funds λοιπόν ετοιμάζονται για επίθεση, με δανεικά χρήματα από την ίδια την Ελβετία, πιστεύοντας πως είναι φύσει αδύνατον να αντέξει η χώρα και πως θα αποτύχει παταγωδώς η παράλογη αυτή «κατασκευή», όπως απέτυχε και το σύστημα των σταθερών συναλλαγματικών ισοτιμιών, πριν από την εισαγωγή του ευρώ.
Σύμφωνα δε με διάφορους οικονομικούς αναλυτές, ο δισεκατομμυριούχος G.Soros, στέλεχος φυσικά της λέσχης Bilderberg, ήδη τρίβει τα χέρια του, αφού προβλέπει να κερδίσει από το ελβετικό φράγκο (από τον ελβετικό λαό ουσιαστικά), όσα κέρδισε κάποτε από την επίθεση του εναντίον της βρετανικής στερλίνας.
Είναι αυτονόητο δε ότι η κεντρική τράπεζα της Ελβετίας θα συγκεντρώσει πολλά δισεκατομμύρια ευρώ στα βιβλία της, αφού μόνο έτσι θα διατηρήσει την ισοτιμία του φράγκου σταθερή οπότε, όταν το ευρώ καταστραφεί (γεγονός μάλλον αναπόφευκτο), θα καταστραφεί και η Ελβετία.
Ακριβώς για το λόγο αυτό, τα hedge funds στοιχηματίζουν με χρήματα που δανείζονται από την ίδια την Ελβετία, αφ’ ενός μεν στην άνοδο του φράγκου (την οποία τα ίδια θα προκαλέσουν), αφ’ ετέρου στην πτώση του ευρώ (την οποία τα ίδια θα φροντίσουν). Ένα διπλό στοίχημα λοιπόν, με τεράστιες πιθανότητες επιτυχίας και εγγραφής διπλών κερδών.
Το 2011 η λέσχη Bilderberg συνεδρίασε στο St.Moritz της Ελβετίας. Πριν από την κρίση της Ελλάδας και της Ισπανίας, η περιβόητη ελιτίστικη λέσχη είχε συνεδριάσει εκεί, κάτι που φυσικά μπορεί να θεωρηθεί σύμπτωση.
Ανήκει μάλλον στις θεωρίες συνωμοσίας η πεποίθηση ότι, στις ετήσιες κλειστές συνεδριάσεις της Bilderberg, σε αυτές δηλαδή που δεν παρευρίσκονται οι εκάστοτε προσκεκλημένοι, ειδικά αυτοί των χωρών που τις φιλοξενούν, τα μέλη της λέσχης αποφασίζουν σε ποια χώρα θα εισβάλλουν, με στόχο τη λεηλασία του πλούτου της.
Όμως, εάν απλά σκεφθεί κανείς τι συνέβη στην Ελλάδα και στην Ισπανία, λίγο μετά τις συγκεντρώσεις της λέσχης, δεν χρειάζεται να προβληματιστεί ιδιαίτερα για να καταλάβει που αρχίζει και που τελειώνει μία πραγματική θεωρία συνωμοσίας.
Εάν δε πιστεύει κανείς ότι η σημερινή κρίση της Ελλάδας και της Ευρωζώνης γενικότερα πρόκειται σύντομα να λυθεί από τους πολιτικούς, είναι πολύ εύπιστος, αφού η Ελλάδα δεν θα χρεοκοπεί, αλλά θα στέκεται «σταθερά» στην άκρη του γκρεμού, για όσο χρονικό διάστημα (μπορεί μέρες, μπορεί μήνες ή και χρόνια) χρειάζεται η ελίτ για να πετύχει τους στόχους της.
Πάντως, θα έχει ιδιαίτερο ενδιαφέρον η επιλογή της χώρας για τη συνεδρίαση του 2012, η οποία πιθανόν δεν θα είναι η Γαλλία ή η Γερμανία, αλλά κάποια άλλη.
Εάν αντιδράσουν βέβαια οι πολίτες ή εάν αποδεχτούν παθητικά τη μοίρα τους, είναι κάτι που μόνο οι ίδιοι το γνωρίζουν.
Εάν συνεχίσουν όμως να πιστεύουν ότι αυτοί φταίνε για όλα όσα συμβαίνουν στην πατρίδα τους, η δική τους σπατάλη δηλαδή και η τεμπελιά τους, είναι μάλλον άξιοι της μοίρας τους και πολύ καλά κάνουν όλοι αυτοί που τους εκμεταλλεύονται ασύστολα.
logioshermes , tsantiri
Δεν υπάρχουν σχόλια :
Δημοσίευση σχολίου