Disqus


***
SEARCHING THE BLOG

Loading




SEARCHING


Τελευταίες ... Αναρτήσεις

Ο ΣΥΓΓΡΑΦΕΑΣ ΠΟΥ ΑΓΑΠΗΣΑ … ΣΕ ΑΠΟΦΘΕΓΜΑΤΑ !!!

ΝΙΚΟΣ ΚΑΖΑΝΤΖΑΚΗΣ

...Δεν Ελπίζω Τίποτα, Δεν Φοβάμαι Τίποτα, Είμαι Ελεύθερος. ...Ζούμε Μόνοι, Πεθαίνουμε Μόνοι, Το Ενδιάμεσο Φωτεινό Σημείο Το Λέμε Ζωή. ...Ελευτεριά Θα Πει Να Μάχεσαι Στη Γης Χωρίς Ελπίδα. ...Θεός Θα Πει Να Κυνηγάς Θεό Στον Αδειανόν Αγέρα. ...Ολάνθιστος Γκρεμός Της Γυναικός Το Σώμα. ...Πιο Δυνατή Η Ψυχή Από Την Ανάγκη, Και Δε Συχωρνάει. ...Τι Θα Πει Λεύτερος; Αυτός Που Δεν Φοβάται Το Θάνατο. ...Ότι Δεν Συνέβη Ποτέ, Είναι Ότι Δεν Ποθήσαμε Αρκετά. ...Αλίμονο Σε Όποιον Ζει Στην Έρημο Και Θυμάται Του Κόσμου. ...Αγωνιζόμαστε Για Τα Άφταστα, Και Γι' Αυτό Ο Άνθρωπος Έπαψε Να Είναι Ζώο. ...Ο Αληθινός Χριστός Περιπατάει Και Αγωνίζεται Μαζί Με Τους Ανθρώπους. ...Τα Τετραθέμελα Του Κόσμου Τούτου: Ψωμί, Κρασί, Φωτιά, Γυναίκα. ...Έχεις Τα Πινέλα, Έχεις Τα Χρώματα, Ζωγράφισε Τον Παράδεισο Και Μπες Μέσα. ...Η Πετρά, Το Σίδερο, Το Ατσάλι Δεν Αντέχουν. Ο Άνθρωπος Αντέχει. ...Αν Μια Γυναίκα Κοιμηθεί Μόνη, Ντροπιάζει Όλους Τους Άντρες. ...Ω Πολυφίλητο Κορμί, Το Πιο Κρυφό ‘Σαι Μονοπάτι. ...Η Στερνή Η Πιο Ιερή Μορφή Της Θεωρίας Είναι Η Πράξη.

*

Έλληνες γρηγορείτε ~ Εάλω η πατρίδα μας .!!!

*

ΥΠ' ΟΨIΝ ΕΛΛΗΝΙΚΟΥ ΛΑΟΥ !!!


«Το πρώτο βήμα για να εξοντώσεις ένα έθνος, είναι να διαγράψεις τη μνήμη του.

Να καταστρέψεις τα βιβλία του, την κουλτούρα του, την ιστορία του.

Μετά να βάλεις κάποιον να γράψει νέα βιβλία, να κατασκευάσει μια νέα παιδεία, να επινοήσει μια νέα ιστορία ...

Δεν θα χρειαστεί πολύς καιρός για να αρχίσει αυτό το έθνος να ξεχνά ποιο είναι και ποιο ήταν.

Ο υπόλοιπος κόσμος γύρω του θα το ξεχάσει ακόμα πιο γρήγορα».

"Μίλαν Κούντερα" (Το βιβλίο του γέλιου και της λήθης)

*

Η Ενημέρωση Έρχεται Κοντά σας !!!

Η Ενημέρωση Έρχεται Κοντά σας !!!

Τρίτη 21 Αυγούστου 2012

Στιγμή δε τη ξεδίψασα την άγρια 'παντοχή μου... !!!



Αντίο Γαλήνη τώρα πια. Αντίο σεμνή Ησυχία
κι αντίο συ στοχαστικέ μου Ρεμβασμέ,
Χαρά που στ' αποδείπνι σου δε βρήκα ούτε ψιχία
και καλώς ήρθες βιαστικέ και βίαιε Χαλασμέ!

Στάχτη ! Αγάπη. Η Ελπίδα αβέβαιη καταχνιά.
Καπνίλα, αιμόφυρτα φτερά, συντρίμμια, πόνοι...
Μες στις ρωγμές A Θάνατος, σα κρύος βοριάς, τρυπώνει
κι ο1 άνθρωποι -σφάγια- τόνε προσμένουν στα παχνιά!

Ορθή Φοβέρα μοναχά και μοναχά η Οργή,
-κλάψτε μικροί, που για μεγάλοι χατε φτάσει-
Η Δόξα εφτερούγισε, λίγο να ξαποστάσει,
επάνω στα κεφάλια σας και μίσεψε γοργή!

Μικρέ Εαυτέ, που για αητός ανέβαινες κι από ψηλά,
τον ήλιο βάλθηκες, σα σύννεφο να σκιώσεις.
Γραμμένο σου ήτανε σα σύννεφο να λιώσεις
και σα βροχή να πέσεις χαμηλά.

Και τώρα από το χώμα αυτό, που ποτισμένο το 'χω γώ
με των ματιών μου τη βροχή και με τον εαυτό μου,
ζητώ φωτιά, απ τη στοργή του τελευταίου εντόμου,
ν' ανάψω, να πυρποληθώ και να φλεγώ!

Τους πράους δε κατάφερα να τους λατρέψω και να τους
παρηγορήσω πού κλαιαν, πάνω στους άδειους μόλους.
Ειν΄ ! καρδιά μου ολόκλειστη για τους ουράνιους, δυνατούς.
Και για τους γήινους... και για όλους... και για όλους...

Στιγμή δε τη ξεδίψασα την άγρια παντοχή μου,
θλιμμένος κι όντας έκλαιγα και που τραγούδαγΏ όντας...
Και το κοράκι, που απ' τα Ηλύσια μ' έφέρε πετώντας,
για πληρωμή, μου πήρε τη ψυχή μου!

Μενέλαος Λουντέμης:
( από τη Συλλογή «Οι κερασιές θ' ανθίσουν και φέτος» )

Δεν υπάρχουν σχόλια :