Σήμερα, όμως, μπορούμε να βρούμε αξιοπρεπείς SSD σε απόλυτα λογικές τιμές. Καθώς ο σκληρός δίσκος είναι το πιο αργό υποσύστημα σε κάθε υπολογιστή, μια αναβάθμιση σε SSD θα δώσει φτερά σε οποιοδήποτε σύστημα.
Εν τούτοις, καθώς οι δίσκοι SSD είναι εντελώς διαφορετικής τεχνολογίας και λογικής από τους κλασσικούς μηχανικούς δίσκους HDD, υπάρχουν κάποια σημεία που οφείλουμε να προσέχουμε...
1)… Απαγορεύεται το Defrag δια ροπάλου. Κάθε τομέας στους δίσκους SSD έχει περιορισμένο αριθμό φορών που μπορούν να γραφτούν δεδομένα σε αυτόν.
Αυτός ο αριθμός είναι βέβαια δεκάδες χιλιάδες εγγραφές. Σε κανονική χρήση οι πιθανότητες να αποτύχει ο δίσκος είναι παρόμοιες με τη μηχανική αποτυχία των HDD.
Η διαδικασία του defrag, όμως, με την συνεχή μετακίνηση των αρχείων, αυξάνει τον αριθμό των εγγραφών στους τομείς χωρίς λόγο και αιτία.
Όχι τίποτε άλλο, αλλά το Defrag σε έναν SSD έχει κυριολεκτικά μηδενική βελτίωση όσον αφορά την ταχύτητα.
Βλέπετε, στους κλασσικούς σκληρούς δίσκους, αν ένα αρχείο είναι fragmented (διασκορπισμένο σε διάφορα μέρη του δίσκου), η κεφαλή χρειάζεται χρόνο για μετακινηθεί στα διαφορετικά μέρη του δίσκου και να το διαβάσει ολόκληρο.
Στους SSD δεν υπάρχει ούτε κεφαλή ούτε μηχανική κίνηση, και άρα δεν θα υπήρχε έτσι κι αλλιώς καμία καθυστέρηση. Αντίθετα, οι SSD είναι σχεδιασμένοι να μοιράζουν τα δεδομένα σε όλη τους την επιφάνεια, προκειμένου να υπάρχει ομοιόμορφη φθορά στους τομείς.
2)… Δεν υπάρχει λόγος να “σβήνονται” σε βάθος. Όπως είδαμε και στο άρθρο για τον Ccleaner, στους κλασσικούς σκληρούς δίσκους τα δεδομένα παραμένουν στην επιφάνειά τους, ακόμα και αν τα έχουμε διαγράψει από το λειτουργικό σύστημα (με αυτόν τον τρόπο είναι δυνατή η ανάκτηση διαγραμμένων αρχείων).
Για να σβήσουμε οριστικά αυτά τα αρχεία χρειάζεται μια διαδικασία που ονομάζεται “wipe”, η οποία διαγράφει σε φυσικό επίπεδο τα αρχεία από το δίσκο, ουσιαστικά γράφοντας όλο 0, 1 ή τυχαία δεδομένα στη θέση τους.
Το θέμα είναι πως αυτή ακριβώς η διαδικασία γίνεται από τους ίδιους τους SSD χωρίς να χρειάζεται να τρέξει κάποιο πρόγραμμα όπως ο Ccleaner.
Κάθε σύγχρονος SSD υποστηρίζει τη διαδικασία TRIM, η οποία, με το που διαγράφουμε ένα αρχείο από το λειτουργικό σύστημα, φροντίζει στο να διαγραφεί άμεσα το αρχείο και από το δίσκο.
Γι' αυτό το λόγο και είναι αδύνατη η ανάκτηση δεδομένων από δίσκους SSD, ακόμα και από τα εγκληματολογικά εργαστήρια του FBI.
3)… Μην χρησιμοποιείτε Windows XP, Vista, παλιά έκδοση Mac OS X/Linux, και μην απενεργοποιήσετε το TRIM. Το TRIM που αναφέραμε παραπάνω, εκτός από το δίσκο πρέπει να υποστηρίζεται και από το λειτουργικό σύστημα: Windows 7 και άνω, Mac OS X 10.6.8 και άνω, και οποιαδήποτε διανομή Linux με kernel 2.6.28 και άνω.
Αυτό σημαίνει πως λειτουργικά όπως τα Windows XP, Vista και οι παλιότερες εκδόσεις των Mac OS/Linux δεν αναγνωρίζουν καν το TRIM.
Η χρήση δίσκων SSD χωρίς TRIM αργά ή γρήγορα οδηγεί σε μεγάλες καθυστερήσεις, καθώς οι τομείς του δίσκου θα γεμίζουν με δεδομένα (διεγραμμένα και μη).
Χωρις λοιπόν το TRIM, από κάποια στιγμή και μετά, για να γραφτούν νέα δεδομένα, το σύστημα θα πρέπει εκείνη την ώρα να διαγράψει υπάρχοντα δεδομένα και να γράψει ένα στη θέση τους, μειώνοντας σημαντικά τις επιδόσεις.
Ενώ λοιπόν είναι δυνατόν να απενεργοποιηθεί το TRIM ακόμα και σε σύγχρονα λειτουργικά συστήματα, δεν υπάρχει κανένας λόγος να κάνουμε κάτι τέτοιο.
(σημειωτέον, η ημερομηνία που αναφέρεται στην εικόνα, 8 Απριλίου 2014, είναι η ημερομηνία που λήγει οριστικά η υποστήριξη της Microsoft για τα Windows XP)
4)… Μην τους ξεχειλίζετε. Ένας ακόμα παράγοντας που μπορεί να τσακίσει τις επιδόσεις των SSD είναι να παραείναι γεμάτοι σε σχέση με τη χωρητικότητά τους.
Όταν ο SSD έχει άφθονο ελεύθερο χώρο, κάθε νέο αρχείο γράφεται απευθείας στο δίσκο. Κατά τη χρήση του δίσκου, όμως, και καθώς σβήνουμε αρχεία, δημιουργούνται μπλοκ με τομείς τα οποία είναι μισογεμάτα.
Αν ο δίσκος παραείναι γεμάτος (πχ τα 60 από τα 64 GB ή τα 120 από τα 128), είναι πολύ πιθανό από κάποια στιγμή και μετά όλος του ο ελεύθερος χώρος να βρίσκεται διασκορπισμένος σε μισογεμάτα μπλοκ τομέων.
Σε αυτή την περίπτωση, όταν είναι να γραφτεί κάποιο νέο αρχείο, θα πρέπει ο δίσκος να διαβάσει ολόκληρο ένα μισογεμάτο μπλοκ, μεταφέροντάς το στην cache, να τροποποιήσει τα δεδομένα του για να περιλαμβάνουν και το νέο αρχείο, και στη συνέχεια να ξαναγράψει ολόκληρο το μπλοκ στο δίσκο.
Καλό είναι στους SSD να παραμένει κενό τουλάχιστον το 25% για να έχουν τις καλύτερες δυνατές επιδόσεις. Άρα, σε ένα δίσκο 180GB φροντίστε να παραμένει κενό τουλάχιστον το ένα τέταρτο (45GB στην προκειμένη περίπτωση)
5)… Μην γράφετε μεγάλα αρχεία που δεν θα χρησιμοποιείτε συχνά. Οι δίσκοι SSD είναι φτιαγμένοι για το λειτουργικό σύστημα, τα προγράμματα και τα παιχνίδια μας, και αρχεία που επεξεργαζόμαστε συχνά – όχι για να αποθηκεύσουμε τη συλλογή των ταινιών μας ή 10.000 mp3.
Όπως προαναφέραμε, σε περίπτωση που παραγεμίζουν οι δίσκοι, μειώνονται κατακόρυφα οι επιδόσεις τους. Ακόμα όμως κι αν αυτό δεν ίσχυε, το κόστος ανά GB στους SSD είναι δεκάδες φορές μεγαλύτερο απ' ότι στους συμβατικούς δίσκους.
Συνεπώς, δεν συμφέρει σε καμία περίπτωση να ξεπαραδιαστούμε για να πάρουμε έναν μεγάλο SSD (πχ 512GB ή μεγαλύτερο). Η καλύτερη στρατηγική είναι να έχουμε έναν SSD πχ των 180GB για το λειτουργικό, τα προγράμματα/παιχνίδια και τα σημαντικά αρχεία, και έναν οικονομικό HDD 1 Terrabyte (ή μεγαλύτερο) για ταινίες, μουσική, ISO Images κλπ.
Συνοψίζοντας
Όσο διαφορετικές και αν είναι οι τεχνολογίες HDD και SSD, οι κατασκευαστές έχουν φροντίσει ο τελικός χρήστης να μπορεί να τους χρησιμοποιεί με τον ίδιο ακριβώς τρόπο.
Αρκεί λοιπόν να έχουμε κατά νου τις παραπάνω διαφορές, και είμαστε έτοιμοι να απολαύσουμε σημαντικά μεγαλύτερες ταχύτητες στο σύστημά μας απ' ότι θα μπορούσαμε να φανταστούμε.
pcsteps.gr
Αυτός ο αριθμός είναι βέβαια δεκάδες χιλιάδες εγγραφές. Σε κανονική χρήση οι πιθανότητες να αποτύχει ο δίσκος είναι παρόμοιες με τη μηχανική αποτυχία των HDD.
Η διαδικασία του defrag, όμως, με την συνεχή μετακίνηση των αρχείων, αυξάνει τον αριθμό των εγγραφών στους τομείς χωρίς λόγο και αιτία.
Όχι τίποτε άλλο, αλλά το Defrag σε έναν SSD έχει κυριολεκτικά μηδενική βελτίωση όσον αφορά την ταχύτητα.
Βλέπετε, στους κλασσικούς σκληρούς δίσκους, αν ένα αρχείο είναι fragmented (διασκορπισμένο σε διάφορα μέρη του δίσκου), η κεφαλή χρειάζεται χρόνο για μετακινηθεί στα διαφορετικά μέρη του δίσκου και να το διαβάσει ολόκληρο.
Στους SSD δεν υπάρχει ούτε κεφαλή ούτε μηχανική κίνηση, και άρα δεν θα υπήρχε έτσι κι αλλιώς καμία καθυστέρηση. Αντίθετα, οι SSD είναι σχεδιασμένοι να μοιράζουν τα δεδομένα σε όλη τους την επιφάνεια, προκειμένου να υπάρχει ομοιόμορφη φθορά στους τομείς.
2)… Δεν υπάρχει λόγος να “σβήνονται” σε βάθος. Όπως είδαμε και στο άρθρο για τον Ccleaner, στους κλασσικούς σκληρούς δίσκους τα δεδομένα παραμένουν στην επιφάνειά τους, ακόμα και αν τα έχουμε διαγράψει από το λειτουργικό σύστημα (με αυτόν τον τρόπο είναι δυνατή η ανάκτηση διαγραμμένων αρχείων).
Για να σβήσουμε οριστικά αυτά τα αρχεία χρειάζεται μια διαδικασία που ονομάζεται “wipe”, η οποία διαγράφει σε φυσικό επίπεδο τα αρχεία από το δίσκο, ουσιαστικά γράφοντας όλο 0, 1 ή τυχαία δεδομένα στη θέση τους.
Το θέμα είναι πως αυτή ακριβώς η διαδικασία γίνεται από τους ίδιους τους SSD χωρίς να χρειάζεται να τρέξει κάποιο πρόγραμμα όπως ο Ccleaner.
Κάθε σύγχρονος SSD υποστηρίζει τη διαδικασία TRIM, η οποία, με το που διαγράφουμε ένα αρχείο από το λειτουργικό σύστημα, φροντίζει στο να διαγραφεί άμεσα το αρχείο και από το δίσκο.
Γι' αυτό το λόγο και είναι αδύνατη η ανάκτηση δεδομένων από δίσκους SSD, ακόμα και από τα εγκληματολογικά εργαστήρια του FBI.
3)… Μην χρησιμοποιείτε Windows XP, Vista, παλιά έκδοση Mac OS X/Linux, και μην απενεργοποιήσετε το TRIM. Το TRIM που αναφέραμε παραπάνω, εκτός από το δίσκο πρέπει να υποστηρίζεται και από το λειτουργικό σύστημα: Windows 7 και άνω, Mac OS X 10.6.8 και άνω, και οποιαδήποτε διανομή Linux με kernel 2.6.28 και άνω.
Αυτό σημαίνει πως λειτουργικά όπως τα Windows XP, Vista και οι παλιότερες εκδόσεις των Mac OS/Linux δεν αναγνωρίζουν καν το TRIM.
Η χρήση δίσκων SSD χωρίς TRIM αργά ή γρήγορα οδηγεί σε μεγάλες καθυστερήσεις, καθώς οι τομείς του δίσκου θα γεμίζουν με δεδομένα (διεγραμμένα και μη).
Χωρις λοιπόν το TRIM, από κάποια στιγμή και μετά, για να γραφτούν νέα δεδομένα, το σύστημα θα πρέπει εκείνη την ώρα να διαγράψει υπάρχοντα δεδομένα και να γράψει ένα στη θέση τους, μειώνοντας σημαντικά τις επιδόσεις.
Ενώ λοιπόν είναι δυνατόν να απενεργοποιηθεί το TRIM ακόμα και σε σύγχρονα λειτουργικά συστήματα, δεν υπάρχει κανένας λόγος να κάνουμε κάτι τέτοιο.
(σημειωτέον, η ημερομηνία που αναφέρεται στην εικόνα, 8 Απριλίου 2014, είναι η ημερομηνία που λήγει οριστικά η υποστήριξη της Microsoft για τα Windows XP)
4)… Μην τους ξεχειλίζετε. Ένας ακόμα παράγοντας που μπορεί να τσακίσει τις επιδόσεις των SSD είναι να παραείναι γεμάτοι σε σχέση με τη χωρητικότητά τους.
Όταν ο SSD έχει άφθονο ελεύθερο χώρο, κάθε νέο αρχείο γράφεται απευθείας στο δίσκο. Κατά τη χρήση του δίσκου, όμως, και καθώς σβήνουμε αρχεία, δημιουργούνται μπλοκ με τομείς τα οποία είναι μισογεμάτα.
Αν ο δίσκος παραείναι γεμάτος (πχ τα 60 από τα 64 GB ή τα 120 από τα 128), είναι πολύ πιθανό από κάποια στιγμή και μετά όλος του ο ελεύθερος χώρος να βρίσκεται διασκορπισμένος σε μισογεμάτα μπλοκ τομέων.
Σε αυτή την περίπτωση, όταν είναι να γραφτεί κάποιο νέο αρχείο, θα πρέπει ο δίσκος να διαβάσει ολόκληρο ένα μισογεμάτο μπλοκ, μεταφέροντάς το στην cache, να τροποποιήσει τα δεδομένα του για να περιλαμβάνουν και το νέο αρχείο, και στη συνέχεια να ξαναγράψει ολόκληρο το μπλοκ στο δίσκο.
Καλό είναι στους SSD να παραμένει κενό τουλάχιστον το 25% για να έχουν τις καλύτερες δυνατές επιδόσεις. Άρα, σε ένα δίσκο 180GB φροντίστε να παραμένει κενό τουλάχιστον το ένα τέταρτο (45GB στην προκειμένη περίπτωση)
5)… Μην γράφετε μεγάλα αρχεία που δεν θα χρησιμοποιείτε συχνά. Οι δίσκοι SSD είναι φτιαγμένοι για το λειτουργικό σύστημα, τα προγράμματα και τα παιχνίδια μας, και αρχεία που επεξεργαζόμαστε συχνά – όχι για να αποθηκεύσουμε τη συλλογή των ταινιών μας ή 10.000 mp3.
Όπως προαναφέραμε, σε περίπτωση που παραγεμίζουν οι δίσκοι, μειώνονται κατακόρυφα οι επιδόσεις τους. Ακόμα όμως κι αν αυτό δεν ίσχυε, το κόστος ανά GB στους SSD είναι δεκάδες φορές μεγαλύτερο απ' ότι στους συμβατικούς δίσκους.
Συνεπώς, δεν συμφέρει σε καμία περίπτωση να ξεπαραδιαστούμε για να πάρουμε έναν μεγάλο SSD (πχ 512GB ή μεγαλύτερο). Η καλύτερη στρατηγική είναι να έχουμε έναν SSD πχ των 180GB για το λειτουργικό, τα προγράμματα/παιχνίδια και τα σημαντικά αρχεία, και έναν οικονομικό HDD 1 Terrabyte (ή μεγαλύτερο) για ταινίες, μουσική, ISO Images κλπ.
Συνοψίζοντας
Όσο διαφορετικές και αν είναι οι τεχνολογίες HDD και SSD, οι κατασκευαστές έχουν φροντίσει ο τελικός χρήστης να μπορεί να τους χρησιμοποιεί με τον ίδιο ακριβώς τρόπο.
Αρκεί λοιπόν να έχουμε κατά νου τις παραπάνω διαφορές, και είμαστε έτοιμοι να απολαύσουμε σημαντικά μεγαλύτερες ταχύτητες στο σύστημά μας απ' ότι θα μπορούσαμε να φανταστούμε.
pcsteps.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια :
Δημοσίευση σχολίου