Ένας μοναχός παραπονέθηκε στον δάσκαλό του γιατί δεν μπορούσε να φτάσει το SATORI ( ιαπωνικός όρος για Την Αφύπνιση Της Κοσμικής Συμπαντικής Αλήθειας ).
"Εσύ φταις" του απάντησε ο δάσκαλος.
"Γιατί φταίω εγώ και τι κάνω λάθος; Τι μου λείπει;" ρώτησε ο μαθητής. "Έλα μαζί μου και θα σου δείξω".
Ο δάσκαλος φώναξε έναν άλλο μαθητή , που ήταν τυφλός, και οι τρείς μαζί πήγαν στο βουνό, σε ένα σημείο που υπήρχε ένα φαράγγι που για να το περάσεις έπρεπε να περπατήσεις πάνω σε ένα κορμό στενό.
"Πέρασε απέναντι ! " είπε ο δάσκαλος στον πρώτο μοναχό.
Ο καημένος κοίταξε το βάθος του φαραγγιού , κοίταξε τον κορμό και απάντησε : "Δεν μπορώ, φοβάμαι".
Τότε ο δάσκαλος απευθύνθηκε στον τυφλό μοναχό και του έδωσε την ίδια διαταγή.
Ο τυφλός μοναχός πέρασε πάνω από το φαράγγι χωρίς ενδοιασμούς.
"Κατάλαβες;" ρώτησε ο δάσκαλος τον πρώτο μοναχό.
Επεξήγηση : Ο φόβος είναι πάντα το συναίσθημα που μας αντιτάσσεται στην αφύπνισή μας:
ο φόβος να είμαστε αυτόνομοι, ο φόβος του αγνώστου, ο φόβος να χάσουμε το ΕΓΩ μας, ο φόβος της ευθύνης.
Και όμως , για να φτάσουμε στην απέναντι πλευρά της όχθης , πρέπει να αντιμετωπίσουμε την άβυσσο; και αυτό δεν μπορεί να γίνει εάν δεν εξαλείψουμε τους χίλιους φόβους που μας συνοδεύουν.
Το κουράγιο και το θάρρος είναι απαραίτητα στο Μονοπάτι της Ελευθερίας, όπως, επίσης και στις άλλες κατακτήσεις της ζωής.
Δεν υπάρχουν σχόλια :
Δημοσίευση σχολίου