Σμιλεύοντας από έξω... Κοίτα πόσα από αυτά που κάνουμε εξαρτώνται από το πώς μας βλέπουν οι άλλοι : ο ''σύζυγος, ο φίλος μας, το παιδί μας, οι γονείς μας, το αφεντικό, η γραμματέας'' κ.α.
Φανταστείτε όλοι αυτοί οι άνθρωποι να βρισκόταν στο ίδιο δωμάτιο μαζί μας... τι θα νιώθαμε στ' αλήθεια;
Στην κλίμακα του "άνετα" από το 0 εώς το 100 τί ποσοστό άνεσης θα νιώθατε; Το ποσοστό που περισσεύει αν αφαιρέσουμε την άνεση ανήκει στο φόβο και ο φόβος είναι ο ''αγαπημένος '' γιος της προσκόλλησης.
Ποια προσκόλληση;... Φανταζόμαστε πώς μας βλέπουν οι άλλοι και όλη μας η ζωή φιλτράρεται από τα μάτια και τις καρδιές τους και έτσι σμιλεύουμε το χαρακτήρα ''μας''
.. σύμφωνα με το πώς οι άλλοι θα είναι ικανοποιημένοι και περήφανοι για μας ... σύμφωνα με το τι οι άλλοι εννοούν ''κοντά τους''.
...και τότε ο χρόνος φέρνει μια μέρα, μια στιγμή...και μονάχα μια στιγμή αρκεί για να πεις: "Ντροπή... και εγώ που έχω κάνει τόσα για ''σένα...".
Έπειτα από τρεις μέρες λες εκείνο το "σε συγχωρώ... τίποτε δεν ήταν...πάει... πέρασε τώρα" και σε 10 μέρες λες και πάλι το μάντρα (φράση που με την επανάληψη έχασε το αρχικό της νόημα) "Ντροπή... και εγώ που...".
Και έτσι η ζωή μας πάει λέγοντας ανάμεσα στα δύο άκρα : της λύπησης και το θυμού...
...μέχρι τη στιγμή που σταματάς και ρωτάς βαθιά τον εαυτό ( traffic control ) : "ποιος σμιλεύει τη ζωή μου σήμερα... ποιος την κυβερνά αυτή τη στιγμή;"
... "μήπως η επιθυμία να με αγαπούν, αποδέχονται ή να με έχουν στη δουλειά τους ή παρέα τους, μου κλέβει την εσωτερική άνεση και αυθεντικότητα;
Μήπως αυτή μου η επιθυμία μου χαρίζει εύκολη ευχαρίστηση στην αρχή και έπειτα λύπη και θυμό;"
Σμιλεύοντας από μέσα... Αν στραφούμε προς τα μέσα μας στη σιωπή, θα ανακαλύψουμε ότι η αυθεντική μας ομορφιά δεν βρίσκεται και πολύ μακριά. Πηγάζει από μέσα μας.
Η ομορφιά είναι η εμπειρία της εσωτερικής μας αρμονίας.
Είναι το βίωμα των έμφυτών μου αισθημάτων: της γαλήνης, αγνότητας, αγάπης, ευτυχίας και σοφίας.
Αυτή είναι η φυσική μας ομορφιά.
Όσο αναδύουμε αυτή τη φυσική μας ομορφιά έτσι μας βλέπουν και οι άλλοι.
Η αξία και η αυτοεκτίμησή μας δεν εξαρτάται από το πως μας βλέπουν οι άλλοι αλλά από το πως εμείς βλέπουμε, βιώνουμε τον εαυτό μας.
Στην κατάσταση αυτής της εσωτερικής αρμονίας νιωθουμε απόλυτη εμπιστοσύνη στον εαυτό... και όποιον εμπιστεύομαστε τον εκτιμούμε βαθύτατα...
Σμιλεύοντας από ψηλά... Βιώνοντας ως ψυχή την εσωτερική μου αληθινή ομορφιά, έχω την δυνατότητα να επικοινωνήσω με μια ψυχή που κατοικεί πάνω και πέρα από την Υλική Διάσταση του Σύμπαντος.
Είναι μια ψυχή που ίσως να μην είχα και τόσο καλές σχέσεις μαζί της... μια ψυχή που όσο αποκαθιστώ τη σχέση με τον εαυτό μου και πηγαίνω πέρα από αυτά που έμαθα λάθος για αυτή, μειώνω και την απόστασή μου από εκείνη.
Είναι η Υπέρτατη Ψυχή ή Υπέρτατος Γονιός των ψυχών ( Θεός ) και ως ολοκληρωμένο ον δεν έχει το χαρακτηριστικό να κοιτά κριτικά ή κτητικά. Η Ψυχή αυτή βλέπει σταθερά το πλήρες δυναμικό και την ομορφιά μου που είναι η δική Της αντανάκλαση.
Είναι η πιο εξυψωτική αγκαλιά στο Σύμπαν και σε αυτή την ανιδιοτελή αγκαλιά νιώθουμε ελεύθεροι... δεν μας επιτρέπει να προσκολληθούμε σε Αυτήν.
Δεν υπάρχουν σχόλια :
Δημοσίευση σχολίου