Συνηθίσαμε με τον καιρό να χρησιμοποιούμε το ρήμα είμαι με αρκετά ... πληθωρικό τρόπο...
...τόσο που ξεχάσαμε εν τέλει τι είμαστε...
έχω
Αν μας ρωτούσε κάποιος: "γεια σας. Τί είστε;". Τί θα του απαντούσατε;
Άνθρωπος ; πολιτικό ον ; Γερμανός ; Έλληνας ; επαγγελματίας ; άντρας, γυναίκα ; δικηγόρος ; σύζυγος ; μητέρα; ... πλούσιος.... φτωχός... .έξυπνος.. .ευτραφής. ..ψηλός. ..αδύνατος.. .κοντός ;
Χρησιμοποιώντας τη δύναμη της σιωπής, μπορούμε να βιώσουμε ότι δεν μπορεί να είμαστε κάτι παραπάνω από... μία οντότητα...
.. μπορεί να έχουμε όλους αυτούς τους ρόλους ... αλλά δεν είμαστε όλα αυτά, κάτι τέτοιο είναι η αρμοδιότητα του ρήματος έχω...
νιώθω
Αν σας ρωτούσε κάποιος "είστε θυμωμένος;" "... είστε το άλλο μισό κάποιου;" "...κομμάτι του Θεού;" "...κομμάτι του σύμπαντος;" "...ύλη που εξελίχθηκε σε συνειδητότητα" "... τμήμα μιας κοσμικής σούπας;" "...ψυχοσωματική οντότητα;"
Τί θα του απαντούσατε;
..και πάλι στην εσωτερική μας σιωπή μπορούμε να νιώσουμε ότι είμαστε συνδεδεμένοι με ό,τι σκεφτόμαστε
... αλλά αυτό δεν σημαίνει ότι είμαστε κάτι περισσότερο από μία οντότητα που τα νιώθει όλα αυτά... αυτή είναι και η χρησιμότητα του ρήματος νιώθω...
..σε οτιδήποτε στρέφω τη συνειδητότητά μου, νιώθω ενωμένος με εκείνο ... σταδιακά όμως μπορεί να παρασυρθώ έτσι που το "νιώθω ενωμένος" να το συγχέω με το "είμαστε ένα" ...
Εκεί ξεκινά η προσκόλληση και πριν το καταλάβω ξεκινά η απώλεια της ταυτότητάς μου και... ακολουθούν η αοριστία, η γενίκευση, η βαθιά σύγχυση και ... μια κρυφή απογοήτευση ότι "...κάτι πάντα λείπει... ".
Δηλαδή μια κραυγή επιστροφής σε αυτό που αληθινά και αυτόνομα "είμαι"...
Άσκηση αυτο-παρατήρησης:
Σήμερα, παρατηρήστε ποια πράγματα αντιλαμβάνεστε ότι "είστε", "έχετε" και "νιώθετε";
Δεν υπάρχουν σχόλια :
Δημοσίευση σχολίου