Η ζωή και η φιλοσοφία του Πυθαγόρα !!!!

Ο Πυθαγόρας ήταν χωρίς αμφιβολία ένας από τους πιο σημαντικούς φιλοσόφους στην ελληνική φιλοσοφία. Γεννήθηκε στο νησί της Σάμου, περίπου το έτος 582 π.Χ. Οι περισσότεροι αρχαίοι συγγραφείς συμφωνούν πως είναι γιος του Μνησάρχου και μητέρα του είναι η Πυθαΐδα.

Ο νεαρός Πυθαγόρας μεγάλωσε με μεγάλη σεμνότητα και σωφροσύνη και έγινε όμορφος στην εμφάνιση, στο μυαλό και την ψυχή, απολάμβανε δε κάθε είδους σεβασμό ακόμη και από τους πολύ μεγαλύτερους του σε ηλικία πολίτες.

Μόλις στη Σάμο άρχισε να εμφανίζεται το τυραννικό καθεστώς του Πολυκράτους, εποχή όπου ο Πυθαγόρας ήταν περίπου δεκαοκτώ ετών, και προβλέποντας ότι η τυραννία θα εμπόδιζε τα σχέδια και την φιλομάθεια του, έφυγε μαζί με τον Ερμοδάμαντα τον Κρεοφύλειο για την Μίλητο όπου πήγε κοντά στον Φερεκύδη, τον φυσικό Αναξίμανδρο και τον φιλόσοφο Θαλή.

Με την προσωπικότητα και την ευφράδεια της ομιλίας του κέρδισε τον θαυμασμό και την εκτίμηση όλων και κατέστη κοινωνός των διδασκαλιών τους.

Μάλιστα ο Θαλής διακρίνοντας την μεγάλη διαφορά του Πυθαγόρα σε σύγκριση με τους άλλους νέους, του παραστάθηκε με ευχαρίστηση και του μετέδωσε όσες γνώσεις κατείχε.

Κοντά στο Θαλή ο Πυθαγόρας έλαβε την πρώτη του σοβαρή εκπαίδευση πάνω στα μαθηματικά, τη γεωμετρία και όσα έχουν σχέση με τους αριθμούς και τους υπολογισμούς.

Ήταν ο Θαλής που προέτρεψε τον Πυθαγόρα να μεταβεί στην Αίγυπτο και να συναναστραφεί με τους ιερείς της Μέμφιδος και της Διοσπόλεως, από τους οποίους και ο ίδιος είχε λάβει πολλές γνώσεις, προλέγοντας πως εάν ο Πυθαγόρας ερχόταν σε επαφή μαζί τους, θα γινόταν θεϊκότερος και σοφότερος από όλους τους ανθρώπους.

Σύμφωνα με τον Ιάμβλιχο, ο Πυθαγόρας έμεινε 22 χρόνια στην Αίγυπτο και κατόπιν μεταφέρθηκε στη Βαβυλώνα, επιστρέφοντας στη Σάμο το πεντηκοστό έκτο έτος της ηλικίας του.

Όταν ο Πυθαγόρας επέστρεψε στη Σάμο, κατασκεύασε διδασκαλείο ημικυκλικό που για αιώνες αργότερα διατηρήθηκε με την ονομασία «ημικύκλιο του Πυθαγόρα», στο οποίο οι Σάμιοι συσκέπτονταν για τα κοινά.

Ο Πυθαγόρας επιχειρούσε με κάθε τρόπο να μεταδώσει στους συμπατριώτες του τα μαθήματα των αριθμών καθώς και άλλες γνώσεις της πολύ πλούσιας παιδείας του.

Όμως οι Σάμιοι δεν έδειξαν το απαιτούμενο ενδιαφέρον ούτε και ακολούθησαν τις διδασκαλίες του στον τρόπο ζωής τους με αποτέλεσμα ο Πυθαγόρας να παραιτηθεί εν τέλει από τις προσπάθειες διαπαιδαγώγησης τους.

Η τυραννία του Πολυκράτους, θεωρούσε ο Πυθαγόρας, πως είχε επικρατήσει και ήταν σε μεγάλο βαθμό υπεύθυνη για την αδιαφορία των Σαμίων προς τα μαθηματικά και την φιλοσοφία.

Θεωρώντας πως δεν είναι σωστό ένας άνδρας σαν κι αυτόν, φιλόσοφος και με ελεύθερα φρονήματα να ζει κάτω από ένα τέτοιο πολίτευμα, αποφάσισε να μετοικίσει προς τη Νότια Ιταλία – όπου πίστευε πως οι άνθρωποι εκεί είχαν περισσότεροι διάθεση να μάθουν.

Ο Πορφύριος, που έρχεται σε σύγκρουση με τις αναφορές του Ιάμβλιχου, υποστηρίζει πως όταν έφυγε από την Σάμο ο Πυθαγόρας για να πάει στην Ιταλία ήταν 40 ετών. Πηγαίνοντας στην Ιταλία αποφασίζει να εγκατασταθεί σε μια Ελληνική αποικία που ονομαζόταν Κρότωνας.

Όταν έφθασε στην Ιταλία και στον Κρότωνα, έκανε μεγάλη εντύπωση στους κατοίκους. Ήταν ένας άνδρας με μακρόχρονες περιπλανήσεις, φιλελεύθερος και με χάρη και ευπρέπεια στον λόγο και στο ήθος και σε όλα τα άλλα.

Έτσι με διαταγή των αρχόντων του Κρότωνα άρχισε να συμβουλεύει τους νέους. Οι νέοι προσέρχονταν αθρόα κοντά στον Πυθαγόρα και ύστερα και οι γυναίκες και έτσι ιδρύθηκε από αυτόν σύλλογος γυναικών.

Ο Πυθαγόρας ήταν ο πρώτος που παρατήρησε τη μεγάλη διαφορά στη σημασία της μορφής πάνω στην ύλη και προσπάθησε να εξηγήσει την ίδια τη δομή του υλικού, τις ίδιες τις μορφές της δομής.

Υποστήριξε ακόμη τον διαχωρισμό μεταξύ υλισμού και ιδεαλισμού, κάτι που έγινε πολύ σαφέστερο με το πέρασμα του χρόνου, δίνοντας ακόμη μεγαλύτερη σημασία στην ψυχή. Εκείνα που έλεγε στους μαθητές του δεν είναι γνωστά με βεβαιότητα διότι υπήρχε άκρα μυστικότητα.

Κυρίως γινόταν γνωστά σε όλους τους μαθητές του πως :

1)… η ψυχή είναι αθάνατη και
2)… ότι η ψυχή μεταβιβάζεται σε άλλα γένη ζώων (μετενσάρκωση).

Επίσης δίδασκε ότι σε μερικές περιόδους εμφανίζονται πάλι εκείνα που υπήρξαν κάποτε, τίποτε νέο δεν υπάρχει και ότι όλα όσα γίνονται έμψυχα πρέπει να τα θεωρούμε σαν ομογενή.

Από τον 4ο αιώνα π.Χ., ο Πυθαγόρας έδινε στοιχεία για την ανακάλυψη του Πυθαγορείου Θεωρήματος.

Το Πυθαγόρειο Θεώρημα είναι ένα θεώρημα γεωμετρίας σύμφωνα με το οποίο σε κάθε ορθογώνιο τρίγωνο το τετράγωνο της υποτείνουσας (η πλευρά απέναντι από την ορθή γωνία) είναι ίση με το άθροισμα των τετραγώνων των δύο κάθετων πλευρών του.

Ενώ το θεώρημα που τώρα έχει πάρει το όνομα του ήταν γνωστό από τους Βαβυλώνιους και τους Ινδούς, ο ίδιος ή οι μαθητές του φαίνεται να είχαν κατασκευάσει την πρώτη απόδειξη.

Ωστόσο, πρέπει να τονιστεί πως ο τρόπος με τον οποίο χειρίστηκαν οι Βαβυλώνιοι τους Πυθαγόρειους αριθμούς φανερώνει ότι ήξεραν έναν τρόπο απόδειξης ο οποίος δεν έχει ανακαλυφθεί ακόμη.

Εξ’ αιτίας της μυστηριώδους φύσης της σχολής του Πυθαγόρα και της συνήθειας των μαθητών του να παραδίδουν τα πάντα στον καθηγητή τους δεν υπάρχουν στοιχεία που να δείχνουν αν δούλεψε μόνος του ή όχι για την απόδειξη του θεωρήματος.

Η τελευταία αναφορά του ονόματος του Πυθαγόρα σε σχέση με το θεώρημα βρέθηκε πέντε αιώνες μετά τον θάνατό του, σε έργα του Κικέρωνα (Κικέρων) και του Πλούταρχου.

Ο Πυθαγόρας για πολλά χρόνια θαυμάστηκε στην Ιταλία όπως και οι μαθητές του, ώστε οι πόλεις να εμπιστεύονται την πολιτειακή διοίκηση σε Πυθαγορείους. Σύμφωνα με έρευνες ο Πυθαγόρας παντρεύτηκε τη Θεανώ, μια γυναίκα που καταγόταν από τον Κρότωνα. Απέκτησαν ένα αγόρι και τρία κορίτσια.

Ύστερα όμως από πολλά χρόνια ο Πυθαγόρας και οι μαθητές του έγιναν αντικείμενο μεγάλου φθόνου και στήθηκε εναντίον τους μια μεγάλη συνωμοσία. Τους κατηγόρησαν πως ετοιμάζουν τυραννίδα.

Από τους συντρόφους του λέγεται πως σαράντα συνελήφθησαν συγκεντρωμένοι σε σύσκεψη στην οικία του Μίλωνα, ενώ άλλοι φονεύθηκαν κατά τις συμπλοκές που ακολούθησαν στην πόλη.

Ο Πυθαγόρας μαζί με τους υπόλοιπους διέφυγαν αρχικώς μεταβαίνοντας προς τους Λοκρούς. Οι πολίτες εκεί όμως φοβήθηκαν πως θα μπλεχτούν σε διαμάχη και αρνήθηκαν να τους δεχθούν και τους προμήθευσαν μονάχα κάποια τρόφιμα.

Ο Πυθαγόρας πήγε προς τον Τάραντα κι από εκεί προς το Μεταπόντιο που εκεί λέγεται ότι τελείωσε τη ζωή του, αφού παρέμεινε μόνος του στο ιερό των Μουσών για σαράντα μέρες δίχως τροφή. Διάδοχος του Πυθαγόρα έγινε ο Αρισταίος ο Κροτωνιάτης που κατείχε άριστα τη διδασκαλία.

Έλαβε σαν σύζυγο την σύζυγο του Πυθαγόρα Θεανώ και ανέθρεψε τον νεότερο αδελφό της Μνήμαρχο. Άλλοι επιφανείς Πυθαγόρειοι ήταν ο Φιλόλαος από το Μεταπόντιο και ο Αρχύτας ο Ταραντίνος.

Μέσω του Φιλολάου κάποια συγγράμματα των μεταγενέστερων Πυθαγορείων παρεδόθησαν στον Δίωνα, μαθητή του Πλάτωνα με αποτέλεσμα την γόνιμη συνέχεια του Πυθαγορισμού μέσω της Πλατωνικής Ακαδημίας.

Ο Πυθαγόρας είναι ο κατ’ εξοχήν θεμελιωτής των ελληνικών μαθηματικών, δημιούργησε ένα άρτιο σύστημα για την επιστήμη των ουρανίων σωμάτων που κατοχύρωσε με όλες τις σχετικές αριθμητικές και γεωμετρικές αποδείξεις και ήταν ιδρυτής ενός μυητικού φιλοσοφικού κινήματος που λέγεται Πυθαγορισμός.

Υποστήριζε πως οι αριθμοί καθορίζουν την τάξη και την αρμονία στο σύμπαν.

Εμβάθυνε και στην αστρονομία και στη γεωμετρία, με την οποία υπογράμμισε ευρήματα όπως η εκτίμηση ότι η γη είναι ένα τεράστιο μπαλόνι με άλλους πλανήτες να περιστρέφονται γύρω από μια «φωτιά πυρήνα».

Ο Πυθαγόρας έχοντας άριστες διατροφικές συνήθειες, χρησιμοποιώντας με άριστο μέτρο ελαφρές και ευκολοχώνευτες τροφές, δίχως υπερβολές στην οινοποσία, απέκτησε πολύ καλή υγεία, διαύγεια και καθαρότητα ψυχής.

Γνωμικά του Πυθαγόρα:

Οι λόγοι που κάνουν τον άνθρωπο να αδικεί είναι τρεις:
πρώτον η φιληδονία, η οποία έχει σχέση με τις σωματικές απολαύσεις
δεύτερον η πλεονεξία, αυτή έχει σχέση με την επιδίωξη του κέρδους και
τρίτον η φιλοδοξία του να θέλει να υπερέχει από τους ίσους και ομοίους του.

«Σιγάν τήν αλήθειαν χρυσόν εστι θάπτειν.»
Το να κρύβεις την αλήθεια είναι σαν να θάβεις χρυσάφι.

Μην ψάχνεις την ευτυχία, είναι πάντα μέσα σου.

«Αρχή πολιτείας απάσης νέων τροφά.»
Θεμέλιο κάθε πολιτείας είναι η ανατροφή των νέων.

Να κάνεις αυτά που νομίζεις πως είναι σωστά, έστω κι αν κάνοντας αυτά πρόκειται να σε κακολογήσουν. Γιατί ο όχλος είναι κακός κριτής κάθε καλού πράγματος.

Το «ναι» και το «όχι», αν και είναι οι πιο σύντομες από όλες τις λέξεις,
χρειάζεται να τις σκεφθεί κανείς πολύ προηγουμένως.

Πηγές ~ Βιβλιογραφία:
1)… «Πυθαγόρας» συγγραφ. Hobart Huson
2)… wikipedia
3)… livepedia

tokleidi.com