Η οικονομική κρίση στην Ελλάδα είναι και μια κρίση των ανθρωπίνων δικαιωμάτων.
Πολλά από τα μέτρα που έλαβαν τα τελευταία χρόνια οι Ελληνικές κυβερνήσεις για την αντιμετώπιση των συνεπειών της κρίσης γυρίζουν την πλάτη τους στα θεμελιώδη δικαιώματα του ανθρώπου και θα έλεγα ότι είναι το λιγότερο οπισθοδρομικά και μεροληπτικά.
Η κυβέρνηση με αυτά τα «δημοσιονομικά» μέτρα θέτει σε κίνδυνο τους πολίτες που βρίσκονται σε δεινή οικονομική κατάσταση.
Οι περικοπές στην υγεία, την εκπαίδευση, τους μισθούς καθώς και η ιλιγγιώδης ανεργία έχουν οδηγήσει σε μια ανησυχητική αύξηση της φτώχειας στις Ελληνικές οικογένειες.
Οι σημαντικές περικοπές στον προϋπολογισμό για την εκπαίδευση υπονομεύουν την ισότητα των ευκαιριών για όλα τα παιδιά, αφού η πρόσβαση σε ποιοτική εκπαίδευση γίνεται όλο και πιο δύσκολη για τους μη έχοντες.
Η λιτότητα που έχει επιβληθεί επιδεινώνει δραματικά τις συνθήκες διαβίωσης αλλά και την ένταξη στην κοινωνία των ατόμων με ειδικές ανάγκες.
Θα πρέπει άμεσα να βρεθούν οι πόροι για να εξασφαλιστεί ότι τα άτομα με αναπηρία μπορούν έχουν πρόσβαση σε ευκαιρίες απασχόλησης και εκπαίδευσης.
Ένα άλλο πολύ σοβαρό θέμα είναι η κακομεταχείριση Ελλήνων πολιτών και μεταναστών από τις δυνάμεις ασφαλείας αλλά και η ατιμωρησία των μελών τους όταν διενεργούν αυτές τις πράξεις.
Η παράλογη και ασύστολη χρήση βίας από τις αστυνομικές δυνάμεις στις διαδηλώσεις παραβιάζει το δικαίωμα του ανθρώπου στην ελευθερία έκφρασης.
Μέσα στα τέσσερα χρόνια κρίσης δεν είναι η πρώτη φορά που η κυβέρνηση προσπαθεί να καταργήσει στην πράξη το δικαίωμα στη διαδήλωση και τη διαμαρτυρία.
Οι Ελληνικές αρχές πρέπει να κάνουν περισσότερα για να διασφαλίσουν ότι τα ανθρώπινα δικαιώματα των πολιτών της χώρας, αλλά και των πιο ευάλωτων ομάδων, γίνονται σεβαστά.
Το «κλειδί» για να οικοδομήσουμε μια γενιά υπεύθυνων πολιτών είναι να μάθουμε σε αυτούς τους πολίτες τα δικαιώματα και τις υποχρεώσεις που έχουν.
Ο σεβασμός όλων μας προς τα ανθρώπινα δικαιώματα είναι η ουσία μιας δημοκρατικής κοινωνίας.
Δεν υπάρχουν σχόλια :
Δημοσίευση σχολίου