Κατά τη διάρκεια του διαλογισμού, όταν ο νους ησυχάσει και αφήσουμε την Ενέργεια απλά να κυλήσει ελεύθερα, πολλές μαγικές και μυστικιστικές διεργασίες συντελούνται οι οποίες μπορεί να είναι ή να μην είναι άμεσα αντιληπτές.
Η συνειδητότητα έτσι κι αλλιώς έρχεται σιγά σιγά σαν αποτέλεσμα της προσπάθειας και της πίστης.
Σε αυτή τη ταπείνωση που καλούμαστε να μπούμε κατά την ώρα της προσευχής, σε αυτό το χάσιμο του εγώ, των γνώσεων, σκέψεων, ιδεολογιών αλλά ακόμα και φόβων, είναι αυτή η ταπείνωση ένας θάνατος.
Κι επειδή το γνωρίζει αυτό η προσωπικότητα σαν πανούργα που είναι θα προσπαθήσει να κάνει το παν να αποφύγει αυτή την ώρα της ησυχίας του διαλογισμού γιατί πολύ απλά δεν θέλει να πεθάνει !
Η προσωπικότητα - ή καλύτερα το εγώ -, θα κάνει τα πάντα για να κρατηθεί στη ζωή και πολλές φορές θα μας βάλει πρακτικά εμπόδια ώστε να μην κάνουμε διαλογισμό.
Δοκιμασίες πολλές θα έρθουν, είτε με τη μορφή σκέψεων, είτε με γεγονότα που θα προσπαθήσουν να μας βγάλουν από τη διαδικασία αυτή της κάθαρσης.
Το εγώ μας φοβάται για την ακεραιότητα του και φοβάται να μην πεθάνει! Εμείς αυτές τις στιγμές προχωρούμε ατάραχοι στην διαδικασία μας, χωρίς να δίνουμε καμία σημασία σε σκέψεις ή και να ανοίγουμε κουβέντα με το νου μας και να πολεμούμε με αυτόν.
Παίρνουμε μεγάλες βαθιές αναπνοές και συνεχίζουμε. Έχω δει ανθρώπους να τους πιάνει πανικός όταν ερχόταν η ώρα της προσευχής και να φεύγουν.
Το εγώ φοβάται να μην πεθάνει... Η μεγαλύτερη ψευδαίσθηση, ότι αν πεθάνει το εγώ έρχεται το τέλος... Μεγάλο ψέμα. ΤΟΤΕ ξεκινά η αληθινή ζωή, τότε αρχίζει και αποκτά νόημα η ζωή μας και γι' αυτό πολύ συχνά αισθανόμαστε αυτή τη χαρά μετά απ' το διαλογισμό.
Δεν υπάρχουν σχόλια :
Δημοσίευση σχολίου