Αν και δεν είναι εύκολο, μπορούμε να έχουμε ειρήνη με τον εαυτό μας, με τα γεγονότα και με τους ανθρώπους γύρω μας;
Όλοι μας έχουμε κάνει λάθη, έχουμε αποτύχει μερικές ή αρκετές φορές, ορισμένα θέματα της ζωής μας δεν τα χειριστήκαμε καλά.
Μπορεί να χάσαμε τη δουλειά μας, να διαλύθηκε ο γάμος μας, να κλείσαμε την επιχείρησή μας, να έχουμε δυσκολίες με τα παιδιά μας. Μπορεί να μας έβλαψαν και να βλάψαμε ανθρώπους, να πληγώσαμε ή να μας πλήγωσαν.
Η εύκολη επιλογή είναι να τα βάζουμε με τον εαυτό μας και τους άλλους, κατηγορώντας τους πάντες και τον εαυτό μας. Με τον τρόπο αυτό, όμως, χάνουμε την ευτυχία μας, γεμίζοντας ντροπή και ενοχές.
Όσο καταπιέζουμε τα δυσάρεστα συναισθήματα, κρύβοντάς τα προκειμένου να μην τα νιώθουμε και να μην έχουμε επαφή με αυτά, τόσο χρειαζόμαστε ενέργεια για να τα κρατάμε καταπιεσμένα. Και τόσο περισσότερο μας κατατρώνε, αφαιρώντας την ικανότητά μας να διατηρούμε την ευτυχία μας.
Για να απελευθερώσουμε όλη τη δεσμευμένη μας ενέργεια, είναι σημαντικό να παραδεχτούμε τίμια και ειλικρινά όλα τα συναισθήματα που μας βασανίζουν, σπάζοντας την προσκόλλησή μας σε ότι έγινε κάποτε.
Έτσι κάνουμε ειρήνη με τον εαυτό μας. Ειρήνη δε νιώθουν μέσα τους μόνο οι γκουρού ή οι παπάδες, οι καλόγεροι και οι θρήσκοι. Ειρήνη μέσα του μπορεί να νιώσει οποιοσδήποτε τα έχει καλά με τον εαυτό του και με τους άλλους. Όποιος δεν πολεμάει τον εαυτό του.
Ο πόνος κι η απογοήτευση μπορεί να ξανάρθουν. Όταν όμως αποδεχόμαστε τη θλίψη την ώρα που συμβαίνει, κάνει γρήγορα τον κύκλο της, για να ξανάρθουν η χαρά και η βαθύτερη ευτυχία.
Το ερώτημα είναι αν θέλουμε και αν έχουμε τη διάθεση να απελευθερωθούμε από αυτά τα συναισθήματα. Κι αν ναι, πότε;
Ειρήνη με τον εαυτό μας κάνουμε και όταν δεν πιέζουμε διαρκώς τον εαυτό μας. Το να είμαστε συνεχώς βιαστικοί και να τρέχουμε όλη μέρα είναι αποτέλεσμα της πεποίθησής μας ότι υπάρχει έλλειψη. Το συναίσθημα της έλλειψης έχει να κάνει με το ζήτημα του χρόνου, της αφθονίας, της αγάπης.
Νιώθουμε ότι κάτι από αυτά λείπει σταθερά από τη ζωή μας. Έχει να κάνει επίσης με τον εαυτό μας, καθώς συνεχώς πιστεύουμε ότι δεν είμαστε αρκετά καλοί σε κάτι. Επομένως, δεν έχουμε ποτέ ειρήνη μέσα μας, αφού πάντα κάτι μας λείπει.
Αξίζει τον κόπο να χάνουμε την εσωτερική μας γαλήνη και ηρεμία εν μέσω δύσκολων καταστάσεων;
Πολλοί άνθρωποι προσπαθούν να ξεφορτωθούν τα προβλήματά τους, πιστεύοντας ότι μετά θα είναι ευτυχισμένοι. Αν κάνουμε το λάθος να συνδέουμε την ψυχική μας γαλήνη με τις εξωτερικές συνθήκες, πάντα κάτι θα συμβαίνει που θα μας ενοχλεί και δε θα νιώθουμε ειρήνη.
Αλλάζοντας όμως άποψη για την ζωή, μπορούμε να κρατάμε τη γαλήνη μας και εν μέσω καταιγίδας. Γιατί η ειρήνη μέσα μας δε σημαίνει την απουσία προβλημάτων ή εχθρών από τη ζωή μας. Μπορεί να αντιμετωπίζουμε δυσκολίες παντού γύρω μας και εμείς να κρατάμε αληθινή ειρήνη μέσα στην ψυχή μας.
Δεν αξίζει τον κόπο να χάνουμε την ειρήνη της ψυχής μας. Υπάρχουν άνθρωποι που, αν τους αφήσουμε, μπορεί να μας ερεθίζουν και να μας θυμώνουν καθημερινά.
Αν όμως ηρεμήσουμε και δούμε με τη λογική ότι τα πράγματα είναι προσωρινά και ότι μπορούμε να αντιδράσουμε διαφορετικά, δε θα αφήνουμε τους άλλους να μας κλέβουν τη χαρά. Γι’ αυτό θα πρέπει να λέμε: «Θα περάσει κι αυτό, δε θα κρατήσει για πάντα».
Πηγή: Από το βιβλίο { φωτογρ. ΑΝΩ } «ΤΑ ΜΟΝΟΠΑΤΙΑ ΤΗΣ ΕΥΤΥΧΙΑΣ»
της Κατερίνας Τσεμπερλίδου.
Βιογραφία ~ Βιβλιογραφία της Κατερίνας Τσεμπερλίδου.
{ φωτογρ. ΑΝΩ }
Προσωπικό Ιστολόγιον της Κατερίνας Τσεμπερλίδου.
