Είναι αυτές οι φρικτές στιγμές που αναρωτιέσαι το παρακάτω, αν μπορείς να προχωρήσεις ή απλά να σταθμεύσεις στο πλάι του δρόμου, αφήνοντας να σε προσπεράσουν οι υπόλοιποι.
Το όλο αίσθημα πιστεύω πως βρίσκεται μέσα στις ενότητες της ζωής.
Αυτό όμως σε καθηλώνει.
Φέρεσαι σαν υπνωτισμένος, το ύφος δεν αλλάζει και διαρκώς δίνεις την εντύπωση πως σκέφτεσαι, αλλά στην πραγματικότητα ταξιδεύεις παντού και πουθενά.
Περπατάς και κάποιες φορές παραμιλάς, τρομάζοντας τους δικούς σου ή τον κόσμο γύρω σου.
Δεν είσαι τρελός, ούτε αγχωμένος, ούτε προβληματισμένος.
Απλά βάλτωσες, μίκρυναν οι ορίζοντες, στένεψαν τα όρια. Μπήκε φραγή στα θέλω σου, και στις ανάγκες σου.
Είναι σαν να τα βλέπεις όλα μπροστά σου και όμως οι εικόνες χάνονται χωρίς να προλάβεις να αρπάξεις τη σημασία τους.
Έτσι ξανά και ξανά, έρχονται και χάνονται, μέχρι να μπουν στη σφαίρα του παρελθόντος, μέχρι να τις αφήσεις εσύ να φύγουν.
Σωστά, λάθη… όλα θα τα βρεις εκεί μαζεμένα.
Αρχίζεις τη διύλιση και τότε έρχεται η σκέψη του παρακάτω.
Αν θέλεις να το προχωρήσεις, αν πραγματικά αξίζει.
Ο κόσμος όμως γύρω σου δε σταματά, όλα εξακολουθούν την πορεία τους εκτός από σένα.
Οι ώρες χάνουν τη σημασία τους, τα σταθερά είναι ημέρα και η νύχτα.
Περνάνε οι μέρες και εσύ μετράς τα φεγγάρια όπως οι παλιοί ναυτικοί….
Και τότε σκάει μέσα σου το πυροτέχνημα.
Η σκέψη φυγής είναι αυτή που σε καταδιώκει.
Να ανοίξεις την πόρτα του κόσμου και να δεις τα καινούργια του. Μυρωδιές χρώματα, λέξεις πρόσωπα. Να χαθείς μέσα σε άγνωστα νερά, αχαρτογράφητα, να νιώσεις τη γλύκα της ανακάλυψης. Να γεμίσεις με καινούργιους έρωτες, και δεν είναι ανάγκη να τις απολαύσει το κορμί σου.
Έρωτα θα νιώσεις για όλα αυτά τα όμορφα, που θα σε κάνουν να ανασάνεις λυτρωτικά. Καθάρισε τη μούχλα που έπιασες, αφού το ξέρεις χωρίς σακίδιο εσύ δεν κάνεις. Ρίχτο στον ώμο λοιπόν και με οδηγό ένα πνεύμα που αρνείται να μπει σε οποιοδήποτε καλούπι ξεκίνα. Κλείσε τα μάτια και άρχισε τα ταξίδια σου, τι σημασία έχει αν χαθείς στους δρόμους;
Κάπου εκεί σε περιμένουν τα καλύτερα: Στους δρόμους που δεν τελειώνουν ποτέ, και στους ορίζοντες που είσαι φτιαγμένη να προσπερνάς !!!!!!
anapnoes.gr
Φέρεσαι σαν υπνωτισμένος, το ύφος δεν αλλάζει και διαρκώς δίνεις την εντύπωση πως σκέφτεσαι, αλλά στην πραγματικότητα ταξιδεύεις παντού και πουθενά.
Περπατάς και κάποιες φορές παραμιλάς, τρομάζοντας τους δικούς σου ή τον κόσμο γύρω σου.
Δεν είσαι τρελός, ούτε αγχωμένος, ούτε προβληματισμένος.
Απλά βάλτωσες, μίκρυναν οι ορίζοντες, στένεψαν τα όρια. Μπήκε φραγή στα θέλω σου, και στις ανάγκες σου.
Είναι σαν να τα βλέπεις όλα μπροστά σου και όμως οι εικόνες χάνονται χωρίς να προλάβεις να αρπάξεις τη σημασία τους.
Έτσι ξανά και ξανά, έρχονται και χάνονται, μέχρι να μπουν στη σφαίρα του παρελθόντος, μέχρι να τις αφήσεις εσύ να φύγουν.
Σωστά, λάθη… όλα θα τα βρεις εκεί μαζεμένα.
Αρχίζεις τη διύλιση και τότε έρχεται η σκέψη του παρακάτω.
Αν θέλεις να το προχωρήσεις, αν πραγματικά αξίζει.
Ο κόσμος όμως γύρω σου δε σταματά, όλα εξακολουθούν την πορεία τους εκτός από σένα.
Οι ώρες χάνουν τη σημασία τους, τα σταθερά είναι ημέρα και η νύχτα.
Περνάνε οι μέρες και εσύ μετράς τα φεγγάρια όπως οι παλιοί ναυτικοί….
Και τότε σκάει μέσα σου το πυροτέχνημα.
Η σκέψη φυγής είναι αυτή που σε καταδιώκει.
Να ανοίξεις την πόρτα του κόσμου και να δεις τα καινούργια του. Μυρωδιές χρώματα, λέξεις πρόσωπα. Να χαθείς μέσα σε άγνωστα νερά, αχαρτογράφητα, να νιώσεις τη γλύκα της ανακάλυψης. Να γεμίσεις με καινούργιους έρωτες, και δεν είναι ανάγκη να τις απολαύσει το κορμί σου.
Έρωτα θα νιώσεις για όλα αυτά τα όμορφα, που θα σε κάνουν να ανασάνεις λυτρωτικά. Καθάρισε τη μούχλα που έπιασες, αφού το ξέρεις χωρίς σακίδιο εσύ δεν κάνεις. Ρίχτο στον ώμο λοιπόν και με οδηγό ένα πνεύμα που αρνείται να μπει σε οποιοδήποτε καλούπι ξεκίνα. Κλείσε τα μάτια και άρχισε τα ταξίδια σου, τι σημασία έχει αν χαθείς στους δρόμους;
Κάπου εκεί σε περιμένουν τα καλύτερα: Στους δρόμους που δεν τελειώνουν ποτέ, και στους ορίζοντες που είσαι φτιαγμένη να προσπερνάς !!!!!!
Το άρθρο έγραψε η Θεοδώρα Ατζεμιάν. anapnoes.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια :
Δημοσίευση σχολίου