Η εγωιστική αγάπη !!!

Το πιο σύνηθες σε μια ερωτική σχέση, είναι ότι ο περισσότερος κόσμος αγαπάει εγωιστικά. Δηλαδή δεν αγαπάει. Σαφώς βέβαια, υπάρχουν και οι εξαιρέσεις και δεν είναι λίγες, είναι όμως λιγότερες από το συνηθισμένο.

Όταν ο κύκλος μιας μακροχρόνιας σχέσης ενός ζευγαριού, φτάνει στο τέλος του, το ζευγάρι είτε χωρίζει φιλικά, είτε όχι.

Όταν ένας άνθρωπος έχει ζήσει κάποια χρόνια της ζωής του, με κάποιον άλλο και ο χωρισμός δεν είναι φιλικός, είτε από τη μεριά του ενός, είτε από κοινού, τότε πολύ πιθανό είναι ότι δεν έχει υπάρξει αμοιβαία αληθινή αγάπη.

Ίσως να έχει υπάρξει μονόπλευρα, αλλά αυτό είναι και αντίστοιχα μονόπλευρα υγιές και όχι συνολικά. Καλό είναι όμως να δει κανείς, για να μην μπερδεύεται, τι σημαίνει αγάπη, και τι σημαίνει αγάπη του εγώ.

Με απλά λόγια, η εγωιστική αγάπη λέει: αγαπάω αυτό τον άνθρωπο γιατί όταν είναι κοντά ΜΟΥ νιώθω ωραία. Θα φερθώ όμορφα και θα φροντίσω αυτό τον άνθρωπο, γιατί όταν τον έχω κοντά ΜΟΥ, νιώθω ΕΓΩ καλά.

Δίνω τα πάντα στον άνθρωπο που αγαπάω, γιατί τον θέλω για ΕΜΕΝΑ. Θέλω να τον έχω στη ζωή και στην καθημερινότητά ΜΟΥ, θέλω να ζω μαζί του, κάνοντας ότι καλύτερο μπορώ γι’αυτό. Γιατί αυτός ο άνθρωπος είναι τέλειος και τον θέλω για τον εαυτό ΜΟΥ.

Τι γίνεται όμως όταν για οποιονδήποτε λόγο, η σχέση μ’ αυτό τον άνθρωπο κάνει τον κύκλο της και φτάσει στο τέλος; Μήπως τότε λέει αυτή η αγάπη (ως ανύπαρκτη και μικρή που είναι): έχασα τόσο χρόνο απ’ τη ζωή μου με αυτό τον άνθρωπο, δε θέλω καν να τον ξέρω, δε θέλω να τον ξαναδώ. Και πολλά άλλα παρόμοια και χειρότερα…

Ας δούμε όμως τι θα έλεγε η πραγματικά αληθινή αγάπη: πήρα τόσα πράγματα ώστε έγινα καλύτερος και δυνατότερος από πριν, έζησα τόσες όμορφες στιγμές, αγάπησα με όλο μου το είναι αυτό τον άνθρωπο και τώρα θέλω απλά να είναι ευτυχισμένος όπου κι αν είναι κι ας τελείωσε η σχέση μου μαζί του. Αν ποτέ με χρειαστεί θα είμαι κοντά του.

Ήταν τόσο αληθινά και τόσο δοτικά τα συναισθήματα που ανταλλάξαμε ο ένας με τον άλλο, ώστε νιώθω τέτοια πληρότητα η οποία μόνο ευγνωμοσύνη με κάνει να αισθάνομαι γι’ αυτόν κι ας είναι τώρα αλλού και όχι κοντά μου. Όλα κάποτε τελειώνουν, όπως για παράδειγμα κι ο έρωτας. Η ανιδιοτελής αγάπη όμως, δεν τελειώνει ποτέ.

Όταν κανείς νιώθει τόσο πλήρης βγαίνοντας από μια σχέση, στο βαθμό τον οποίο να μην τον ενδιαφέρει αν αύριο θα ξαναζήσει κάτι αντίστοιχο γιατί νιώθει γεμάτος, τότε είναι σίγουρο ότι ο συγκεκριμένος έχει αγαπήσει αληθινά, και είναι κατάλληλος και έτοιμος να ξαναζήσει κάτι τέτοιο όσο γεμάτος και πλήρης κι αν αισθάνεται. Το δύσκολο όμως είναι το αν θα βρεθεί πάλι κάποιος αντίστοιχα άξιος άνθρωπος, μέσα στην κοινωνία την οποία ζούμε.

Γράφει ο Ανδρέας Φαντούσης/ Συγγραφέας.

Στην ενότητα μας "Αυτογνωσία" μπορείτε να διαβάσετε τα πάντα γύρω από το θέμα αυτό !!!!

master-lista.blogspot.gr