Αγάπα εκεί που σ’ αγαπούν και αντέχουν !!!

Δούναι και λαβείν … …
Δύο ρήματα που περικλείουν όλη τη δύναμη και την ουσία στις ανθρώπινες σχέσεις.
Εφικτό ή ουτοπικό, αναρωτιέμαι.
Ψάχνοντας χρόνια την απάντηση, κατέληξα τελικά πως ναι είναι εφικτό και απαραίτητο, ουτοπικό και ανούσιο είναι οτιδήποτε λιγότερο.
Αν δεν υπάρχει αμοιβαιότητα συναισθημάτων, δεν στέκεται τίποτα όρθιο, ακόμη και στον έρωτα.
Αν δεν βλέπεις στα μάτια του άλλου την ίδια τρέλα, το ίδιο πάθος, την ίδια λαχτάρα, τι να το κάνεις;
Φύγε καλύτερα.
Πιο λίγο θα πονέσεις.
Η αμοιβαιότητα είναι το παν.
Αν δεν είναι αμοιβαίο, έρωτα μην το ονομάζεις .
Καταδικασμένο να ναυαγήσει θα είναι ότι ξεκινήσει.
Και ναυαγός να παλεύει μοναχός του με τα κύματα θα είναι πάντα ο ένας που θα αγαπά.
“Αγαπά εκεί που σ αγαπούν παιδί μου” συνήθιζε να μου λέει η γιαγιά μου.
Μου πήρε χρόνια να συνειδητοποιήσω και να αφομοιώσω τα λόγια και την σοφία της ζωής που αυτά εμπεριείχαν.
Ναι δυστυχώς ή ευτυχώς έτσι είναι.
Αγάπησε μέχρι τελευταίας ρανίδος αυτόν που κοιτάς και στα μάτια του βλέπεις το είδωλο σου φωτισμένο.
Αυτόν που θα γυρίσει τον κόσμο ανάποδα για να σε κάνει να χαμογελάσεις , όπως και εσύ θα διέλυες το σύμπαν για να βλέπεις το γέλιο ζωγραφισμένο στα χείλη του.
Αυτόν που μπορεί και μπορείς να τον θέλεις μέχρι τελικής πτώσης και τρέλας.
Μόνο τότε υπάρχει πληρότητα και ολοκλήρωση.
Αγάπα εκεί που σ’ αγαπούν και αντέχουν… … !!!

Το άρθρο έγραψε η Ελένη Τσακίρη

loveletters.gr