Της αναγνώστριάς μας, Κυριακής Σεληνιωτάκη. Πριν από δυο χρόνια «έχασα» τη μητέρα μου. Για την ακρίβεια έχασα τη γη κάτω από τα πόδια μου…
Τελικά το «πένθος» δεν περιγράφεται. Αρχικά μουδιάζεις, μετά καταρρέεις, οργίζεσαι. Βυθίζεσαι για ένα διάστημα ύστερα αρχίζει η αργή αλλά επίπονη αναρρίχηση γιατί αυτό το κοινότυπο «η ζωή συνεχίζεται….» είναι τελικά τόσο πραγματικό.
Όλα γύρω σου συνεχίζουν: η δουλειά, οι υποχρεώσεις, οι ζωές των υπόλοιπων αγαπημένων προσώπων. Συνεχίζουν όμως και οι ανάγκες σου και αυτές τελικά σε «σπρώχνουν» στην επιφάνεια…
Καθώς λοιπόν περνά η περίοδος του αρχικού πένθους, ενώνεις ξανά τα κομμάτια της ψυχής σου κι εκεί κάνεις απολογισμό. Τι μπόρεσες να «ξαναενώσεις», τι άλλαξε, τι «έσπασε», τι δε θα ξαναβρείς ποτέ, και συνειδητοποιείς ότι η απώλεια τελικά δε συνδέεται μόνο με το φυσικό θάνατο.
Η ζωή μας είναι γεμάτη απώλειες. Χωρισμοί, φίλοι που «χάθηκαν», όνειρα που έθαψες, ασθένειες που μας «σημάδεψαν», αποτυχίες απωθημένα ,συνθέτουν ένα νέο εαυτό τον οποίο καλείσαι να γνωρίσεις και να αποδεχτείς.
«Μηδενίζεις» το κοντέρ και μαθαίνεις να ζεις χωρίς το αγαπημένο πρόσωπο που έχασες… Μόνο η ανάμνησή του σε συντροφεύει. Πόσο πόνο κρύβει αυτό το «χωρίς»… ο πόνος δε σταματάει ποτέ, το «πένθος» έχει αρχή αλλά δε τερματίζεται… όμως εσύ για να τον διαχειριστείς , αλλάζεις….
Ότι δε σε σκοτώνει σε κάνει πιο δυνατό λένε. Πριν καλά καλά το καταλάβεις αυξάνεται περισσότερο η συναισθηματική σου νοημοσύνη, κατανοείς τον πόνο του άλλου, τον «αφουγκράζεσαι» ακόμη και στη σιωπή , τον «βλέπεις» στα μάτια των ανθρώπων γύρω σου. Και παραδόξως εκεί που νόμιζες πως «άδειασες», εκεί ανακαλύπτεις «απόθεμα» συναισθημάτων .
Παύεις πια να φοβάσαι. «Τι χειρότερο απ’ το θάνατο υπάρχει;» σκέφτεσαι. Και κάπως έτσι αρχίζεις να αντιμετωπίζεις από άλλη οπτική όλες εκείνες τις μέχρι πρότινος «φοβίες» και λύπες του παρελθόντος. Τα «ασήμαντα» αποκτούν πλέον την πραγματική τους διάσταση, το νόημα της ζωής έχει άλλη «γεύση».
Οι στιγμές ξέρεις πια πόσο μοναδικές είναι. Αποφασίζεις να τις ζεις πιο έντονα, να λες πιο συχνά σ αγαπώ, να εκφράζεις αυτά που νιώθεις. Τώρα πια ξέρεις πως το παρόν, γρήγορα γίνεται ανάμνηση. Στο χέρι σου λοιπόν είναι η ανάμνηση αυτή να έχει θετικό πρόσημο στο παζλ της ζωής σου… … …
anapnoes.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια :
Δημοσίευση σχολίου