Διαβάζω άρθρα, κείμενα , κοινοποιήσεις στα κοινωνικά δίκτυα για τις ερωτικές σχέσεις των ανθρώπων.
Τα περισσότερα κείμενα εστιάζουν σε αυτά που θέλουμε από τον/την σύντροφό μας. Να περνάμε καλά, να του λέμε τα προβλήματά μας, να είναι το παρεάκι μας, να του αρέσουν οι τρέλες μας, να μας ηρεμεί όταν είμαστε χάλια, να…να…να…
Η λίστα είναι ατελείωτη. Και αναρωτιέμαι αν τελικά βλέπουμε τις σχέσεις κάπως εγωιστικά. Ζητάμε. Θέλουμε. Μπορούμε όμως να προσφέρουμε κι εμείς τα αντίστοιχα που ζητάει ο άλλος;
Μπορεί να μην ταυτίζονται με τα δικά μας. Μπορούμε; Ή καλύτερα, θέλουμε;
Το να έχουμε κάποιες απαιτήσεις από την σχέση μας, είναι λογικό. Το παράλογο είναι να περιμένουμε από τον άλλο να μην έχει απαιτήσεις.
Σχέση σημαίνει σύνδεση δύο μερών, που συνήθως επιδρά το ένα πάνω στο άλλο.
Όταν περνάμε εμείς καλά, περνάει κι ο άλλος καλά;
Όταν του λέμε τα προβλήματά μας, ακούμε κι εμείς τα δικά του ή απλώς περιμένουμε να τελειώσει, για να αρχίσουμε;
Μας αρέσει που κάνουμε παρέα με τον συγκεκριμένο άνθρωπο, ή απλώς ζητάμε ένα ζεστό σώμα στο κρεβάτι μας, όταν πάμε για ύπνο;
Του αρέσουν πραγματικά οι τρέλες μας ή μας κάνει τα χατίρια γιατί μας νοιάζεται; Οι δικές του τρέλες μας αρέσουν κι εμάς, ή μήπως δεν τις ξέρουμε;
Μπορούμε να τον ηρεμήσουμε όταν είμαστε εμείς χάλια; Να παραβλέψουμε την δική μας ανάγκη για παρηγοριά ή τόνωση ηθικού, και να ικανοποιήσουμε την δική του;
Μπορούμε ??? Θέλουμε ???
Ίσως οι άνθρωποι να έχουν απογοητευτεί ή να έχουν βαρεθεί, με την πορεία των ανθρώπινων σχέσεων και να στράφηκαν σε άλλες σχέσεις, για να καλύψουν τυχόν συναισθηματικά κενά στη ζωή τους.
Όπως, στην σχέση του με τα ζώα. Τα κατοικίδια.
Προσφέρουν σε αυτό τις βασικές του ανάγκες, τροφή, υγεία, καθαριότητα, και κάποιες στιγμές ελευθερίας, και παίρνουν σε αντάλλαγμα αυτό που έχουν ανάγκη. Μια ζεστή υποδοχή, όταν επιστρέφουν στο σπίτι από την δουλειά, την ένδειξη ευγνωμοσύνης, μιαν αγκαλιά στον καναπέ, μια παρέα το βράδυ στο κρεβάτι, και πάει λέγοντας.
Δεν προσφέρουν σε αυτό κάτι παραπάνω, γιατί δεν ζητάει κάτι παραπάνω. Είναι μια σχέση πολύ εύκολη.
Οι σχέσεις μεταξύ των ανθρώπων, όμως, είναι πολύπλοκες.
Ο άνθρωπος είναι πιο πολύπλοκος οργανισμός.
Έχει όμως κάτι πολύ απλό. Κάτι που τα ζώα δυσκολεύονται να κάνουν.
Επικοινωνεί πιο εύκολα με τους γύρω του. Ο άνθρωπος είναι το πιο επικοινωνιακό ον στον πλανήτη.
Όχι μόνο μιλάει, αλλά ακούει κιόλας.
Το πρώτο το έχουμε τελειοποιήσει. Στο δεύτερο πάσχουμε λίγο.
Άκουσε τον άνθρωπο που έχεις δίπλα σου. Αφουγκράσου τον. Δεν ανοιγοκλείνει απλά το στόμα του. Δεν γκρινιάζει χωρίς λόγο.
Δεν έχετε τις ίδιες ανάγκες. Δεν έχετε τα ίδια γούστα. Μπορεί να μην πίνετε, ούτε καν τον ίδιο καφέ.
Μάθε τις ανάγκες του. Ρώτησε τον. Άκουσε τον. Ανακάλυψέ τον.
Μη ζητάς μόνο. Να προσφέρεις κιόλας.
anapnoes.gr
Τα περισσότερα κείμενα εστιάζουν σε αυτά που θέλουμε από τον/την σύντροφό μας. Να περνάμε καλά, να του λέμε τα προβλήματά μας, να είναι το παρεάκι μας, να του αρέσουν οι τρέλες μας, να μας ηρεμεί όταν είμαστε χάλια, να…να…να…
Η λίστα είναι ατελείωτη. Και αναρωτιέμαι αν τελικά βλέπουμε τις σχέσεις κάπως εγωιστικά. Ζητάμε. Θέλουμε. Μπορούμε όμως να προσφέρουμε κι εμείς τα αντίστοιχα που ζητάει ο άλλος;
Μπορεί να μην ταυτίζονται με τα δικά μας. Μπορούμε; Ή καλύτερα, θέλουμε;
Το να έχουμε κάποιες απαιτήσεις από την σχέση μας, είναι λογικό. Το παράλογο είναι να περιμένουμε από τον άλλο να μην έχει απαιτήσεις.
Σχέση σημαίνει σύνδεση δύο μερών, που συνήθως επιδρά το ένα πάνω στο άλλο.
Όταν περνάμε εμείς καλά, περνάει κι ο άλλος καλά;
Όταν του λέμε τα προβλήματά μας, ακούμε κι εμείς τα δικά του ή απλώς περιμένουμε να τελειώσει, για να αρχίσουμε;
Μας αρέσει που κάνουμε παρέα με τον συγκεκριμένο άνθρωπο, ή απλώς ζητάμε ένα ζεστό σώμα στο κρεβάτι μας, όταν πάμε για ύπνο;
Του αρέσουν πραγματικά οι τρέλες μας ή μας κάνει τα χατίρια γιατί μας νοιάζεται; Οι δικές του τρέλες μας αρέσουν κι εμάς, ή μήπως δεν τις ξέρουμε;
Μπορούμε να τον ηρεμήσουμε όταν είμαστε εμείς χάλια; Να παραβλέψουμε την δική μας ανάγκη για παρηγοριά ή τόνωση ηθικού, και να ικανοποιήσουμε την δική του;
Μπορούμε ??? Θέλουμε ???
Ίσως οι άνθρωποι να έχουν απογοητευτεί ή να έχουν βαρεθεί, με την πορεία των ανθρώπινων σχέσεων και να στράφηκαν σε άλλες σχέσεις, για να καλύψουν τυχόν συναισθηματικά κενά στη ζωή τους.
Όπως, στην σχέση του με τα ζώα. Τα κατοικίδια.
Προσφέρουν σε αυτό τις βασικές του ανάγκες, τροφή, υγεία, καθαριότητα, και κάποιες στιγμές ελευθερίας, και παίρνουν σε αντάλλαγμα αυτό που έχουν ανάγκη. Μια ζεστή υποδοχή, όταν επιστρέφουν στο σπίτι από την δουλειά, την ένδειξη ευγνωμοσύνης, μιαν αγκαλιά στον καναπέ, μια παρέα το βράδυ στο κρεβάτι, και πάει λέγοντας.
Δεν προσφέρουν σε αυτό κάτι παραπάνω, γιατί δεν ζητάει κάτι παραπάνω. Είναι μια σχέση πολύ εύκολη.
Οι σχέσεις μεταξύ των ανθρώπων, όμως, είναι πολύπλοκες.
Ο άνθρωπος είναι πιο πολύπλοκος οργανισμός.
Έχει όμως κάτι πολύ απλό. Κάτι που τα ζώα δυσκολεύονται να κάνουν.
Επικοινωνεί πιο εύκολα με τους γύρω του. Ο άνθρωπος είναι το πιο επικοινωνιακό ον στον πλανήτη.
Όχι μόνο μιλάει, αλλά ακούει κιόλας.
Το πρώτο το έχουμε τελειοποιήσει. Στο δεύτερο πάσχουμε λίγο.
Άκουσε τον άνθρωπο που έχεις δίπλα σου. Αφουγκράσου τον. Δεν ανοιγοκλείνει απλά το στόμα του. Δεν γκρινιάζει χωρίς λόγο.
Δεν έχετε τις ίδιες ανάγκες. Δεν έχετε τα ίδια γούστα. Μπορεί να μην πίνετε, ούτε καν τον ίδιο καφέ.
Μάθε τις ανάγκες του. Ρώτησε τον. Άκουσε τον. Ανακάλυψέ τον.
Μη ζητάς μόνο. Να προσφέρεις κιόλας.
Το άρθρο έγραψε ο Νίκος Θεοφιλόπουλος
anapnoes.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια :
Δημοσίευση σχολίου