Disqus


***
SEARCHING THE BLOG

Loading




SEARCHING


Τελευταίες ... Αναρτήσεις

Ο ΣΥΓΓΡΑΦΕΑΣ ΠΟΥ ΑΓΑΠΗΣΑ … ΣΕ ΑΠΟΦΘΕΓΜΑΤΑ !!!

ΝΙΚΟΣ ΚΑΖΑΝΤΖΑΚΗΣ

...Δεν Ελπίζω Τίποτα, Δεν Φοβάμαι Τίποτα, Είμαι Ελεύθερος. ...Ζούμε Μόνοι, Πεθαίνουμε Μόνοι, Το Ενδιάμεσο Φωτεινό Σημείο Το Λέμε Ζωή. ...Ελευτεριά Θα Πει Να Μάχεσαι Στη Γης Χωρίς Ελπίδα. ...Θεός Θα Πει Να Κυνηγάς Θεό Στον Αδειανόν Αγέρα. ...Ολάνθιστος Γκρεμός Της Γυναικός Το Σώμα. ...Πιο Δυνατή Η Ψυχή Από Την Ανάγκη, Και Δε Συχωρνάει. ...Τι Θα Πει Λεύτερος; Αυτός Που Δεν Φοβάται Το Θάνατο. ...Ότι Δεν Συνέβη Ποτέ, Είναι Ότι Δεν Ποθήσαμε Αρκετά. ...Αλίμονο Σε Όποιον Ζει Στην Έρημο Και Θυμάται Του Κόσμου. ...Αγωνιζόμαστε Για Τα Άφταστα, Και Γι' Αυτό Ο Άνθρωπος Έπαψε Να Είναι Ζώο. ...Ο Αληθινός Χριστός Περιπατάει Και Αγωνίζεται Μαζί Με Τους Ανθρώπους. ...Τα Τετραθέμελα Του Κόσμου Τούτου: Ψωμί, Κρασί, Φωτιά, Γυναίκα. ...Έχεις Τα Πινέλα, Έχεις Τα Χρώματα, Ζωγράφισε Τον Παράδεισο Και Μπες Μέσα. ...Η Πετρά, Το Σίδερο, Το Ατσάλι Δεν Αντέχουν. Ο Άνθρωπος Αντέχει. ...Αν Μια Γυναίκα Κοιμηθεί Μόνη, Ντροπιάζει Όλους Τους Άντρες. ...Ω Πολυφίλητο Κορμί, Το Πιο Κρυφό ‘Σαι Μονοπάτι. ...Η Στερνή Η Πιο Ιερή Μορφή Της Θεωρίας Είναι Η Πράξη.

*

Έλληνες γρηγορείτε ~ Εάλω η πατρίδα μας .!!!

*

ΥΠ' ΟΨIΝ ΕΛΛΗΝΙΚΟΥ ΛΑΟΥ !!!


«Το πρώτο βήμα για να εξοντώσεις ένα έθνος, είναι να διαγράψεις τη μνήμη του.

Να καταστρέψεις τα βιβλία του, την κουλτούρα του, την ιστορία του.

Μετά να βάλεις κάποιον να γράψει νέα βιβλία, να κατασκευάσει μια νέα παιδεία, να επινοήσει μια νέα ιστορία ...

Δεν θα χρειαστεί πολύς καιρός για να αρχίσει αυτό το έθνος να ξεχνά ποιο είναι και ποιο ήταν.

Ο υπόλοιπος κόσμος γύρω του θα το ξεχάσει ακόμα πιο γρήγορα».

"Μίλαν Κούντερα" (Το βιβλίο του γέλιου και της λήθης)

*

Η Ενημέρωση Έρχεται Κοντά σας !!!

Η Ενημέρωση Έρχεται Κοντά σας !!!

Δευτέρα 30 Απριλίου 2018

Συγγνώμη που σε ενοχλώ ακόμη
με μηνύματά μου !!!



Συγγνώμη που για ακόμη μία φορά διαταράσσω την ηρεμία σου, ενώ μου έχεις καταστήσει σαφές πως δε με θέλεις καθόλου στην ζωή σου. Αυτό ήταν το πρώτο πράγμα που σκέφτηκα όταν ακόμα ένα μήνυμα έφυγε απ’ το κινητό μου με παραλήπτρια εσένα. Πραγματικά συγγνώμη, που κάποιες φορές χάνω την άνιση μάχη που συμβαίνει καθημερινά μέσα στο μυαλό και την ψυχή μου και σε ενοχλώ.

Μια μάχη που ξεκινάει με το που ξυπνάω το πρωί και διαδραματίζεται κάθε στιγμή της ημέρας μου. Στη διαδρομή για το γραφείο, στη δουλειά, στην επιστροφή απ’ το γραφείο, στις ώρες με φίλους ή κάνοντας άλλα πράγματα και φυσικά, στο δυσκολότερο σημείο της ημέρας, όταν πλέον ξαπλώνω.

Εκεί το μυαλό μου σου ανήκει ολότελα, καθώς τίποτα δεν περισπά, έστω για λίγο, την προσοχή μου. Μια μάχη που όλος ο περίγυρός μου, εκτός ίσως απ’ αυτούς τους ελάχιστους που με γνωρίζουν καλύτερα κι από εμένα, νομίζει πως έχει τελειώσει και πως εσύ πλέον αποτελείς κομμάτι του παρελθόντος μου.

Τις περισσότερες φορές κερδίζω αυτήν τη μάχη. Περνάνε μέρες και εβδομάδες που δε σε ενοχλώ. Υπάρχουν όμως κάποιες μέρες δυσκολότερες απ’ τις άλλες. Υπάρχουν οι μέρες που γυρίζω εξαντλημένος απ’ τη δουλειά και δεν μπορώ να σε πάρω αγκαλιά και να ξεκουραστώ με το να σε προσέχω. Οι μέρες που το άγχος με κυριεύει και δε θα είναι το χαμόγελό σου που θα με αποφορτίσει.

Οι δυσκολότερες, όμως, είναι οι μέρες που είμαι χαρούμενος. Τότε, λείπεις παραπάνω, γιατί δεν μπορώ να μοιραστώ τη χαρά μου μαζί σου κι αυτή μετριάζεται και εξαλείφεται. Εκείνες τις μέρες λοιπόν χάνω αυτήν τη μάχη. Υποκύπτω στον πειρασμό και σου στέλνω, ελπίζοντας σε κάτι διαφορετικό απ’ την τελευταία φορά. Ελπίζοντας πως αντί για μία τυπική απάντηση ή σιωπή, θα με καλέσεις κοντά σου.

Για εκείνες τις μέρες, θέλω να σου ζητήσω συγγνώμη και να σε παρακαλέσω να μη με κακολογήσεις. Δεν το κάνω, ούτε για να σε ενοχλήσω ούτε για να ικανοποιήσω κάποιον εγωισμό. Το κάνω, γιατί σε θέλω δίπλα μου. Δίπλα μου στις δυσκολίες, αλλά πολύ παραπάνω, θέλω να είσαι ο άνθρωπος που θα μοιραστώ τις χαρές μου.

Δεν ξέρω αν πλέον σημαίνω κάτι για σένα, το πιθανότερο είναι πως όχι. Ή απλώς είμαι ένα «καλό παιδί» που πέρασε απ’ τη ζωή σου και σε έκανε να βιώσεις για λίγο κάποια δυνατά συναισθήματα. Για μένα, όμως, παραμένεις όλο μου το είναι. Η αρχή και τέλος μου. Επομένως, όλα τα ενδιάμεσα θέλω να τα μοιραστώ μαζί σου και γι’ αυτό κάποιες φορές χάνω τη μάχη.

Γι’ αυτές τις φορές που έχουν υπάρξει ήδη, και γι’ αυτές που δεδομένα θα υπάρξουν μελλοντικά, συγγνώμη… …


Επιμέλεια κειμένου: Αναστασία Νάννου

pillowfights.gr

Δεν υπάρχουν σχόλια :