«Οι Έλληνες παρουσιάζουν μία καταπληκτική αντίθεση προς τους άλλους λαούς. Έχουν το ένστικτο της ελευθερίας, λατρεύουν τον νεωτερισμό και αισθάνονται ακόρεστη δίψα για την πρόοδο.
Οι Έλληνες ουδέποτε δεσμεύθηκαν με το παρελθόν δι’ αλύσεων τυραννικής παραδόσεως. Και η θρησκεία των ακόμη ελάχιστα παρεμπόδισε την απεριόριστη ελευθερία των εμπνεύσεών των. Ενωρίτερα, επίσης, βλέπομε να αναφαίνεται μεταξύ των Ελλήνων κάτι το οποίο δεν ανεφάνη και ούτε υπήρξε εις ουδεμία άλλη χώρα της Ανατολής. Πρόκειται περί της ροπής την οποία έχουν οι Έλληνες να θεωρούν τα ανθρώπινα πράγματα ως αποκλειστικώς ανθρώπινα, και να διανοούνται επί των φυσικών φαινομένων ως να εξηρτάτο η κατανόησή των από την ορθή λειτουργία του λογικού του «νου». Και η ροπή αυτή δημιούργησε τον Ελληνικό ορθολογισμό, που ήταν αντίθετος προς την πνευματική συγκρότηση και εκδήλωση, την πνευματική μάλλον καθυστέρηση των άλλων λαών. Ομού δε με τον έρωτα προς την ελευθερία και με την ανεπτυγμένη αίσθηση που είχαν προς ό,τι καλό και ωραίο, οι Έλληνες προσέφεραν εις τους μετέπειτα ανθρώπους και τον ορθολογισμό των, ως το πολυτιμότερο δώρο που προσέφερε ποτέ λαός εις την ανθρωπότητα».
📖 ﹏✍
Γράφει ο Σπίνος Κωνσταντίνος… … Ο Ηράκλειτος (544-484 π.Χ) θεμελίωσε δύο σπουδαίες αρχές. Την αρχή της ενότητος των αντιθέσεων κατά την οποία μπορεί τα πράγματα να εμφανίζουν αντιτιθέμενες απόψεις, αλλά κατά βάθος συγκροτούν μια ενότητα. Τελική δε ενότης όλων των αντιθέσεων είναι ο θεός ο οποίος περιλαμβάνει το σύνολο των αντιθέσεων. Και την αρχή της συνεχούς ροής και εξελίξεως των πραγμάτων. Με την περίφημη φράση «Τα πάντα ρει».
Στο Αριστοτέλη οφείλεται η λεγόμενη διάκριση των εξουσιών σε νομοθετική, δικαστική και εκτελεστική. Την διάκριση αυτή παρουσίασε ως δική του ο σπουδαιότερος πρόδρομος της Γαλλικής Επαναστάσεως Μοντεσκιέ αφού την αντέγραψε αλλά ξέχασε να αναφέρει από πού.
Ο φιλόσοφος μαθηματικός και αστρονόμος Ξενοκράτης που καταγόταν από την μεγαρική αποικία Χαλκηδόνα, έλυσε το πρόβλημα της συνδυαστικής αναλύσεως, αφού βρήκε ότι ο αριθμός των συλλαβών που μπορεί να γραφεί με όλα τα γράμματα της αλφαβήτου είναι 1.002.000.000.000!!!
Ο φιλόσοφος φυσικός και αστρονόμος Αναξαγόρας ο Κλαζομενεύς υποστήριζε ότι ο κόσμος γεννήθηκε από ένα στρόβιλο που δημιούργησε ο νους (Θεός). Μέχρι κάποιου σημείου έθεσε τις βάσεις για τις θεωρίες του Kant και του Laplace.
Ο Ιάμβλιχος πρώτος εισήγαγε στην φιλοσοφική σκέψη την τριαδική διαλεκτική μέθοδο εξελίξεως, την οποία αντέγραψε πιστότατα ο Γερμανός ιδεαλιστής φιλόσοφος Έγελος και μετά από αυτόν ο Μαρξ.
Κατά την παράδοση ο Αρισταίος γιος του θεού Απόλλωνα και της Νύμφης Κυρήνηςδιδάχθηκε από τις Μούσες την καλλιέργεια του αμπελιού και την μελισσοκομία. Οι Μούσες του εμπιστεύτηκαν επίσης και τα κοπάδια των προβάτων τους που έβοσκαν στην πεδιάδα της Φθίας στη Θεσσαλία.
Εκεί ο Αρισταίος άρχισε να διδάσκει στους ανθρώπους την μελισσοκομική τέχνη και όσα άλλα του είχαν μάθει οι θεές. Αργότερα δίδαξε την τέχνη της μελισσοκομίας στη Λιβύη στις Κυκλάδες και στην Αρκαδία. Στην Αρκαδία μάλιστα τον τιμούσαν ως τον πατέρα της μελισσοκομίας.
Ο Εμπεδοκλής (495-435 π.Χ) είναι ο θεμελιωτής της προσφάτως επαναεμφανισθείσης θεωρίας της «εναισθήσεως», κατά την οποία το υποκείμενο αναγνωρίζει το αντικείμενο από τις αμοιβαίως όμοιες ενυπάρχουσες ποιότητες. Μάλιστα διατύπωσε παραστατικώς την θεωρία του λέγοντας ότι με την γη που ευρίσκεται μέσα μας γνωρίζουμε την γη, με το ύδωρ το ύδωρ, μα την στοργή την στοργή κλπ.
Ο Λεύκιππος και ο μαθητής του Δημόκριτος θεμελίωσαν την ατομική θεωρία επί των απόψεων της οποίας βασίσθηκε η νεωτέρα ατομική θεωρία και έρευνα όπως αναγνωρίζει ο Γκόμπερζ στο βιβλίο του «Οι Έλληνες στοχαστές».
Ο Θαλής ο Μιλήσιος (624-546 π.Χ) ένας από τους επτά σοφούς του αρχαίου κόσμου προέβλεψε την ηλιακή έκλειψη η οποία έλαβε χώρα τη 28η Μαΐου του 585 π.Χ!!!! (Ιουλιανό ημερολόγιο). Η πρόβλεψη αυτή ήταν η πρώτη που έγινε στον κόσμο και εις την οποία ήχθη ο Θαλής εκ της μελέτης των τροχιών του ηλίου και της σελήνης οι οποίες όταν συνέπιπταν κατά κάθετο έννοια προκαλούν έκλειψη.
Ο Περικλής είναι ο πρώτος πολιτικός στον κόσμο που έδωσε τον ορισμό του «Δημοκρατικού Πολιτεύματος». Στον περίφημο επιτάφιό του (Θουκ. Ιστ. Β. 37), λέει τα εξής: «Και όνομα μεν κέκληται δημοκρατία δια το οικείν μη ες ολίγους αλλ’ ες πλείονες», που σημαίνει». Και όσο για το όνομα (το πολίτευμα μας) ονομάζεται Δημοκρατία (κυριαρχία της πλειοψηφίας του λαού), γιατί στηρίζεται όχι στους λίγους αλλά στους περισσότερους (πλειοψηφία)».
Δεν υπάρχουν σχόλια :
Δημοσίευση σχολίου