Υπάρχουν δύο είδη ανθρώπων: αυτοί που προσπαθούν να κάνουν τα πράγματα σωστά και αυτοί που προσπαθούν να κάνουν τα σωστά πράγματα. Η πρώτη περίπτωση μας οδηγεί στο αποτέλεσμα, ενώ η δεύτερη αφορά το άτομο.
Όταν κάποιος προσπαθεί να κάνει τα πράγματα σωστά, μπορεί ενδεχομένως για να πετύχει το αποτέλεσμα να παραβλέψει ή να επικαλύψει αδυναμίες, ενώ όταν προσπαθεί να κάνει τα σωστά πράγματα, αναγνωρίζει τις αδυναμίες και τις διορθώνει.
Μια αδυναμία όλων των ανθρώπων που προσπαθούν είτε να την επικαλύψουν είτε να την διορθώσουν, είναι το λάθος.
Τα λάθη αποτελούν ένα πολύ δύσκολο ζήτημα για να αναφερθεί, να συζητηθεί και να αναλυθεί. Όταν έρχεται η ώρα να σκεφτεί ή να μιλήσει κάποιος για τα λάθη του, νιώθει άβολα, αμήχανα και μειονεκτικά. Το ίδιο άτομο ανακουφίζεται και παίρνει θάρρος, μόνο, όταν αναφέρονται ή εξετάζονται λάθη άλλων προσώπων και όχι τα δικά του.
Ωστόσο, αν θέλει κάποιος να «πάρει» τη ζωή του στα σοβαρά και να την καθοδηγήσει από το σημείο που βρίσκεται τώρα, στο σημείο που επιθυμεί να βρίσκεται στο μέλλον, θα πρέπει να κατανοήσει την πραγματική ουσία του λάθους.
Η κοινωνία έχει εξελιχθεί σ’ ένα πολύπλοκο σύστημα παρακολούθησης της «ζωής των άλλων», διότι είναι πιο εύκολο για τον καθένα να κρίνει τις επιλογές των άλλων παρά τις δικές του. Η αυτοκριτική «κοστίζει» και «πονάει», ενώ με την υπεκφυγή της ο πόνος απαλύνεται και ξεχνιέται προσωρινά κάθε πρόβλημα.
Γι΄ αυτό όλοι δίνουν τεράστια σημασία στο «λάθος του άλλου» παρά «στο δικό τους λάθος».
Όλοι μας έχουμε ακούσει τη φράση: Μαθαίνουμε από τα λάθη μας.
Αφού τα λάθη μας αποτελούν μάθημα, τότε γιατί φοβόμαστε τόσο πολύ να τα κάνουμε;
Όταν ήμασταν μικροί ακούγαμε συχνά τις φράσεις: Αυτό που κάνεις είναι λάθος, το άλλο που κάνεις είναι λάθος, αυτό που σκέφτεσαι είναι λάθος, αυτό που λες είναι λάθος.
Αυτό έχει σαν αποτέλεσμα να δημιουργηθεί ένας φόβος απέναντι σε κάθε λάθος. Κι έτσι, όλοι κάνουν τα πάντα για να αποφύγουν κάποιο λάθος που θα τους οδηγήσει σ’ ένα αβέβαιο περιβάλλον, στο οποίο θ’ αναγκαστούν ν’ αναμετρηθούν με το φόβο του αποτελέσματος που θα προκαλέσει το λάθος τους.
Και ποιος δεν έχει κάνει λάθη;
Λάθη σε εκτιμήσεις, χειρισμούς, σχέσεις και επιλογές; Λάθη σε συζητήσεις, στη δουλειά, στην ομάδα, στην παρέα; Λάθη σε αγορά ή πώληση, σε δάνειο ή συμβόλαιο;
Το λάθος δημιουργεί ένα συναίσθημα που κάνει το άτομο να τα βάζει με τον εαυτό σου και πιθανότατα έχει προκαλέσει αναταραχή στη ζωή και την ηρεμία του. Όμως, το λάθος δεν διαρκεί για πάντα. Για πάντα διαρκεί το μάθημα που προσφέρει ένα λάθος στο άτομο που το κάνει.
Το ανθρώπινο μυαλό μάς επιτρέπει να αξιολογήσουμε το κάθε λάθος και να το αξιοποιήσουμε ως μάθημα. Ένα λάθος προσφέρει μια εμπειρία ζωής που μπορεί να αποτελέσει σπουδαίο μάθημα για να γίνουμε καλύτεροι στο μέλλον.
Κανείς δεν μπορεί να ξέρει τι να κάνει αύριο σωστότερα, αν πρώτα δε μελετήσει τι έκανε λάθος σήμερα.
Ένα άτομο προσανατολισμένο στην επιτυχία του θα πρέπει να έχει διαρκώς στραμμένη την προσοχή του σε γεγονότα της ζωής του που έχουν να του διδάξουν κάτι. Τα λάθη χαρίζουν γνώση. Είναι πηγές πληροφόρησης σχετικά με το πώς τα πάμε στη ζωή μας.
Κομμάτι μιας υγιούς Νοοτροπίας Ανάπτυξης και Επιτυχίας είναι η πεποίθηση πως δεν υπάρχουν λάθη· υπάρχουν μόνο μαθήματα. Τα λάθη βοηθούν ένα άτομο να ωριμάσει και αποτελούν βήματα προς την επιτυχία του.
Το να παραμείνει κάποιος εγκλωβισμένος σε ό,τι έκανε λάθος, είναι ο γρηγορότερος τρόπος να κάνει λάθος και στο επόμενο βήμα του.
Τα λάθη είναι μέρος της διαδικασίας προόδου και συμβαίνουν, όταν κάποιος ξεπερνά τα όρια του εαυτού του. Είναι αποτελέσματα πράξεων, όπως ακριβώς και η Επιτυχία.
Όποιος δεν κάνει λάθη, τότε δεν ξεπερνά τον εαυτό του. Αν δεν ξεπερνά τον εαυτό του, δεν θ’ αναγνωρίσει ποτέ πόσο σπουδαίο μπορεί να είναι το πλήρες δυναμικό του.
Αν κάποιος δεν έκανε ποτέ λάθη, σημαίνει ότι δεν έκανε ποτέ το παραμικρό. Δεν αναπτύσσεται και «βουλιάζει» στη μετριότητα που του προσφέρει η διστακτικότητα, η αναποφασιστικότητα και η αμφιβολία.
Έχει σκεφτεί ποτέ κανείς γιατί κερδίζουν οι νικητές; Κερδίζουν, επειδή οι νικητές κάνουν πολύ περισσότερα λάθη από τους χαμένους. Αποκτούν συνεχή πληροφόρηση και συνεχίζουν να δοκιμάζουν νέα πράγματα και τεχνικές, ώσπου να αξιώσουν νέες πιθανότητες.
Το μεγαλύτερο πρόβλημα των χαμένων είναι ότι εκλαμβάνουν το λάθος ως ένα φοβερό γεγονός και δεν έχουν μάθει ν’ αναγνωρίζουν τη θετική πλευρά του.
Μαθαίνουμε πολλά περισσότερα από τα λάθη μας παρά από τα σωστά μας. Τα λάθη μας δίνουν την ευκαιρία να μελετήσουμε, ν’ αναλύσουμε και ν’ ανασυνταχθούμε, σχεδιάζοντας νέες στρατηγικές. Τα σωστά μας χαρίζουν χαρά, μα ελάχιστη γνώση. Αυτός είναι ο λόγος που πρέπει να καλωσορίζουμε τα λάθη μας.
Η διαδικασία με την οποία μπορεί κανείς ν’ αντιμετωπίσει τα λάθη του ως μάθημα και όχι ως τη συντέλεια του κόσμου, ξεκινάει με την αποδοχή του λάθους.
Απαιτείται θάρρος για ν’ αναλάβει κανείς την ευθύνη ενός λάθους που του «στοιχίζει» προσωπικά, επαγγελματικά, οικονομικά. Αλλά, η παραδοχή ενός λάθους είναι σημάδι ωριμότητας.
Το να μην αναγνωρίζει κάποιος το λάθος του είναι σαν να το αρνείται και να εθελοτυφλεί. Και με αυτή τη στάση το μόνο που καταφέρνει είναι να περιορίσει το καλύτερο μέλλον του.
Ένα λάθος θα πρέπει ν’ αναγνωρίζεται ως ένα βήμα στο δρόμο προς την Επιτυχία.
Αν κάποιο άτομο δεν είχε κάνει αυτό το βήμα, δε θα γνώριζε αν τον οδηγεί ή όχι εκεί που στοχεύει. Αν άφηνε το φόβο ενός λάθους να καθοδηγήσει τη ζωή του, θα αδρανοποιούνταν και δεν θ’ αποκτούσε τις εμπειρίες που έχει σήμερα.
Και οι εμπειρίες των λαθών είναι εμπλουτισμένες με πληροφορίες που αν αξιοποιηθούν σωστά μπορούν να βοηθήσουν το άτομο να διαμορφώσει έναν καλύτερο χαρακτήρα, μια καλύτερη συμπεριφορά και ένα καλύτερο μέλλον.
Επομένως, η επιλογή που έχει να κάνει κάθε άτομο είναι αν θα πάρει αυτά τα δωρεάν μαθήματα που του χαρίζει η ζωή για να βελτιωθεί ή αν θα σταθεί ακινητοποιημένος και αδρανής μπροστά στον πόνο, στον φόβο ή την αμφιβολία που μπορεί να προκαλέσει ένα λάθος στη ζωή του.
Λάθη κάνουν όλοι.
Τόσο οι νικητές όσο και οι χαμένοι.
Η ερμηνεία που δίνει ο καθένας στο λάθος του, είναι αυτή που καθορίζει τη ζωή του.
Έτσι, δεν είναι, Νικητή ???
success-calling.com
Όταν κάποιος προσπαθεί να κάνει τα πράγματα σωστά, μπορεί ενδεχομένως για να πετύχει το αποτέλεσμα να παραβλέψει ή να επικαλύψει αδυναμίες, ενώ όταν προσπαθεί να κάνει τα σωστά πράγματα, αναγνωρίζει τις αδυναμίες και τις διορθώνει.
Μια αδυναμία όλων των ανθρώπων που προσπαθούν είτε να την επικαλύψουν είτε να την διορθώσουν, είναι το λάθος.
Τα λάθη αποτελούν ένα πολύ δύσκολο ζήτημα για να αναφερθεί, να συζητηθεί και να αναλυθεί. Όταν έρχεται η ώρα να σκεφτεί ή να μιλήσει κάποιος για τα λάθη του, νιώθει άβολα, αμήχανα και μειονεκτικά. Το ίδιο άτομο ανακουφίζεται και παίρνει θάρρος, μόνο, όταν αναφέρονται ή εξετάζονται λάθη άλλων προσώπων και όχι τα δικά του.
Ωστόσο, αν θέλει κάποιος να «πάρει» τη ζωή του στα σοβαρά και να την καθοδηγήσει από το σημείο που βρίσκεται τώρα, στο σημείο που επιθυμεί να βρίσκεται στο μέλλον, θα πρέπει να κατανοήσει την πραγματική ουσία του λάθους.
Η κοινωνία έχει εξελιχθεί σ’ ένα πολύπλοκο σύστημα παρακολούθησης της «ζωής των άλλων», διότι είναι πιο εύκολο για τον καθένα να κρίνει τις επιλογές των άλλων παρά τις δικές του. Η αυτοκριτική «κοστίζει» και «πονάει», ενώ με την υπεκφυγή της ο πόνος απαλύνεται και ξεχνιέται προσωρινά κάθε πρόβλημα.
Γι΄ αυτό όλοι δίνουν τεράστια σημασία στο «λάθος του άλλου» παρά «στο δικό τους λάθος».
Όλοι μας έχουμε ακούσει τη φράση: Μαθαίνουμε από τα λάθη μας.
Αφού τα λάθη μας αποτελούν μάθημα, τότε γιατί φοβόμαστε τόσο πολύ να τα κάνουμε;
Όταν ήμασταν μικροί ακούγαμε συχνά τις φράσεις: Αυτό που κάνεις είναι λάθος, το άλλο που κάνεις είναι λάθος, αυτό που σκέφτεσαι είναι λάθος, αυτό που λες είναι λάθος.
Αυτό έχει σαν αποτέλεσμα να δημιουργηθεί ένας φόβος απέναντι σε κάθε λάθος. Κι έτσι, όλοι κάνουν τα πάντα για να αποφύγουν κάποιο λάθος που θα τους οδηγήσει σ’ ένα αβέβαιο περιβάλλον, στο οποίο θ’ αναγκαστούν ν’ αναμετρηθούν με το φόβο του αποτελέσματος που θα προκαλέσει το λάθος τους.
Και ποιος δεν έχει κάνει λάθη;
Λάθη σε εκτιμήσεις, χειρισμούς, σχέσεις και επιλογές; Λάθη σε συζητήσεις, στη δουλειά, στην ομάδα, στην παρέα; Λάθη σε αγορά ή πώληση, σε δάνειο ή συμβόλαιο;
Το λάθος δημιουργεί ένα συναίσθημα που κάνει το άτομο να τα βάζει με τον εαυτό σου και πιθανότατα έχει προκαλέσει αναταραχή στη ζωή και την ηρεμία του. Όμως, το λάθος δεν διαρκεί για πάντα. Για πάντα διαρκεί το μάθημα που προσφέρει ένα λάθος στο άτομο που το κάνει.
Το ανθρώπινο μυαλό μάς επιτρέπει να αξιολογήσουμε το κάθε λάθος και να το αξιοποιήσουμε ως μάθημα. Ένα λάθος προσφέρει μια εμπειρία ζωής που μπορεί να αποτελέσει σπουδαίο μάθημα για να γίνουμε καλύτεροι στο μέλλον.
Κανείς δεν μπορεί να ξέρει τι να κάνει αύριο σωστότερα, αν πρώτα δε μελετήσει τι έκανε λάθος σήμερα.
Ένα άτομο προσανατολισμένο στην επιτυχία του θα πρέπει να έχει διαρκώς στραμμένη την προσοχή του σε γεγονότα της ζωής του που έχουν να του διδάξουν κάτι. Τα λάθη χαρίζουν γνώση. Είναι πηγές πληροφόρησης σχετικά με το πώς τα πάμε στη ζωή μας.
Κομμάτι μιας υγιούς Νοοτροπίας Ανάπτυξης και Επιτυχίας είναι η πεποίθηση πως δεν υπάρχουν λάθη· υπάρχουν μόνο μαθήματα. Τα λάθη βοηθούν ένα άτομο να ωριμάσει και αποτελούν βήματα προς την επιτυχία του.
Το να παραμείνει κάποιος εγκλωβισμένος σε ό,τι έκανε λάθος, είναι ο γρηγορότερος τρόπος να κάνει λάθος και στο επόμενο βήμα του.
Τα λάθη είναι μέρος της διαδικασίας προόδου και συμβαίνουν, όταν κάποιος ξεπερνά τα όρια του εαυτού του. Είναι αποτελέσματα πράξεων, όπως ακριβώς και η Επιτυχία.
Όποιος δεν κάνει λάθη, τότε δεν ξεπερνά τον εαυτό του. Αν δεν ξεπερνά τον εαυτό του, δεν θ’ αναγνωρίσει ποτέ πόσο σπουδαίο μπορεί να είναι το πλήρες δυναμικό του.
Αν κάποιος δεν έκανε ποτέ λάθη, σημαίνει ότι δεν έκανε ποτέ το παραμικρό. Δεν αναπτύσσεται και «βουλιάζει» στη μετριότητα που του προσφέρει η διστακτικότητα, η αναποφασιστικότητα και η αμφιβολία.
Έχει σκεφτεί ποτέ κανείς γιατί κερδίζουν οι νικητές; Κερδίζουν, επειδή οι νικητές κάνουν πολύ περισσότερα λάθη από τους χαμένους. Αποκτούν συνεχή πληροφόρηση και συνεχίζουν να δοκιμάζουν νέα πράγματα και τεχνικές, ώσπου να αξιώσουν νέες πιθανότητες.
Το μεγαλύτερο πρόβλημα των χαμένων είναι ότι εκλαμβάνουν το λάθος ως ένα φοβερό γεγονός και δεν έχουν μάθει ν’ αναγνωρίζουν τη θετική πλευρά του.
Μαθαίνουμε πολλά περισσότερα από τα λάθη μας παρά από τα σωστά μας. Τα λάθη μας δίνουν την ευκαιρία να μελετήσουμε, ν’ αναλύσουμε και ν’ ανασυνταχθούμε, σχεδιάζοντας νέες στρατηγικές. Τα σωστά μας χαρίζουν χαρά, μα ελάχιστη γνώση. Αυτός είναι ο λόγος που πρέπει να καλωσορίζουμε τα λάθη μας.
Η διαδικασία με την οποία μπορεί κανείς ν’ αντιμετωπίσει τα λάθη του ως μάθημα και όχι ως τη συντέλεια του κόσμου, ξεκινάει με την αποδοχή του λάθους.
Απαιτείται θάρρος για ν’ αναλάβει κανείς την ευθύνη ενός λάθους που του «στοιχίζει» προσωπικά, επαγγελματικά, οικονομικά. Αλλά, η παραδοχή ενός λάθους είναι σημάδι ωριμότητας.
Το να μην αναγνωρίζει κάποιος το λάθος του είναι σαν να το αρνείται και να εθελοτυφλεί. Και με αυτή τη στάση το μόνο που καταφέρνει είναι να περιορίσει το καλύτερο μέλλον του.
Ένα λάθος θα πρέπει ν’ αναγνωρίζεται ως ένα βήμα στο δρόμο προς την Επιτυχία.
Αν κάποιο άτομο δεν είχε κάνει αυτό το βήμα, δε θα γνώριζε αν τον οδηγεί ή όχι εκεί που στοχεύει. Αν άφηνε το φόβο ενός λάθους να καθοδηγήσει τη ζωή του, θα αδρανοποιούνταν και δεν θ’ αποκτούσε τις εμπειρίες που έχει σήμερα.
Και οι εμπειρίες των λαθών είναι εμπλουτισμένες με πληροφορίες που αν αξιοποιηθούν σωστά μπορούν να βοηθήσουν το άτομο να διαμορφώσει έναν καλύτερο χαρακτήρα, μια καλύτερη συμπεριφορά και ένα καλύτερο μέλλον.
Επομένως, η επιλογή που έχει να κάνει κάθε άτομο είναι αν θα πάρει αυτά τα δωρεάν μαθήματα που του χαρίζει η ζωή για να βελτιωθεί ή αν θα σταθεί ακινητοποιημένος και αδρανής μπροστά στον πόνο, στον φόβο ή την αμφιβολία που μπορεί να προκαλέσει ένα λάθος στη ζωή του.
Λάθη κάνουν όλοι.
Τόσο οι νικητές όσο και οι χαμένοι.
Η ερμηνεία που δίνει ο καθένας στο λάθος του, είναι αυτή που καθορίζει τη ζωή του.
Έτσι, δεν είναι, Νικητή ???
success-calling.com
Δεν υπάρχουν σχόλια :
Δημοσίευση σχολίου