«Ανανέωση», «αλλαγή», «service» και όλες οι ωραίες λέξεις οι οποίες μολονότι μας συστήνονται με τα καλά τους, συνήθως έρχονται μετά από γκριζαρισμένες μέρες, για να μην πούμε μαύρες! Υπάρχουν πράγματα που φωνάζουν και δεν προλαβαίνεις να τα ακούσεις. Εκείνα κρατούν τα καμπανάκια.
Δε θες να δεις ανθρώπους.
Γυρνάς από τη δουλειά σου ή από τις δουλειές σου και το μόνο πράγμα που σκέφτεσαι, είναι πώς θα πας στην πολυθρόνα. Εκεί, θα κάτσεις μέχρι την ώρα που θα σε πετάξει από πάνω της και αυτή και θα σε στείλει στο «αρμοδιότερο» για καθισιό, στο κρεβάτι! «Τί καφέδες και έξοδοι τώρα, θέλουν στην καλύτερη περπάτημα και στη χειρότερη οδήγηση». «Άνθρωποι; Τρελός είσαι; Δε θέλω οχλαγωγία και φασαρία». Αν σε ενοχλούν τα πάντα εκτός από το σπίτι σου, τότε έχεις κηρυχθεί «διατηρητέο».
Έχει και τα καλά της η τηλεόραση…
Πιο «όχι» δε γίνεται. Για την ακρίβεια, «ΌΧΙ». Δε θα γίνουμε εξυπνάκηδες αλλά η τηλεόραση, όλο και πιο σπάνια έχει κάτι που μπορεί να σε κρατήσει κοντά της. Μάλιστα, φήμες λένε ότι αν αποχωρήσει ο καναπές, η τηλεόραση δε θα έχει μέλλον…Η τηλεόραση έχει μεταμορφωθεί σε μια πύλη του τρόμου στην οποία κινδυνεύεις να μπεις από τη στιγμή που κρατάς το τηλεκοντρόλ. Αν ξαφνικά, άλλαξες γνώμη, ψάξε στο δέρμα σου μήπως τυχόν και βρεις σκουριά. Διόλου απίθανο.
Πιστεύεις ότι ακόμη και οι μικροί θόρυβοι,
έρχονται από τον Άδη.
Δε μιλάμε για κόρνες, βουητά και νέα γενιά αυτοκινήτων-ηχείων που η λαμαρίνα δεν αντέχει τα watt. Μιλάμε για ένα στυλό, για ένα πληκτρολόγιο, για ένα μεταλλικό σκεύος που έπεσε κάτω και σε κάνει να θες μια καταπαχτή να ανοίξει για σένα και να σώσει τα αυτιά σου. Έχεις μπει βαθιά στο «παλαιοπωλείο» αν ξεφυσάς για μικροθορύβους.
Το ΣΚ σε αγχώνει, δε σε ξεκουράζει.
Παρασκευή: Η μέρα που οι Φλίνστοουνς, έχουν να πουν «Γιάμπα-γιάμπα- ντου». Αν αυτές τις μέρες τις έχεις φυλάξει για ύπνο, είναι φυσιολογικό. Αν πάλι τις έχεις φυλάξει για νάρκη, τότε δεν είναι. Όσο να ναι, είναι άλλο να κοιμάσαι 12 ώρες το Σάββατο και 12 την Κυριακή και άλλο να θεωρείς «ξύπνημα» το να κρατάς το λαπ τοπ ξαπλωμένος. Αν η Παρασκευή έρχεται και ψάχνεις το πού θα πρωτο-σπαταλήσεις το κέφι σου και τελικά αγχώνεσαι και προτιμάς τη «σταθερά» του κρεβατιού, πάρε το ξεσκονόπανο και ξεκίνα από το κεφάλι.
Αλλάζεις γνώμες για ανθρώπους από μέρα σε μέρα.
Δε μιλάμε για εκείνους που έχουν ανάγει την αλλαγή γνώμης για τους συνανθρώπους τους σε τέχνη. Μιλάμε για σένα που είσαι σταθερός. Αν αρχίζεις και βλέπεις έντονα πως τη Δευτέρα βάζεις 10 σε κάποιον και την Τρίτη του βάζεις -10, μην πεις «μα κάθε μέρα είναι ξεχωριστή». Στημένο παιχνίδι έχεις δημιουργήσει, ψάχνεις να βρεις ενδιαφέρον αλλάζοντας μέσα σου τους ίδιους ανθρώπους. Επειγόντως καλοπέραση.
Νιώθεις καλά μέχρι να σε ρωτήσουν «Πώς είσαι;».
Μερικές φορές, είναι πιο δύσκολο να απαντήσεις σε τέτοιες ερωτήσεις. Σε ρωτάνε το τυπικό, τους λες σχεδόν επακριβώς πώς είσαι. Εκείνοι, ενθουσιάζονται και εσύ απορείς μήπως μιλούσαν στο handsfree και το «εξαιρετικά περνάς!!!» το είπαν σε άλλον. Αν δυσκολεύεσαι στο να απαντήσεις, σε μια ερώτηση τέτοια και να πεις «μια χαρά», να εύχεσαι να μη σε ρωτήσουν «πού το βρίσκεις τόσο κέφι;».
Αποφεύγεις τη μουσική.
Για να μην ψάχνεις κουρτίνες πίσω από παράθυρα να κρυφτείς, λέμε εξ? αρχής πως αποκλείουμε 1) δυνατή μουσική 2) death metal και άλλα άσματα (ονόματα δε λέμε) που έχουν θόρυβο αντί για στίχους και νότες. Μιλάμε για ο,τιδήποτε σου έφτιαχνε τη μέρα -ακούγοντάς το- και για κάποιον λόγο τώρα, σε ενοχλεί. Αν κάτι ισχύει παραπάνω από «προσωρινά», χρειάζεται αντίδραση. Σημάδι διαχρονικής κόπωσης και βαρεμάρας. Η μουσική είναι το μόνο χρώμα που βλέπουν τα αυτιά σου.
Αποθεώνεις την καθημερινότητα.
«Η καθημερινότητα είναι τέλεια!!!, Τέλεια!!!, Φοβερή!!!». Αυτό, το μάθαμε. Τώρα, ας μάθουμε απ?έξω άλλα ποιηματάκια…Μια χαρά είναι η ρουτίνα και αν κυλάει φυσιολογικά, δε χρειάζεται να φτιάξεις βωμό και να τη λατρεύεις. Αν έχεις αρχίσει να τη λατρεύεις, σημαίνει ότι φοβάσαι τι θα γίνεις χωρίς αυτήν. Ίσως λίγο πιο ενεργητικός και πιο ζωντανός. Μέχρι να καταλήξεις στο τί θα πάθεις αν σε αφήσει η ρουτίνα, άφησέ την εσύ. Άνθρωπος είσαι, όχι …μνημείο!!!
anapnoes.gr
Δε θες να δεις ανθρώπους.
Γυρνάς από τη δουλειά σου ή από τις δουλειές σου και το μόνο πράγμα που σκέφτεσαι, είναι πώς θα πας στην πολυθρόνα. Εκεί, θα κάτσεις μέχρι την ώρα που θα σε πετάξει από πάνω της και αυτή και θα σε στείλει στο «αρμοδιότερο» για καθισιό, στο κρεβάτι! «Τί καφέδες και έξοδοι τώρα, θέλουν στην καλύτερη περπάτημα και στη χειρότερη οδήγηση». «Άνθρωποι; Τρελός είσαι; Δε θέλω οχλαγωγία και φασαρία». Αν σε ενοχλούν τα πάντα εκτός από το σπίτι σου, τότε έχεις κηρυχθεί «διατηρητέο».
Έχει και τα καλά της η τηλεόραση…
Πιο «όχι» δε γίνεται. Για την ακρίβεια, «ΌΧΙ». Δε θα γίνουμε εξυπνάκηδες αλλά η τηλεόραση, όλο και πιο σπάνια έχει κάτι που μπορεί να σε κρατήσει κοντά της. Μάλιστα, φήμες λένε ότι αν αποχωρήσει ο καναπές, η τηλεόραση δε θα έχει μέλλον…Η τηλεόραση έχει μεταμορφωθεί σε μια πύλη του τρόμου στην οποία κινδυνεύεις να μπεις από τη στιγμή που κρατάς το τηλεκοντρόλ. Αν ξαφνικά, άλλαξες γνώμη, ψάξε στο δέρμα σου μήπως τυχόν και βρεις σκουριά. Διόλου απίθανο.
Πιστεύεις ότι ακόμη και οι μικροί θόρυβοι,
έρχονται από τον Άδη.
Δε μιλάμε για κόρνες, βουητά και νέα γενιά αυτοκινήτων-ηχείων που η λαμαρίνα δεν αντέχει τα watt. Μιλάμε για ένα στυλό, για ένα πληκτρολόγιο, για ένα μεταλλικό σκεύος που έπεσε κάτω και σε κάνει να θες μια καταπαχτή να ανοίξει για σένα και να σώσει τα αυτιά σου. Έχεις μπει βαθιά στο «παλαιοπωλείο» αν ξεφυσάς για μικροθορύβους.
Το ΣΚ σε αγχώνει, δε σε ξεκουράζει.
Παρασκευή: Η μέρα που οι Φλίνστοουνς, έχουν να πουν «Γιάμπα-γιάμπα- ντου». Αν αυτές τις μέρες τις έχεις φυλάξει για ύπνο, είναι φυσιολογικό. Αν πάλι τις έχεις φυλάξει για νάρκη, τότε δεν είναι. Όσο να ναι, είναι άλλο να κοιμάσαι 12 ώρες το Σάββατο και 12 την Κυριακή και άλλο να θεωρείς «ξύπνημα» το να κρατάς το λαπ τοπ ξαπλωμένος. Αν η Παρασκευή έρχεται και ψάχνεις το πού θα πρωτο-σπαταλήσεις το κέφι σου και τελικά αγχώνεσαι και προτιμάς τη «σταθερά» του κρεβατιού, πάρε το ξεσκονόπανο και ξεκίνα από το κεφάλι.
Αλλάζεις γνώμες για ανθρώπους από μέρα σε μέρα.
Δε μιλάμε για εκείνους που έχουν ανάγει την αλλαγή γνώμης για τους συνανθρώπους τους σε τέχνη. Μιλάμε για σένα που είσαι σταθερός. Αν αρχίζεις και βλέπεις έντονα πως τη Δευτέρα βάζεις 10 σε κάποιον και την Τρίτη του βάζεις -10, μην πεις «μα κάθε μέρα είναι ξεχωριστή». Στημένο παιχνίδι έχεις δημιουργήσει, ψάχνεις να βρεις ενδιαφέρον αλλάζοντας μέσα σου τους ίδιους ανθρώπους. Επειγόντως καλοπέραση.
Νιώθεις καλά μέχρι να σε ρωτήσουν «Πώς είσαι;».
Μερικές φορές, είναι πιο δύσκολο να απαντήσεις σε τέτοιες ερωτήσεις. Σε ρωτάνε το τυπικό, τους λες σχεδόν επακριβώς πώς είσαι. Εκείνοι, ενθουσιάζονται και εσύ απορείς μήπως μιλούσαν στο handsfree και το «εξαιρετικά περνάς!!!» το είπαν σε άλλον. Αν δυσκολεύεσαι στο να απαντήσεις, σε μια ερώτηση τέτοια και να πεις «μια χαρά», να εύχεσαι να μη σε ρωτήσουν «πού το βρίσκεις τόσο κέφι;».
Αποφεύγεις τη μουσική.
Για να μην ψάχνεις κουρτίνες πίσω από παράθυρα να κρυφτείς, λέμε εξ? αρχής πως αποκλείουμε 1) δυνατή μουσική 2) death metal και άλλα άσματα (ονόματα δε λέμε) που έχουν θόρυβο αντί για στίχους και νότες. Μιλάμε για ο,τιδήποτε σου έφτιαχνε τη μέρα -ακούγοντάς το- και για κάποιον λόγο τώρα, σε ενοχλεί. Αν κάτι ισχύει παραπάνω από «προσωρινά», χρειάζεται αντίδραση. Σημάδι διαχρονικής κόπωσης και βαρεμάρας. Η μουσική είναι το μόνο χρώμα που βλέπουν τα αυτιά σου.
Αποθεώνεις την καθημερινότητα.
«Η καθημερινότητα είναι τέλεια!!!, Τέλεια!!!, Φοβερή!!!». Αυτό, το μάθαμε. Τώρα, ας μάθουμε απ?έξω άλλα ποιηματάκια…Μια χαρά είναι η ρουτίνα και αν κυλάει φυσιολογικά, δε χρειάζεται να φτιάξεις βωμό και να τη λατρεύεις. Αν έχεις αρχίσει να τη λατρεύεις, σημαίνει ότι φοβάσαι τι θα γίνεις χωρίς αυτήν. Ίσως λίγο πιο ενεργητικός και πιο ζωντανός. Μέχρι να καταλήξεις στο τί θα πάθεις αν σε αφήσει η ρουτίνα, άφησέ την εσύ. Άνθρωπος είσαι, όχι …μνημείο!!!
Το άρθρο έγραψε ο Αλέξανδρος Δρίβας anapnoes.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια :
Δημοσίευση σχολίου