Η κάθαρση είναι μια λυτρωτική και πολύ θεραπευτική διαδικασία. Είναι η τελετουργική απαλλαγή από το μίασμα της αμαρτίας που βαραίνει τους ώμους και την ψυχή μας. Είναι τελετουργική αφού προϋποθέτει και μάρτυρες παρόντες, να μαρτυρούν πως θα πέσει Φως στο σκοτάδι και θα το εξαφανίσει. Οι μάρτυρες μπορεί να είναι ο εσωτερικός μας Παρατηρητής όταν κάνουμε το τελετουργικό καθαρμού μόνοι μας, ή ο/η θεραπευτής/τρια που είναι εκεί μαζί μας όταν ξεδιπλώνουμε τα κρυμμένα μυστικά μας, ή ο παπάς- εξομολόγος που ακούει και δίνει άφεση στις αμαρτίες μας.
Η κάθαρση είναι η θεραπεία μιας νοσηρής ψυχικής κατάστασης που μπορεί να βιώνουμε και να σηκώνουμε για καιρό στις πλάτες μας. Είναι η θεραπεία από ένα κουβάρι- μείγμα ενοχών, λαθεμένων χειρισμών και αυτοτιμωρίας που μαζεύτηκε μέσα μας και βαραίνει την ψυχή μας και όλο το Είναι μας, που παραμορφώνει ακόμα και το σώμα μας λόγω της χρόνιας σφιγμένης στάσης που επιβάλλαμε στο σώμα μας.
Η κάθαρση γίνεται όταν ανακαλούμε στη μνήμη μας τα γεγονότα που προκάλεσαν και συσσώρευσαν την ενοχή μας. Όταν τα ξαναζούμε, αλλά τώρα κοιτώντας τα με μια αδέκαστη και αμερόληπτη ματιά. Τα φωτίζουμε τα γεγονότα, τα ξεσκεπάζουμε, γιατί μπορεί να κρύβονται για χρόνια μέσα μας και αναλαμβάνουμε το μερίδιο της ευθύνης που μας αναλογεί στα λάθη που πράξαμε, όμως δίκαια, γιατί συγχωρούμε ό,τι δεν ξέραμε τότε, ή γνωρίζαμε αλλά για πολλούς λόγους δεν πράξαμε σύμφωνα με τις ηθικές αρχές μας. Έτσι ακριβώς συμβαίνει και με το θεατή ενός τραγικού έργου αφού βιώνει τον εξαγνισμό και τη λύτρωση από τη συναισθηματική ένταση που νιώθει, όταν αποκαθίσταται η έννομη και η ηθική τάξη με τη λύση του δράματος.
Η κάθαρση είναι και θεραπεία από την ένοχη, ρηχή και βιαστική αναπνοή, γιατί ο ένοχος μόνο ρηχά κι επιφανειακά αναπνέει. Με τον εξαγνισμό η ανάσα βαθαίνει, της επιτρέπεται να ρέει, να υπάρχει, η ψυχή πάει στον τόπο της.
Η κάθαρση είναι η ύψιστη μορφή αυτο- συγχώρεσης, αφού ανοίγει χώρο για να συνυπάρχουμε αρμονικά με τη συνείδησή μας. Όταν επιτυγχάνεται ο εξαγνισμός απλώς χωράμε μαζί με τον Εαυτό μας, χωρίς να χρειάζεται να κρυβόμαστε από τα ίδια μας τα μάτια ή να αυτοτιμωρούμαστε. Αυτό ήξερα τότε, αυτό έκανα. Πόσο λυτρωτικό ακούγεται!
Με τον εξαγνισμό ο Εαυτός απλώς είναι αυτό που είναι. Δεν προσποιείται, δεν κρύβεται, αποκαλύπτεται ατόφιος, καθαρός, μπροστά στα δικά μας μάτια, αλλά και των άλλων. Με τον εξαγνισμό αλαφραίνει το σώμα, αλλά και η ψυχή μας. Δεν υπάρχουν πια ένοχα μυστικά κρυμμένα στα εσωτερικά μας μπαούλα. Ο αδίστακτος εσωτερικός κριτής σιγά επιτέλους, δεν έχει πια λόγο ύπαρξης.
Τι ανακούφιση! Έπραξα λάθος, το πλήρωσα το τίμημα που μου αναλογεί, αλλά δε θα πληρώνω συνεχώς για το ίδιο λάθος. Έμαθα τώρα. Ως εδώ. Τώρα λύτρωση, εξαγνισμός. Ανοίγω την καρδιά μου, την καθαρίζω και εξαγνίζομαι.
natassasite.wordpress.com/
Η κάθαρση είναι η θεραπεία μιας νοσηρής ψυχικής κατάστασης που μπορεί να βιώνουμε και να σηκώνουμε για καιρό στις πλάτες μας. Είναι η θεραπεία από ένα κουβάρι- μείγμα ενοχών, λαθεμένων χειρισμών και αυτοτιμωρίας που μαζεύτηκε μέσα μας και βαραίνει την ψυχή μας και όλο το Είναι μας, που παραμορφώνει ακόμα και το σώμα μας λόγω της χρόνιας σφιγμένης στάσης που επιβάλλαμε στο σώμα μας.
Η κάθαρση γίνεται όταν ανακαλούμε στη μνήμη μας τα γεγονότα που προκάλεσαν και συσσώρευσαν την ενοχή μας. Όταν τα ξαναζούμε, αλλά τώρα κοιτώντας τα με μια αδέκαστη και αμερόληπτη ματιά. Τα φωτίζουμε τα γεγονότα, τα ξεσκεπάζουμε, γιατί μπορεί να κρύβονται για χρόνια μέσα μας και αναλαμβάνουμε το μερίδιο της ευθύνης που μας αναλογεί στα λάθη που πράξαμε, όμως δίκαια, γιατί συγχωρούμε ό,τι δεν ξέραμε τότε, ή γνωρίζαμε αλλά για πολλούς λόγους δεν πράξαμε σύμφωνα με τις ηθικές αρχές μας. Έτσι ακριβώς συμβαίνει και με το θεατή ενός τραγικού έργου αφού βιώνει τον εξαγνισμό και τη λύτρωση από τη συναισθηματική ένταση που νιώθει, όταν αποκαθίσταται η έννομη και η ηθική τάξη με τη λύση του δράματος.
Η κάθαρση είναι και θεραπεία από την ένοχη, ρηχή και βιαστική αναπνοή, γιατί ο ένοχος μόνο ρηχά κι επιφανειακά αναπνέει. Με τον εξαγνισμό η ανάσα βαθαίνει, της επιτρέπεται να ρέει, να υπάρχει, η ψυχή πάει στον τόπο της.
Η κάθαρση είναι η ύψιστη μορφή αυτο- συγχώρεσης, αφού ανοίγει χώρο για να συνυπάρχουμε αρμονικά με τη συνείδησή μας. Όταν επιτυγχάνεται ο εξαγνισμός απλώς χωράμε μαζί με τον Εαυτό μας, χωρίς να χρειάζεται να κρυβόμαστε από τα ίδια μας τα μάτια ή να αυτοτιμωρούμαστε. Αυτό ήξερα τότε, αυτό έκανα. Πόσο λυτρωτικό ακούγεται!
Με τον εξαγνισμό ο Εαυτός απλώς είναι αυτό που είναι. Δεν προσποιείται, δεν κρύβεται, αποκαλύπτεται ατόφιος, καθαρός, μπροστά στα δικά μας μάτια, αλλά και των άλλων. Με τον εξαγνισμό αλαφραίνει το σώμα, αλλά και η ψυχή μας. Δεν υπάρχουν πια ένοχα μυστικά κρυμμένα στα εσωτερικά μας μπαούλα. Ο αδίστακτος εσωτερικός κριτής σιγά επιτέλους, δεν έχει πια λόγο ύπαρξης.
Τι ανακούφιση! Έπραξα λάθος, το πλήρωσα το τίμημα που μου αναλογεί, αλλά δε θα πληρώνω συνεχώς για το ίδιο λάθος. Έμαθα τώρα. Ως εδώ. Τώρα λύτρωση, εξαγνισμός. Ανοίγω την καρδιά μου, την καθαρίζω και εξαγνίζομαι.
Το άρθρο έγραψε η Νατάσσα Χαρέλα natassasite.wordpress.com/
Δεν υπάρχουν σχόλια :
Δημοσίευση σχολίου