Αποκάλυψη… Τώρα !!!

Το χέρι που σκοτώνει
θα σηκώσει τον πεσμένο,
τα χείλια που προφέρουν κατάρες
θα αρχίσουν να προσεύχονται.
Η καρδιά που μισεί
θα μάθει το μυστήριο να συμπάσχει
ως αποτέλεσμα μιας βαθύτερης κατανόησης
της σχέσης του ανθρώπου με τον αδελφό του˙
σχέση οδοιπόρου προς συνοδοιπόρο
στην έρημο του σκότους.

Υπάρχουν πολλοί οι οποίοι έχουν συναίσθηση του «μυστικού δεσμού» που ενώνει όχι απλά όλους τους ανθρώπους σε αδελφότητα, αλλά όλα τα στοιχεία του Σύμπαντος σε Ενότητα. Οι άνθρωποι αυτοί έχουν χάσει την αίσθηση της
χωριστικότητας και των κεχωρισμένων ενδιαφερόντων που χαρακτηρίζει τον μέσο αισθητικό άνθρωπο του οποίου η
συνειδητότητα και οι επιθυμίες δεν εκτείνονται πέρα από τις δικές τους σαρκικές τέρψεις.

Αν και ακόμα εγκλεισμένοι μέσα στο θνητό τους σώμα καταφέρνουν πρόσκαιρα να λυτρώνονται από τους τοίχους της φυλακής τους και να χλευάζουν τις σιδερένιες μπάρες τους, διαφεύγοντας στον αόρατο κόσμο της ψυχής, εξερευνώντας τα θαύματά της κι ερχόμενοι σε συνειδητή επικοινωνία με άλλες παρόμοια απελευθερωμένες ψυχές.

Και εκεί, όπως έγραψε ο ιδεαλιστής Άγγλος ποιητής Rupert Brooke, μπορούν:

“Να αφιερώνουν σε αγνή συνδιαλλαγή
την αιώνια ημέρα τους
να σκέφτονται όλοι σε όλους, άμεσα σοφοί
να μαθαίνουν όλα όσα στερήθηκαν πρίν
να ακούν, να γνωρίζουν και να λένε
τι αυτό το πολυτάραχο σώμα αρνείται,
να αισθάνονται αυτούς που έχουν απλώσει
τα χέρια τους και ψάχνουν˙
και να βλέπουν όχι πλέον τυφλωμένοι
από τα μάτια τους”

Αλλά, πόσο λίγοι δυστυχώς είναι εκείνοι που γνωρίζουν το “βάπτισμα του πυρός”, την Μύησή του και την εισδοχή στο κεντρικό Πνεύμα. Η «ΑΠΟΚΑΛΥΨΗ», μια ελληνική λέξη η οποία σημαίνει το γύμνωμα, το σκίσιμο των πέπλων τα οποία εμποδίζουν την αντίληψή μας για την Απόλυτη Αλήθεια συμβαίνει μόνον στους ακούραστους, επίμονους κι ασυμβίβαστους εργάτες του Φωτός.

Ο Απόστολος Παύλος μιλά για την επίτευξη της ανώτερης κατάστασης να ατενίζεις τη Θεία Δόξα με ακάλυπτο πρόσωπο, ανακλώντας την ως καθρέπτης, και γενόμενος διάφανος μέσα της σε διαρκώς αυξανόμενο βαθμό (Προς Κορ., iii, 18). Ό-ποιος μπορεί συνεπώς να ατενίσει και να ανακλάσει τη γυμνή, ακάλυπτη ζώσα Αλήθεια, πρέπει ο ίδιος να την προβάλει στο απογυμνωμένο από όλα τα σκοτεινά πέπλα της αίσθησης, του συναισθήματος, της επιθυμίας και της σκέψης, πνεύμα του.

Πρέπει να είναι, όπως το θέτει η Βιβλική Αποκάλυψη “πνεύμα της ημέρας του Κυρίου” – η «ημέρα» υπονοεί συνειδητότητα στο πνεύμα όπως η «νύχτα» υπονοεί την αναπόφευκτη αγνωσία κάθε κατώτερης μορφής συνειδητής ικανότητας.

Από την Ανατολή στη Δύση η ψυχή ταξιδεύει.
Σε πολλές πικρές πηγές τον πυρετό της σβήνει.
Σταματά σε περίεργα πανδοχεία στο δρόμο
να αναπαυτεί, αναλαμβάνει το φορτίο της,
και επώδυνα βαδίζει πίσω στην Ανατολή.

Συνοδοιπόροι είμαστε με τον ίδιο προορισμό...

nekthl