Όλο παραπονιέσαι και λες: Δεν είναι ζωή αυτή που ζω.
Δεν αντέχω άλλο πόνο, δυστυχία... δεν αντέχω άλλη μιζέρια…
Θέλω να αλλάξει η ζωή μου…
Τι κάνεις γι’ αυτό; Αναρωτιέμαι!
Συνεχίζεις να σκέφτεσαι με τον ίδιο τρόπο, να λειτουργείς με τον ίδιο τρόπο, να σπέρνεις τους ίδιους σπόρους, να ποτίζεις τις ίδιες ιδέες, να βάζεις τις ίδιες ταμπέλες, να κατηγορείς όλους τους άλλους και να περιμένεις ότι κάποιος εκεί έξω με έναν μαγικό τρόπο θα σε λυτρώσει.
Μην περιμένεις από κανέναν άνθρωπο να σε απελευθερώσει. Μόνος σου δημιουργείς τα δεσμά, τις φυλακές σου…
Καθημερινά με την συμπεριφορά σου, με τις σκέψεις σου, φροντίζεις οι αλυσίδες σου να είναι καλογυαλισμένες και τόσο δυνατές ώστε να μην υπάρχει καμιά πιθανότητα να ελευθερωθείς από αυτές.
Εσύ ο ίδιος έχεις γίνει αυτό που είσαι!
Πως μπορεί κάποιος άλλος να έρθει να σε βγάλει έξω από αυτά και να σε γεμίσει ελευθερία; Και γιατί κάποιος άλλος να ασχοληθεί μαζί σου και να αναλάβει την λύτρωση σου αν εσύ ο ίδιος δεν αναλάβεις συνειδητά την ευθύνη σου και δεν αποφασίσεις ότι δεν χρειάζεσαι άλλο τα δεσμά σου…
Αν εσύ ο ίδιος δεν πιστέψεις ότι δεν χρειάζεσαι να ζεις μια ¨μικρή¨ ζωή αλλά αυτό που χρειάζεσαι είναι να ξεδιπλώσεις τα φτερά σου και να πετάξεις ελεύθερα…
Μόνο οι στιγμές που δεν έζησες...
Μόνο οι στιγμές που δεν έζησες γίνονται βάρος στην ψυχή σου.
Το παρελθόν που δεν έζησες, οι έρωτες που δεν γεύτηκες, οι αγάπες που δεν άγγιξες,
όλα αυτά που θα μπορούσαν να έχουν ανθίσει αλλά εσύ τα κλείδωσες στα ¨δεν πρέπει¨ του μυαλού σου,
όλα τα τραγούδια που θα μπορούσες να έχεις τραγουδήσει,
όλοι οι χοροί που δεν χόρεψες κρατώντας κολλημένα τα βήματα σου στο ¨τι θα πει ο κόσμος¨
όλα τα παιχνίδια που δεν έπαιξες γιατί έκανες την σοβαρότητα ¨θρησκεία¨
όλα αυτά που λαχτάρησες αλλά δεν τόλμησες…
όλα αυτά που δεν έζησες γίνονται βάρος στην ψυχή σου...
και όσο περνούν τα χρόνια αυτό το βάρος γίνεται ένα τεράστιο φορτίο που κουβαλάς συνέχεια στο μυαλό και στο σώμα σου…
Ζήσε λοιπόν…
Ζήσε διπλά, ζήσε για το τώρα και για κάθε στιγμή που άφησες να φύγει…
Ζήσε σαν να μην υπάρχει η επόμενη στιγμή, το επόμενο λεπτό, η επόμενη μέρα…
Ζήσε…
Δάνεισε στη Ζωή τις Στιγμές σου και κείνη θα σου πάρει όλο το βάρος που κουβαλάς…
Ζήσε και μην ξεχνάς:
Αμαρτία είναι ότι σκοτεινιάζει την Ψυχή…
pulseoflove
Δεν αντέχω άλλο πόνο, δυστυχία... δεν αντέχω άλλη μιζέρια…
Θέλω να αλλάξει η ζωή μου…
Τι κάνεις γι’ αυτό; Αναρωτιέμαι!
Συνεχίζεις να σκέφτεσαι με τον ίδιο τρόπο, να λειτουργείς με τον ίδιο τρόπο, να σπέρνεις τους ίδιους σπόρους, να ποτίζεις τις ίδιες ιδέες, να βάζεις τις ίδιες ταμπέλες, να κατηγορείς όλους τους άλλους και να περιμένεις ότι κάποιος εκεί έξω με έναν μαγικό τρόπο θα σε λυτρώσει.
Μην περιμένεις από κανέναν άνθρωπο να σε απελευθερώσει. Μόνος σου δημιουργείς τα δεσμά, τις φυλακές σου…
Καθημερινά με την συμπεριφορά σου, με τις σκέψεις σου, φροντίζεις οι αλυσίδες σου να είναι καλογυαλισμένες και τόσο δυνατές ώστε να μην υπάρχει καμιά πιθανότητα να ελευθερωθείς από αυτές.
Εσύ ο ίδιος έχεις γίνει αυτό που είσαι!
Πως μπορεί κάποιος άλλος να έρθει να σε βγάλει έξω από αυτά και να σε γεμίσει ελευθερία; Και γιατί κάποιος άλλος να ασχοληθεί μαζί σου και να αναλάβει την λύτρωση σου αν εσύ ο ίδιος δεν αναλάβεις συνειδητά την ευθύνη σου και δεν αποφασίσεις ότι δεν χρειάζεσαι άλλο τα δεσμά σου…
Αν εσύ ο ίδιος δεν πιστέψεις ότι δεν χρειάζεσαι να ζεις μια ¨μικρή¨ ζωή αλλά αυτό που χρειάζεσαι είναι να ξεδιπλώσεις τα φτερά σου και να πετάξεις ελεύθερα…
Μόνο οι στιγμές που δεν έζησες...
Μόνο οι στιγμές που δεν έζησες γίνονται βάρος στην ψυχή σου.
Το παρελθόν που δεν έζησες, οι έρωτες που δεν γεύτηκες, οι αγάπες που δεν άγγιξες,
όλα αυτά που θα μπορούσαν να έχουν ανθίσει αλλά εσύ τα κλείδωσες στα ¨δεν πρέπει¨ του μυαλού σου,
όλα τα τραγούδια που θα μπορούσες να έχεις τραγουδήσει,
όλοι οι χοροί που δεν χόρεψες κρατώντας κολλημένα τα βήματα σου στο ¨τι θα πει ο κόσμος¨
όλα τα παιχνίδια που δεν έπαιξες γιατί έκανες την σοβαρότητα ¨θρησκεία¨
όλα αυτά που λαχτάρησες αλλά δεν τόλμησες…
όλα αυτά που δεν έζησες γίνονται βάρος στην ψυχή σου...
και όσο περνούν τα χρόνια αυτό το βάρος γίνεται ένα τεράστιο φορτίο που κουβαλάς συνέχεια στο μυαλό και στο σώμα σου…
Ζήσε λοιπόν…
Ζήσε διπλά, ζήσε για το τώρα και για κάθε στιγμή που άφησες να φύγει…
Ζήσε σαν να μην υπάρχει η επόμενη στιγμή, το επόμενο λεπτό, η επόμενη μέρα…
Ζήσε…
Δάνεισε στη Ζωή τις Στιγμές σου και κείνη θα σου πάρει όλο το βάρος που κουβαλάς…
Ζήσε και μην ξεχνάς:
Αμαρτία είναι ότι σκοτεινιάζει την Ψυχή…
The article was written by... namaste/despoina palamari pulseoflove
Δεν υπάρχουν σχόλια :
Δημοσίευση σχολίου