Το να παραδοθούμε και να αφεθούμε ολοκληρωτικά είναι το πιο δύσκολο πράγμα. Η παράδοση δεν έρχεται με κάποια συμφωνία με το Θεό ή με το να εγκαταλείψουμε τη δύναμή μας, αλλά με το να αγκαλιάσουμε το είναι. Η αγάπη μας είναι το μεγάλο άλμα της καρδιάς μας. Και ονομάζουμε παράδοση την πληρότητα της. Είναι ένα άλμα στην πίστη και παρά τους φόβους μας, στην αθωότητα των νέων ξεκίνημά των. Κάθε φορά που τολμάμε με την καρδιά μας και ανοιγόμαστε στην αγάπη, γευόμαστε την αληθινή ελευθερία και χαρά.
Η μεγαλύτερη πρόκληση είναι να ισορροπήσουμε ανάμεσα στην παράδοση της καρδιάς μας και στις εγκόσμιες ανάγκες, υποχρεώσεις και φιλοδοξίες που, παρότι απειλούν τη στενή σχέση των εραστών και διαταράσσουν το εύθραυστο δίκτυο των σχέσεων, αυτά τα ίδια είναι τα εμπόδια και οι δοκιμασίες που ο έρωτας πρέπει να ξεπεράσει για να επιβιώσει. Ο έρωτας είναι ο μεγαλύτερος δάσκαλος. Μας καλεί να παραδοθούμε άνευ όρων και προκαθορισμένων ιδεών στην αχαρτογράφητη ελευθερία της αφυπνισμένης καρδιάς: την πόρτα που οδηγεί στο Θεό και στη Θεά, σε όλα τα ακατονόμαστα και απερίγραπτα. Όταν η καρδιά μας ανοίγει και η αγάπη μας γίνεται παράδοση, μπορούμε να αγαπήσουμε με κάθε τρόπο, σε κάθε διάσταση, πέρα από τις εξαρτήσεις και τους φόβους μας. Και ο πόνος μας θα μας διδάξει τη σοφία. Τότε είναι που θα έχουμε φτάσει στο σπίτι.
Η παράδοση είναι ο δρόμος της ελευθερίας. Μας συνδέει με την Πηγή μας και μας επιτρέπει να ανθήσουμε σαν εκστατικά όντα. Δεν χρειάζεται χρόνια θεραπείας ή περίπλοκων πνευματικών πρακτικών. Μπορείτε να παραδοθείτε εκεί που βρίσκεστε. Ακριβώς εδώ. Τώρα αμέσως. Πώς;
Ξεκινάμε εγκαταλείποντας την προσκόλλησή μας στην ορθότητα μας, εμπιστευόμενοι ότι η ζωή είναι μαζί μας, αποδεχόμενοι ως διδασκαλία το είναι. Όταν βρισκόμαστε βαθιά στο κέντρο της καρδιάς μας και αποδεχόμαστε αυτό που ζούμε εκεί ανακαλύπτουμε έναν χώρο χωρίς σύνορα όπου δεν χρειάζεται τίποτα να εξηγηθεί να επιλυθεί ή να αλλάξει. Στην αρχή μπορεί να νιώσουμε λύπη, πόνο ή φόβο.
Αν όμως θελήσουμε να δεχτούμε αυτό που νιώθουμε η σχέση μας με αυτά τα συναισθήματα θα αρχίσει να αλλάζει και μια μέρα θα παρουσιαστεί μια λαχτάρα. Η λαχτάρα να ζήσουμε στον κόσμο με ανοικτή καρδιά, να σταλθούμε ανυπεράσπιστοι απέναντι στη ζωή, να είμαστε παρόντες όταν οι φίλοι μας έχουν προβλήματα και μας χρειάζονται.
Αν καταφέρουμε να μεταμορφώσουμε όλο αυτό το μπερδεμένο υλικό που συνήθως απωθούμε και να μαλακώσουμε την καρδιά μας θα επανακτήσουμε διαυγή σκέψη και θα ξαναβρούμε ζην ικανότητά μας να ανοίγουμε όλο και περισσότερο.
Όταν μπορέσουμε να αγκαλιάσουμε τον εαυτό μας έτσι όπως είναι, μπορούμε να προσεγγίσουμε τη ζωή με περιέργεια, θαυμασμό και ευχαρίστηση. Αντιλαμβανόμαστε ότι μπορούμε να αγαπήσουμε και να παραδοθούμε στη στιγμή, όπως ακριβώς είναι. Υπέροχη, Οδυνηρή, Άθλια. Ανεξάρτητα από το αν ταιριάζει, ή όχι στην εικόνα μας.
Εφόσον είμαστε σε θέση να αποδεχτούμε τη στιγμή όπως είναι και να μάθουμε αυτό που έχει να μας διδάξει, είμαστε ελεύθεροι. Δεν χρειαζόμαστε κάτι ιδιαίτερο, δεν είμαστε υποχρεωμένοι να πετύχουμε μια συγκεκριμένη κατάσταση, να διατηρήσουμε μια συγκεκριμένη εικόνα στο μυαλό μας, ούτε να επιβάλουμε ένα συγκεκριμένο πρόγραμμα στον κόσμο. Εφόσον είμαστε παρόντες στη στιγμή και κρατάμε την καρδιά μας ανοιχτή, αρχίζουμε να εκτιμούμε τον εαυτό μας και να καλωσορίζουμε ο ένας τον άλλο. Ερωτευόμαστε τη ζωή...
Ο νους δεν σταματά να φαντασιώνει, και το ειδύλλιο τροφοδοτεί το σεξουαλικό πάθος. Το πάθος, όμως, δεν μπορεί να διαρκέσει, εκτός αν μετατραπεί σε αφοσίωση. Όταν η προδοσία σπάσει τη χρυσή φούσκα που έχουν φτιάξει οι ρομαντικές ψευδαισθήσεις μας, η καρδιά πρέπει να μάθει την τέχνη της συγχώρεσης και να υπερβεί τα φαινόμενα.
Η συγχώρεση είναι η μόνη θεραπεία για την προδοσία. Η τέχνη της συγχώρεσης είναι το κλειδί που οδηγεί στην αθώα καρδιά.
Ζούμε σ’ έναν κόσμο στον οποίο κυριαρχεί ο δυισμός. Οι δυνάμεις συγκρούονται, δεν υπάρχει αγάπη χωρίς μίσος, σκιά χωρίς φως, ηδονή χωρίς πόνο, και εμπιστοσύνη χωρίς απογοήτευση| Μόνο μέσα στην καρδιά μας μπορούμε να αγκαλιάσουμε και να επιλύσουμε τα παράδοξα που φέρνουν τόση σύγχυση και αμηχανία στο νου
Κάθε στιγμή έχουμε μια επιλογή: να αφήσουμε το φόβο να συρρικνώσει την καρδιά μας, ή την αγάπη να την απλώσει
Η συγχώρεση δεν είναι κάτι που «πρέπει» ή «οφείλουμε» να κάνουμε. Είναι, απλά, το βήμα που θα κάνουμε όταν είμαστε έτοιμοι να αφήσουμε πίσω μας την οργή, την πίκρα, τη θλίψη και άλλα οδυνηρά συναισθήματα. Η παρακάτω άσκηση διαλογισμού μπορεί να θεραπεύσει την καρδιά που κουβαλάει το βάρος αυτών των οδυνηρών και αβάσταχτων συναισθημάτων. Είναι απλή αλλά, αν την κάνετε για καιρό, θα νιώσετε ειρήνη και ελαφρότητα.
Ξεκινάμε και κλείνουμε την θεραπευτική άσκηση με το Χαιρετισμό της Καρδιάς
Μετά, πάρτε μερικές βαθιές αναπνοές, χαλαρώστε τους μυς σας και φέρτε το Νου σας σε κατάσταση ξεκούρασης. Φέρτε τη σκέψη σας στο πρόσωπό με το οποίο έχετε αρνητική σχέση. Εξετάστε με ειλικρίνεια το δικό σας κομμάτι σ’ αυτή τη σχέση. Μήπως κάποτε τον/την προδώσατε σκόπιμα ή άθελα σας; Αποδεχτείτε το.
Μετά, επιτρέψτε στον εαυτό σας να θυμηθεί με ποιον τρόπο αυτό το πρόσωπο σας πλήγωσε ή πρόδωσε.
Αναγνωρίστε τα συναισθήματα που αναδύονται. Αυτόν τον πόνο θεραπεύετε. Τώρα, ακουμπήστε τα χέρια σας στο μέρος της καρδιάς. Βρείτε το σημείο όπου η καρδιά σας υποφέρει περισσότερο απ’ όλο αυτό και θέλει πραγματικά, να το αφήσει. Νιώστε το και μείνετε για λίγο σ’ αυτό το σημείο.
Αν έχετε πληγώσει ή αν προδώσατε αυτό το πρόσωπο, πάρτε την ευθύνη γι’ αυτό, καθώς και για οποιονδήποτε πόνο έχετε προκαλέσει, μικρό ή μεγάλο. Ζητήστε μέσα σας με ειλικρίνεια από αυτό το πρόσωπο να σας συγχωρέσει.
Τώρα, νιώστε τον πόνο που σας προκάλεσε αυτό το πρόσωπο και το θυμό, την πίκρα καθώς και όλα τα συναισθήματα που σας έχει προκαλέσει, που σας βασανίζουν και που θέλετε να απελευθερώσετε. Νιώστε όλα αυτά τα συναισθήματα και εκφράστε, εσωτερικά προς αυτό το πρόσωπο, την επιθυμία σας να το συγχωρήσετε και να πάτε παρακάτω. Συνεχίστε έως ότου νιώσετε να μειώνεται το βάρος που δημιουργούν αυτά τα συναισθήματα, και η καρδιά σας να αρχίσει ν’ αλαφραίνει.
Θυμηθείτε, το ότι συγχωρούμε κάποιον/α δεν σημαίνει πως αυτά που μας έκανε ήταν σωστά ή δικαιολογημένα. Απλά επιλέγουμε να τον/την αφήσουμε, τόσο αυτόν/ή όσο και τα επώδυνα συναισθήματα που μας κρατάνε δεσμευμένους μαζί του/της, και να πάμε παρακάτω.
pulseoflove
Η μεγαλύτερη πρόκληση είναι να ισορροπήσουμε ανάμεσα στην παράδοση της καρδιάς μας και στις εγκόσμιες ανάγκες, υποχρεώσεις και φιλοδοξίες που, παρότι απειλούν τη στενή σχέση των εραστών και διαταράσσουν το εύθραυστο δίκτυο των σχέσεων, αυτά τα ίδια είναι τα εμπόδια και οι δοκιμασίες που ο έρωτας πρέπει να ξεπεράσει για να επιβιώσει. Ο έρωτας είναι ο μεγαλύτερος δάσκαλος. Μας καλεί να παραδοθούμε άνευ όρων και προκαθορισμένων ιδεών στην αχαρτογράφητη ελευθερία της αφυπνισμένης καρδιάς: την πόρτα που οδηγεί στο Θεό και στη Θεά, σε όλα τα ακατονόμαστα και απερίγραπτα. Όταν η καρδιά μας ανοίγει και η αγάπη μας γίνεται παράδοση, μπορούμε να αγαπήσουμε με κάθε τρόπο, σε κάθε διάσταση, πέρα από τις εξαρτήσεις και τους φόβους μας. Και ο πόνος μας θα μας διδάξει τη σοφία. Τότε είναι που θα έχουμε φτάσει στο σπίτι.
Η παράδοση είναι ο δρόμος της ελευθερίας. Μας συνδέει με την Πηγή μας και μας επιτρέπει να ανθήσουμε σαν εκστατικά όντα. Δεν χρειάζεται χρόνια θεραπείας ή περίπλοκων πνευματικών πρακτικών. Μπορείτε να παραδοθείτε εκεί που βρίσκεστε. Ακριβώς εδώ. Τώρα αμέσως. Πώς;
Ξεκινάμε εγκαταλείποντας την προσκόλλησή μας στην ορθότητα μας, εμπιστευόμενοι ότι η ζωή είναι μαζί μας, αποδεχόμενοι ως διδασκαλία το είναι. Όταν βρισκόμαστε βαθιά στο κέντρο της καρδιάς μας και αποδεχόμαστε αυτό που ζούμε εκεί ανακαλύπτουμε έναν χώρο χωρίς σύνορα όπου δεν χρειάζεται τίποτα να εξηγηθεί να επιλυθεί ή να αλλάξει. Στην αρχή μπορεί να νιώσουμε λύπη, πόνο ή φόβο.
Αν όμως θελήσουμε να δεχτούμε αυτό που νιώθουμε η σχέση μας με αυτά τα συναισθήματα θα αρχίσει να αλλάζει και μια μέρα θα παρουσιαστεί μια λαχτάρα. Η λαχτάρα να ζήσουμε στον κόσμο με ανοικτή καρδιά, να σταλθούμε ανυπεράσπιστοι απέναντι στη ζωή, να είμαστε παρόντες όταν οι φίλοι μας έχουν προβλήματα και μας χρειάζονται.
Αν καταφέρουμε να μεταμορφώσουμε όλο αυτό το μπερδεμένο υλικό που συνήθως απωθούμε και να μαλακώσουμε την καρδιά μας θα επανακτήσουμε διαυγή σκέψη και θα ξαναβρούμε ζην ικανότητά μας να ανοίγουμε όλο και περισσότερο.
Όταν μπορέσουμε να αγκαλιάσουμε τον εαυτό μας έτσι όπως είναι, μπορούμε να προσεγγίσουμε τη ζωή με περιέργεια, θαυμασμό και ευχαρίστηση. Αντιλαμβανόμαστε ότι μπορούμε να αγαπήσουμε και να παραδοθούμε στη στιγμή, όπως ακριβώς είναι. Υπέροχη, Οδυνηρή, Άθλια. Ανεξάρτητα από το αν ταιριάζει, ή όχι στην εικόνα μας.
Εφόσον είμαστε σε θέση να αποδεχτούμε τη στιγμή όπως είναι και να μάθουμε αυτό που έχει να μας διδάξει, είμαστε ελεύθεροι. Δεν χρειαζόμαστε κάτι ιδιαίτερο, δεν είμαστε υποχρεωμένοι να πετύχουμε μια συγκεκριμένη κατάσταση, να διατηρήσουμε μια συγκεκριμένη εικόνα στο μυαλό μας, ούτε να επιβάλουμε ένα συγκεκριμένο πρόγραμμα στον κόσμο. Εφόσον είμαστε παρόντες στη στιγμή και κρατάμε την καρδιά μας ανοιχτή, αρχίζουμε να εκτιμούμε τον εαυτό μας και να καλωσορίζουμε ο ένας τον άλλο. Ερωτευόμαστε τη ζωή...
Ο νους δεν σταματά να φαντασιώνει, και το ειδύλλιο τροφοδοτεί το σεξουαλικό πάθος. Το πάθος, όμως, δεν μπορεί να διαρκέσει, εκτός αν μετατραπεί σε αφοσίωση. Όταν η προδοσία σπάσει τη χρυσή φούσκα που έχουν φτιάξει οι ρομαντικές ψευδαισθήσεις μας, η καρδιά πρέπει να μάθει την τέχνη της συγχώρεσης και να υπερβεί τα φαινόμενα.
Η συγχώρεση είναι η μόνη θεραπεία για την προδοσία. Η τέχνη της συγχώρεσης είναι το κλειδί που οδηγεί στην αθώα καρδιά.
Συγχώρεση
Ζούμε σ’ έναν κόσμο στον οποίο κυριαρχεί ο δυισμός. Οι δυνάμεις συγκρούονται, δεν υπάρχει αγάπη χωρίς μίσος, σκιά χωρίς φως, ηδονή χωρίς πόνο, και εμπιστοσύνη χωρίς απογοήτευση| Μόνο μέσα στην καρδιά μας μπορούμε να αγκαλιάσουμε και να επιλύσουμε τα παράδοξα που φέρνουν τόση σύγχυση και αμηχανία στο νου
Κάθε στιγμή έχουμε μια επιλογή: να αφήσουμε το φόβο να συρρικνώσει την καρδιά μας, ή την αγάπη να την απλώσει
Η συγχώρεση δεν είναι κάτι που «πρέπει» ή «οφείλουμε» να κάνουμε. Είναι, απλά, το βήμα που θα κάνουμε όταν είμαστε έτοιμοι να αφήσουμε πίσω μας την οργή, την πίκρα, τη θλίψη και άλλα οδυνηρά συναισθήματα. Η παρακάτω άσκηση διαλογισμού μπορεί να θεραπεύσει την καρδιά που κουβαλάει το βάρος αυτών των οδυνηρών και αβάσταχτων συναισθημάτων. Είναι απλή αλλά, αν την κάνετε για καιρό, θα νιώσετε ειρήνη και ελαφρότητα.
Ξεκινάμε και κλείνουμε την θεραπευτική άσκηση με το Χαιρετισμό της Καρδιάς
Μετά, πάρτε μερικές βαθιές αναπνοές, χαλαρώστε τους μυς σας και φέρτε το Νου σας σε κατάσταση ξεκούρασης. Φέρτε τη σκέψη σας στο πρόσωπό με το οποίο έχετε αρνητική σχέση. Εξετάστε με ειλικρίνεια το δικό σας κομμάτι σ’ αυτή τη σχέση. Μήπως κάποτε τον/την προδώσατε σκόπιμα ή άθελα σας; Αποδεχτείτε το.
Μετά, επιτρέψτε στον εαυτό σας να θυμηθεί με ποιον τρόπο αυτό το πρόσωπο σας πλήγωσε ή πρόδωσε.
Αναγνωρίστε τα συναισθήματα που αναδύονται. Αυτόν τον πόνο θεραπεύετε. Τώρα, ακουμπήστε τα χέρια σας στο μέρος της καρδιάς. Βρείτε το σημείο όπου η καρδιά σας υποφέρει περισσότερο απ’ όλο αυτό και θέλει πραγματικά, να το αφήσει. Νιώστε το και μείνετε για λίγο σ’ αυτό το σημείο.
Αν έχετε πληγώσει ή αν προδώσατε αυτό το πρόσωπο, πάρτε την ευθύνη γι’ αυτό, καθώς και για οποιονδήποτε πόνο έχετε προκαλέσει, μικρό ή μεγάλο. Ζητήστε μέσα σας με ειλικρίνεια από αυτό το πρόσωπο να σας συγχωρέσει.
Τώρα, νιώστε τον πόνο που σας προκάλεσε αυτό το πρόσωπο και το θυμό, την πίκρα καθώς και όλα τα συναισθήματα που σας έχει προκαλέσει, που σας βασανίζουν και που θέλετε να απελευθερώσετε. Νιώστε όλα αυτά τα συναισθήματα και εκφράστε, εσωτερικά προς αυτό το πρόσωπο, την επιθυμία σας να το συγχωρήσετε και να πάτε παρακάτω. Συνεχίστε έως ότου νιώσετε να μειώνεται το βάρος που δημιουργούν αυτά τα συναισθήματα, και η καρδιά σας να αρχίσει ν’ αλαφραίνει.
Θυμηθείτε, το ότι συγχωρούμε κάποιον/α δεν σημαίνει πως αυτά που μας έκανε ήταν σωστά ή δικαιολογημένα. Απλά επιλέγουμε να τον/την αφήσουμε, τόσο αυτόν/ή όσο και τα επώδυνα συναισθήματα που μας κρατάνε δεσμευμένους μαζί του/της, και να πάμε παρακάτω.
the author Margot Anand { Γαλλίδα συγγραφέας, δασκάλα, αρχηγός σεμιναρίων και δημόσια ομιλήτρια } {photo DOWN}. The article was posted by despoina palamari. 
pulseoflove
Δεν υπάρχουν σχόλια :
Δημοσίευση σχολίου