Ζούμε σε μια κοινωνία φλυαρίας, καθημερινότητα φλυαρίας και βομβαρδιζόμαστε από γεγονότα στην ζωή μας, πληροφορίες, θορύβους άναρχους και σκέψεις οι οποίες δεν μας επιτρέπουν να ζούμε στο εδώ και στο τώρα.
Ο μόνος χώρος σιωπής είναι η ώρα που κοιμόμαστε. Εκεί, την ώρα αυτή που ο νους ησυχάζει και περνάει σε άλλα στάδια συχνοτήτων ενεργοποιούνται τα όνειρα τα οποία μπορεί να περιέχουν περιόδους έντονης δράσης
… αλλά εκεί ο χωροχρόνος καταλύεται και γινόμαστε παρατηρητές αυτού που συμβαίνει σε αυτόν τον κόσμο, θεατές του έργου μας και ταυτόχρονα δράστες, τα πάντα μπορεί να τρέχουν πολύ αργά ή γρήγορα, ο χρόνος χάνεται και μαγικά συμβαίνουν, επιθυμίες πραγματοποιούνται.
Πόσοι από εσάς έχετε φτάσει στο σημείο να επεμβαίνετε στα όνειρά σας και να τα καθορίζετε όπως εσείς επιθυμείτε; Να γινόσαστε συνειδητοί στο όνειρο και να μεταμορφώνετε την πραγματικότητα του που δεν ικανοποιεί την θέλησή σας ;
Και μετά από κάθε σχεδόν ύπνο, μετά από την περίοδο αυτή της σιωπής ξυπνάτε συνήθως με ενέργεια για την καθημερινή σας δραστηριότητα.
Σε αυτήν την περίοδο του ύπνου, της σιωπής και της παρατήρησης, αυτήν την περίοδο του μαγικού και του μη χρόνου "φορτίζεστε" με ενέργεια για την επόμενη ημέρα.
Είναι ένα είδος ασυνείδητου διαλογισμού κατά τον οποίο συνδέεστε με την ύπαρξή σας και "ξεκουράζεστε" από τις καθημερινές σκέψεις και δράσεις, γεμίζετε με ενέργεια η οποία έχει χαθεί μετά από μια μέρα δράσης.
Πότε όμως χάνουμε ενέργεια;
Έχετε παρατηρήσει πότε πραγματικά κουράζεστε στην καθημερινότητα ;
Αν παρατηρήσετε, δεν χάνουμε την ενέργειά μας όταν κάνουμε πράγματα που μας εμπνέουν, πράγματα δημιουργικά, όταν γινόμαστε δημιουργοί ιδεών και πράξεων που εκφράζουν την επιθυμία της ψυχής μας, όταν γινόμαστε ποιητές και ζούμε την κάθε στιγμή σαν μία αιωνιότητα δημιουργίας στην ημέρα μας.
Όταν ζούμε και απολαμβάνουμε το κάθε εδώ και τώρα μοναδικά, και με αγάπη χωρίς όρους, παρατηρώντας το όπως και στα όνειρα.
Ένας μικρός διαρκής συνειδητός διαλογισμός που μας ενώνει με τα βάθη της ύπαρξης, αιώνιους και άπειρους.
Όταν χάνουμε ενέργεια και κουραζόμαστε είναι γιατί υπάρχει μη έμπνευση, όταν κάνουμε πράγματα μηχανικά, πράγματα που δεν μας αρέσουν και όταν είμαστε βυθισμένοι σε ανούσιες πληροφορίες και σε θόρυβο του νου.
Όταν σκεφτόμαστε και αφήνουμε τον νου να γίνει κύριος αυτής της θέλησης μας για ζωή και έρωτα τότε η ενέργεια μας φεύγει, γινόμαστε μικροί, μπαίνουμε στο κουτάκι, και αναλωνόμαστε σε σκέψεις που κυκλοφορούν στο παρελθόν μας,
… σε πράγματα που δεν κάναμε, πράγματα που θα έπρεπε να κάνουμε ή πράξεις μας και πράξεις των άλλων που μας επηρέασαν, ή στο μέλλον μας, σε σκέψεις ελπίδας, ανασφάλειας, ενοχών, προβληματισμού, κατηγορώ προς τους άλλους.
Η μαγεία βρίσκεται όπως και σε κάποια όνειρα όταν αυτός ο ίδιος ο χρόνος καταλύεται μέσα από τον χώρο που ζούμε.
Όταν στο εδώ και στο τώρα μας τιθασεύουμε την πληροφορία και την ανεξέλεγκτη σκέψη που κυριαρχείται σε παρελθόν και μέλλον και την αφήνουμε να φύγει πριν μας απορροφήσει την ενέργεια μας.
Η μαγεία βρίσκεται εκεί ανάμεσα στις δύο σκέψεις, σε αυτές τις μοναδικές στιγμές της σιωπής η οποία περιέχει μη γνώση αλλά σοφία.
Ο νους είναι ένα χρήσιμο εργαλείο αλλά όταν γίνεται δυνάστης χάνουμε αυτό το δώρο της αυτογνωσίας μας.
Βρίσκοντας μέσα μας αυτήν την μαγική σιωπή ακόμα και όταν είμαστε δραστήριοι ανακαλύπτουμε έναν άλλο κόσμο στον οποίο μπορούμε να βρεθούμε σε αυτήν την ισορροπία.
Ζώντας κάθε στιγμή σαν να είναι η τελευταία και δημιουργώντας μέσα από αυτήν ανακαλύπτεις την μεγαλοσύνη σου και την μεγαλοσύνη του Θεού μέσα σου, την μεγαλοσύνη των ανθρώπων και όλης της πλάσης γύρω σου.
Ανακαλύπτεις το λαμπερό διαμάντι μέσα σου και κάνεις ένα βήμα προς την αυτογνωσία. Και εκεί έρχονται τα θαύματα.
Παρατηρώντας τον εαυτό και τον κόσμο γύρω με αυτήν την οπτική, γίνοντας ο παρατηρητής που σε παρατηρεί μέσα από την οπτική της σιωπής
… μπορείς να συνδέσεις την καρδιά σου και τον δημιουργικό νου σου και να απολαμβάνεις την ζωή με διαρκή έρωτα και σιγουριά αλλά και ευγνωμοσύνη για την ύπαρξη σου και την ύπαρξη των άλλων.
Εκεί υπάρχει η φλόγα, ο αιώνιος έρωτας και η απόλυτη ευδαιμονία.
Η σιωπή είναι ένα πολύτιμο εργαλείο για να ανακαλύπτουμε αυτό το πολύτιμο διαμάντι μέσα μας.
Μπορούμε να την εξασκούμε διαρκώς βρίσκοντας μικρούς χώρους μέσα στην συνείδησή μας και να βιώνουμε αυτές τις στιγμές μέσα από αυτήν και την αναπνοή μας.
Όσο πιο συχνά το εξασκούμε τόσο πιο πολύ ελεύθερα μας έρχεται και νιώθουμε αυτήν την ευγνωμοσύνη για την ύπαρξη. Τόσο πιο πολύ δημιουργούμε μικρά θαύματα στην ζωή μας. Γινόμαστε δημιουργοί.
Δεν υπάρχουν σχόλια :
Δημοσίευση σχολίου