Η φρενίτιδα της εποχής που ακούει στο όνομα ηλεκτροκίνηση, επιτάσσει τη βελτιστοποίηση των μέσων αποθήκευσης ηλεκτρικής ενέργειας.
Η έξαρση λοιπόν των επιστημονικών κοινοτήτων παγκοσμίως αποτελεί προβλεπόμενη κίνηση, με το γραφένιο - σε ακόμη έναν τομέα - να αποδεικνύεται αρκετά προσοδοφόρο, αφού κατάφερε να αυξήσει τη χωρητικότητα μιας μπαταρίας κατά 45% (στα ίδια κυβικά εκατοστά), καθώς και να προσφέρει πέντε φορές ταχύτερη φόρτιση.
Από την άλλη, μια ομάδα του Κοινού Κέντρου Έρευνας Αποθήκευσης Ενέργειας, με επιστήμονες του MIT και του Argonne, αποφάσισε να εστιάσει την προσοχή της στο μαγνήσιο, αφού προσφέρει και αυτό πυκνότερη κατανομή, ενώ δεν παρουσιάζει - υπό συγκεκριμένες συνθήκες - ευφλεκτικότητα.
Όπως εξηγεί η αναφορά του εργαστηρίου του Μπέρκλεϊ, οι τωρινές μπαταρίες κάνουν χρήση ενός υγρού ηλεκτρολύτη που μεταφέρει το φορτίο από την κάθοδο στην άνοδο, αποτελώντας κεντρικό ρόλο στο αιτιατό που κρύβεται πίσω από την εύφλεκτη φύση τους.
Αποφασισμένοι να χρησιμοποιήσουν μαγνήσιο βρέθηκαν σε ένα τέλμα, αφού “Το μαγνήσιο είναι τόσο καινούρια τεχνολογία, που δεν έχει ακόμη καλούς υγρούς ηλεκτρολύτες,”.
Η λύση τους ήρθε με τη χρήση ενός αγωγού στερεάς κατάστασης, ανακαλύπτοντας έναν ταχύ αγωγό ιόντων μαγνησίου.
Συγκεκριμένα, καταστάλαξαν στο σκανδιο-σουφλιδικό σπινέλιο του μαγνησίου, όπου φαίνεται να φέρει μια ταχύτητα μεταφοράς ιόντων συγκρίσιμη με εκείνη που βρίσκουμε στις μπαταρίες λιθίου.
Δεν υπάρχουν σχόλια :
Δημοσίευση σχολίου