Ήτανε μια φορά κι ένα καιρό, ένα κορίτσι κι ένα αγόρι. Στα μάτια του ενός, ο άλλος φάνταζε ο ομορφότερος του κόσμου. Δάγκωσαν τη λαμαρίνα και μετά από σκηνές απείρου κάλλους, κατάφεραν να γίνουν ζευγάρι.
«Έχεις τα ωραιότερα μάτια του κόσμου». «Είσαι ό,τι καλύτερο είχα στη ζωή μου». Οι ερωτοχτυπημένες, γεμάτες λατρεία φράσεις έδιναν κι έπαιρναν μέχρι που άρχισε να περνάει ο καιρός και να φαίνονται τα πρώτα ψεγάδια.
Εκείνα που στην αρχή και στην κάθε αρχή κανείς δε βλέπει ή δε θέλει να τα δει. Παύει ο άλλος να τα κάνει όλα τόσο τέλεια όσο τα έκανε παλιά κι αρχίζει να πέφτει στα μάτια σου. Πόντο, πόντο κατεβαίνει τα σκαλιά κι εσύ μένεις να απορείς πώς έγινε έτσι ο άνθρωπος που κάποτε ήταν αλάνθαστος.
Σε τρώει η ξαφνική αλλαγή, σε πειράζει που τα ελαττώματά του κάνουν πασαρέλα μπροστά στα μάτια σου και πρέπει να δράσεις προτού παραιτηθείς.
Οι γυναίκες δεν παραιτούνται εύκολα από αυτό που έχουν ονειρευτεί. Πόσο μάλλον οι ερωτευμένες γυναίκες που είναι σίγουρες πως αυτό που έχουν ονειρευτεί, το βρήκαν. Δε θα προβούν σε άτακτη υποχώρηση επειδή κάποια ελαττώματα έκαναν την εμφάνισή τους. Θα παλέψουν για να φέρουν τον άνθρωπό τους στα μέτρα τους.
Κάπου εδώ αρχίζουν τα όργανα.
Βλέπεις, θεωρούν πως άπαξ και σε αγαπήσει ένας άντρας θα κάνει κι ό,τι του ζητήσεις για να σε έχει δίπλα του. Θα βρίζει λιγότερο, θα κόψει το κάπνισμα, θα γίνει συνεπής, θα αλλάξει δουλειά κι όλα αυτά επειδή το θες εσύ.
Για κούνα το κεφάλι σου. Κανείς δε θέλει δίπλα του ένα χωροφύλακα που του υποδεικνύει μονίμως όλα τα στραβά και τα ανάποδα που κάνει. Σε κανέναν δεν αρέσει ν’ αλλάζει τρόπους, συνήθειες και συμπεριφορές επειδή κάποιος άλλος του το επιβάλλει.
Διότι για να τα λέμε όπως είναι τα πράγματα, όλοι αλλάζουν μπαίνοντας σε μια σχέση. Κάτι παίρνεις απ’ τον άλλο, κάτι αφήνει εκείνος πίσω του και το έργο προχωράει ολοταχώς.
Κάποια χαρακτηριστικά σου τα δανείζεται ο άλλος και κάποια τα πετάς από πάνω σου για να μη σου δημιουργήσουν προβλήματα. Ένα μόνιμα υψωμένο δάχτυλο που σημειώνει τις αδυναμίες, κατακρίνει και μονίμως ζητάει, λυπάμαι αλλά εγγυημένα φέρνει τα αντίθετα αποτελέσματα.
Για ν’ αλλάξεις έναν άντρα δεν πρέπει να το ζητάς. Πρέπει να τον εμπνέεις. Nα θέλει ν’ αλλάξει. Να γίνεις εσύ ολόκληρη ο λόγος που επιλέγει να αφήσει πίσω του όσα δε σας κάνουν καλό. Θέλει μαεστρία και τέχνη. Όχι σπασμωδικές κινήσεις και μούτρα. Μ’ αυτά δεν πας πουθενά.
Η γυναίκα θα αποτελέσει το κίνητρο. Aν την έχει ψηλά στα μάτια του, αν τη θαυμάζει, αν θέλει να είναι περήφανη για εκείνον, τότε όλα τα υπόλοιπα θα έρθουν από μόνα τους. Δε θα αργήσει να υιοθετήσει νέες συμπεριφορές που θα τον φέρουν πιο κοντά της.
Όχι γιατί κάτι του τη σπάει, όχι γιατί πρέπει να το κάνει, όχι γιατί εκείνη το απαίτησε. Γιατί πιστεύει σ’ εκείνη, γιατί θέλει να τη βλέπει να χαμογελά, γιατί θέλει να νιώθει όμορφα όταν στέκεται πλάι της και γιατί κοντά της θέλει να γίνεται καλύτερος άνθρωπος.
Να γίνεις ο λόγος που θα θέλει να κάνει τα πάντα, να φτιάξει τα πάντα, να γίνει τα πάντα. Να αποτελέσεις την κινητήριο δύναμή του. Να σε κοιτάει και να παίρνει δύναμη. Να σε ακούει και να παίρνει κουράγιο.
Να πιστεύει σε σένα, στις φιλοδοξίες σου, στα όνειρά σου κι αντίστοιχα να τον στηρίζεις εσύ στα δικά του. Να γουστάρει να εξελίσσεται πλάι σου, να γίνεται ολοένα και καλύτερος για να τον βλέπεις όπως αυτός εσένα, με μάτια γεμάτα περηφάνια.
Τίποτε περισσότερο και τίποτε λιγότερο. Κανένας άνθρωπος δε θα γίνει κάτι επειδή το θέλεις εσύ. Μπορεί να γίνει κάτι επειδή το θέλει ο ίδιος. Επειδή είσαι σημαντική, πολύτιμη κι άξια του θαυμασμού του. Επειδή θέλει να αισθάνεται κι ο ίδιος σημαντικός, πολύτιμος κι άξιος του θαυμασμού σου. Επειδή αποτελείς την έμπνευσή του.
Το να αλλάξεις έναν άντρα επειδή το ζήτησες και δε σου χάλασε το χατίρι, δε λέει και πολλά. Το να εμπνεύσεις εσύ την αλλαγή του, όμως, λέει τα πάντα.
